اِمشب اِمامِ هشتمین باشد عزادار

وبلاگ اشعار باقری

کانال یار خراسانی

فرمایشات گهربار امام جواد ع

اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: معصوم یازدهم امام جوادع

ادامه مطلب را ببينيد

تاريخ : جمعه ۲۱ دی ۱۴۰۳ | 16:3 | تهيه وتنظيم توسط : حُجَّةُ الاسلام سیدمحمدباقری پور |

🌺فرمایشات گهربار امام جواد ع🌸
🌺 قالَ الْجَوادُ عليه السلام: اَلْمُؤمِنُ يَحْتاجُ اِلى تَوْفيقٍ مِنَ اللّه ِ وَواعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَقَبُولٍ مِمَّنْ يَنْصَحُهُ. [تحف العقول، ص 729.]
✍️ مـؤمن به سه چـيز مـحتاج است: ۱ ـ توفيق الهى، كه كارها را بخوبى به پيش ببرد. ۲ ـ واعظ درونى كه هرلحظه او را پند و انذار دهد. ۳ ـ پذيرش نصحيت كسى كه او را پند مى دهد.
🌼 قالَ الْجَوادُ عليه السلام: اَلْقَصْدُ اِلىَ اللّه ِ تَعـالى بِالْقـُلُوبِ اَبْلَغُ مِنِ اتْعابِ الْجَوارِحِ بِالْأعْمالِ. [بحـارالانوار 78/364.]
✍️ تـوجـه قلبى بـه خـدا، رسـاتر است از زحمت دادن اعضاء و جوارح به عمل.
🌸 قالَ الْجَوادُ عليه السلام: الثِّقَةُ بِاللّه ِ ثَمَنٌ لِكُلِّ غالٍ وَسـُلَّمٌ اِلى كُلِّ عـالٍ. [بحارالانوار، 78، 364.]
✍️ اطمينان و توكل بر خدا بهاى هر چيز گرانقيمت و نـردبان هر مقام بـالا و رفيعى است.
🌺 قالَ الْجَوادُ عليه السلام: لاتَكُنْ وَليّا لِلّهِ فىِ الْعَلانِيّةِ، عَـدُوّا لَهُ فِى السِّـرِ. [بحار الانوار 78/365.]
✍️ اينگونه مباش كه در ظاهر با خدا دوستى كنى و در پنـهانى دشـمنى.
🌼 قالَ الْجَوادُ عليه السلام: اَوْحَى اللّه ُ اِلى بَعْضِ الأنبِياءِ: أمّا زُهْدُكَ في الدُّنيا فَتُعَجِّلُكَ الرّاحَةَ وَامّا انْقِطاعُكَ اِلىَّ فَيُعَزِّزُكَ بي، وَلكِنْ هَلْ عادَيْتَ لي عَدُوّا وَ والَيْتَ لي وَليّا. [تحف العقول، ص 726.]
✍️ خـداوند به يكى از پيامبران وحـى كرد: امّا زُهد تو، آسايشى را به دنبال دارد كه به زودى به تو خواهد رسيد، امّا جدايى از ديگران و پيوستنت به من، تو را عزيز خواهد كرد، (اينها براى خودت بود) امّا آيا براى من با دشمنم دشمنى كردى؟ و با دوستم رفاقت كردى؟.
🌸 قالَ الْجَوادُ عليه السلام: ما عَظُمَتْ نِعَمُ اللّه ِ عَلى اَحَدٍ إلاّ عَظُمَتْ إلَيْهِ حوائِجُ النّاسِ فَمَنْ لَمْ يَحْتَمِلْ تِلْكَ الْمَعُونَةَ عَرَّضَ تِلْكَ النـِّعمَةَ لِلزَّوالِ. [الفصول المهمة 274/275.]
✍️ عظمت و بزرگى نعمتهاى الهى بر كسى معلوم نمى شود مگر آنكه مردم از او درخواستهاى بزرگى بكنند و هر كس اين سخن (درخواستهاى مردم) را تحمل نكند، (پاسخ نگويد) آن نعمت خداوندى را در معرض نابودى قرار داده است.
🌺 قالَ لِأبيجَعْفرِالْجَوادُ عليه السلام رَجُلٌ: أوصِني، قالَ عليه السلام: وَتَقْبَلُ؟ قالَ: نَعَمْ. قالَ: تَوَسَّدِ الصَّـبْرَ وَاعْتـَنِقِ الْفـَقْرَ وَارْفَضِ الشَّهَواتِ وَخالِفِ الهَوى وَاعْلَمْ أنَّكَ لَنْ تَخْلُو مِنْ عَيْنِ اللّه ِ فـَانْظُرْ كَيْفَ تـَكُونَ. [تحف العقول، ص 726.]
✍️ مردى از امام جواد عليه السلام درخواست نصيحت كرد. حضرت فرمود: مى پذيرى؟ گفت: آرى. فرمود: صبر را بالش خودساز، فقر را در آغوش بگير، لذتهـا را رهـا كن، بـا هـوس مخـالفت كـن ، و بدان كه هرگز از ديد خداوند بيرون نيستى، پس آنـگاه ببين در چـه حـالتى هسـتى.
🌼 قالَ الْجَوادُ عليه السلام: تَأْخيرُالتَّوْبَةِ اغْتِرارٌ وَطُولُ التَسـْويفِ حَـيْرَةٌ وَالاْءعُتِـلالُ عَـلىَ اللّه ِ هَـلَـكَةٌ وَالاْءصْرارُ عَلَى الذَّنْبِ أَمْنٌ لِمَكْرِ اللّه ِ «وَلايَـأمَنُ مَكْرَ اللّه ِ إلاَّ الْقَومُ الخاسِروُنَ» [تحف العقول، ص 729.]
✍️ تأخير انداختن توبه و پشيمانى، غرور است، و ادامه تأخير، حيرت و سرگردانى، و امروز و فردا كردن با خدا، هلاكت، و تكرار گناه، ايمنى از مكر خداست، «و از مكر خدا جز زيانكاران ايمن نباشند»[ـ قرآن كريم ـ سوره اعراف، آيه 99].
🌸 قالَ الْجَوادُ عليه السلام: مَنْ اَصْـغى اِلى نـاطِـقٍ فَقَدْ عَبَـدَهُ، فَإنْ كانَ النـّاطِقُ عَنِ اللّه ِ فَقـَدْ عَبَدَاللّه َ، وَاِنْ كانَ النّاطِقُ يَنْطِقُ عَنْ لِسانِ إبْلِيسَ فَـقَـدْ عَبَـدَ إبْـليـسَ. [تحف العقول، ص 726.]
✍️ هركس به گوينده اى گوش دهد (از او حرف شنوى داشته باشد) او را پرستيده، پس اگر گوينده سخن از خدا بگويد، او نيز خدا را عبادت كرده است، و اگر از شيـطان بـگويد، او هم بنده شيطان شده است.
🌺 قالَ الْجَوادُ عليه السلام: إيّـاكَ وَ مُصـاحَبَةَ الشَّـريرِ فَاِنَّهُ كَالسَّيْفِ يَحْسُنُ مَنْظَرُهُ ويَقْبَحُ اَثَرُهُ. [بحار، ج 17، ص 214.]
✍️ از رفـاقت با تبـهكار بپـرهـيز كه مانند شمشير، ظاهرى خوب واثرى زشت دارد.
🌼 عنِ الْحُسْينِ بْنِ بَشّارِ الواسِطى قالَ: كَتَبْتُ إلى أبى جَعْفرِ الثّانى عليه السلام أسْأَلُهُ عَنِ النِّكاحِ، فَكَتَبَ عليه السلام: مَنْ خَطِبَ إليْكُمْ فَرَضيتُمْ دينَهُ وَامانَتَهُ فَزَوِّجُوهُ، إلاّ تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَةً فى الْأرْضِ وَ فَسادٍ كَبيرٍ. [التهذيب، ج 7، ص 369.]
✍️ حسين بن بشار گويد، به امام جواد عليه السلام نامه اى نوشته ام تا در مورد ازدواج از او سؤال كنم، حـضرت در جوابم نگاشت: اگر خواستگارى برايتان آمد كه از ديانت و امانت او راضى هستيد، به او زن بدهيد. و اگر او را ردّ كنيد (و اين دو شرط را در نظر نداشته باشيد) سبب فتنه و فساد بزرگى خواهد شد
🌸 قالَ الْجَوادُ عليه السلام: مَنْ عَمِلَ عَلى غَيْرِ عِلْمٍ ما يُفْسِدُ اَكْثَرَ مِمّا يُصْلِحْ. [بحار 78/346.]
✍️ هـر كس بـدون آگاهى كـار كـند، بيش از آنكه درست كند، خراب مى كند.
🌼 قالَ الامام الجواد(ع): أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ الْإِخْلَاصُ. [بحارالأنوار، ج ۶۷ ، ص ۲۴۵ ، ح ۱۹]
✍️ با فضیلت ترین و ارزشمندترین عبادت ها آن است که خالصانه باشد.
🌸 قالَ الامام الجواد(ع ): مَن أصغی إلی ناطِقٍ فقَد عَبَدَهُ، فإن کانَ النّاطِقُ یؤَدّی عَنِ اللّهِ عَزَّوجلَّ فقَد عَبَدَ اللّهَ، و إن کانَ النّاطِقُ یؤَدّی عنِ الشَّیطانِ فقَد عَبَدَ الشَّیطانَ. [الکافی، ج ۶ ، ص ۴۳۴ ، ح ۲۴]
✍️ هرکه به سخنان گوینده‌ ای گوش سپارد، او را بندگی کرده است؛ اگر آن گوینده از خداوند عز و جل سخن بگوید شنونده خدا را عبادت کرده ، و اگر از طرف شیطان سخن بگوید شیطان را عبادت کرده باشد.
🌺 قالَ الامام الجواد(ع ): مَنْ خَطَبَ إلَیْکُمْ فَرَضیتُمْ دینَهُ وَ أمانَتَهُ فَزَوِّجُوهُ، إِلاَّ تَفْعَلُوهُ تَکُن فِتْنَةٌ فِی الأَرْضِ وَ فَسَادٌ کَبِیرٌ. [تهذیب الأحکام، ج ۷ ، ص ۳۹۶ ، ح ۹]
✍️ هر که به خواستگاری دختر شما آمد که به تقوا و تدیّن و امانتداری او مطمئن هستید با او موافقت کنید و گرنه فتنه و فساد بزرگی در روی زمین پدید خواهد آمد.
🌼 قالَ الامام الجواد(ع): ثَلاثُ خِصالٍ تُجتَلبُ بِهِنَّ المَحَبَّةُ: الإِنصافُ فِی المُعاشَرَةِ، وَالمُؤاساةُ فِی الشِّدَّةِ وَالانطِواعِ، وَالرُّجوعُ إلی قَلبٍ سَلیمٍ. [کشف الغمّة: ۳/ ۱۳۹،ظ]
✍️ با سه خصلت، دوستی را به دست می‌آورند: انصاف در معاشرت، همدردی [با دیگران‌] در خوشی و ناخوشی، و داشتن قلبی پاک [از گناهان‌].
🌸 قالَ الامام الجواد(ع): إنَّ بَیْنَ جَبَلَی طُوس قَبْضَةٌ قُبِضَتْ مِنَ الْجَنَّةِ، مَنْ دَخَلَها کانَ آمِناً یَوْمَ الْقِیامَةِ مِنَ النّار. [عیون اخبارالرّضا - علیه السلام -، ج ۲ ، ص ۲۵۶ ، ح ۶]
✍️ امام جواد (ع):همانا بین دو سمت شهر طوس قطعه ای می باشد که از بهشت گرفته شده است، هر که داخل آن شود (و با معرفت زیارت کند)، روز قیامت از آتش در امان خواهد بود.
🌺 الامام الجواد(ع): ما مِنّا إلّا وهُوَ قائِمٌ بِأَمرِ اللّهِ عز و جل، وهادٍ إلی دینِ اللّهِ. [کمال الدین: ص ۳۷۸ ح ۲ ، دانشنامه قرآن و حدیث، جلد ۹ صفحه: ۵۵۶]
✍️ امام جواد (ع): از ما نیست، مگر کسی که به امر خداوند عز و جل کمر بسته و به سوی دین خدا هدایت می کند.
🌺 قالَ الْجَوادُ عليه السلام: ألعِفافُ زينَةُ الْفَقْرِ وَالشُّكْرُ زينَةُ الْغِنى وَالصَّبْرُ زينَةُ البَلاءِ وَالتَّواضُعُ زينَةُ الْحَسَبِ وَالفَصاحَةُ زينَةُ الْكَلامِ وَالْحِفظُ زينَةُ الرِّوايَةِ وَخَفْضُ الْجِناحِ زينَةُ الْعِلْمِ وَحُسْنُ الْأدَبِ زينَةُ العَقْلِ وَبَسْطُ الْوَجْهِ زينَةُ الكَرَمِ وَتَركُ الْمَنِّ زينَةُ الْمَعْرُوفِ وَالخُشُوعِ زينَةُ الصَلّوةِ وَالتَّنَفُّلُ زينَةُ القَناعَةِ وَتَرْكُ ما يُعنى زينَةُ الْوَرَعِ. [الفصول المهمه 274/275]
✍️ زينت فقر پاكدامنى است * زينت غنى (بى نيازى) شكر است * زينت بلا و سختى صبر است * زينت سخن فصاحت است * زينت روايت حفظ (از برداشتن) است * زينت علم تواضع است * زينت عقل، ادب است * زينت بزرگوار خوشرويى است * زينت نيكوكارى منّت نگذاشتن است * زينت نماز خشوع (توجه قلبى) است. * زينت قناعت انفاق بيش از وظيفه است * زينت ورع ترك خواسته هاست.
💚💚💚💚💚💚💚💚💚
@kalamenur
┄┄┅┅┅❅🌷❅┅┅┅┄

اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: معصوم یازدهم امام جوادع

ادامه مطلب را ببينيد

تاريخ : جمعه ۱۸ خرداد ۱۴۰۳ | 9:0 | تهيه وتنظيم توسط : حُجَّةُ الاسلام سیدمحمدباقری پور |

یا حضرتِ رضا به تو گوئیم تَسلِیَت

یا حضرتِ رضا به تو گوئیم تَسلِیَت

یا حضرتِ رضا به تو گوئیم تَسلِیَت - کِامروز هَست شهادتِ فرزندتان جواد

بغداد قتلگاهِ کاظم است، پدرِ ارجمندتان - هَم قتلگاهِ حضرتِ دلبندتان جواد

روزِ شهادتِ تقی از مشهدُ الرّضا - تا کاظمین هست، سِیَه پوش و نوحه خوان

چون که رسید خبر به مدینه، به هادِیَش - گشته غمین زِ حُزن، وَ عزادار و روضه خوان

سروده شده شهادت حضرت جوادالائمه علیه السلام خرداد 1402

اِمشب اِمامِ هشتمین باشد عزادار

اِمشب اِمامِ هشتمین باشد عزادار - بهرِجوادش گشته او با حُزن و غَم، یار

از طوس و مشهد، تا شهرِ بغداد - باشد سِیَه پوش، ای داد و فریاد

مظلومِ بغداد، آقا تقی جان - یابن الرِّضا ای مولا تقی جان

امشب جواد از زهرِ کین، رفته زِ دنیا - دور از وَطن، در غُربت و بی یار و تنها

گشته است مسموم، اندر جوانی - از زهر کینِ آن یارِ جانی

مظلومِ بغداد، آقا تقی جان - یابن الرِّضا ای مولا تقی جان

در حجره یِ دَر بسته و اَندر غریبی - بی همسر و فرزند و بی یار و طبیبی

اَندَر عراق او، یاری ندارد - تنها و بی کس جان می‌سپارد

مظلومِ بغداد، آقا تقی جان - یابن الرِّضا ای مولا تقی جان

سَمّانه آن یارِ تقی، دور از جواد است - آقا تقی دور از عیالش از عناد است

آن اُمِّ فضلِ بی دین و ایمان - شُد دشمنت ای مولا تقی جان

مظلومِ بغداد، آقا تقی جان - یابن الرِّضا ای مولا تقی جان

هادِیِ او دور از پدر اَندر مدینه - باشد تقی دور از وَطن از ظلم و کینه

اندر غریبی رفته ز دنیا - دور از مدینه، بی یار و تنها

مظلومِ بغداد، آقا تقی جان - یابن الرِّضا ای مولا تقی جان

آن اُمِّ فضلِ نانجیبِ بی فضائِل - آن دُشمنِ آلِ نبی، اُمُّ الرّذائل

مسموم کرده آن مُتّقی را - کُشتَه زِ کینه آقا تقی را

مظلومِ بغداد، آقا تقی جان - یابن الرِّضا ای مولا تقی جان

سِه روز و شَب بالایِ بام، جِسمِ امام است - اَز بَعدِ کُشتَن این دِگَر ظُلمِ تمام است

ای باقری، شُد، یِک ظُلمِ دیگر - اَز بَعدِ قتلِ موسی بنِ جعفر

مظلومِ بغداد، آقا تقی جان - یابن الرِّضا ای مولا تقی جان

سروده شده شب شهادت حضرت جوادالائمه علیه السلام خرداد 1402

مشاهده کتاب مجموعه اشعار باقری

وبلاگ اشعار باقری

کانال یار خراسانی

اِمامِ جواد آن شَهِ مُلکِ جود - بُوَد عالِمِ عِلمِ غیب و شُهود

اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: اشعار و سروده های باقری ، معصوم یازدهم امام جوادع

ادامه مطلب را ببينيد

تاريخ : پنجشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۳ | 17:52 | تهيه وتنظيم توسط : حُجَّةُ الاسلام سیدمحمدباقری پور |

