چرا مقاومت غزه پیروز است؟
در میانه‌ی جنگ آنگاه که اخبار و روایت‌های گوناگون اوج می‌گیرند و خیز بر می‌دارند و حتی برخی متخصص رسانه‌ای را در خود غرق می‌کنند - اخبار و روایت‌هایی که بعضاً حتی صحت و سقم‌شان هم مشخص نیست - سخن گفتن و روایت کردن از واقعیات، آن‌گونه که هستند نه آن‌گونه که دشمن آن را بازنمایی می‌کند، اهمیت و ضرورتی مضاعف پیدا می‌کند. البته نه به شکل آنچه که در هجوم اخبار و اطلاعاتی می‌بینیم و امکان رمزگشایی آنها برای مخاطب مشخص نیست بلکه به شکلی که اولویت‌ها را به شیوه‌ای منطقی برای مخاطب مشخص کند، ارتباط منطقی میان پدیده‌ها را تشریح کرده و توجه مخاطب به سمت و سویی رهنمون شود که در حالت عادی چندان مد نظر قرار نمی‌گیرند.
«صدای ایران»، روزنامه اینترنتی رسانه‌ی KHAMENEI.IR که از روزهای آغازین جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونی علیه ایران با مأموریتی که ذکر شد آغاز به کار کرد، حال و در زمان توقف آتش سعی دارد تا به‌صورت روزانه همراه ملّت ایران باشد. محورهای مهم و مرتبط را از لابه‌لای سیل اخبار و اطلاعات درست و نادرست بیرون کشیده، سره را از ناسره جدا کرده و وضعیت راهبردی جمهوری اسلامی ایران را آن‌گونه که هست روایت کند. «صدای ایران» صدای ملّت ایران خواهد بود و راوی ایستادگی و مقاومت آنها.
صد و سیزدهمین شماره «صدای ایران» به روح مطهر شهید پرویز زرقامی‌پرست تقدیم شده است.
این روزنامه اینترنتی هر شب حوالی ساعت ۲۲ در رسانه‌ی KHAMENEI.IR منتشر خواهد شد.
دریافت روزنامه اینترنتی «صدای ایران»؛ شماره صد و سیزده
سرمقاله
چرا مقاومت غزه پیروز است؟
«حماس سلاح خود را زمین نگذاشته است، نوار غزه تخلیه نشده است، تل‌آویو کنترل امنیتی کامل بر کل نوار غزه ندارد و هیچ وعده‌ای برای تشکیل «دولت مدنی جایگزین غیر از حماس و تشکیلات خودگردان فلسطین» وجود ندارد.»
این جملاتی از گزارش یدیعوت آحارونوت یکی از رسانه‌های رژیم صهیونیستی است که در واکنش به ادعای نتانیاهو مبنی‌بر پیروزی در غزه نوشته شده است. زمانی که به اهداف جنگ دوساله غزه و پیامدهای آن برای اسرائیل نگاه می‌کنیم بهتر می‌توان در مورد پیروزی‌ها و شکست‌ها نظر داد.
ناکامی نتانیاهو در دستیابی به اهداف اعلامی گواهی روشن بر شکست رژیم است. او پنج شرط کلیدی را برای «پیروزی» تعیین کرد: تسلیم بی‌قیدوشرط حماس، خلع سلاح کامل، غیرنظامی‌سازی غزه، کنترل امنیتی مطلق بر کل نوار غزه و جایگزینی با دولتی مدنی.
اما توافق آتش‌بس که تحت فشار آمریکا و با میانجی‌گری بازیگران منطقه‌ای در شرم‌الشیخ امضا شد، هیچ‌کدام از این شروط را محقق نکرد. تا بدین لحظه حماس سلاح‌های خود را حفظ کرده، غزه از ساکنانش خالی نشده، کنترل امنیتی تل‌آویو ناقص مانده و هیچ سازوکاری برای دولت جایگزین مد نظر اسرائیل شکل نگرفته است.
رونن برگمن تحلیلگر برجسته صهیونیست، این عقب‌نشینی را «امتیازات عمیق» توصیف می‌کند و می‌پرسد: چرا نتانیاهو از خطوط قرمز خود گذشت؟ پاسخ دو گزینه تلخ است: یا مسائل امنیتی هرگز حیاتی نبودند و صرفاً بهانه‌ای برای تداوم جنگ بودند، یا اسرائیل چاره‌ای جز تسلیم نداشت.
حتی رسانه‌های صهیونیستی مانند هاآرتص اعتراف می‌کنند که توافق، «سیاه را سفید» جلوه می‌دهد، در حالی که اسرای ما که زنده به غزه رسیده بودند اکنون در تابوت باز خواهند گشت.
علاوه بر این انزوای اسرائیل در عرصه جهانی، نتیجه مستقیم این ناکامی‌هاست. دو سال بمباران با ۲۰۰ هزار تن مواد منفجره نه‌تنها حماس را نابود نکرد، بلکه چهره رژیم را به‌عنوان قاتل غیرنظامیان عیان ساخت.
این مسئله سیاست هاسبارا یا دیپلماسی عمومی اسرائیل برای تطهیر چهره جهانی خود را بی‌اعتبار کرد و امروز هم در عرصه‌های مختلف مانند ورزش به‌دنبال تحریم اسرائیل هستند.
پس از دو سال در غزه هیچ‌کس با پرچم سفید تسلیم نشد و زنان و کودکان غزه با فداکاری خود، روحیه ایستادگی را زنده نگه داشتند.
کارشناسان صهیونیست اعتراف می‌کنند، حماس نه‌تنها باقی می‌ماند، بلکه مدیریت آموزشی، بهداشتی و امنیتی غزه را حفظ می‌کند. تبادل اسرا، ۲۰ صهیونیست در برابر ۲۰۰۰ فلسطینی نماد این برتری است. در نهایت طبق قاعده جنگ، برنده کسی است که ارتش دشمن را درهم شکند، نه آنکه غیرنظامیان را قربانی کند.
نتانیاهو در نهایت مجبور شد با گروهی مذاکره کند که دو سال وعده نابودی کامل و خلع سلاح آن را داده بود. گروهی که در یک مساحت ۳۶۵ کیلومتر مربعی، بیش از ۱۷ سال محاصره بوده و دو سال از سوی اسرائیل با حمایت غربی‌ها تحت شدیدترین حملات بوده است.
جهان پس از جنگ غزه تغییر کرده و فلسطین به عنوان نماد عدالت‌خواهی و مقاومت، الهام‌بخش آزادی‌خواهان است.
اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: صدای ایران
