سخن‌نگاشت | پیام درپی شهادت جناب «سیدهاشم صفی‌الدین»

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی در پیامی خطاب به جوانان عزیز جبهه مقاومت با تجلیل از شخصیت جناب «سیّدهاشم صفی‌الدین» رضوان‌الله‌علیه رئیس شورای اجرایی حزب‌الله لبنان تأکید کردند: امروز هم حزب‌الله قوی‌ترین مدافع لبنان و مستحکم‌ترین سپر در برابر طمع‌ورزی رژیم صهیونی است که از دیرباز تجزیه‌ی لبنان را هدف گرفته بوده است.
رسانه KHAMENEI.IR در این مجموعه سخن‌نگاشت مروری بر پیام رهبر انقلاب داشته است.

پیام رهبر انقلاب اسلامی در پی شهادت مجاهد قهرمان، فرمانده «یحیی السنوار»

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی در پیامی خطاب به ملتهای مسلمان و جوانان غیور منطقه با تجلیل از مجاهد قهرمان، فرمانده «یحیی السنوار» تأکید کردند: جبهه مقاومت همانگونه که قبلاً با شهادت برجستگان خود از پیشروی باز نماند، با شهادت سنوار هم کمترین توقفی نخواهد داشت باذن‌الله. حماس زنده است و زنده خواهد ماند.

متن پیام رهبر انقلاب اسلامی به این شرح است:

بسم الله الرّحمن الرّحیم

ملّتهای مسلمان! جوانان غیور منطقه!

مجاهد قهرمان، فرمانده یحیی السّنوار، به یاران شهیدش پیوست.

او چهره‌ی‌ درخشان مقاومت و مجاهدت بود؛ با عزم پولادین در برابر دشمن ظالم و متجاوز ایستاد؛ با تدبیر و شجاعت به او سیلی زد؛ ضربه‌ی جبران‌ناپذیر هفتم اکتبر را در تاریخ این منطقه به یادگار گذاشت؛ و آنگاه با عزّت و سربلندی به معراج شهیدان پرواز کرد..

کسی چون او که عمری را به مبارزه با دشمن غاصب و ظالم گذرانده است، سرانجامی جز شهادت شایسته‌ی او نیست. فقدان او برای جبهه‌ی مقاومت البتّه دردناک است، ولی این جبهه با شهادت برجستگانی چون شیخ احمد یاسین، فتحی شقاقی، رنتیسی و اسماعیل هنیّه از پیشروی باز نماند، و با شهادت سنوار هم کمترین توقّفی نخواهد داشت؛ باذن الله. حماس زنده است و زنده خواهد ماند.

ما چون همیشه، در کنار مجاهدان و مبارزان بااخلاص خواهیم ماند؛ بتوفیق من الله و عونه.

اینجانب شهادت برادرمان یحیی السّنوار را به خاندانش، به همرزمانش، و به همه‌ی دلبستگان جهاد فی‌سبیل‌الله تبریک، و فقدانش را تسلیت میگویم.

والسّلام علی عباد الله الصّالحین
سیّدعلی خامنه‌ای
۱۴۰۳/۷/۲۸

کاش لبنانی‌ها جمعه نصر را ببینند

مهدی مولائی

از زیر طاق مصلی
از یکی دوتا از دوستان شنیده‌ام که نمازجمعه این هفته را قرار است آقا اقامه کنند. می‌گویند هنوز مطمئن نیستیم و صرفاً یک خبر است بین هزاران و صدهزاران خبر راست و دروغ این روزهای رسانه. ژست دانای کل و اهل رسانه بودن می‌گیرم و گوشه لب کج می‌کنم که شما هم ساده‌اید ها. چقدر دیگر باید بگذرد و چندتا شایعه دیگر باید بشنوید که قدرت تشخیص راست از دروغ را پیدا کنید؟ در این وضعیت خطیر و تهدیدهای مستقیم دشمن جنایتکار که نشان داده هیچ خط قرمز و تعهدی به قواعد بین‌المللی ندارد شما خبر حضور علنی آقا در مصلی را باور می‌کنید؟! شایعه، بازوهای رسانه‌ای دشمن است. خودشان شایعه می‌کنند که جمعه وقتی خبری از حضور آقا نشد، بگویند رهبر ایران از خوف تهدیدهای ما به نمازجمعه نیامد و مانور روانی بدهند!

انصافاً از نظر رسانه‌ای فرضیه خوب و پخته‌ای مطرح کردم که نشان از درایت و تیزبینی ام دارد! شانه بالا می‌اندازند که «چی بگیم!» ظهر فردا کانال رسمی خامنه‌ای دات آی آر در ایتا تیتر می‌زند که «رهبر انقلاب اسلامی به نمازجمعه می‌آیند»؛ به یکباره سطل آب سردی روی فرق سرم خالی می‌شود.

