قوم یهود وقتل انبیا

خداوند در آیات قرآن کریم نهی از قتل انبیاء کرده است، و به قاتلان آنها مجازات و عذاب دردناک بشارت داده است. حرمت قتل انبیاء --- قتل انبیاء در روایات --- عذاب شدید قاتلان انبیاء --- کشتن به ناحق انبیاء .

کشتن انبیاء حرام می‌باشد: وضربت علیهم الذلة والمسکنة وباءو بغضب من الله ذلک بانهم کانوا یکفرون بـایـت الله ویقتلون النبیین بغیر الحق ذلک بما عصوا وکانوا یعتدون؛ [۱] . ... و مهرذلت و نیاز، بر پیشانی آنها زده شد؛ و باز گرفتار خشم خدائی شدند؛ چرا که آنان نسبت به آیات الهی، کفر می‌ورزیدند؛ و پیامبران را به ناحق می‌کشتند. اینها به خاطر آن بود که گناهکار و متجاوز بودند. ولقد ءاتینا موسی الکتـب وقفینا من بعده بالرسل وءاتینا عیسی ابن مریم البینـت وایدنـه بروح القدس افکلما جاءکم رسول بما لاتهوی انفسکم استکبرتم ففریقـا کذبتم وفریقـا تقتلون• وقالوا قلوبنا غلف بل لعنهم الله بکفرهم فقلیلا ما یؤمنون؛ [۲] [۳] . ما به موسی کتاب تورات دادیم؛ و بعد از او، پیامبرانی پشت سر هم فرستادیم؛ و به عیسی بن مریم دلایل روشن دادیم؛ و او را به وسیله روح القدس تأیید کردیم. آیا چنین نیست که هر زمان، پیامبری چیزی بر خلاف هوای نفس شما آورد، در برابر او تکبر کردید (و از ایمان آوردن به او خودداری نمودید)؛ پس عده‌ای را تکذیب کرده، و جمعی را به قتل رساندید؟!• و آنها از روی استهزاء گفتند: دلهای ما در غلاف است! (و ما از گفته تو چیزی نمی‌فهمیم. آری، همین طور است!) خداوند آنها را به خاطر کفرشان، از رحمت خود دور ساخته، (به همین دلیل، چیزی درک نمی‌کنند؛) و کمتر ایمان می‌آورند. ان الذین یکفرون بـایـت الله ویقتلون النبیین بغیر حق... فبشرهم بعذاب الیم؛ [۴] . کسانی که نسبت به آیات خدا کفر می‌ورزند و پیامبران را بناحق می‌کشند، ... به کیفر دردناک الهی بشارت ده! ضربت علیهم الذلة این ماثقفوا الا بحبل من الله وحبل من الناس وباءو بغضب من الله وضربت علیهم المسکنة ذلک بانهم کانوا یکفرون بـایـت الله ویقتلون الانبیاء بغیر حق ذلک بما عصوا وکانوا یعتدون؛ [۵] . هر جا یافت شوند، مهر ذلت بر آنان خورده است؛ مگر با ارتباط به خدا، و تجدید نظر در روش ناپسند خود، و (یا) با ارتباط به مردم (و وابستگی به این و آن)؛ و به خشم خدا، گرفتار شده‌اند؛ و مهر بیچارگی بر آنها زده شده؛ چرا که آنها به آیات خدا، کفر می‌ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند. اینها بخاطر آن است که گناه کردند؛ و به حقوق دیگران، تجاوز می‌نمودند . لقد سمع الله قول الذین قالوا ان الله فقیر ونحن اغنیاء سنکتب ما قالوا وقتلهم الانبیاء بغیر حق ونقول ذوقوا عذاب الحریق؛ [۶] . خداوند، سخن آنها را که گفتند: خدا فقیر است، و ما بی‌نیازیم، شنید! به زودی آنچه را گفتند، خواهیم نوشت؛ و همچنین کشتن پیامبران را بناحق (می‌نویسیم)؛ و به آنها می‌گوییم: بچشید عذاب سوزان را در برابر کارهایتان! لقد اخذنا میثـق بنی اسرءیل وارسلنا الیهم رسلا کلما جاءهم رسول بما لا تهوی انفسهم فریقـا کذبوا وفریقـا یقتلون؛ [۷] . ما از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم؛ و رسولانی به سوی آنها فرستادیم؛ (ولی) هر زمان پیامبری حکمی بر خلاف هوس‌ها و دلخواه آنها می‌آورد، عده ‌ای را تکذیب می‌کردند؛ و عده‌ ای را می‌کشتند. کشتن به ناحق انبیاء : مراد از کشتن انبیا بدون حق این است که اگر انبیا را نمی‌شناختند و نمی‌دانستند که مثلا فلان شخص پیغمبر خدا است و یا سهو می‌کردند، و یا به خطا می‌رفتند، می‌توانستیم بگوئیم که کشتن به حق بوده، ولی یهودیان، پیغمبران را با علم به اینکه پیغمبراند کشتند، پس کشتن‌شان به غیر حق بود، و اگر خدای تعالی در این آیه شریفه سخن نامبرده یهود را در ردیف پیغمبرکشی آنان قرار داد، برای این بود که بفهماند آن سخن دست کمی از پیغمبر کشی نداشت، بلکه سخن عظیم و توهین بزرگی به ساحت مقدس خدا بود، و کلمه حریق در جمله: نقول ذوقوا عذاب الحریق، به معنای آتش و یا زبانه آتش است، بعضی گفته‌اند به معنای محرق (سوزاننده) است. [۱۳] . منظور از بغیر حق، این نیست که می‌توان پیامبران را به حق کشت بلکه منظور این است که قتل پیامبران همیشه به غیر حق و ظالمانه بوده است و به اصطلاح بغیر حق قید توضیحی است که برای تاکید آمده. [۱۴] . در تفسیر عیاشی در ذیل جمله (ذلک بانهم کانوا یکفرون بآیات الله)، از امام صادق علیه ‌السّلام روایت کرده، که آن جناب قرائت کردند: (ذلک بانهم کانوا یکفرون بآیات الله، و یقتلون النبیین بغیر الحق، ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون)، و سپس فرمودند: به خدا سوگند انبیاء را با دست خود نزدند، و با شمشیرهای خود نکشتند، ولکن سخنان ایشان را شنیدند، و در نزد نااهلان، آن را فاش کردند، در نتیجه دشمن ایشان را گرفت، و کشت، پس مردم کاری کردند که انبیاء هم کشته شدند، و هم تجاوز شدند، و هم گرفتار مصائب گشتند. [۸] . در کافی نظیر این روایت آمده، و شاید امام علیه‌ السّلام این معنا را از جمله: (ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون)، استفاده کرده، چون معنا ندارد قتل و مخصوصا قتل انبیاء و کفر به آیات خدا را به معصیت تعلیل کنند، بلکه امر بعکس است، چون شدت و اهمیت از اینطرف است، ولکن عصیان به معنای نپوشیدن اسرار، و حفظ نکردن آن، می‌تواند علت کشتن انبیاء واقع شود، و این را با آن تعلیل کنند. [۹] . در حدیثی از ابو عبیده جراح می‌خوانیم که می‌گوید: از رسول خدا (صلی‌ الله ‌علیه ‌و‌آله ‌وسلّم پرسیدم کدامیک از مردم عذابش در روز قیامت از همه شدیدتر است؟ فرمود: کسی که پیامبری را به قتل برساند یا مردی را که امر به معروف و نهی از منکر می‌کند، سپس این آیه را تلاوت فرمود: و یقتلون النبیین بغیر حق و یقتلون الذین یامرون بالقسط من الناس. سپس افزود: ای ابا عبیده! بنی اسرائیل ۴۳ پیامبر را در آغاز روز در یک ساعت کشتند، در این حال ۱۱۲ نفر از عابدان بنی اسرائیل قیام کردند و قاتلین را امر به معروف و نهی از منکر نمودند، آنها نیز در همان روز کشته شدند، و این همان است که خداوند می‌فرماید: فبشرهم بعذاب الیم. [۱۰]

عذاب شدید قاتلان انبیاء

از آیات فوق استفاده می‌شود که آنها به دو جهت گرفتار خواری و ذلت شدند:
یکی برای کفر و سرپیچی از دستورات خدا، و انحراف از توحید به سوی شرک.
دیگر اینکه مردان حق و فرستادگان خدا را می‌کشتند، این سنگدلی و قساوت و بی اعتنایی به قوانین الهی، بلکه تمام قوانین انسانی که حتی امروز نیز به روشنی در میان گروهی از یهود ادامه دارد، مایه آن ذلت و بدبختی شد. [۱۱] . از آیه دوم شدت مجازات کسانی که اقدام به قتل چنین مردم صالحی بکنند به خوبی روشن می‌شود، زیرا سابقا گفته ایم حبط درباره همه گناهان نیست بلکه در مورد گناهان شدیدی است که اعمال نیک را نیز از میان می‌برد و از همه گذشته نفی شفاعت از این اشخاص نشانه دیگری بر شدت گناه آنها است.
از جمله: فبشرهم بعذاب الیم، (آنها را به عذاب شدید بشارت بده) استفاده می‌شود که کافران معاصر پیامبر صلی الله علیه و‌آله وسلّم نیز مشمول این آیه بوده‌اند در حالی که می‌دانیم آنها قاتل هیچ یک از انبیاء نبوده‌اند و این به خاطر آن است که هر کس راضی به برنامه و مکتب و اعمال جمعیتی باشد در اعمال نیک و بد آنها سهیم است و چون این دسته از کفار مخصوصا یهود نسبت به برنامه‌های پیشینیان خود و اعمال خلاف آنها سخت وفادار بودند مشمول سرنوشت آنها خواهند بود. کلمه بشارت در اصل به معنی خبرهای نشاط انگیز است که اثر آن در بشره و صورت انسان آشکار می‌گردد، به کار بردن کلمه بشارت در مورد عذاب در این آیه و بعضی دیگر از آیات قرآن در واقع یک نوع تهدید و استهزاء به افکار گنهکاران محسوب می‌شود و این شبیه سخنی است که در میان ما نیز متداول است که اگر کسی کار بدی را انجام داد در مقام تهدید و استهزاء به او می‌گوییم: مزد و پاداش تو را خواهیم داد!. [۱۲] .

قتل انبیا : کلیدواژه : قتل انبیا، پیامبران، بنی‌اسرائیل، آیه ۶۱ بقره.

پرسش: آیا بنی‌اسرائیل - که از فرزندان پیامبران بودند - چنین جرأتی را داشتند که به کشتن پیامبران هم‌نژاد خود اقدام کنند؟

پاسخ: بنابر تصریح آیات متعددی از قرآن، بنی‌اسرائیل، تعدادی از پیامبران خود را کشتند؛ بلکه از برخی قرائن به دست می‌آید که این گناه بزرگ، برای آنها امری عادی شده بود. منابع اسلامی پیامبرانی مانند زکریا و یحیی را از جمله پیامبران کشته‌شده دانسته‌اند.
در قتل، گاهی خود شخص قاتل نیست؛ اما اسباب قتل فرد را فراهم می‌کند. گاهی نیز قتل، مباشرتی است که در آن خود شخص بدون واسطه، عمل قتل را انجام می‌دهد. این آیات می‌تواند ناظر به هر دو شیوه باشد که کشته شدن پیامبران گاه مستقیماً توسط خود آنان انجام شده و گاه با توطئه، تحریک و افشای راز، قدرتمندان را به کشتن پیامبران ترغیب و تشویق می‌کردند.

فهرست مندرجات : مذمت قوم بنی‌اسرائیل --- قتل انبیا در آیات قرآن --- تهدید پیامبران به قتل --- روایتی از هارون --- آیه ۱۵۷ سوره نساء --- بیان چند نکته --- کشتن پیامبران به‌صورت یک عادت مستمر --- کشتن با واسطه و بی‌واسطه --- روایتی از امام صادق --- توضیح روایت مذکور --- کشتن پیامبران به ناحق --- دلیل اول --- دلیل دوم

مذمت قوم بنی‌اسرائیل

بنی‌اسرائیل، پیامبرزادگانی بودند که آیات بسیاری در مورد آنها نازل شده است. قرآن کریم در کنار بیان برخی فضیلت‌ها، قَالَ أَغَيْرَ اللّهِ أَبْغِيكُمْ إِلَهًا وَهُوَ فَضَّلَكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ [۱] . سپس گفت: آيا غير از خداوند، مبعودى براى شما بطلبم؟! خدايى که شما را بر جهانيان (و مردم عصرتان) برترى داد! در موارد بسیاری آنان را به شدت توبیخ کرده است. در یکی از این آیات، خداوند می‌فرماید: مهر ذلت و خواری بر (پیشانی) آنان زده شد و به خشم خدا گرفتار شدند: «ذلک بِأَنَّهُمْ کانُوا یَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللهِ وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَق»؛ [۲] . این ذلت و خشم خدا به‌خاطر آن بود که آیات خدا را انکار می‌نمودند و پیامبران خدا را به ناحق می‌کشند و این اعمال آنان به سبب کفر و عصیانشان بود و آنان قومی تجاوزگر و کفرپیشه بودند و به گناه کردن عادت داشتند.

قتل انبیا در آیات قرآن

کشته‌ شدن انبیا توسط بنی‌اسرائیل در آیات دیگری نیز آمده است. [۳] . [۴] منابع اسلامی پیامبرانی (مانند زکریا و یحیی) را ذکر کرده‌ اند [۵] . و طبیعتاً تعداد این کشته‌شدگان بسیار بیشتر بوده؛ به حدی که بنابر برخی روایات، بنی‌اسرائیل در یک روز سیصد پیامبر را کشتند. [۶] . اینان در حالی پیامبران را می‌کشتند که علم به نبوتشان داشته و یقین داشتند که اینان فرستادگان خداوند هستند و با این عمل گناه خود را دو چندان می‌کردند. [۷] .