اِمامِ جواد آن شهِ مُلکِ جود

اِمامِ جواد آن شَهِ مُلکِ جود - بُوَد عالِمِ عِلمِ غیب و شُهود

تَقی بود آن متّقی نورِ پاک - جواد است و جودَش بُوَد تابناک

اِمامِ نُهُم بَعدِ بابَش رضا - جواد است و سِبطِ علی مرتضی

جواد است و دارای جود و کَرَم - نهاده است اینَک به دنیا قَدَم

شده شیعه شادان زِ میلادِ او - شده شاد، هر شیعه با یادِ او

سبیکه شده شاد از این وَلُود - که بر او زِ ما باد، اینَک درود

رضا هَم زِ نوزادِ خود گشته شاد - که شُد گاهِ میلادِ طفلش جواد

جواد آمده چون به دنیا کنون - رضا گشته گهواره جنبان کنون

جواد است و جودش به مامون رَسَد - چو باران که در دشت و هامون رَسَد

چومامون شُد اِیمن به حِرزِ جواد - از این حِرز او گشت مسرور و شاد

همه شاد اِینَک به یادِ تَقی - بِجُز حاسِدان و عَدویِ شَقی

تو ای باقری باش خوشحال و شاد - که آمد به دنیا امامِ جواد

سروده ولادت امام جواد علیه السلام زمستان 1401

یا جَواد و یا جَواد و یا جَواد

یا جَواد و یا جَواد و یا جَواد - ای اِمامِ نُهُمِ کَلِّ عِباد

جانشینِ حَضرتِ سُلطانِ ما - بَنده یِ مُخلِص تو بَر یزدانِ ما

وارِثِ عِلمِ نَبِیِّ مُصطفی - جانشینی بر عَلِیِّ مُرتضی

اَی زِ عِلمَت عالِمان َاَندَر عَجَب – دوستان، اَز عِلمِ تو اَندَر طَرَب

عالِمِ عِلمِ لَدُنِّی دَر صَبِی - دَر تو شُد عِلمِ اِلهی مُختَفی

عِلم و دانش در وُجودت بر قرار - داده پاسخ بر مسائِل، سی هزار

عِلمِ تو چون دجله و بَحر فُرات - یَحیَی بِن اَکثم، زِ عِلمت گشته مات

عِلمِ بابُ العِلم دَر تُو مُستَقَر - گشته مأمون هَم زِ عِلمَت بَهره وَر

گرچه بودی کودکی، اَمّا رِجال - جملگی دَر نَزدِ تو گشتند لال

کودکی نُه ساله اُستادِ عُلوم - همچو تو نادیده است این مرز و بوم

علم و دانش در تو باشد پایدار - جود و بخشش در تو باشد بر قرار

منبَعِ جود و سَخا و بخششی - بر فقیران مایه یِ آرامشی

باقری میگوید و جمعِ عِباد - دستِ ما بر دامنِ جودِ جواد

سروده شده شهادت امام جواد علیه السلام بهار 1403

مشاهده کتاب مجموعه اشعار باقری

وبلاگ اشعار باقری

کانال یار خراسانی

امام جواد جدائی از پدر تا شهادت

اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: اشعار و سروده های باقری ، معصوم یازدهم امام جوادع

ادامه مطلب را ببينيد

تاريخ : پنجشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۳ | 17:49 | تهيه وتنظيم توسط : حُجَّةُ الاسلام سیدمحمدباقری پور |

🚨امام جواد جدائی از پدر تا شهادت🚨
🏴 امام جوادعلیه السلام کودکى خردسال بود که پدرش مى‏خواست به سوى خراسان عزیمت نماید، «و از مدینه به مکه آمد که برای آخرین بار خانه خدا را زیارت کند» آن طفل همراه امام هشتم به سوى مکه آمد، زیرا والد ماجدش مى‏خواست با خانه کعبه، یعنى مقدّس‏ ترین مکان جهان اسلام، وداع و خدا حافظى کند.
🏴 امام ابوجعفر ثانى (امام نهم) بر دوش «موفق» خادم پدر با هوشیارى و کنجکاوى زاید الوصفى ناظر و شاهد رفتار هاى على بن موسى الرضاعلیه السلام بود و مى‏دید که آن وجود مبارک با هیجان و اشتیاق خاصّى همچون کسى که دیگر به سرزمین حجاز بازنخواهد گشت، مشغول طواف است و پس از آن به مقام ابراهیم‏علیه السلام مى‏رود تا نماز بگذارد. آن کودک نکته سنج و تیزبین، که بین 4 تا 6 سال سن داشته است، نسبت به اعمال پدر حسّاس گردید و از دوش «موفق» خادم پایین آمد و با حالتى اندوهگین در حِجْر اسماعیل‏ علیه السلام بست نشست.
موفّق (خادم امام) «هرکارکرد» نتوانست حضرت جواد را از جاى خود حرکت دهد و دوباره بردوش گیرد و ناگزیر ماجرا را به استحضار امام رضاعلیه السلام رسانید.
آن حضرت به سراغ فرزند دلبندش رفت تا وى را از روى حجر بلند کند و خطاب به وى مى‏فرماید: فرزندم! از جاى خویش برخیز. امام جوادعلیه السلام با لحنى کودکانه امّا حاوى فراست و فرزانگى مى‏گوید: پدرجان! چگونه از جاى خود برخیزم در حالى که مشاهده مى‏کنم شما مشغول وداع دائمى با خانه خدا هستید. امام هشتم‏ علیه السلام فرمود: حبیب من! بلند شو. لذا امام جوادعلیه السلام از جاى خود برخاست. (کشف الغمة فى‏معرفة الائمه، ج 3، ص 187)
🏴 گروهى از مورّخان و محدّثان تصریح کرده‏ اند: اشک از چشمان حضرت ثامن الحجج سرازیر گردید و سپس فرزندش را در کنار خویش گرفت و در پناه خود قرار داد و تمامى
نمایندگان و وکلاء خود را امر فرمود که از حضرت جوادعلیه السلام شنوایى داشته باشند و از مخالفت با حضرت بپرهیزند، و اصحاب مورد اعتماد را خبرداد که آن حضرت جانشین وى مى‏ باشد. آنگاه خانواده خویش را گردآورد و مبلغ دوازده هزار دینار بینشان تقسیم فرمود و آنان را به گریستن واداشت و سرانجام در سال 200 هجرى از راه بصره - آن گونه که مأمون خواسته بود - حرکت نمود. (اثبات الوصیه، مسعودى، ص 176)
🏴 امام جوادعلیه السلام «در سفر خراسان» همراه ایشان نبوده و در حجاز از پدر جدا شده‏ است.
🏴 اما گروهى دیگر از تاریخ نگاران و ارباب تراجم تصریح نموده‏ اند: امام جوادعلیه السلام در سفر خراسان همراه پدر بود و این نگرانى از باب شهادت امام رضاعلیه السلام بوده است نه به دلیل جدایى آن دو امام از یکدیگر. و امام محمدتقى‏علیه السلام پس از شهادت پدر به مدینه بازگشت. (زندگى دوازده امام، هاشم معروف حسنى، ترجمه محمد رخشنده، ج 2، ص 447 و 448)
🏴 عده‏ اى هم تأکید کرده‏ اند: امام در حجاز از پدر جدا گشت ولى دو سال بعد؛ یعنى در سال 202 هجرى براى این که دیدارى تازه کند، به عزم مسافرت به خراسان از طریق جنوب غربى ایران به خراسان آمد تا آنکه در مرو با پدر ملاقات کرد، و مأمون عباسى در همین سفر با حضرت جوادعلیه السلام آشنا شد و به فضایل آن حضرت پى‏برد. (اعیان الشیعه، سید محسن امین، ج 2، ص 33؛ زندگانى سیاسى امام جواد(ع) جعفر مرتضى عاملى، ترجمه سید محمد حسینى ، ص 76؛ سیماى سبزوار، محمد ابراهیم احمدى، ص 23)
🏴 در مدت 15 سالى که امام جواد علیه السلام در مدینه تشریف داشتند، به عبادت، تدریس و تعلیم احکام الهى، حلّ و فصل دعاوى مردم و اصلاح میان مؤمنین، تفسیر قرآن و بیان حقایق علمى روى آوردند و در ضمن، به زراعت و کار در باغستان‏ها و نخلستان‏ها مشغول بودند، امام همچون اجداد طاهرینش از اطعام و انعام محرومان و بینوایان و رسیدگى به امور خویشاوندان کم بضاعت لحظه‏اى غافل نبود و از بى‏ خانمان‏ ها، یتیمان و درماندگان به نحو مطلوب و به گونه‏اى که عزّت آنان حفظ گردد، حمایت مى‏کردند. (زندگانى امام محمدتقى الجواد(ع)، حسین عمادزاده، ص 207)
🏴 اباصلت «هروی» (عبدالسلام فرزند سلیمان) پس از شهادت امام رضاعلیه السلام توسط مأمون زندانى گردید. یکسال بر او در حبس سپرى شد تا آن که شرایط برایش سخت گردید. پس خداوند را به رسول و خاندان او، سوگند داد تا راهى را برایش بگشاید، ناگهان امام جوادعلیه السلام با "طىّ‏الارض" در زندان، بر وى وارد گردیده و فرمودند: اى اباصلت! کار برتو سخت گردیده و بسیار دلتنگ شدى، برخیز و از اینجا بیرون برو. آنگاه امام با دست مبارک به زنجیرها زدند و همگى از هم باز شدند و اباصلت در برابر دیدگان زندانبان آزاد گردید بدون اینکه آن محافظان بتوانند چیزى بگویند. از آن پس، حضرت به وى فرمودند: در امان خداوند برو که دیگر چنین اتفاقى برایت رخ نخواهد داد و دست آنان نیز از تو کوتاه خواهد شد. (عیون اخبارالرضا (ع)، ص 354)
🚨◾️🏴◾️🏴◾️🏴◾️🚨
@kalamenur
‌‌‌‌‌‌‌┄✦۞✦✺💠✺✦۞✦┄