نام‌نویسی برای اعزام
ساعت نه صبح نشده که از یکی از درهای پشتی مصلی وارد می‌شویم؛ صدای مبهم و دور شعارهای جمعیت، خبر از کثرت نمازگزارها می‌دهد؛ و البته خبر از سحرخیزی و شوق مردم برای دیدار آقا و جاگیری در ردیف‌های جلوتر و نزدیک‌تر به جایگاه خطیب جمعه.

هماهنگی‌ها که انجام می‌شود کارت شناسایی‌ای که نشان از رسانه‌ای بودنم دارد را به گردن می‌آویزم و از درب مقابل جایگاه که به صف‌های نخست مسئولین باز می‌شود، وارد صحن می‌شوم. سیاهیِ صفوف جمعیت میخکوبم می‌کند. تا چشم کار می‌کند نمازگزار نشسته.

صحن مرکزی مصلی چندساعت مانده به شروع مراسم گوش‌تاگوش پر شده. زیر ایوان، روی پله‌ها، اطراف حوضچه‌ها. همه‌جا را سیاه‌پوشان شعاردهنده، قرق کرده‌اند. یک روحانی که شال سبز به شانه انداخته با صدای بلند - خیلی بلند - مدام از جمعیت شعار می‌گیرد. «این‌همه لشکر آمده، به عشق رهبر آمده!»

گیت‌های ورودی صحن اصلی از حالا بسته شده و ظرفیت تکمیل شده. در مراسم‌های مشابه قبلی - حتی نماز عید فطر چند ماه قبل که در مصلی اقامه شد - معمولاً صحن اصلی و پله‌های مصلی از این ساعت پر نمی‌شدند.

به نظرم انبوهی جمعیت کم‌سابقه است. اولین حباب سؤال توی ذهنم گرد می‌شود. این‌ها واقعاً می‌دانند در چه وضعیتی و به کجا آمده‌اند؟ خبرها را خوانده‌اند؟ کسی بهشان نگفته که امروز مصلای تهران ممکن است یکی از پرتهدیدترین موقعیت‌های منطقه باشد؟ اصلاً این‌همه جمعیت با فراخوانی که فقط یک‌ونیم روز قبل اعلام شده، چطور خودشان را از همه‌جا به مصلی رسانده‌اند؟

برای پیداکردن پاسخ راه می‌افتم به سمت صف‌های پشت نرده‌ها. در حین حرکت برای اینکه رزق خوبی، نصیب چشم و گوشم شود و سوژه‌های مناسبی ببینند و بشنوند به عادت، دست روی گوشم می‌گذارم و ذکری زیر لب زمزمه می‌کنم. یکی از انتظامات مشکوک می‌شود که «آقا تو گوشتون ایرپاد دارید؟» دست برمی‌دارم و گوشم را نشانش می‌دهم که «نه دارم واسه گوشم آیت‌الکرسی می‌خونم.» با لبخند سری به تعجب تکان می‌دهد.

بین صف‌ها قدم می‌زنم و مردمک می‌گردانم برای صید سوژه‌ای. خیلی زود بین صف‌های اطرافم چو می‌افتد که آن مردی که بین صف‌ها قدم می‌زند و گاهی چیزکی روی کاغذش می‌نویسد دارد اسم می‌نویسد برای اعزام به لبنان کم‌کم «پیس‌پیس»ها برای صدا کردنم شروع می‌شود.

برادر لطفاً اسم ما را هم بنویس. آموزش نظامی هم دیده‌ایم.

این را یکی از آن چند جوانی که لباس بسیجی پوشیده‌اند و سربند بسته‌اند و منظم به‌ردیف نشسته‌اند، می‌گوید. نه تأیید می‌کنم، نه انکار. نزدیکشان که می‌شوم عموماً حوالی بیست‌ساله‌اند. خیلی جدی و پرحرارت، بدون تعارف، بدون لکنت و بدون لرزش خواهش می‌کنند که به لبنان اعزام شوند؛ به اصرار. می‌گویند خانه هم نمی‌رویم اصلاً از همین‌جا ما را مستقیم اعزام کنید.

«من دوره‌های هلال‌احمر هم دیده‌ام»، «من راننده‌ام. مکانیکی هم ازم برمیاد»، «من دانشجوی پزشکی‌ام. میتونم به مجروح‌ها کمک کنم.» مکرر توی حرف هم می‌پرند. سبقت می‌گیرند برای کارآمدتر نشان‌دادن خودشان. یکی‌شان به شور و عصبانیت، با رگ متورم پیشانی می‌گوید از وقتی که سیدحسن را ناجوانمردانه و بی‌هوا زده‌اند، دل توی دلش نیست که برود و عملیات شهادت‌طلبانه انجام دهد. رفقایش با «دمت‌گرم» تشویقش می‌کنند. می‌گویم نمازجمعه امروز هم یک‌پا عملیات شهادت‌طلبانه است خب؛ و دور می‌شوم.