تهدید پیامبران به قتل

قرآن در مواردی تهدید پیامبران به قتل و نیز بر عهده گرفتن قتل توسط بنی‌اسرائیل را مطرح کرده است: روایتی از هارون : از زبان هارون نقل می‌کند که بنی‌اسرائیل تصمیم به قتل او داشتند: هارون (در خطاب به موسی) گفت: ای فرزند مادرم! این قوم مرا تحت فشار گذاشتند و نزدیک بود که مرا به قتل برسانند . [۸] . آیه ۱۵۷ سوره نساء و گفتارشان که: ما، مسیح عیسی بن مریم، پیامبر خدا را کشتیم! . [۹] . در مجموع می‌توان احتمال داد که اگر یهودیان معاصر رسول خدا صلی‌ الله ‌علیه ‌وآله قدرت بر قتل حضرتشان داشتند، بدون هیچ هراسی به این کار اقدام می‌کردند که البته چند توطئه نافرجام نسبت به پیامبر نیز در سابقه آنان وجود دارد.
در ادامه نکاتی پیرامون این آیه بیان می‌شود. کشتن پیامبران به ‌صورت یک عادت مستمر : بنی‌اسرائیل، پیامبران را به صورت یک عادت مستمر به قتل می‌رساندند: ظاهر آیه مورد بحث این است که «یقتلون» عطف بر «یکفرون» است. در نتیجه «کانوا» بر سر «یقتلون» نیز تکرار می‌شود و این دلالت دارد که پیامبرکُشی در میان بنی‌اسرائیل به صورت عادت و خصلت زشت لازم درآمده بود. [۱۰] . کشتن با واسطه و بی‌واسطه : قتل گاهی تسبیبی است؛ یعنی خود شخص، قاتل نیست؛ اما اسباب قتل فرد را فراهم می‌کند. نوع دیگر قتل، قتل مباشرتی است که در آن خود شخص بدون واسطه، عمل قتل را انجام می‌دهد. در هر دو مورد، ‌شخص شریک در قتل می‌باشد؛ و می‌توان قتل را به او نیز نسبت داد. از اطلاق آیه به دست می‌آید که شهادت پیامبران الهی توسط بنی‌اسرائیل، گاه بدون واسطه بوده است و گاه نیز توسط توطئه، تحریک و افشای راز بوده است. بنابراین هر دو قسم را می‌توان مندرج در آیه دانست. روایتی از امام صادق : در همین راستا روایتی وجود دارد که گزینه دوم را تقویت می‌کند: امام صادق (عليه ‌السلام) پس از تلاوت آیه مزبور فرمود: به خدا سوگند بنی‌اسرائیل انبیا را با دست‌ها و شمشیرهای خود نکشتند؛ بلکه سخنان آنان را شنیده و افشا ساختند که به دنبال آن، حکام و جباران زمان پیامبران را دستگیر کرده و به شهادت می‌رساندند. پس قتل انبیا به وسیله بنی‌اسرائیل به صورت کشتن از طریق معصیت افشای اسرار بود . [۱۱] [۱۲] . توضیح روایت مذکور : البته این روایت نمی‌خواهد اعلام کند که حتی یک پیامبر نیز مستقیماً توسط بنی‌اسرائیل کشته نشده است؛ بلکه آنچه در روایت مزبور آمده، صرفاً برای بیان اهمیت لزوم حفظ اسرار است و اگر قتل بی‌واسطه را صریحاً نفی می‌کند در واقع برای نفس توهّم حصر مصداق قتل در قتل بی‌واسطه است؛ یعنی غرض نفی قتل بی‌واسطه نیست، بلکه مقصود اثبات و اندراج قتل با واسطه است . [۱۳] . کشتن پیامبران به ناحق : در آیه مورد بحث، ‌وصف «بغیر الحق» در مورد قتل انبیا ذکر شده است. در این‌جا پرسشی پیش می‌آید که مگر می‌توان پیامبران را به حق کشت؟ ظالمانه و غیر حق بودن این قتل امری واضح و آشکار است. پس این قید برای چه آورده شده است؟! مفسران دو دلیل ذکر کرده‌ اند:‌ دلیل اول : معنای این قید این نیست که کشتن پیامبران ممکن است گاهی به حق باشد؛ بلکه این یک قید توضیحی است، ناظر به این‌که کشتن انبیا به طور کل، ناروا و به غیر حق است و این کلمه «به غیر حق» صفت خود فعل کشتن است؛ مانند آیه کریمه: «وَ مَنْ یَدْعُ مَعَ اللهِ إِلهاً آخَرَ لا بُرْهانَ لَهُ بِهِ»؛ [۱۴] . هر که با خدای یکتا خدای دیگر بخواند که برهانی در مورد آن ندارد. یعنی نمی‌تواند برهان داشته باشد . [۱۵] [۱۶] [۱۷] . مطابق این بیان قید «بغیر الحق» بدین معناست که پیامبرکُشی همیشه ناحق بوده است و بنی‌اسرائیل هیچ توجیهی برای کار خود نداشتند. [۱۸] . دلیل دوم : گاهی انسان به جهت شبهه و یا اشکالی، فردی را شایسته قتل می‌داند و شخص را می‌کشد. گاهی با علم به قبح عملش، مرتکب قتل می‌شود. طبیعی است که مورد دوم بدتر و قبیح‌ تر است. خداوند با قید مذکور در آیه اعلان می‌دارد آنها هیچ عذری و جهلی در این مسئله نداشتند و با علم و آگاهی بر این جنایت دست زده ‌اند. [۱۹]

اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: قوم یهود وقتل انبیا

ادامه مطلب را ببينيد

تاريخ : سه شنبه ۴ آذر ۱۴۰۴ | 14:24 | تهيه وتنظيم توسط : حُجَّةُ الاسلام سیدمحمدباقری پور |

قوم یهود وقتل انبیا 2

غضب یهود بخاطر کشتن پیامبران الهی

کلیدواژه: یهود، بنی اسرائیل، ذلت، جنایت، کشتن پیامبران، سوره بقره.
پرسش: خداوند در سوره بقره آیه ۶۱ در مورد حضرت موسی علیه ‌السّلام و قومش در مورد غذا صحبت می‌کند، سپس می‌گوید خدا بر شما ذلت و مسکنت و غضب قرار داد؛ چون پیامبران را کشتید. سؤال این است؛ اوّلاً: آن زمان که گفت‌وگو در مورد غذا است، به غیر از حضرت موسی علیه السّلام، نبی دیگری نبود که خدا می‌گوید به دلیل قتل انبیاء دچار غضب شدید؟ ثانیاً: با آن‌که یهودی‌های زمان حضرت موسی (علیه‌ السّلام) مرتکب جنایت شده ‌اند؛ چرا خداوند بنی اسرائیل زمان پیامبر اسلام صلی الله علیه و‌آله وسلّم را مورد خطاب قرار داده است؟! آیا اثر جنایت و خطای پدران را بر فرزندان و نسل کنونی نمودن، خلاف عدل الهی نیست؟!

پاسخ اجمالی: از آیه ۶۱ سوره بقره استفاده می‌شود که دلیل گرفتاری قوم یهود به خواری و ذلت، آن بود که از دستورات خدا سرپیچی کرده، از توحید به سوی شرک منحرف شده و مردان حق و فرستادگان خدا را می‌کشتند، این سنگ‌دلی، قساوت و بی‌اعتنایی به قوانین الهی، بلکه تمام قوانین انسانی که حتی امروز نیز به روشنی در میان گروهی از یهود ادامه دارد، مایه ذلت و بدبختی آنها شد. چنین آیاتی‌ در مقام یادآوری داستان نسل‌های گذشته و نعمت‌هایی است که به آنان هدیه شده است و بیان چنین مطالبی از زبان پیامبر صلی ‌الله ‌علیه ‌و‌آله ‌وسلّم برای علمای یهود نوعی اتمام حجت بود تا بدانند که کلمات قرآنی تماماً وحی منزل است.

فهرست مندرجات : اعمال قوم یهود --- ارتباط جرایم گذشتگان به آیندگان --- قتل پیامبران پیشین

اعمال قوم یهود : خدای متعال در یکی از آیات قرآن کریم در مورد بنی‌اسرائیل می‌فرماید: «وَ اِذْ قُلْتُمْ یا مُوسی‌ لَنْ نَصْبِرَ عَلی‌ طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْاَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها قالَ اَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذی هُوَ اَدْنی‌ بِالَّذی هُوَ خَیْرٌ اهْبِطُوا مِصْراً فَاِنَّ لَکُمْ ما سَاَلْتُمْ وَ وَ ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْکَنَةُ وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذلِکَ بِاَنَّهُمْ کانُوا یَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُونَ؛ [۱] . و نیز به خاطر بیاورید زمانی را که گفتید: " ای موسی! هرگز حاضر نیستیم به یک نوع غذا بسنده کنیم! از خدایت بخواه که از آنچه زمین می‌رویاند، از سبزیجات و خیار و سیر و عدس و پیاز، برای ما فراهم سازد." موسی گفت: " آیا غذای پست‌ تر را به‌جای غذای بهتر انتخاب می‌کنید؟ اکنون که چنین است، بکوشید از این بیابان در شهری فرود آئید؛ زیرا هر چه خواستید، در آن‌جا برای شما هست." و مهر ذلت و نیاز، بر پیشانی آنها زده شد و باز گرفتار خشم خدایی شدند؛ چرا که آنان نسبت به آیات الهی، کفر می‌ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند. اینها به خاطر آن بود که گناه ‌کار و متجاوز بودند . در این آیه، خداوند رو به یهودیان معاصر با پیامبر اسلام صلی ‌الله ‌علیه ‌و‌آله ‌وسلّم نموده و به آنان می‌گوید: (و به یاد آورید زمانی که گفتید....) و سپس به گفتارها و کردارهای ناپسند نیاکان آنان می‌پردازد که نسبت به آیات الهی، کفر می‌ورزیدند و پیامبران علیهم ‌السّلام را به ناحق می‌کشتند.
از این آیه استفاده می‌شود که دلیل گرفتاری آنان به خواری و ذلت، آن بود که از دستورات خدا سرپیچی کرده، از توحید به سوی شرک منحرف شده و مردان حق و فرستادگان خدا را می‌کشتند، این سنگ‌دلی، قساوت و بی‌اعتنایی به قوانین الهی، بلکه تمام قوانین انسانی که حتی امروز نیز به روشنی در میان گروهی از یهود ادامه دارد، مایه آن ذلت و بدبختی آنها شد. [۲] در عهد قدیم آمده است که یهود پیامبری به نام زکریا علیه ‌السّلام را کشتند. [۳] جریان قتل حضرت یحیی علیه ‌السّلام به دستور پادشاه یهود در انجیل متی نقل شده است. [۴] بر اساس نقل قرآن [۵] [۶] [۷] [۸] [۹] [۱۰] [۱۱] [۱۲] . و روایات نیز آنها پیامبران زیادی را بدون هیچ گناهی کشتند. رسول خدا (صلی‌ الله ‌علیه ‌و‌آله ‌وسلّم) به ابو عبیده جراح فرمود: ‌ای ابا عبیده! بنی‌اسرائیل در اوایل یک روز، ۴۳ پیامبر را در یک زمان کشتند، پس از آن ۱۱۲ نفر از بنی‌اسرائیل برای امر به معروف برخاستند که آنها را هم در آخر همان روز کشتند![۱۳] .

ارتباط جرایم گذشتگان به آیندگان : اکنون اگر گفته شود که جرایم گذشتگان و نیاکان، چه ارتباطی به نسل‌های بعدی دارد که مورد توبیخ قرار گیرند؟! در پاسخ باید گفت؛
اولاً: چنین آیاتی‌ در مقام یادآوری داستان نسل‌های گذشته و نعمت‌هایی است که به آنان هدیه شد، اما در عوض شکرگزاری و فرمان‌برداری، لجاجت‌ ورزیده خود را در معرض غضب پروردگار در آوردند، تا نسل موجود نیز پند گرفته و متوجه شوند که اگر آنها نیز از پیامبر اسلام (صلی ‌الله ‌علیه‌ و‌آله ‌وسلّم) اطاعت ننمایند مشمول غضب الهی می‌گردند. ثانیاً: از آن‌جا که علمای یهود معاصر با پیامبر صلی ‌الله ‌علیه ‌و‌آله ‌وسلّم داستان نسل‌های گذشته خود را می‌دانستند و از طرفی پیامبر صلی ‌الله ‌علیه ‌و‌آله ‌وسلّم را نیز امی و کم ‌سواد می‌پنداشتند، بیان چنین مطالبی از زبان پیامبر (صلی‌ الله‌ علیه ‌و‌آله ‌وسلّم) برایشان نوعی اتمام حجت بود تا بدانند که کلمات قرآنی تماماً وحی منزل است. ثالثاً: یهود معاصر با عیسای مسیح علیه‌ السّلام و پیامبر اسلام (صلی‌ الله ‌علیه ‌و‌آله ‌وسلّم) نیز پا جای پای نسل‌های گذشته خود گذاشته و همان‌گونه که گذشتگان آنها منکر آیات الهی و معجزات موسی علیه‌ السّلام شدند، رفتار ناشایستشان در نسل‌های بعدی نیز تاثیرگذار بود! مگر آنان نبودند که می‌خواستند مسیح (علیه ‌السّلام) را به صلیب بکشند؟! مگر چندین بار به پیامبر اسلام صلی ‌الله ‌علیه ‌و‌آله ‌وسلّم خیانت نکرده و شعله چندین نبرد را با حضرتشان نیافروختند؟! بنابر این، اگر کسی بدون تعصب داستان یهود را مطالعه کند، خواهد دید که بیشتر افراد موجود در نسل‌های مختلف بنی‌اسرائیل، در یک مسیر بودند؛ همان لجاجت، عصبیت، خودخواهی، ضدیت با عدالت، دشمنی با اولیای حق و... که بنی‌اسرائیل نسل‌های اول داشتند، تماماً به نسل‌های بعدی نیز منتقل شد. منتها اینان آن نفوذ و قدرت را نداشته، وگرنه دنیا شاهد چه خون‌ریزی‌ها و جنایاتی از آنان می‌بود. شاید همین نکته سرّ این باشد که داستان بنی‌اسرائیل عصر حضرت موسی را بر یهودی‌های عصر نزول قرآن بیان کرده، و آنان را مورد خطاب قرار داده است؛ یعنی کنایه از این‌که شما نیز مانند پدرانتان می‌باشید که عهد خدا را می‌شکنید و به نعمت‌های الهی کفر می‌ورزید.[۱۴] .

قتل پیامبران پیشین : پرسش دیگر آن است که آیا بنی‌اسرائیل پیش از موسی (علیه‌ السّلام) نیز پیامبرانی را کشته بودند که قرآن در توصیف نسل معاصر با موسی علیه‌ السّلام می‌فرماید «یقتلون النبیین»؟ در پاسخ باید گفت که در نگاه اول، ظاهر برخی آیات نشانگر آن است که قبل از حضرتشان نیز پیامبرانی توسط بنی‌اسرائیل کشته شده‌اند، اما به هر حال، نام این پیامبران شهید در قرآن وجود نداشته و نیز با‌ اندک جست‌وجویی که داشتیم، در دیگر منابع نیز به نام آنان برخورد نکردیم. با این وجود، ممکن است که فرازی چون آیه ۶۱ بقره تنها در نکوهش بنی‌اسرائیل دوره موسی (علیه ‌السّلام) نپرداخته، بلکه تنها فراز اول آن مرتبط با دوران حضرتشان بوده، اما فرازهای بعدی مرتبط با نسل‌های بعدی باشد.

خشونت با انبیا - قرآن

یهود و بنی‌اسرائیل در طول تاریخ خود شکنجه ها و آزارهای فراوانی را در حق مومنان روا می داشتند و خداوند به سبب این جرائم و لجاجت ها، آنان را مستوجب اقسام مجازات های شدید قرار می داد.

فهرست مندرجات : ۱ - خشونت بنی‌اسرائیل با انبیا --- دلیل زده شدن مهر ذلت --- نپسندیدن پیامبران الهی --- عدم تناسب ایمان و قتل انبیاء --- کفر ورزیدن و کشتن پیامبران --- اسباب ذلت بنی‌اسرائیل --- وعده عذاب قاتلین انبیاء --- جرائم و مجازات های بنی‌اسرائیل

شهادت زکریا

حضرت زکریا (علیه‌السّلام) همیشه اهل دعا و راز و نیاز بود، شهادتش جانسوز و سخت بوده است.

