مقدمتاً بايد بگوييم اعتقاد به تواتر قرائت قرّاء سبعه، عشره و... با تأييد اين قراءات، گر چه دو مقولة شبيه به همند امّا جدا از هم هستند. در احاديثي كه از ائمه ـ عليهم السّلام ـ نيز به ما رسيده همين مطلب صدق مي‎كند، چه بسا حديثي در يكي از موضوعات فردي يا اجتماعي از امامي نقل شده و سند آن متواتر نباشد و لكن محدّثان حكم به صحّت آن بدهند و بلكه بسياري از احاديث شيعه از همين قبيل است و قليل‎اند آن احاديثي كه سندشان متواتر بوده است ولي فقهاي مذهب سرخ تشيّع ـ رضوان الله عليهم اجمعين ـ به صحّت و موثّق بودن آن حديث حكم نموده‎اند و نظر فقهي صادر كرده‎اند. و اصولاً در صحّت و توثيق يك حديث يا راوي، تنها به تواتر تمسك نمودن، راهگشاي معضلات مسائل نمي‎باشد.
عامّة علماي شيعه و سنّي از متقدّمين و متأخّرين به تواتر و يالا اقلّ صحت و موثّق بودن قرائت‏هاي قرّاء سبعه بخصوصه، در خواندن نماز، تلاوت قرآن و بعضاً در صدور احكام و فتاواي فقهي نظر موافق داده‎اند.
كثيري ازعلماي اهل تسنن و قليلي از دانشمندان تشيّع، قرّاء عشره را نيز موثّق دانسته و اعمال نظر بر طبق آن را جايز مي‎دانند.
نگارنده تا آنجا كه جستجو نموده، نظر هيچ يك از علما و دانشمندان تشيّع را در مورد قراءات اربعة عشر ـ تصريحاً ـ موافق يا مؤيّد نديده و لكن قليلي از علماي اهل تسنن بر قراءات چهار دهگانه، رأي مساعد و موافق دارند.
علما و دانشمندان نحوي براي تأييد نظرية خويش به قرائت هر يك از قراء (چه سبعه و چه عشره و يا اربعة عشر و يا بالاتر از آن) كه قرائت آنان موافق نظرية نحوي اينان باشد، تمسك مي‌جويند و شاهد مثال مي‌آورند.

در اين نوشتار برآنيم تا به نقل روايات و اقوالي از پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ و ائمة معصومين ـ عليهم السّلام ـ در مورد تأييد قرائات قرآني و خصوصاً قرائات سبعه بپردازيم.
تأييد پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ
در حديثي از سوي عامّه و خاصّه وارد شده است كه پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمود:
«انّ هذا القرآن أُنزل علي سبعة أحرفٍ فاقْرَؤُا ما تيسّر منه».[1]
مضمون حديث مذكور، با تعابير مختلف از علماي عامّه و خاصّه وارد شده است. قبل از شروع به بحث در معناي «أحرف» و «سبعه» و محتواي حديث، چند مطلب قابل تذكر است: