درگذشت "ابن سيرين بصری" خوابگزار معروف مسلمان(9شوال110 ق)
درگذشت "ابن سيرين بصری" خوابگزار معروف مسلمان(110 ق) ابوبكر محمد بن سيرين بصري، فقيه و راوي حديث بود كه از تابعين، احاديث فراواني را نقل كرده است. وي در سال 31 يا 33 هجري قمري به دنيا آمد. در ابتدا شغل بزّاري داشت و بسيار زيباو با جمال بود. روزي زني وي را به بهانهي خريد اجناس بزازي، به خانهي خود برد و او را به گناه فرا خواند و به او گفت: در صورتي كه خواستهام را برآورده نسازي، آبرويت را ميبرم. ابنسيرين براي آنكه حِسِّ تَنَفُّر و انزجار را در زن برانگيزد خود را به نجاست آلوده ميكند وبه اين ترتيب خود را از گناه ميرهاند. ميگويند در نتيجهي آن تقوي، وي به علم تعبيرخواب آگاه گرديد، بهحدي كه او را "تاليِ يوسف صديق" ميشمارند. همهي تعبيرات او، از ذوق سليم و فكر ثاقب بود و حوادث رؤيايى را با آيات قرآني و احاديث نبوي و يا حقايق خارجي تطبيق مينمود. ابنسيرين براي احاديث پيامبر اسلام(ص) اهميت بسياري قائل بود و در حفظ و نقل حديث، دقيق و محتاط بود و همين دقت نظر او موجب شد تا مؤلفان برجسته، روايتهايش را قابل استناد بدانند. ابن سيرين در زمان حيات خود، محضر 30 نفر از اصحاب پيامبر را درك كرد و كتب و نسخه هاي خطي گوناگوني رابه زبانهاي مختلف از خود بر جاي گذاشت. ويژگيهايى چون رعايت جانب احتياط در مسايل شرعي، يك روز در ميان روزه گرفتن، شب زندهداري، بردباري، نرمخويى، پرهيز از بحث و جَدَل، اعتراف به لغزشهاي خويش و اميدواري فراوان به رحمت الهي، از ابن سيرين چهرهاي چونان زاهدان و پارسايان بزرگ ساخته است و همين امر موجب شده تا برخي از كساني كه در زمينهي سير و سلوك كتابهاي مهم نگاشته اند، در وي به گونهي الگوي پرهيزگاري و پارسايي بنگرند.
اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: وقایع تاریخی ماههای قمری
ادامه مطلب را ببينيد
درگذشت "ويكتور هوگو" شاعر و نويسنده مشهور فرانسوي (22می1885م)
درگذشت "ويكتور هوگو" شاعر و نويسنده مشهور فرانسوي (1885م) ويكتور هوگو، درخشانترين شخصيت ادبي فرانسه در قرن نوزدهم، در 26 فوريه 1802م در شهر بزانسون فرانسه به دنيا آمد. وي در ابتدا وارد عرصه ادبيات گرديد و پس از مطالعه آثار بزرگان، مقام ادبي مهمي به دست آورد. وي در 25 سالگي به عضويت آكادمي فرانسه پذيرفته شد و همزمان به عنوان نماينده به پارلمان فرانسه راه يافت. هوگو در زمان حكومت ناپلئون سوم، به دليل مخالفت با سياستهاي مستبدانه وي از صحنه سياست دور افتاد و نزديك به 19 سال در تبعيد به سر برد. در همين دوران بود كه ويكتور هوگو، رمانهاي ماندگار خود را خلق كرد. هوگو را ميتوان مروج و پيشاهنگ مكتب رمانتيسم در اين دوره دانست چرا كه اين مكتب به وسيله او به اوج شكوفايى و رشد رسيد. براساس مكتب رمانتيسم، قواعد و سنتهاي كلاسيك، مانع درك طبيعت، لذت بردن از آن و بيان آن بود. اين مكتب به برتري احساسات و تخيل بر عقل باور داشت و معتقد بود كه هنرمند بايد بدون هيچ قيدي به بيان احساسات خود بپردازد. هوگو، طرفدار آزادي در هنر بود. وي در اشعار خود از موضوعات مختلفي سخن رانده و از همه صورتها و اشكال هنري بهره گرفته است؛ از سرودههاي حماسي تا هجوگويى و مرثيه. در اشعار او، مضاميني چون تضاد نيكي و بدي، وجدان و بيوجداني و روشنايى و تاريكي مدنظر قرار گرفته است. ويكتور هوگو محبوبترين نويسندگان زمان خود به شمار ميآمد. اين محبوبيت تاحدي به سبب تبعيد وي كه رنگي افسانهاي به خود گرفته بود و به سبب وضع سياسي زمان بود كه او را مظهر حكومت تازه معرفي ميكرد، مربوط ميشد. همچنين به سبب حساسيت و ادراك او در برابر احساسهاي بشري كه بيشتر با محروميتها و ناكاميهاي بشر ارتباط مييافت. همچنين به سبب فصاحت بيان كه در عين حال از سادگي برخوردار بود و به سبب نبوغ پرثمر و تنوع استعداد. ويكتور هوگو طرفدار اصلاحات به نفع طبقات محروم و رنجديده بود. مسئله بزرگ از ديدگاه او بيعدالتي است كه از آن به عنوان بدي ياد كرده است. زندگي هوگو به رغم ماتمها و بدبختيهاي خانوادگي و به رغم تبعيدها، زندگي پيروزمندانهاي بود، برخوردار از سرنوشتي استثنايى با مفاخر فوق العاده. هوگو مظهر درخشان ملت جمهوريخواه بود. خطابه هايش در موارد مختلف، انعكاس وسيعي به همراه داشت و هر روز بر افتخار او افزوده ميگشت. ويكتور هوگو در سالهاي پاياني عمر مورد احترام و ستايش عمومي بود به طوري كه در جشن تولد هشتاد سالگي او، ششصد هزار تن از مردم پاريس و شهرهاي ديگر فرانسه براي تهنيت و گراميداشت او در برابر خانهاش گرد آمدند. بينوايان، مردي كه ميخندد، كارگران دريا، ناپلئون كوچك، گوژپشت نوتردام و روح انسان از معروفترين رمانهاي ويكتور هوگو ميباشند. ويكتور هوگو سرانجام در 22 مي 1885م در 83 سالگي در اوج محبوبيت و شهرت درگذشت و پس از تشييعي با شكوه در پاريس به خاك سپرده شد.
اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: وقایع تاریخی ماههای میلادی
ادامه مطلب را ببينيد
روز ملي و اتحاد دو يمن (22می1990م)
روز ملي و اتحاد دو يمن (1990م) در پي نشست دو جانبه وزراي خارجه دو كشور يمن شمالي و جنوبي و در يك اعلاميه مشترك، اتحاد دو يمن در 22 مه 1990م اعلام شد. به اين ترتيب اين دو كشور، تحت عنوان جمهوري يمن، بار ديگر كشوري واحد تشكيل دادند و اعضاي پارلمان مشورتي دو كشور، قانون اساسي يمن واحد را به اتفاق آراء تصويب كردند. پس از اين تحولات، سرهنگ علي عبداللَّه صالح، به عنوان رئيس جمهور يمن متحد انتخاب شد. اتحاد دو يمن بيشتر متأثر از تمايل مردم دو كشور به اتحاد و همچنين تغييراتي بود كه بر اثر اعمال سياست فضاي باز سياسي صورت گرفت. در سال 1914م، در پي قراردادي ميان امپراتوري عثماني و انگليس، يمن جنوبي از يمن شمالي، جدا شده بود. يمن كشوري است واقع در جنوب غربي آسيا و در حاشيه جنوبي شبه جزيره عربستان با 555/000 كيلومتر مربع وسعت و در همسايگي عربستان واقع است. جمعيت يمن بيش از 18 ميليون نفر است كه اكثريت آنها مسلمان و عرب بوده و به زبان عربي صحبت ميكنند. پيشبيني ميشود كه جمعيت يمن تا سال 2025م در حدود 39 ميليون نفر خواهد بود. پايتخت يمن شهر صنعا و از شهرهاي مهم آن عدن، مكلا و حديده است. واحد پول يمن، ريال و نظام سياسي حاكم بر آن جمهوري چندحزبي با دو مجلس قانونگزاري است. 22 مه 1990م سالروز اتحاد بين دو يمن شمالي و جنوبي روز ملي يمن نام گرفته است.
اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: وقایع تاریخی ماههای میلادی
ادامه مطلب را ببينيد