متحیر می‌شوم از شجاعت و جسارت جوان‌هایی که نه‌تنها ریسک واقعی و ملموس حضور در صف‌های نخستین جمعیت را پذیرفته‌اند؛ بلکه خیلی جدی و درحالی‌که تصور می‌کنند من مسئول نام‌نویسی هستم درخواست اعزام فوری به جبهه را دارند. جواب سؤال‌هایم را می‌گیرم.

مثل‌اینکه این‌ها واقعاً می‌دانند در چه شرایطی و کجا ایستاده‌اند. حال و هوای روزهای دفاع مقدس بین جوان‌های امروز هم زنده است. یاد فرمایش رهبر انقلاب می‌افتم که «جوان‌های انقلابی امروز، از جوان‌های انقلابی اول انقلاب بهترند؛ معرفتشان بیشتر است، عمقشان بیشتر است، بصیرتشان بیشتر است.»

به آقا بگو روی بچه‌های جبهه حساب کند!
«اسم خوب‌ها و بدها رو می‌نویسی جوون؟» پیرمرد خوش‌خنده شوخی‌اش گرفته. دوستانش می‌خندند. یک پایش را جمع کرده و پای دیگرش را مقابلش دراز کرده. چفیه فلسطینی بر دوش دارد و پینه محو و مؤمنانه‌ای بر پیشانی. فرض را می‌گذارم روی جانباز بودنش و به پایش اشاره می‌کنم و می‌گویم «شما ماشاءالله جزو خیلی خوب‌هایید.» پاچه شلوارش را فوری بالا می‌دهد و جورابش را پایین‌تر می‌آورد و جراحت‌های ساق پایش را می‌گذارد جلوی چشمم. مور مورم می‌شود.

«این پا رو تو جنگ دادم.» آستین دست چپش را بالا می‌دهد و رد طویل بخیه را که تا نزدیک آرنج رفته نشانم می‌دهد «این یادگاری منافقینه.» دست روی پهلویش می‌گذارد که «اینجا هم یه یادگاری از ساواک دارم» و زخم روی ابرویش را نشان می‌دهد که «این ترکش هم قبل از انقلاب خواهرم تو خونه از پیشونی‌ام درآورد.»

برایش آرزوی سلامتی می‌کنم و می‌گویم ماشاالله از همه اشرار کلکسیون جمع‌کرده‌اید. نمکی می‌خندد که دعا کنید زخم آخرم هم از اسرائیل باشد. رفیق‌هایش به شوخی «ان‌شااااءالله» کشیده‌ای می‌گویند. همگی جانباز دفاع مقدس‌اند و رفاقتی از شمال کشور خودشان را رسانده‌اند برای نماز. بعضی‌هایشان ویلچرنشین‌اند و بعضی روی زمین نشسته‌اند. می‌گویند «سلام ما را به آقا برسان و بگو روی بچه‌های جبهه و جنگ حساب کن؛ ما باز هم آماده‌ایم.» خم می‌شوم و جای زخم ترکش پیشانی را می‌بوسم و رد می‌شوم.

گاهی غیبت‌ها هم حماسی می‌شود!
ساعت حوالی ۱۰:۳۰ مراسم شکل رسمی به خودش گرفته. قاری‌ها یکی پس از دیگری می‌آیند و آیاتی را قرائت می‌کنند و حضار با نوای «الله» تشویقشان می‌کنند.

به جایگاه مسئولین می‌روم و سرک می‌کشم به کنجکاوی. کم‌کم همه می‌رسند و مسئول انتظامات محترمانه جای مناسبی را به مسئولان پیشنهاد می‌کند. به‌رسم همه‌ی مراسمات معمول ترحیم، آقای کت‌وشلوار پوشی حزب‌های قرآن را بین صفوف جایگاه مقامات توزیع می‌کند و همه مشغول قرائت می‌شوند.

در آستانه درب ورودی عده‌ای از مسئولین و فرماندهان نظامی مثل سردار فدوی و سردار وحیدی و دیگران به‌ردیف ایستاده‌اند برای خوشامدگویی و تعزیت به میهمانان و مقامات.