فهرست مندرجات : ۱ - تهمت به زکریا --- غضب خداوند --- عناوین مرتبط

تهمت به زکریا

هنگامی که حضرت مریم علیهاالسّلام به قدرت الهی بدون شوهر باردار شد (چنان که شرح حالش در زندگی عیسی علیه ‌السّلام ذکر می‌شود) شیطان وسوسه گر به میان بنی اسرائیل رفت و این تهمت ناجوانمردانه و بسیار زشت را به مردم القاء کرد که اگر مریم (علیهاالسّلام) باردار شده، کار زکریا (علیه ‌السّلام) است. همین تهمت ناجوانمردانه باعث شد که عده‌ای از اشرار تصمیم گرفتند حضرت زکریا را به قتل برسانند. و از بعضی از تواریخ استفاده می‌شود که : طاغوت عصر زکریا، حضرت یحیی (علیه ‌السّلام) پسر زکریا (علیه ‌السّلام) را به خاطر نهی از منکری که نموده بود، کشت (چنانکه شرح آن خواهد آمد) زکریا از قتل یحیی با خبر شد، خود احساس خطر کرد، چرا که طاغوت می‌خواست او را نیز بکشد، زکریا گریخت و به بوستانی که در نزدیک مسجد بیت المقدس بود وارد شد و در آن جا تنة درختی باز شد و به زکریا پناه داد، و سرانجام با راهنمایی ابلیس، ماموران طاغوت آمدند و آن درخت را قطعه قطعه نموده و در نتیجه حضرت زکریا با وضع دلخراشی به شهادت رسید.به نقل ازتاریخ کامل ابن اثیر [۱] . نابراین علت قتل زکریا، تهمت مذکور نبوده است. [۲] . به همین منظور به سوی او هجوم بردند. او از دست آنها گریخت. در بیابان به نزدیک درختی رسید. آن درخت به زبان آمد و گفت: «ای پیامبر خدا! نزد من بیا.» زکریا کنار آن درخت رفت، درخت شکافته شد، زکریا به داخل تنه درخت رفت، سپس تنه درخت به هم پیوست و به این ترتیب آن درخت به زکریا (علیه ‌السّلام) پناه داد. ابلیس به آن جا رسید و گوشه‌ ای از عبای زکریا (علیه‌ السّلام) را گرفت و در بیرون درخت نگه داشت، سپس دید گروهی در جستجوی کسی هستند، از آنها پرسید در جستجوی چه کسی هستید؟ گفتند: در جستجوی زکریا (علیه‌ السّلام) هستیم. ابلیس گفت: او کنار این درخت آمد و جادو کرد، بر اثر سحر و جادوی او تنه این درخت شکافته شده او به درون این درخت رفت. نشانه اش همین قسمت عبای او است که در بیرون درخت مانده است. آنها تبر تهیه کردند و هم چنین اره آوردند و آن درخت را قطع کرده سپس با اره قطعه قطعه کردند، به این ترتیب حضرت زکریا (علیه‌ السّلام) مظلومانه در میان آن درخت به شهادت رسید. غضب خداوند : خداوند بر آن سنگدلان جاهل غضب کرد، بدترین خلق خود را بر آنها مسلط نمود، که انتقام خون حضرت زکریا (علیه ‌السّلام) را از آنها گرفت.[۳] [۴] [۵] . پس از شهادت زکریا (علیه‌ السّلام) خداوند فرشتگان را کنار پیکر مطهر او فرستاد. آنها آمدند و بدن زکریا (علیه‌ السّلام) را غسل دادند و کفن کردند، و سه روز پشت سر هم آمدند و نماز بر آن خواندند، سپس او را به خاک سپردند. [۶]

روایت تاریخی | کشته شدن هفتاد پیامبر در یک‌روز توسط بنی‌اسرائیل

پرسش: با توجه به فرموده امام حسین (علیه ‌السّلام) به عبدالله بن عمر در مورد کشته شدن هفتاد پیامبر الهی در یک روز، چطور قابل تصور است بنی‌اسرائیل در یک‌روز از صبح تا ظهر آن هم به صورت پیوسته و مدام (به صورت فعل مضارع استمراری) هفتاد پیامبر را به قتل برسانند؟ مگر در بنی‌اسرائیل چند پیامبر می‌زیستند؟

پاسخ اجمالی: در قرآن کریم و روایات فریقین مکرراً به موضوع پیامبرکشی در قوم بنی‌اسرائیل اشاره شده است و از آنجا که قومی پر جمعیت بودند و برخی از پیامبران تنها پیامبر یک محله و یا یک خانواده بودند، امکان این‌که تنها در یک‌ روز چنین جنایتی رخ داده باشد محال نیست.

جنایت پیامبرکشی در بنی‌اسرائیل، موضوعی است که در قرآن کریم نیز بارها بدان اشاره شده است. بر‌این‌اساس پیامبران زیادی بدون هیچ گناهی توسط آنان به شهادت رسیدند:... کانُوا یکفُرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ یقْتُلُونَ النَّبِیینَ بِغَیرِ الْحَقِّ... ؛ [بقره/سوره۲، آیه۶۱] به نشانه‌های خدا کفر ورزیده بودند، و پیامبران را به ناحق می‌کشتند. ... ذلِک بِاَنَّهُمْ کانُوا یکفُرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ یقْتُلُونَ الْاَنْبِیاءَ بِغَیرِ حَقٍّ... ؛ [آل‌عمران/سوره۳، آیه۱۱۲] این بدان سبب بود که به آیات خدا کفر می‌ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند. اِنَّ الَّذینَ یکفُرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ یقْتُلُونَ النَّبِیینَ بِغَیرِ حَق‌... ؛ [آل‌عمران/سوره۳، آیه۲۱] کسانی که به آیات خدا کفر می‌ورزند، و پیامبران را به ناحق می‌کشند. گفتنی است که در قرآن به تعداد پیامبران کشته ‌شده اشاره نشده است. روایات و گزارش‌های موجود در منابع شیعه و اهل‌سنت نیز به این رفتار جنایت‌کارانه بنی‌اسرائیل اشاره کرده و بیان می‌کند آنها بعد از این کشتار به گونه‌ ای عمل می‌کردند که گویا هیچ اتفاقی رخ نداده و بدون درنگ به کارهای روزانه خود مشغول می‌شدند:
رسول خدا (صلی ‌الله ‌علیه ‌و‌آله ‌وسلّم) به ابو‌عبیده جراح فرمود: ای ابو عبیده! بنی‌اسرائیل در اوایل یک‌روز، ۴۳ پیامبر را در یک زمان کشتند، پس از آن ۱۱۲ نفر از بنی‌اسرائیل برای امر به معروف برخاستند که آنها را هم در آخر همان روز کشتند . [طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‌۲، ص۷۲۰] . وقتی عبداللَّه بن عمر فهمید امام حسین (علیه ‌السّلام) قصد رفتن به سمت کوفه را دارد، به نزد آن‌حضرت (علیه‌ السّلام) آمد تا حضرت‌شان را به اطاعت و فرمان‌برداری از رژیم اموی سفارش کند. امام (علیه ‌السّلام) در جواب وی فرمود: ‌ای پسر عمر! آیا نمی‌دانی که نشانه پستی دنیا در نزد خدا آن است که سر بریده حضرت یحیی (علیه ‌السّلام) به انسان آلوده و زشت‌کرداری از آلودگان بنی‌اسرائیل هدیه شد؟! آیا نمی‌دانی که بنی‌اسرائیل تا جایی پیش رفتند که بامدادان میان طلوع فجر تا طلوع خورشید هفتاد پیامبر الهی را به شهادت رساندند و سپس (بدون احساس زشتی و فاجعه این جنایت هولناک) به خرید و فروش پرداختند؛ چنان‌که گویی هیچ فاجعه ‌ای به وجود نیاورده ‌اند؟!». [ابن‌نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الاحزان، ص۴۱]این گزارش که در پرسش نیز بدان اشاره شده، در مقاتل معتبر نقل شده است. امام باقر (علیه‌ السّلام) فرمود: «... شیوه بنی‌اسرائیل آن بود که یک پیامبر را می‌کشتند، در حالی که دو پیامبر دیگر ایستاده (و منتظر کشته شدن) بودند و دو پیامبر را می‌کشتند، در حالی که چهار تن دیگر از آنان ایستاده بودند تا این‌که در یک روز هفتاد پیامبر را کشتند و بازار کشتار آنها تا پایان روز برقرار بود». [کافی، ج۸، ص۱۱۶-۱۱۷] . گزارش‌هایی نیز وجود دارد که آمارهای بیشتری را ارائه داده مبنی بر این‌که آنان در یک ‌روز صد، [البدء و التاریخ، ج۳، ص۷] صد و بیست،[کامل البهائی، ج۲، ص۴۵] سی‌صد، [المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، ج۱، ص۱۷۷ ، جواهر الحسان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۷۷] و حتی هزار نبی[تفسیر الماتریدی، ج۲، ص۳۴۰]را به شهادت ‌رساندند. همچنین نقل است که یهودیان بر نسل حضرت داود (علیه‌السّلام) تسلط یافته و تعداد زیادی از آنان (که صد و بیست پیامبر در میانشان بود) را شهادت رساندند.[ اثبات الوصیة للامام علی بن ابی طالب، ص۷۶] . البته بر اساس برخی از روایات، تمام این پیامبران مستقیما توسط خود بنی‌اسرائیل کشته نشدند، بلکه آنان به سبب فاش کردن اسرار انبیا زمینه شهادت آنها را فراهم نمودند. امام صادق‌ (علیه ‌السّلام) در ذیل آیه «وَ یقْتُلُونَ‌ الْاَنْبِیاءَ بِغَیرِ حَقٍّ»، [آل‌عمران/سوره۳، آیه۱۱۲] فرمود: « به خدا سوگند که ایشان را به شمشیرهای خویش نکشتند، لکن راز ایشان را آشکار و فاش کردند، و به این سبب آن پیامبران کشته شدند». [کافی، ج‌۲، ص۳۷۱] . آنچه در مورد این گزارش‌ها (صرف نظر از بررسی سند) می‌توان گفت این است که قوم بنی‌اسراییل از قبائل به نسبت پرجمعیت بودند و با تعریفی که از پیامبران آنها موجود است که در یک زمان هفتاد پیامبر همراه با حضرت موسی (علیه‌السّلام) مبعوث شدند، [مختصر البصائر، ص۱۶۵] و برخی از آنها تنها پیامبر یک محله و یا یک خانواده بودند، امکان این‌که تنها در یک‌روز (نه در تمام روزها) چنین جنایتی رخ داده باشد محال نیست.

دنیا بازیچه یهود: صفات یهود/ کشتن پیامبران الهی

در قرآن کریم اینگونه آمده است: وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَقَفَّيْنَا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بَرُوحِ الْقُدُسِ أَفَكُلَّما جَاتَكُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوى أَنفُسَكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ ففَرِيقاً كَذَّبْتُمْ وَفَرِيقاً تَقْتُلُونَ.( سوره بقره آیه ۷۸) . و ما به موسی کتاب تورات را عطا کردیم و از پی او پیغمبرانی فرستادیم و عیسی پسر مریم را به ادله روشن حجتها دادیم و او را به واسطه روح القدس اقتدار و توانایی بخشیدیم آیا هر پیامبری که بر خلاف هوای نفس شما اوامری از جانب خدا آورد از امرش سرپیچی کرده از راه حسد گروهی را تکذیب می کنید و گروهی را به قتل می رسانید؟ همچنین می فرماید: وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ امنوا بِما أَنزَلَ اللَّهُ قَالُوا نُؤْمِنُ بِما أُنزِلَ عَلَيْنَا وَ يَكْفُرُونَ بِمَا وَرَاءَهُ وَ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقاً لِما مَعَهُمْ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ البياءَ اللَّهِ مِنْ قَبْلُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (سوره بقره آیه ۹۱). و هنگامی که به یهود گفته شد به قرآنی که خدا برای هدایت بشر) فرستاده ایمان بیاورید گفتند فقط به تورات که بر ما نازل شده ایمان می آوریم و به غیر تورات کافر میشوند در صورتی که قرآن حق است و کتاب آنها را تصدیق می کند، ای پیغمبر بگو اگر شما در ادعای ایمان به تورات راستگو بودید به کدام حکم تورات پیامبران قبل را به قتل رساندید؟ . و نیز می فرماید: لَقَدْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ رُسُلاً كُلَّمَا جَانَّهُمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوى أَنفُسَهُمْ فَرِيقاً كَذَّبُوا وَ فَرِيقاً يَقْتُلُونَ(سوره مائده آیه ۷۰). از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم که خدا را اطاعت کنند و پیامبرانی بر آنها؛ فرستادیم که احکام خدا بیاموزند هر رسولی آمد چون بر خلاف هوای نفس آنها سخن گفت گروهی را دروغگو خواندند و گروهی را به قتل رساندند. مطلب تعجب آور آنکه در روایات ما اینگونه آمده است که کشتن پیامبران الهی به اندازه ای برای یهود طبیعی بود که روزی از طلوع فجر تا طلوع آفتاب ۷۰ پیامبر الهی را کشته سر از بدن آنها کردند و سپس به مغازه های خود رفته و مانند روزهای دیگر کار روزانه را شروع کردند! از جمله پیامبرانی که توسط یهود کشته شدند حضرت یحیی و حضرت زکریا بودند این دو پیامبر الهی فقط به دلیل منع یهود از اعمال زشت و غیر انسانی سزاوار مرگ شدند همان گونه که قصد داشتند حضرت هارون عليه السلام جانشین حضرت موسی علیه السلام را به قتل برسانند و برا ی کشتن حضرت عیسی علهی السلام نیز چوبه های دار نصب نمودند. و چه جنایتی بزرگ تر از آنکه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم را شهید ۱۸ کردند! در تاریخ اینگونه آمده است: پس از فتح خیبر همسر سلام بن مشکم یهودی که به ظاهر اسلام آورده بود غذایی از گوشت ران گوسفند آماده کرد و خدمت رسول اکرم صلى الله عليه و آله و سلم فرستاد پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلم که هیچ گاه به تنهایی غذا میل نمی فرمودند بشر بن براء را نیز دعوت نمودند بشر قطعه ای از آن گوشت را تناول نمود اما به مجرد اینکه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم گوشت را در دهان گذاشت و مقداری از آن را جویدند یک مرتبه لقمه را از دهان بیرون انداخته و فریاد زدند به خدا قسم این گوشت به من خبر می دهد که مسموم است ولی آن زهر به اندازه ای قوی بود که بشر را در همان مجلس از پای درآورد و پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم را پس از چند هفته شهید کرد. ( موقف علماء الاسلام من اليهود صفحه ۲۹ مكتب اسلام شماره ۳ سال ۹ صفحه ١٦٢ معروف این است که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هنگام بیماری خود چنین فرمودند:این بیماری از آثار غذای مسمومی است که آن زن یهودی پس از فتح خیبر برای من آورد.اگر چه پیامبر صلی الله عليه و آله و سلم اولین لقمه را بیرون انداختند ولی آن زهر کمیبا آب دهان حضرت مخلوط شد و بر دستگاههای گوارش بدن ایشان اثر خود را گذارد.
منبع:دنیا بازیچه یهود: آیه الله العظمی حاج سیدمحمد حسینی شیرازی/ ترجمه سیدهادی مدرسی)

آیا بنی اسرائیل - که از فرزندان پیامبران بودند - چنین جرأتی را داشتند که به کشتن پیامبران هم‌نژاد خود اقدام کنند؟

با توجه به آیه شریفه «یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ»؛ دلیل کشتن انبیای بنی‌اسرائیل چه بوده است؟

پاسخ اجمالی: بنابر تصریح آیات متعددی از قرآن، بنی‌اسرائیل، تعدادی از پیامبران خود را کشتند، بلکه از برخی قرائن به دست می‌آید که این گناه بزرگ، برای آنها امری عادی شده بود. منابع اسلامی پیامبرانی؛ مانند زکریا و یحیی را از جمله پیامبران کشته ‌شده دانسته ‌اند. در قتل؛ گاهى خود شخص قاتل نیست، اما اسباب قتل فرد را فراهم می‌کند. گاهی نیز قتل؛ مباشرتی است که در آن خود شخص بدون واسطه، عمل قتل را انجام می‌دهد. این آیات می‌تواند ناظر به هر دو شیوه باشد که کشته شدن پیامبران گاه مستقیماً توسط خود آنان انجام شده و گاه با توطئه، تحریک و افشاى راز، قدرت‌مندان را به کشتن پیامبران ترغیب و تشویق می‌کردند.

پاسخ تفصیلی: بنی‌اسرائیل؛ پیامبر زادگانی بودند که آیات بسیاری در مورد آنها نازل شده است. قرآن کریم در کنار بیان برخی فضیلت‌ها،[برای نمونه: اعراف؛ 140: «در حالی‌که او است که شما را بر جهانیان [روزگارتان‏] برترى داد] در موارد بسیاری آنان را به شدت توبیخ کرده است. در یکی از این آیات، خداوند می‌فرماید: مهر ذلت و خوارى بر [پیشانى] آنان زده شد و به خشم خدا گرفتار شدند: «ذلک بِأَنَّهُمْ کانُوا یَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللهِ وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَق»؛ این ذلت و خشم خدا به ‌خاطر آن بود که آیات خدا را انکار می‌نمودند و پیامبران خدا را به ناحق می‌کشند و این اعمال آنان به سبب کفر و عصیانشان بود و آنان قومى تجاوزگر و کفر پیشه بودند و به گناه کردن عادت داشتند.[بقره، 61. [ کشته ‌شدن انبیا توسط بنی‌اسرائیل در آیات دیگری نیز آمده است. [ر. ک: ‌آل عمران، 21 و 112] منابع اسلامی پیامبرانی؛ مانند زکریا و یحیی [ر. ک: 62322؛ انتقام خون حضرت یحیی(ع) توسط بخت نصر] را ذکر کرده ‌اند [سید عبدالله، تفسیر القرآن الکریم، ص 49] و طبیعتاً تعداد این کشته ‌شدگان بسیار بیشتر بوده به حدی که بنابر برخی روایات؛ بنی‌اسرائیل در یک روز سی‌صد پیامبر را کشتند. [ الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج 1، ص 73] اینان در حالی پیامبران را می‌کشتند که علم به نبوتشان داشته و یقین داشتند که اینان فرستادگان خداوند هستند و با این عمل گناه خود را دو چندان می‌کردند.] جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 251 [ . قرآن در مواردی تهدید پیامبران به قتل و نیز بر عهده گرفتن قتل توسط بنی‌اسرائیل را مطرح کرده است:
الف. از زبان هارون نقل می‌کند که بنی‌اسرائیل تصمیم به قتل او داشتند: هارون در خطاب به موسی] گفت: اى فرزند مادرم! این قوم مرا تحت فشار گذاشتند و نزدیک بود که مرا به قتل برسانند».[ اعراف، ‌150. [ ب . «و گفتارشان که: ما، مسیح عیسى بن مریم، پیامبر خدا را کشتیم!».[نساء، ‌157[ . در مجموع می‌توان احتمال داد که؛ اگر یهودیان معاصر رسول خدا(ص) قدرت بر قتل حضرتشان داشتند، بدون هیچ هراسی به این کار اقدام می‌کردند که البته چند توطئه نافرجام نسبت به پیامبر نیز در سابقه آنان وجود دارد. در ادامه نکاتی پیرامون این آیه بیان می‌شود. 1- کشتن پیامبران توسط بنی‌اسرائیل به صورت یک عادت مستمر : ظاهر آیه مورد بحث این است که «یقتلون» عطف بر «یکفرون» است. در نتیجه «کانوا» بر سر «یقتلون» نیز تکرار می‌شود و این دلالت دارد که پیامبرکُشى در میان بنی‌ اسرائیل به صورت عادت و خصلت زشت لازم درآمده بود.[جوادی آملی، عبدالله، تفسیر تسنیم، ج 4، ص 650، قم، ‌اسراء، 1378ش. [ 2- کشتن با واسطه و بی‌واسطه : قتل گاهى تسبیبى است؛ یعنی خود شخص، قاتل نیست، اما اسباب قتل فرد را فراهم می‌کند. نوع دیگر قتل؛ قتل مباشرتی است که در آن خود شخص بدون واسطه، عمل قتل را انجام می‌دهد. در هر دو مورد، ‌شخص شریک در قتل می‌باشد؛ و می‌توان قتل را به او نیز نسبت داد. از اطلاق آیه به دست می‌آید که شهادت پیامبران الهى توسط بنی‌اسرائیل، گاه بدون واسطه بوده است و گاه نیز توسط توطئه، تحریک و افشاى راز بوده است. بنابراین، هر دو قسم را می‌توان مندرج در آیه دانست. در همین راستا روایتی وجود دارد که گزینه دوم را تقویت می‌کند: امام صادق(ع) پس از تلاوت آیه مزبور فرمود: «به خدا سوگند بنی‌اسرائیل انبیا را با دست‌ها و شمشیرهاى خود نکشتند بلکه سخنان آنان را شنیده و افشا ساختند که به دنبال آن، حکام و جباران زمان پیامبران را دستگیر کرده و به شهادت می‌رساندند. پس قتل انبیا به وسیله بنی‌اسرائیل به صورت کشتن از طریق معصیت افشاى اسرار بود».[عیاشی، محمد بن مسعود، التفسیر، محقق، مصحح، رسولی محلاتی، هاشم، ج 1، ص 45 ؛ المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین، ج 1، ص 256.[البته این روایت نمی‌خواهد اعلام کند که حتی یک پیامبر نیز مستقیماً توسط بنی اسرائیل کشته نشده است، بلکه آنچه در روایت مزبور آمده، صرفاً براى بیان اهمیت لزوم حفظ اسرار است و «اگر قتل بی‌واسطه را صریحاً نفى می‌کند در واقع براى نفس توهّم حصر مصداق قتل در قتل بی‌واسطه است؛ یعنى غرض نفى قتل بی‌واسطه نیست، بلکه مقصود اثبات واندراج قتل باواسطه است».[تفسیرتسنیم،ج4،ص652- 653 [.3- کشتن پیامبران به ناحق : در آیه مورد بحث، ‌وصف «بغیر الحق» در مورد قتل انبیا ذکر شده است. در این‌جا پرسشی پیش می‌آید که مگر می‌توان پیامبران را به حق کشت؟ ظالمانه و غیر حق بودن این قتل امرى واضح و آشکار است. پس این قید برای چه آورده شده است؟! مفسران دو دلیل ذکر کرده‌ اند:‌ الف. معنای این قید این نیست که کشتن پیامبران ممکن است گاهى به حق باشد، بلکه این یک قید توضیحی است، ناظر به این‌که کشتن انبیا به طور کل، ناروا و به غیر حق است و این کلمه «بغیر حق» صفت خود فعل کشتن است؛ مانند آیه کریمه: «وَ مَنْ یَدْعُ مَعَ اللهِ إِلهاً آخَرَ لا بُرْهانَ لَهُ بِهِ»؛[مومنون، ‌177] هر که با خداى یکتا خداى دیگر بخواند که برهانى در مورد آن ندارد. یعنی نمی‌تواند برهان داشته باشد.[مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی‏، محمد جواد، ج 1، ص 257 ، التبیان فی تفسیر القرآن ج 1، ص 279 [
مطابق این بیان قید «بغیر الحق» بدین معنا است که پیامبرکُشى همیشه ناحق بوده است و بنی‌اسرائیل هیچ توجیهى براى کار خود نداشتند.[ تفسیر تسنیم، ج 4، ص 653 [. ب. گاهی انسان به جهت شبهه و یا اشکالی، فردی را شایسته قتل می‌داند و شخص را می‌کشد. گاهی با علم به قبح عملش، مرتکب قتل می‌شود. طبیعی است که مورد دوم بدتر و قبیح‌تر است. خداوند با قید مذکور در آیه اعلان می‌دارد آنها هیچ عذری و جهلی در این مسئله نداشتند و با علم و آگاهی بر این جنایت دست زده‌اند.[مفاتیح الغیب، ج 3، ص 534 - 535[

اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: قوم یهود وقتل انبیا

ادامه مطلب را ببينيد

تاريخ : سه شنبه ۴ آذر ۱۴۰۴ | 14:23 | تهيه وتنظيم توسط : حُجَّةُ الاسلام سیدمحمدباقری پور |

قوم یهود وقتل انبیا 3

مردی با نقاب دست اسرائیلی‌ها را رو کرد: گاو مو سرخ در راه اورشلیم است

نوعی گاو مو سرخ است که دوهزار سالی است روی زمین پیدا نشده؛ گاوی که برای صهیونیست‌ ها کاربرد زیادی دارد و شکل جهان بعد از پیدا شدن آن تغییر خواهد کرد. حالا ظاهرا مدتی است که دست اسرائیلی هایی که دنبال پیدا کردن این حیوان بودند رو شده و خبر آن در رسانه های مختلف منتشر شده است.

https://media.hamshahrionline.ir/d/2024/03/05/4/4985034.jpg?ts=1709635121000

ابوعبیده از روز اولی که صهیونیست‌ها هلوکاست غزاوی‌ها را استارت زدند، بارها با چفیه قرمزی که آن را مثل نقاب می‌بندد روی اسکیرین‌ها ظاهر شده و سخنانی تاثیرگذار و حتی افشاگرانه گفته است؛ مثلا سخنرانی او به مناسبت روز صدم حمله به غزه که بسیار هم سروصدا کرد. ابوعبیده در سخنرانی ۱۴ ژانویه که بازتاب زیادی هم داشت به ۱۰۰ روز زندگی تحت قانون جنگل اشاره کرد و گفت گاوهای موسرخ بر اساس یک افسانه مذهبی نفرت‌انگیز آماده شده ‌اند تا به محل معراج پیامبر اسلام و احساسات مسلمان‌ها حمله شود. این اشاره ابوعبیده توجه‌ها را به خبری جلب کرد که دیده نشده بود. روزنامه محلی تگزاسی‌ها، فورت ورث استار-تلگرام، ۲۷ ژولای امسال و میان اخبار گرمای هوا، خبری از دامداری از اهالی گلن رز منتشر کرد که پنج گاو ماده قرمز را به اسرائیل فرستاده تا رهبران یهودی بتوانند خود را برای مراسمی مهیا کنند که در کتاب مقدس آمده؛ خبری که دو ماه بعد یعنی ۲۰ سپتامبر، در جورزالم پست هم منتشر شد و نوید ظهور معبد سوم را داد! اما این گاو موسرخ چه ویژگی‌ای دارد که از آمریکا به اسرائیل صادر شده و پایان دنیا و حمله به محل معراج حضرت محمد (ص) را به دنبال خواهد داشت؟ این گاو به گفته رسانه خبری آمریکایی‌های یهودی، از سال ۷۰ میلادی در دنیا پیدا نشده و یهودیان افراطی را چشم انتظار تولد و پرورشش گذاشته؛ تا آنجا که دست به دامن دانشمندان ژنتیک در آمریکا شده‌اند تا این رویا را تحقق بخشند. چیزی که ابوعبیده فاش کرد انتقال این گاوها بود! ظاهرا این پروژه هزاران دلاری درنهایت در لابراتواری در تگزاس جواب داده! این را محمد ضیف، فرمانده کل گردان‌های عزالدین قسام هم گفته بود. آن هم در روز اول جنگ، هفتم اکتبر. نتیجه آنکه براساس گزارش میدل ایست مانیتور، پنج گاو موسرخ برتر انتخاب شدند و در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲ به اسرائیل پرواز کردند تا به طور مخفیانه در مزرعه‌ای متعلق به موسسه تمپل در بیت شئان، شمال دره اردن، بزرگ شوند. جالب اینکه به گزارش اندیشکده مطالعات یهود، سازمان‌های راست ‌گرای یهودی با پیگیری ایده پرورش گاو، دامداران مسیحی انجیلی در تگزاس با اجرای پروژه پرورش گاو، وزارت امور اورشلیم با پیگیری ساخت محوطه مراسم، وزارت کشاورزی با معاف کردن این گاوها از علامت ‌گذاری، وزارت خدمات دینی، اسکان و آموزش و پرورش با همکاری در تربیت افراد لازم برای اجرای این طرح، همگی در به سرانجام رسیدن این رویا مشارکتی جدی دارند. اما ماجرای این گاوها چیست؟ مگر گاو موسرخ چه خاصیتی دارد؟ راستش را بخواهید تا قبل از سخنرانی ابوعبیده خیلی از ما به این دقت نکرده بودیم که یهودیان وارد مسجدالاقصی نمی‌شوند. آن محوطه وسیع که ۱۶ جایگاه باستانی عبادی دارد، به اعتقاد یهودیان محل معبد هیکل است؛ بنایی که به گفته سفر اعداد، بخشی از کتاب مقدس یهودیان، توسط حضرت سلیمان ساخته شده و بعد از تخریب، به دست هیرود بزرگ برای بار دوم بنا شده و در مراسم افتتاح آن هر بار یک گاو موسرخ قربانی شده! بعد از آن که هیکل دوم هم از بین رفت، یهودیان منتظر نزول هیکل سوم از آسمان هستند‍ و معتقدند با فرود آمدن ناگهانی این بنا از آسمان شرایط برای پایان دوران و ظهور مجدد مسیح فراهم می‌شود. پس تا آن روز کسی از این قوم حق ورود به محوطه را ندارد. چرا؟! : چون یهودیان خود را پلید و آلوده می‌دانند و همان‌طورکه شبکه تی آر تی عربی در ۱۵ ژانویه امسال گزارش داده، آنها فکر می‌کنند تنها راه تطهیرشان این است که طی یک مراسم مفصل و با استفاده از گاو موسرخ غسل کنند تا اجازه ورود به این محوطه را پیدا کنند. نشان به آن نشان که به گزارش مشرق در تیرماه امسال خاخام بزرگ سفاردی‌ها، که یک گروه تندروی یهودی هستند، به وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی حمله کرد و ورود او به محوطه حرم شریف را گناه دانست. تِلیسه و تطهیر و تخریب : ایده گاو موسرخ یا تلیسه قرمز در کتاب مقدس یهودیان و حتی کتاب دانیال نبی ریشه دارد. بنی‌اسرائیل به دستور خداوند باید آن را قربانی و از خاکستر آن برای پاکسازی افرادی استفاده کند که با اجساد آدمیان در تماس بودند. طبق قوانین یهود خاکستر تلیسه قرمز (گاو ماده جوان) باید در سراسر حرم شریف (مکان فعلی مسجدالاقصی) پراکنده شود تا یهودیان بتوانند به آن وارد شوند. این گاوهای موسرخ باید تولدی طبیعی داشته باشند، ماده باشند، دوساله و پرورش یافته در سرزمین اشغالی باشند، دوشیده نشده باشند، بیشتر از دو تار موی غیر سرخ نداشته باشند، و هیچ وقت زنجیری بر گردن آنها نینداخته باشند. این ویژگی‌ها دقیقا در سفر اعداد از عهد عتیق آمده و حتی در سنت‌های شفاهی یهودیان مثل تِلمود بخش میشنا هم به جزئیات آن افزوده شده است. این آموزه دینی باعث شده گاوداران یهود در دو هزار سال گذشته دغدغه پرورش چنین موجودی را پیدا کنند و براساس گزارش سایت خبری خبرنی از شبکه ۱۲ تلویزیون اسرائیل، گاوداری‌هایشان را با مراقبتی بیست‌ وچهارساعته برای رعایت تمام اصول مورد نظرشان کنترل کنند و البته ناکام بمانند! حالا که به نظر می‌رسد این گاوها وارد سرزمین مقدس شده‌اند، حرف مراسم پاکسازی باز پیش کشیده شده است. مراسم پاکسازی به این شکل است که بعد از ذبح این گاوها به دست افرادی پاک و تعلیم‌یافته، آنها را می‌سوزانند و با چوب می‌کوبند، سپس همه را الک و ناخالصی زغال و گوشت را له می‌کنند تا خاکستر شود و هر چه را خاکستر نباشد از بین می‌برند. شهرک ‌نشینان برای تطهیر خود از خاکستر گاوهای سوخته، پس از مخلوط کردن آنها با آب برکه‌ ای که روی کوه زیتون شناسایی و برای مراسم آماده شده، استفاده می‌کنند. همزمان با این مراسم، آغاز تخریب مسجدالاقصی نیز رقم می‌خورد زیرا به گزارش رسانه بریتانیایی میرر در ۲۴ سپتامبر سال گذشته، تازه در آن زمان است که یهودیان اجازه ورود به حرم شریف را پیدا می‌کنند. بعد از این مراسم موجودیت رژیم صهیونیستی از یک نهاد سیاسی سکولار به یک نهاد سیاسی یهودی تغییر ماهیتی واقعی پیدا خواهد کرد؛ تغییری که آغاز اتفاقاتی جدید خواهد بود.