مغاره ها(غارهای دست کند/کل ها)

این گونه دست کندها در ایران پیشینه ی طولانی دارند و به عبادتگاه های دوران میترائیسم و زمان هخامنشیان بازمی گردد. ازآن ها درموقع هجوم دشمنان به عنوان مخفیگاه محل نگهداری احشام انبار جان پناه پناهگاه عبادتگاه استراحتگاه معدن آرامگاه و مواردمشابه استفاده می شده است. ده ها نمونه ازآن یافت شده که به طورمعمول توسط تیشه درسنگ های نرم مثل مارن یاکنگرومرانقرمی شده است. اگرچه برخی ازاین مغازه ها نیزقدمت چندانی نداردامابه دیدنش می ارزد.

مغاره ی طرقبه: 7کیلومتری غرب مشهد طرقبه به طرف زوتیشتر. حاشیه ی سمت راست جاده. یک کل به اندازه ی یک اتاق وجوددارد.

مغاره ی مج: 27کیلومتری جنوب غرب مشهد انتهای سیدی جاده ی مغان بعد از تقاطع پرنواز سمت راست جاده ی مج(مجد/مچ)روستای مجد. بالاسرروستابربدنه ی خاکی دره ی مشرف به رودخانه دوکل دست کند وجوددارد و هریک به اندازه ی یک اتاق بزرگ است که به راحتی درنگاه اول دیده می شود. اهالی به آن خاکل می گویند و درصورت نیاز ازآن جا خاک برمی دارند.

مغاره ی حصار: 4کیلومتری مشهد طرقبه روستای گلستان به طرف روستای حصار. حاشیه ی سمت راست جاده یک کل بزرگ وجوددارد که وسط آن یک پایه جهت جلوگیری ازریزش سقف وجوددارد.

مغاره ی قلعه بالا: 30کیلومتری شرق مشهد انتهای جاده ی سیمان جاده ی شرشر حاشیه ی سمت راست جاده بین روستای شرشرواحمدآباد. شامل چندکل دست کند به اندازه ی اتاق های کوچک می باشد.

مغاره ی قنبرکوه: 12کیلومتری شمال غرب مشهد طرقبه روستای جاغرق درست قبل از ورودی روستا سمت چپ بالای کوه سرقله مغاره ی مسقفی است که اهالی اعتقاد دارند مدفن یکی ازغلام های حضرت علی(ع) است.

مغاره ی سیاه زو: 60کیلومتری شمال مشهد جاده ی کلات بعد از قله ی دکل درمسیرشیب بعدازکارخانه ی آب معدنی سمت راست درمسیرسیاه زو.

https://www.hotelghasr.com/Contents.aspx?Module=introducingMashhad&PId=8619