🏴 امام جواد علیه السلام دو بار از مدینه به بغداد رفتند ،
🏴 بار اول سال 215 ق. با فراخوان مأمون به بغداد رفتند که با علمای بغداد بحث و مناظره ای داشتند که همه با علم و فضل ایشان پی بردند و با پیشنهاد مأمون با ام الفضل دختر مأمون ازدواج کرده و به مدینه باز گشتند ،
شهر تکریت، بین موصل و بغداد و در 30 فرسنگى مرکز حکومت عباسى قرار داشت . اگرچه تزویج مزبور در بغداد صورت پذیرفت اما انتقال همسر به امام در سال 215 ق. و در شهر تکریت صورت گرفت ،
امام برکرانه دجله در خانه احمد بن یوسف مدتى اقامت داشت تا آن که تصمیم گرفت در ایام حجّ با همسرش به مکه برود و از آنجا عازم مدینه شود ،
در سال 213 ق. و در حالى که مأمون در شهر طرطوس اقامت داشت، امام در بغداد هرچه داشتند؛ در راه خدا به محرومان اهداء نمودند و راه حجاز را پیش گرفتند. در مدینه امام با امّ‏ ولدى که او را "سمانه مغربیه" مى‏گفتند، ازدواج کردند. زیرا روح آلوده ام‏الفضل نمى‏توانست پرورش دهنده امامى دیگر باشد ،
"مدینه" مرکز نشر معارف اسلامى و "مکه" کانون انقلاب‏هاى سیاسى گردید و تا زمان مرگ مأمون که سال 218 ق. بود، فرصتى بود تا امام، حقایق اسلامى و معارف قرآن و عترت را براى مردم بیان کنند.
🏴 بار دوم با فراخوان معتصم همراه ام الفضل به بغداد باز گشتند که به شهادت ایشان منتهی شد .
وقتى مأمون به هلاکت رسید و برادرش معتصم روى کار آمد، اطلاعاتى درباره ارتباط امام با شیعیان و نیروهاى انقلابى به دست آورد و نیز معجزات، کرامات و مقام علمى و معرفتى امام، سخت وى را در نگرانى فرو برد. از این جهت در آغاز محرم سال 220 ق. امام را از مدینه به بغداد فراخواند. امام این بار دریافت که دعوت مزبور، عادى نمى‏باشد و در وراى آن، نقشه‏هاى خطرناکى نهفته است.
اسماعیل بن مهران مى‏گوید: هنگامى که براى بار اوّل امام تحت فشار حکومت وقت از مدینه خارج شدند، عرض کردم: جانم فدایتان! از فرجام این سفر ترسانم، پس از شما امر امامت با کیست؟ امام، سیماى مبارک را در حالى که متبسّم بودند، به سوى من گرفتند و فرمودند: آن طور که فکر کردى، در این سال برایم حادثه‏ اى رخ نمى‏دهد.
🏴 حسین مکارى روایت مى‏کند که: در بغداد بر ابوجعفر ثانى (امام محمدتقى) وارد شدم و او را در موقعیتى که در آن قرار گرفته بود، دیدم. با خود گفتم: این انسان به وطن خود باز نمى‏گردد در حالى که در این چنین موقعیت خاصى از لحاظ خوراک و آسایش قرار دارد که من از آن آگاهى دارم. حسین مکارى مى‏افزاید : امام، سر مبارک را پایین گرفت و پس از لختى بلند کرد و در حالى که رنگ چهره‏ شان پریده بود، فرمود: "اى حسین! نان جو و نمک نیم کوب در حرم رسول خداصلى الله علیه وآله وسلم نزد من محبوب‏ تر از وضع کنونى است. (بحارالانوار، ج 50، ص 48؛ الخرائج والجرائح، قطب راوندى، ص 344)
سپس براى بار دوم که از مدینه براى دیدار با معتصم خارج شدند، همان موضوع را مطرح کردم، حضرت این بار گریستند به گونه‏ اى که محاسنش‏تر شد. آنگاه رو به من نموده و فرمودند: در این سفر برایم حادثه‏ اى رخ مى‏دهد و امر امامت پس از من از آنِ پسرم على‏ علیه السلام است. (اصول کافى، باب النص على‏الجواد(ع)، ح 1)
🏴 هنگام عزیمت امام جواد علیه السلام برای بار دوم به بغداد، فرزندش امام هادى‏ علیه السلام را که دریاى بیکرانى از دانش و تقوا و فضیلت بود، به دوستان و اصحاب معرفى نمود. و جانشینى وى را به همه اعلام کرد و ودایع امامت را به آن حضرت سپردند و در روز بیست و هشتم محرم سال 220 ق. به شهر پرآشوب بغداد وارد شدند و به محض رسیدن به این شهر توسط مأموران معتصم دستگیر و محبوس گردیدند و عوامل حکومتى هیچ کس را اجازه ندادند با حضرت ملاقات کنند. وقتى امام در شرایط مزبور چند مدتى را سپرى کردند، معتصم در صدد توطئه علیه جان ایشان برآمد. و برخى روایت‏ها تصریح دارند که همسرش با تحریک عوامل حکومت بنى‏عباس در انگور سمّ نهاد و آن را به امام داد و ایشان در ذیقعده سال 220 بر اثر تأثیر این زهر، به شهادت رسید و امام هادى‏علیه السلام با "طىّ‏الارض" خود را به بغداد رسانید و مراسم تدفین پدر را به جا آورد و آنگاه با تشییع دوازده هزار نفرى شیعیان، پیکر پاک امام نهم در جوار بارگاه جدّش امام کاظم‏علیه السلام در کاظمین دفن گردید . (الامام الجواد من المهد الى‏اللحد، علامه قزوینى، ص 407؛ اثبات الوصیه، ص 193؛ بحارالانوار، ج 50، ص 123)
🚨◾️🏴◾️🏴◾️🏴◾️🚨
@kalamenur
‌‌‌‌‌‌‌┄✦۞✦✺💠✺✦۞✦┄

اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: معصوم یازدهم امام جوادع

ادامه مطلب را ببينيد

تاريخ : پنجشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۳ | 17:45 | تهيه وتنظيم توسط : حُجَّةُ الاسلام سیدمحمدباقری پور |

صلوات مخصوص امام جواد(ع)

✺✦صلوات مخصوص امام جواد(ع)✺✦
✦✦ اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَىٰ عَلَمِ التُّقىٰ، وَنُورِ الْهُدَىٰ، وَمَعْدِنِ الْوَفاءِ، وَ فَرْعِ الْأَزْكِياءِ، وَخَلِيفَةِ الْأَوْصِياءِ، وَأَمِينِكَ عَلَىٰ وَحْيِكَ . اللّٰهُمَّ فَكَما هَدَيْتَ بِهِ مِنَ الضَّلالَةِ، وَاسْتَنْقَذْتَ بِهِ مِنَ الْحَيْرَةِ، وَ أَرْشَدْتَ بِهِ مَنِ اهْتَدىٰ، وَزَكَّيْتَ بِهِ مَنْ تَزَكَّىٰ، فَصَلِّ عَلَيْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَىٰ أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيائِكَ، وَبَقِيَّةِ أَوْصِيائِكَ، إِنَّكَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ.
✺✺ خدایا، درود فرست بر محمد بن علی بن موسی، نشانه تقوا و نور هدایت و معدن وفا و نژاد پاکان و جانشین اوصیا و امین تو بر وحی. خدایا، چنان‌که به وسیله او مردم را از گمراهی به عرصه هدایت آوردی و از سرگردانی رهایی بخشیدی و به وجود او راهنمایی کردی هرکه را که هدایت یافت و تربیت نمودی هرکه را که تربیت شد، پس بر او درود فرست، برترین درودی که بر یکی از اولیایت و باقی‌مانده اوصیایت فرستادی. به‌درستی که تو توانمند و فرزانه‌ ای.
(مجلسی، بحارالانوار، ج۹۴، ص۷۷)
🚨◾️🏴◾️🏴◾️🏴◾️🚨
@kalamenur
‌‌‌‌‌‌‌┄✦۞✦✺💠✺✦۞✦┄
شهادت امام جوادعلیه السلام راتسلیت عرض میکنیم
باقری پور
کانال کلام نور
https://web.eitaa.com/#@kalamenur
🚨زندگینامه امام جواد در یک نگاه🚨
🏴 نام : محمد بن علی بن موسی ،
🏴 کنیه : ابوجعفر ثانی و ابوعلی ،
🏴 القاب : جواد، تقی، ابن الرضا ،
🏴 پدر : امام رضا (ع) ، مادر : بانویى مصرى تبار به نام سبیکه (ریحانه یا خیزران)
🏴 تاریخ و محل تولد : ۱۰ رجب ۱۹۵ ه. ق شهر مدینه ،
🏴 تاریخ و محل شهادت : آخر ذی القعده ۲۲۰ ه. ق کاظمین ،
🏴 همسران : ام فضل، سمانه مغربیه ،
🏴 فرزندان : ۲ پسر امام علی النقی هادی، موسی مبرقع و ۴ دختر فاطمه، امامه، زینب و حکیمه (همگی از سمانه مغربیه) ،
🏴 مدت امامت : ۱۷ سال ، در سن 7 سالگى در سال 203 هجری قمری پس از شهادت پدرش امام رضا به امامت رسید و هفده سال رهبرى شیعیان را به عهده داشت.
🏴 دوران امامت ‏آن حضرت با دو نفر از خلفاى ستم پیشه عباسى مأمون و معتصم مقارن بود.
🏴 در سال 202 هجری قمری برای دیدار پدر به مرو رفت و سپس به مدینه بازگشت.
🏴 طول عمر : ۲۵ سال
🏴 جوادالائمه علیه السلام امام نهم شیعیان، در طول عمر بابرکت و کوتاه مدت خویش، دو بار به بغداد مسافرت
نمود و هر دو بار مصادف با ماه محرم بود.
بار نخست، بنا به دعوت مأمون عباسی
(پس از شهادت امام رضا علیه‌ السلام
در خراسان و بازگشت مأمون به بغداد) در محرم سال ۲۱۵ قمری وارد بغداد شد
مأمون در همان سفر، علی‌رغم مخالفت بسیاری از بزرگان بنی‌عباس، دختر خود ام‌الفضل را به عقد ازدواج امام جواد علیه‌السلام درآورد .
بار دوم، بنا به خواست معتصم عباسی
به اکراه و اجبار وارد بغداد شد و ورود وی به دارالخلافه بغداد، مصادف بود با دو روز مانده به آخر محرم سال ۲۲۰ قمری.
معتصم، پس از ده ماه تحمل وجود شریف امام جواد علیه‌السلام، همسرش ام‌الفضل را به کشتن آن امام معصوم
تحریک کرد و بدست این زوجه بی‌وفا، وی را مسموم و در آخرین روز ذی القعده سال ۲۲۰ قمری به شهادت رسانید.
🚨◾️🏴◾️🏴◾️🏴◾️🚨
@kalamenur
‌‌‌‌‌‌‌┄✦۞✦✺💠✺✦۞✦┄
💠گاه‌شمار زندگی امام جواد(ع)💠
✺✦ ۱۰ رجب ۱۹۵ق.تولد امام جواد(ع) ، [طوسی، مصباح المتهجد، ص۸۰۵]
✺✦ ۲۰۰ق. سفر امام رضا(ع) به مرو ، و
آخر صفر ۲۰۳ق شهادت امام رضا(ع) و آغاز امامت جوادالائمه ، [طبرسی، اعلام الوری ج۲، ص۴۱]
✺✦ آخر صفر ۲۰۳ق سفر طی الارضی امام جواد علیه السلام به طوس هنگام شهادت امام رضا(ع) و آغاز امامت
آن بزرگوار ، [رجبی دوانی استاد تاریخ]
✺✦ ۱۵ ذی‌الحجه ۲۱۲ق تولد امام هادی(ع) ، [مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۹۷]
✺✦ ۲۱۴ق «روزنامعلوم» تولد مبرقع ،[بحرانی، عوالم العلوم و المعارف، ج۲۳، ص۵۵۳]
✺✦ ۲۱۵ق «روزنامعلوم» احضار امام جواد(ع) به بغداد توسط مامون و ازدواج با ام الفضل ، پس از ازدواج با دختر مأمون، به اتفاق همسرشان «ام الفضل» با بدرقۀ مردم، راهى مدينه گرديدند و ...[مسعودی، اثبات الوصیة، ص۲۲۳]
✺✦ ۱۸ رجب ۲۱۸ق مرگ مأمون و آغاز خلافت معتصم ، [طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۸، ص۶۴۶]
✺✦ ۲۸ محرم ۲۲۰ق احضار امام جواد(ع) به بغداد توسط معتصم ، [مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۹۵]
✺✦ آخر ذ‌ی‌القعده ۲۲۰ق شهادت امام جواد(ع) ، [اشعری، المقالات و الفرق، ص۹۹ ؛ طبرسی، اعلام الوری، ج۲، ص۱۰۶]
✺✦ در دوران امام جواد علیه السّلام فرقه‌ های منحرفی وجود داشتند که مردم را گمراه میکردند و امام جواد علیه السلام با آنها مبارزه عقیدتی داشت :
الف : اهل حدیث که خدا را جسم می‌دانستند ،
ب : واقفیه که پس از شهادت امام کاظم علیه السلام بوجود آمدند ،
ج : زیدیه که زیدبن علی بن الحسین علیه السلام را امام می‌دانستند ،
د : غلاة که از زمان امام علی علیه السلام بوجود آمدند «برای امام علی مقام الوهیت قائل شدند» و با نهی و سرکوبی آنان توسط امام علی علیه السلام باز هم دست از این عقیده برنداشتند .
🚨◾️🏴◾️🏴◾️🏴◾️🚨
@kalamenur
‌‌‌‌‌‌‌┄✦۞✦✺💠✺✦۞✦┄

اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: معصوم یازدهم امام جوادع

ادامه مطلب را ببينيد

تاريخ : پنجشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۳ | 17:43 | تهيه وتنظيم توسط : حُجَّةُ الاسلام سیدمحمدباقری پور |

جواد الائمه(ع) ؛ مظلوم و پیروز در تنگناهای اجتماعی

جواد الائمه(ع) ؛ مظلوم و پیروز در تنگناهای اجتماعی

فردا 29 ذی‌القعده، سالروز شهادت سرتاسر حزن امام جوان آل ا... حضرت ابن الرضا(ع) جوادالائمه (ع) است. ادب و قواعد همجواری، همسایگی و میزبانی حضرت رضا(ع) به ما ایرانی ها یادآوری می کند که شهادت پسر را به پدر بزرگوارش تسلیت بگوییم و خودمان را شریک این غم بدانیم. البته که بخشی از هم کیشی و هم آیینی نیز این است که درباره این امام جوان و مظهر بخشندگی وجود آل ا... بیشتر بدانیم، اگرچه به قدر قطره ای از اقیانوس معرفت و روشنایی که به خاندان مطهر پیامبر اعظم(ص) انتساب دارد. ما در این گزارش، در چند گفتار، به ابعاد گوناگون امام 25 ساله اهل بیت عصمت(ع) می پردازیم با این امید که جان جلا دهیم و قلبمان را به معارفش سیراب کنیم.

چرا کمتر از جوادالائمه(ع) می دانیم؟

دو دلیل مشخص را در پاسخ به این پرسش می توان مطرح کرد:1- کوتاه بودن عمر آن حضرت؛ امام جواد(ع) در 8 سالگی به امامت رسید و در 25 سالگی به شهادت رسید. لذا کوتاه بودن عمر ایشان از دلایلی است که می توان گفت که نسبت به سایر حضرات معصومین(ع) کمتر در بین شیعیان مطرح شده اند. اما در واقع مطابق آنچه در منابع حدیثی شیعه وجود دارد، در مورد ایشان، معارف و منابع معرفتی کم نیست.

2- شرایط خاص دوران امام(ع)؛ ایشان در دوره و زمان خاصی از تاریخ زندگی می‌کردند که با پیچیدگی ها و مسائلی روبه رو شد که این موارد در زندگانی سایر امامان شیعه(ع) کمتر وجود داشت. امام(ع) در دوران حکومت «مأمون» و «معتصم» عباسی زندگی کردند. در این دوران حکومت عباسیان در افولی قرار گرفته بود که با مرگ مأمون عباسی و قدرت گرفتن معتصم، رو به نزول بیشتر گرایید. زمانی که یک حاکم قدرتمند در در جامعه زندگی می کند بر تمام مسائل آن زمان اثرگذار است.

تا این حد مظلومیت و این دعای عجیب

شاید بتوان گفت، شرایط خاص و تنگناهای سیاسی و اجتماعی امام جواد(ع) در هیچ دوره ای از حیات سیاسی شیعه تجربه نشده است. عبدالمجید طالب‌تاش عضو هیئت علمی موسسه آموزش عالی فاطمیه (س) و پژوهشگر تاریخ اسلام در این باره می‌نویسد: «سراسر زندگی امام جواد(ع) را ظلم و ستم اجتماعی، مصیبت‌ها و بلاهای اجتماعی فرا گرفته بود؛ به گونه‌ای که این حوادث، ایشان را به یکی از مظلوم‌ترین شخصیت‌های برگزیده تاریخ تبدیل کرده است. این مظلومیت تا جایی است که هیچ یک از امامان تا این اندازه در معرض تنگناهای اجتماعی قرار نگرفته بود. ایشان با تمامی ابعاد الهی و ذاتی، اما در محاصره و فضایی آلوده از نگاه‌های بدبینانه اجتماعی قرار گرفته بود که علاوه‌بر مخالفان و حاکمان، مردم و حتّی برخی از شیعیان، او را در تنگناها و فشارهای زندگی اجتماعی قرار داده و عرصه را بر بروز شخصیت الهی ایشان تنگ کرده بودند.

این تنگناهای اجتماعی که از بدو تولد تا پایان عمر ادامه داشت به جایی رسید که در اواخر دوران حکومت مأمون و دوران معتصم عباسی هرگاه از مسجد جامع باز می‌گشت دست به دعا بر می‌داشت و عبارت‌هایی می‌گفت که هیچ یک از ائمه نگفته بودند. ایشان این گونه دعا می‌کرد: «پروردگارا! گشایش کار من در مرگ من است. پس در مرگ من تعجیل فرما!»

با برکت و باکرامت

تولد امام جواد(ع) که در اواخر عمر امام رضا(ع) رخ داد، نوعی کرامت الهی بود؛ آن چنان که امام رضا(ع) بارها از حضرت جواد(ع) به عنوان مولودی پرخیر و برکت یاد می کرد. «ابو یحیای صنعانی» می گوید: روزی در محضر امام رضا(ع) فرزندش ابوجعفر را که خردسال بود، آوردند. امام فرمود: «این مولودی است که برای شیعیان ما، با برکت تر از او زاده نشده است».

حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی پژوهشگر تاریخ اسلام در این زمینه به استنادات روایی و تاریخی می گوید: دلیل این خیر و برکت و کرامت خاصّ این بود که عصر امام رضا(ع) عصر ویژه ای بوده و تعیین جانشین و معرفی امام بعدی، با مشکلاتی روبه رو شده بود که در عصر امامان قبلی بی سابقه بود؛ زیرا از یک سو پس از شهادت امام کاظم(ع) گروهی که به «واقفیه» معروف شدند، براساس انگیزه‌های مادی، امامت حضرت رضا(ع) را انکار کردند و از سوی دیگر امام رضا(ع) تا حدود 47 سالگی صاحب فرزند نشده بود و چون احادیث رسیده از پیامبر حاکی بود که امامان 12 نفرند که 9 نفر آنان از نسل امام حسین(ع) خواهند بود، فقدان فرزند برای امام رضا(ع)، هم امامت خود آن حضرت، و هم تداوم امامت را زیر سؤال می برد و واقفیه این موضوع را دستاویز قرار داده امامت حضرت رضا(ع) را انکار می کردند. گواه این معنا، اعتراض «حسین بن قیاما واسطی» از سران «واقفیه» بود که طی نامه ای به امام رضا(ع) او را متهم به عقیمی کرد و نوشت: چگونه ممکن است امام باشی در صورتی که فرزندی نداری؟! امام(ع) هم در پاسخ نوشت: "از کجا می دانی که من دارای فرزندی نخواهم بود، سوگند به خدا بیش از چند روز نمی گذرد که خداوند پسری به من عطا می کند که حق را از باطل جدا می کند".

وقتی تنها فرزند امام رضا(ع) را کنیززاده خواندند

مادر بزرگوار امام جواد(ع) کنیزی بود به نام سبیکه که امام رضا(ع) او را خیزران نامید. اهل نوبه یکی از شهرهای آفریقا بود که البته او را از خاندان ماریه همسر رسول خدا شمرده‌اند. خیزران کنیزی غیرآزاد و از نژاد غیرعرب و آفریقایی بود و همین دو موضوع باعث شد بخشی از فضای حاکم اجتماعی به امام جواد(ع) به چشم یک کنیززاده آفریقایی نظر افکنند. چون امام رضا(ع) تا هفت سال مانده به پایان عمر شریف‌شان فرزندی نداشت و امام جواد را که تنها فرزند ایشان بود، کنیززاده به شمار می‌آوردند، این دو مسئله سبب شده بود علاوه ‌بر این که عدّه‌ای شخصیت اجتماعی ایشان را هدف قرار داده بودند، برخی دیگر این بی‌توجّهی و تحقیر اجتماعی را به حدّی رساندند که مادرش و او را در معرض اتّهام‌های اجتماعی قرار دادند که یکی از دوره‌های سیاه و ناجوانمردانه تاریخ بشری را به ثبت رساندند.

ازدواج سیاسی!

خلفای عباسی از نفوذ ائمه اطهار در قلب مردم و گسترش فضایل آن ها در بین مردم عادی همواره در خوف بودند. مأمون نیز از این قضیه مستثنا نبود. او از همان اوایل امامت امام جواد(ع) دختر خود به نام ام فضل را در سال ۲۰۲ هجری به ازدواج امام درآورد تا او را تحت مراقبت دایمی و خاص خود قرار دهد و نزدیک ترین حالت از نفوذ به درون خانه را داشته باشد.

طبق روایات این ازدواج با درخواست مأمون صورت گرفته و به ظاهر هدفش این بود که پدر بزرگ کودکانی از نسل پیامبر(ص) بشود. برخی مورخان نیز معتقد به رخ دادن این ازدواج با انگیزه سیاسی بودند. مأمون با این کار می توانست در نزدیک حالت، رفت و آمد و نشست و برخاست وی با شیعیان را کنترل کند. علاوه بر این با ایجاد پوششی از نفاق خود را علاقه مند به نسل شریف علوی نشان داده و شیعیان را از قیام های احتمالی علیه خلافتش باز دارد.

همسر دیگر امام جواد(ع) که به دستور خود ایشان بود، سمانه مغربی نام داشت. نکته جالب ماجرا این جاست که تمام فرزندان امام از سمانه مغربی بوده و امام از ام‌فضل صاحب فرزندی نشد. به عبارتی دیگر، مأمون حتی طعم شیرین پدربزرگی برای نسل علوی را نیز نچشید.

شهادت در اوج مظلومیت

فقیه عالی‌قدر، آیت ا... حسین مظاهری شهادت جوادالائمه(ع) را این طور روایت کرده است: أمّ الفضل که دختر مأمون بود، با ولعی و به زور با امام جواد(ع) ازدواج کرد. البته مأمون به خاطر ریاستش این کار را کرد و همین طور شد و این ازدواج امام جواد(ع) که به زور روی دست ایشان گذاشتند، موجب شد که بحران‌ها علیه مأمون خاموش شود. مأ‌مون امام را خوب می‌شناسد و هم حکومت امام بر دل مردم را خوب می‌داند و هم علم امام جواد و امامت و تقوای ایشان را می‌داند. اما امام جواد(ع) باید فرزندی مثل امام هادی(ع) پیدا می‌کردند و أم‌الفضل لیاقت نداشت مادر امام معصوم باشد. او بچه دار نشد و امام جواد به مدینه آمدند و ازدواج کردند. ناگهان أم‌الفضل حسادتش گل کرد و آن حسادت موجب کینه شد. صفات رذیله این طور است که گاهی انسان را می‌خورد و گاهی شعله‌ور است و انسان را می‌سوزاند و گاهی آتش زیر خاکستر است و نمی‌سوزاند، اما زمینه می‌خواهد تا روشن شود.

بالاخره حسادت یا کینۀ أم‌الفضل گل کرد. برادرش هم او را علیه امام جواد تحریک می‌کرد. وای به صفت رذیله، اگر گل کند. وای به این کینه‌توزی‌ها اگر تحریک شود. بالاخره أم‌الفضل با هماهنگی معتصم به امام جواد(ع) زهر داد. امام جواد فقط به او گفتند چرا این کار را کردی و بدان که عاقبت به‌خیر نمی‌شوی!

امام جواد(ع) مبتکر بحث آزاد اجتماعی (به جای گفت و شنود)

اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: معصوم یازدهم امام جوادع

ادامه مطلب را ببينيد

تاريخ : پنجشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۳ | 17:38 | تهيه وتنظيم توسط : حُجَّةُ الاسلام سیدمحمدباقری پور |

درس مهم حضرت جوادالائمه(ع) به شیعیان

وقتی دشمنی مانند مامون عباسی چهره ای از قداست و طرفداری از اسلام برای خود می آراید، شناختن او برای مردم مشکل است... باید همت کنیم که هوشیاری مردم را برای مقابله با این قدرت ها برانگیزیم.

درس مهم حضرت جوادالائمه(ع) به شیعیان

به گزارش قدس آنلاین، نهمین امام شیعیان اثنی عشری، حضرت محمد بن علی(ع)، مشهور به امام محمد تقی و امام جواد(ع) است. ایشان در سال ۱۹۵ هجری قمری به دنیا آمده و در ۲۵ سالگی و پس از ۱۷ سال امامت، سرانجام در ۳۰ ذی القعده ۲۲۰ هجری قمری به شهادت رسید. در میان امامان شیعه، ایشان جوان‌ترین امام در هنگام شهادت بوده اند.

ارتباط امام جواد(ع) با شیعیان، بیشتر از طریق وکیلانش و به شکل نامه‌نگاری انجام می‌گرفت. در دوره امامت او فرقه‌های اهل حدیث، زیدیه، واقفیه و غلات فعالیت داشتند. امام جواد(ع) شیعیان را از عقاید آنان آگاه می‌کرد و از نماز خواندن پشت سر آنها نهی و غالیان را لعن می‌نمود.

مناظرات علمی امام جواد(ع) با عالمان فرقه‌های اسلامی در مسائل کلامی، همچون جایگاه شیخین و مسئله‌های فقهی مانند حکم قطع کردن دست دزد و احکام حج، از مناظرات معروف امامان معصوم دانسته شده است.

مقام معظم رهبری در کتاب انسان ۲۵۰ ساله، گوشه هایی از سیره زندگی امام جوادالائمه(ع) را به تصویر کشیده اند که باهم می خوانیم.

درس مهم حضرت جواد(ع) به شیعیان

امام جواد(ع) مانند دیگر ائمه معصومین برای ما اسوه و مقتدا و نمونه است. زندگی کوتاه این بنده شایسته خدا، به جهاد با کفر و طغیان گذشت. در نوجوانی به رهبری امت اسلام منصوب شد و در سالهایی کوتاه، جهادی فشرده با دشمن خدا کرد به طوری که در سن بیست و پنج سالگی یعنی هنوز در جوانی، وجودش برای دشمنان خدا غیرقابل تحمل شد و او را با زهر شهید کردند.

همان طوری که ائمه بزرگوار ما علیهم السلام با جهاد خودشان، هر کدام برگی بر تاریخ پرافتخار اسلام افزودند، این امام بزرگوار هم گوشه مهمی از جهاد همه جانبه اسلام را در عمل خود پیاده کرد و درس بزرگی به ما آموخت. آن درس بزرگ این است که در هنگامی که در مقابل قدرت های منافق و ریارکار قرار می گیریم، باید همت کنیم که هوشیاری مردم را برای مقابله با این قدرت ها برانگیزیم.

اگر دشمن، صریح و آشکار دشمنی بکند و اگر ادعا و ریاکاری نداشته باشد، کار او آسان تر است. اما وقتی دشمنی مانند مامون عباسی چهره ای از قداست و طرفداری از اسلام برای خود می آراید، شناختن او برای مردم مشکل است. در دوران ما و در همه دوران های تاریخ، قدرتمندان همیشه سعی کرده اند وقتی از مقابله رویارویی با مردم عاجز شدند، دست به حیله ریاکاری و نفاق بزنند. امام علی ابن موسی الرضا(ع) و امام جواد(ع) همت بر این گماشتند که این ماسک تزویر و ریا را از چهره مامون کنار بزنند و موفق شدند.

این بزرگوار نمودار و نشانه مقاومت است. انسان بزرگی است که تمام دوران کوتاه زندگی اش را با قدرت مزور و ریاکار خلیفه عباسی – مامون – مقابله و معارضه کرد و هرگز قدمی عقب نشینی نکرد و تمام شرایط دشوار را تحمل کرد و با همه شیوه های مبارزه ممکن، مبارزه کرد.

اولین کسی بود که به طور علنی بحث آزاد را بنیان گذاری کرد. در محضر مامون عباسی، با علما و داعیه داران و مدعیان و موجهان درباره دقیق ترین مسایل حرف زد و استدلال کرد و برتری خود را و حقانیت سخن خود را ثابت کرد. بحث آزاد، میراث اسلامی ماست، بحث آزاد در زمان ائمه هدی رایج بوده است و در زمان امام جواد به‌وسیله آن امام بزرگوار با آن شکل نظیف انجام گرفته است.

اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: معصوم یازدهم امام جوادع

ادامه مطلب را ببينيد

تاريخ : پنجشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۳ | 17:31 | تهيه وتنظيم توسط : حُجَّةُ الاسلام سیدمحمدباقری پور |

مشهدالرضا(ع)، مسرور جشن میلاد ابن‌الرضا(ع)

مشهدالرضا(ع)، مسرور جشن میلاد ابن‌الرضا(ع)

عکس: آستان نیوز

حرم مطهر رضوی در آستانه میلاد امام جواد(ع) حال و هوای متفاوتی دارد؛ چنان‌که گل‌ها و ریسه‌های رنگی در گوشه و کنار این خطه بهشتی فرارسیدن این عید خجسته را نوید می‌دهند. به گزارش آستان نیوز، به مناسبت گرامی‎داشت میلاد دردانه ولی نعمتمان، خادمانش به رسم هرساله دست به دست هم داده‌اند تا بار دیگر جای جای صحن و سرای حضرت دوست را آماده میزبانی از خیل پرشور ارادتمندان شمس‎الشموس(ع) و برگزاری جشن‌های این عید مبارک کنند. همزمان با دهم رجب‎المرجب ولادت باسعادت امام جواد(ع) ویژه برنامه‌های متنوعی در حرم علی بن موسی الرضا(ع) تدارک دیده شده است. مراسم صبح میلاد امام جواد(ع) روز دوشنبه ساعت 9:30 با قرائت آیات روح‎بخش کلام‎ا...مجید آغاز می‌شود و ضمن بیان احکام توسط حجت‌الاسلام والمسلمین سید رضا موسوی بایگی، گروه سرود گلدسته‌های حرم به اجرای برنامه می‌پردازند. در ادامه این مراسم نیز محمد جواد کارگر به دکلمه‌خوانی می‌پردازد و مدیحه ‌سرایی محمد جعفرنژاد و سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین سید مهدی واعظ موسوی پایان‎بخش این مراسم است. زمان برگزاری ویژه برنامه شام میلاد از ساعت 18 است، در این مراسم نیز زائران و مجاوران پس از اقامه نماز مغرب و عشاء در رواق بزرگ امام خمینی(ره) از برنامه‌هایی که ویژه آنان تدارک دیده شده است، بهره‌مند می‌شوند. آغازگر این مراسم قرائت زیارت امین‌ا... توسط جعفر ملائکه و نغمه خوانی سید مهدی ذاکری‎فرد است و در ادامه نیز زائران از سخنان حجت‌الاسلام والمسلمین شهاب مرادی بهره‌مند می‌شوند. شعرخوانی آیینی محمد جواد خراشادی‌زاده، همخوانی گروه سرود گلدسته‌های حرم، مدیحه‌سرایی علی اکبر حائری، سید رضا حسینی و محمد صالحی از مداحان و ذاکران اهل بیت(ع) و همچنین قرائت حدیث شریف کساء توسط سید رضا حسینی از دیگر برنامه‌های اجرایی این مراسم است.

همچنین شامگاه گذشته، مراسم گلباران حرم مطهر رضوی به مناسبت شب میلاد امام جواد(ع) با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد.

حال و هوای حرم مطهر رضوی در شب میلاد امام جواد (ع)

آیت‌الله علم‌الهدی: ولادت امام جواد (ع)، یک نقطه آرمانی در زندگی امام رضا (ع) بود

حرم نوشت‌های یک خادمه | روایت تولد دردانه پدر در حرم امام مهربانی‌ها

آستان رضا (ع)، مهیای جشن‌های میلاد ابن‌الرضا (ع)

انسداد موقت خروجی زیرگذر حرم مطهر رضوی به سمت خیابان شیرازی و خیابان امام رضا (ع) (۲ بهمن ۱۴۰۲)

آیت‌الله علم‌الهدی: پویایی و تطابق با علوم روز، ضرورت مطالعات علمی حوزوی است

راه ورودی به قلب امام‌رضا (ع) |گذری از «باب‌الجواد» ورودی دوست‌داشتنی حرم امام هشتم

ویدئو | نقاره‌زنی ظهر ولادت حضرت جوادالائمه(ع) و حضرت علی اصغر(ع) در حرم مطهر رضوی

امام جواد (ع)، مولودی مبارک

پل های ارتباطی جواد الائمه(ع) با ما ایرانی ها

در سالروز ولادت ابن الرضا،علیهما السلام به شیوه های ارتباطی آن حضرت با پیروانشان پرداخته ایم

امیررضا توکلی - مناسبات و نامه نگاری های اهل بیت(ع) با ایرانیان، یکی از مهم‎ترین و در عین حال جذاب‎ترین مباحث تاریخ ایران در دوره اسلامی به شمار می رود. در این میان اما امام جواد(ع) در عمر کوتاه خود، با وجود محدودیت‎های بسیار و خفقان شدیدی که در زمانه خلافت عباسی حاکم بود، به روش های مختلف با شیعیان ساکن در ایران ارتباط داشتند. به برکت حضور حضرت رضا(ع) پدر امام جواد(ع) در ایران، مناسبات و تعاملات امام جواد(ع) با ایرانیان در مقایسه با امامان پیش از ایشان رشد چشمگیری یافت. در همین زمینه سید محمود سامانی در گزارشی پژوهشی، به اوایل قرن سوم هجری رفته و از لابه‎لای تاریخ کم و کیف ارتباط و تعامل امام جواد(ع) با شیعیان ساکن در قم، همدان و ری را یافته است؛ ارتباطی که در شکل های مختلف همچون مکاتبات و نامه نگاری ها و روابط مالی و تعیین وکیل نمایان شده است که در ادامه بخش هایی از آن را می‎خوانید:

امام جواد(ع) و مهم‏ترین کانون تشیع ایران

بی تردید قم یکی کانون های مهم تشیع در جهان قرن دوم و سوم هجری بوده است. قمی ها از عصر صادقین(ع) با ائمه اطهار(ع) مکاتبه و ارتباط داشته اند و در این میان زکریا بن آدم بن عبدا... بن سعد اشعری قمی، صالح بن محمد بن سهل، احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی، از چهره های برجسته اصحاب امامان امامیه به شمار می آیند. بنابر نقلی، هنگامی که امام جواد(ع) از گرفتاری مردم قم در پی قیام آنان بر ضد حکومت که ظاهرا در اعتراض به سنگینی مالیات بوده است، آگاهی یافت، دعا فرمود که خداوند آنان را از این گرفتاری نجات دهد[1]. در قیام مردم قم یکی از وکلای امام(ع) به نام یحیی بن عمران به قتل رسید[2] و برخی از مهره های قیام به مصر تبعید شدند که در میان ایشان جعفر بن داود قمی حضور داشت.[3]وی از تبعید فرار کرد و لشکر مأمون را در قم شکست داد. جاسم حسین ، ماجرای تزویج دختر مأمون به امام جواد(ع) را در ارتباط با فرونشاندن قیام قمی‏ها عنوان کرده است.[4]بر اساس این تحلیل، مأمون که این فعالیت ها و قیام را مرتبط با آن حضرت می‏دانست (هرچند منابع امامیه در این باره ساکت است ) در نظر داشت این اقدامات را از طریق امام خاتمه دهد؛ بنابراین او را نزد خود فراخواند و به امام(ع) خوشامد گفت و دختر خود ام الفضل را به همسری او درآورد؛ هرچند این ازدواج نه حمایت امامیه به مأمون را جلب کرد و نه قیام های قم را متوقف ساخت.[5] آن حضرت افزون بر آن‎که در آن شهر وکیل داشت، مکاتباتی نیز با برخی از شیعیان و اصحاب خویش در این شهر داشت. پس از امام جواد(ع) نیز مناسبات معصومان(ع) با قم برقرار و در مقایسه با ادوار قبلی بیشتر شد.

همدانی های وکیل !

در کنار قم، همدان از شهرهای مهم و معروف در ایران قبل و پس از اسلام است. مناسبات معصومان(ع) با این شهر از زمان امام صادق(ع) برقرار بود. در گزارشی «بنو راشد»، از خاندان‎های شناخته شده ساکن در این شهر را از زمره شیعیان و ارادتمندان به اهل بیت(ع) بر شمرده اند.[6] همدان از جمله مناطق ایران است که برخی معصومان(ع) در آن وکیل و نماینده داشتند، چنان‎که امام جواد(ع) از طریق وکیل خود «ابراهیم بن محمد همدانی» با پیروانشان در ارتباط بود.[7]ابراهیم از شخصیت های مهمی بود که در زمره اصحاب امام رضا(ع) نیز قرار داشت.[8] او حتی در برهه‎ای از دوران مسئولیتش، نظارت بر منطقه قم و حومه را نیز برعهده داشته است.[9] پس از درگذشت ابراهیم ، برخی از فرزندان و نوادگان او نیز وکالت را عهده‎دار بودند.[10]تاریخ ولادت و وفات ابراهیم به درستی روشن نیست. اما او از چهره های برجسته و از اصحاب جلیل‏القدر و مورد اعتماد امام رضا، امام جواد و امام هادی(ع) بود. ابراهیم از جانب امام جواد(ع) وکالت داشت و حضرت برای او احترام خاصی قائل بود و از دیگر وکلا و دوستان خود در آن منطقه خواسته بود با او مخالفتی نداشته باشند و از او اطاعت کنند[11]. قابل یادآوری است که در میان اصحاب ائمه(ع) برخی ملقب به همدانی هستند. «ابوعبدا... هارون بن عمران همدانی» و «فرزندش ابومحمد حسن بن هارون» از وکلای ائمه(ع) در همدان بودند.[12] نجاشی می‎گوید «قاسم بن محمد همدانی»، «بسطام بن علی» و «عزیز بن زهیر» کارگزاران فرعی در یک ناحیه از همدان بودند و وظیفه خود را با راهنمایی‏ها و دستورهای حسن بن هارون بن عمران همدانی انجام می‏دادند.

مناسبات امام جواد(ع) و مردم ری

ری از شهرهای باستانی ایران است که در سال ٢٢ هجری به دست مسلمانان فتح شد. پس از آن ، بنای قدیمی آن خراب و شهر جدیدی ساخته شد. تا پیش از سقوط امویان (سال ١٣٢هـ. ق ) گزارشی از ارتباط مردم این شهر با ائمه اطهار(ع) در دست نیست. حکومت کسانی مانند «کثیر بن شهاب» (از اشراف قبیله مذحج ) از سوی بنی امیه را می‏توان از علل آن دانست. از این رو این دوره را می‏توان دورۀ دوری از تشیع و مذهب امامیه نامید. هرچند در اواخر حکومت بنی امیه برخی از مردم این شهر با فرزند امام سجاد(ع)، «زید بن علی» بیعت کرده بودند. پس از انقراض بنی امیه و با انتشار اخبار فضایل اهل‎بیت(ع) توسط کسانی چون «عبدا... بن عبدالقدوس رازی» که از کوفه وارد این شهر شده بودند، تشیع آرام آرام در این شهر گسترش یافت و از این پس هیچ‎گاه از وجود شیعیان امامیه خالی نبود. هجرت کسانی چون حضرت عبدالعظیم حسنی به ری که از شهرهای معروف ایران بود، موجب شد تا شیعیان این نواحی در مشکلات فقهی خویش به او مراجعه کنند. حضرت عبدالعظیم شیعه امامی بود و در اثر فعالیت های او بود که تشیع در این دیار رو به گسترش نهاد.[13] گزارش ها حاکی از آن است که مناسبات معصومان(ع) با ری از زمان امام صادق(ع) برقرار شده است. چنین مناسباتی میان امام جواد(ع) و شیعیان ری نیز برقرار بود. «حرّ بن عثمان همدانی» می‎گوید: جمعی از اصحاب ما، از مردم ری، بر حضرت جواد(ع) وارد می‎شدند که در میان آنان یک نفر از پیروان مذهب زیدیه نیز حضور داشت. در این میان آن مرد زیدی، که به نحوی متوجه علم امامت آن حضرت شده بود، خطاب به امام(ع) گفت: شهادت به یگانگی خدا و نبوت پیامبرش می‏دهم و شهادت می‏دهم که شما حجت خداوند هستید.[14]

[1]. شوشتری، مجالس المؤمنین ، چاپ اسلامیه، ج ١، ص ٤٢٢

[2] ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، چاپ علامه، ج ٤، ص ٣٩٧

[3]. طبری، تاریخ الامم و الملوک،چاپ دارالتراث، ج ٣، ص ١٠٩٣؛

[4]. حسین، جاسم، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، چاپ امیرکبیر، ص ٨٠

[5]. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج ٣، ص ١١٠٣؛

[6]. صدوق، کمال الدین و تمام النعمۀ، چاپ اسلامیه، ج ٢، ص ١٨٧

[7]. رجال کشی، چاپ دانشگاه مشهد، ص611

[8] رجال طوسی، چاپ مکتبۀ الحیدریه ، ص ٣٦٨

[9] مناقب آل ابی‎طالب، ج ٤، ص ٣٩٧.

[10]. خوئی، معجم رجال الحدیث، چاپ آثار الشیعه، ج ١٧، ص ٢٣٥

[11] مجلسی، بحارالانوار، چاپ اسلامیه، ج ٥٠، ص ١٠٩.

[12] تفرشی، نقد الرجال، چاپ مؤسسه

آل البیت،ج ٤٤، ص ٢١٢

[13] قمی، سفینة البحار، چاپ آستان قدس رضوی، ج ٢، ص ١٢١

[14] رجال طوسی، ص ٢٠٨؛

اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: معصوم یازدهم امام جوادع ، پـيــامـبـر و ائــمــه اطـهــار

ادامه مطلب را ببينيد

تاريخ : دوشنبه ۲ بهمن ۱۴۰۲ | 18:29 | تهيه وتنظيم توسط : حُجَّةُ الاسلام سیدمحمدباقری پور |

مدایح امام جوادعلیه السّلام

مدایح امام جوادعلیه السّلام

شب ولادتِ دریایِ جـودِ جواد - رسد به گوش سماواتیان سرودِ جواد

قدم نهاد چون به جهان اوزکتمِ عدم - بسویِ عالمِ بالا بشد صعودِ جواد

***

امام جواد آن شهِ ملکِ جود - بود عالم علمِ غیب و شهود

تقی بود آن متّقی نور پاک - جواد است و جودش بود تابناک

***

پیشوای اهل ایمان مرکزِ تقوا جواد - مقتدای اهل ایقان کعبه دلها جواد

با شکوه مرتضی و فرّ و جاهِ مصطفی - قرّة العین نبی نور دلِ زهرا جواد

***

ای كویِ تو قبله ی مراد یا امامِ تقی - ای دادرس ما روز معاد یا امامِ تقی

گشته لقبت زفرطِ جود و احسان و عطا - مشهور و ملقّب به جواد یا امامِ تقی

***

دلها زقدم تو چه شاد است امشب - سیراب زچشمه ی مراد است امشب

بشگفته گلِ تقی شكوفه یِ باغ رضا - فرخنده ولادت تو ای جواد است امشب

***

تو روضه یِ رضوان رضائی ای امامِ جواد - سرحلقه ی خوبان خدائی ای امامِ جواد

درجود و كرم چو تو ندیده چشمِ دردنیا - نادیده كریمی چو شما ئی ای امامِ جواد

***

جز کوی تقی پناه دیگری برما نیست - نومید کسی ز فیض این درگا نیست

اوهست جواد و در جهان اسلام - مولودِ سخی چنین در این دنیا نیست

***

توحجّت برحق خدائی ای امامِ جواد – محبوبِ تمام اولیائی ای امامِ جواد

ای آنكه به یُمن قدمت دراین شب - دل روشنیِ امام رضا ئی ای امامِ جواد

***

میلادِ تقی نُهم امام آمده است - در کشور جود بار عام آمده است

تبریک فرشتگان به یُمنِ قدمش - هر دم صلوات است و هم سلام آمده است

***

این شامِ ولادتِ امیر دلهاست - اوهست جواد وهم تقی ابن رضاست

درشامِ ولادت او همگان خوشحالند - خوشحال ترین کس آن عزیزِ زهراست

***

شادیم که قلب شیعه شاد است امشب - اوضاعِ جهان وفق مراد است امشب

درهاى بهشت اندراین شب شده باز - زیرا که ولادتِ جواد است امشب

***

میلاد تقى نهم امام است ای دوست - دربارِجواد، بار عام است ای دوست

برمقدمِ او مدام گویم صلوات - چون وقتِ سلام و صلوات است ای دوست

***

باز است بروی خلق باب برکات - ازبهر نجات آمده کشتی نجات

دست من و دامانِ جواد ابن رضا - بر روی جواد و پدرِ او صلوات

مشاهده کتاب مجموعه اشعار باقری

وبلاگ اشعار باقری

کانال یار خراسانی