چشمی می‌چرخانم به جستجو. از سران قوا تا مسئولین و وزرای دولت سابق؛ از میهمانان جبهه مقاومت تا فرماندهان نظامی همه آمده‌اند. عامدانه چشمم به دنبال سردار حاجی‌زاده است که بعد از عملیات موشکی اخیر حضور یا عدم حضورش می‌تواند منشأ تحلیل‌های مختلفی باشد. در نماز عید فطر هم لبخند سردار در واکنش به فرمایشات رهبر انقلاب بازتاب رسانه‌ای گسترده‌ای در رسانه‌ها پیدا کرده بود. ظاهراً نیامده. سردار باقری هم بین فرماندهان نظامی حضور ندارند. حدس می‌زنم که علت غیبت این دو فرمانده کلیدی آماده‌باش کامل سیستم دفاعی و پدافندی برای حفظ امنیت و آرامش مردم در مراسم امروز و مقابله با اقدامات احتمالی رژیم باشد.

یک چهره‌ی آشنا بین عوامل برنامه می‌بینم. تا آقا مهدی رسولی پشت میکروفون جاگیر شود و شعرش را شروع کند نزیک چهره‌ی آشنا می‌شوم و می‌پرسم تو امروز آقای حاجی‌زاده و آقای باقری رو دیدی؟ لبخند می‌زند که «اگه همه اینجا باشند پس کی امنیت تهران رو تأمین کنه» حدسم درست بوده. نیروهای نظامی و امنیتی با آمادگی و اعتمادبه‌نفس کامل در حفظ امنیت چنین اجتماع بزرگی مشغول هستند و بخش شیرین ماجرا اعتماد حدأکثری ملت به نیروهای مسلح است که با خیال راحت و بدون نگرانی از امنیت مراسم دست خانواده را گرفته‌اند و در مراسم حاضر شده‌اند.

صدای روضه‌خوانی حاج‌مهدی از فکر خارجم می‌کند. «بارون اومده، سیّد از میدون غرق خون اومده.» بغض توی گلوها جمع می‌شود. «حاج قاسم برات مهمون اومده.» شانه‌ها به آرامی می‌لرزد. قطرات گرم اشک روی عکس‌های سیّدحسن که بعضی کنار دستشان دارند چکه می‌کند. صدای هق‌هق جمعیت بلند می‌شود. بعضی‌ها عکس و مقوای شعارنوشته‌شان را مقابل صورتشان می‌گیرند و پشت عکس، اشک می‌ریزند.

جلسه که گرم‌تر می‌شود جمعیت تشنه‌ی شعار «حیدر حیدر» است و گاه چندنفری شعارهای پراکنده‌ای می‌دهند. نوحه‌خوان اما هنوز شعرش را تمام نکرده. شعر که تمام می‌شود حاج‌مهدی حالا شعار حیدر حیدر می‌دهد. بالاخره بغض جمعیت، شعار می‌شود، فریاد می‌شود و می‌پیچد زیر طاق بزرگ مصلی.

پرچم‌های زرد حزب‌الله بین جمعیت می‌چرخد، عکس‌های بلندشده‌ی سیّدحسن بین پرچم‌ها لبخند می‌زند. مشت‌ها بالا می‌آیند. صدای مهیب انبوه جمعیت بین طاق و گنبد می‌پیچد و موی را بر تن آدم سیخ می‌کند. حیدر حیدر...حیدر حیدر...

سیدعلی از سبزوار خودش را رسانده بود
نیم‌ساعتی تا اذان مانده؛ قاری بعدی مشغول قرائت آیاتی از سوره آل‌عمران است که مرتبط با جهاد و شهادت است. کنار سیّدعلی، نوجوان کلاس هفتمی و ریزاندام سبزواری نشسته‌ام. پرچم فلسطین را مثل شنل ابرقهرمان‌های فیلم‌ها روی شانه انداخته و زیر گلویش گره زده.

می‌گوید دیروز یک اتوبوس شبانه از سبزوار حرکت کرده به سمت تهران برای شرکت در نمازجمعه؛ من اما وقتی باخبر شدم که اتوبوس رفته بوده. غصه‌ام شد. به اصرار زیاد، بالاخره پدرم یک آژانس گرفت و به جاده زدیم به تعقیب اتوبوس -باز مثل ابرقهرمان فیلم‌ها- بالاخره در چهل کیلومتری سبزوار به اتوبوس رسیدم و موفق شدم که سوار شوم.

از صبح زود پشت درهای مصلاییم. مشغول گوش‌کردن به صحبت‌های این نوجوانم که ناگهان جمعیت از جا بلند می‌شود و شعار «ای رهبر آزاده، آماده‌ایم آماده» همه‌جا را پر می‌کند. آقا از آن در کشویی وارد شدند. برخلاف رویه معمول که دم اذان وارد می‌شدند، حالا نیم‌ساعتی زودتر تشریف آورده‌اند. آرام و با طمأنینه‌ی بسیار.

این هم رجز اول؛ با توجه به شرایط امنیتی اگر آقا طبق رویه‌ی سابقشان نزدیک اذان هم وارد می‌شدند کسی خرده نمی‌گرفت، حالا اما نیم‌ساعت زودتر زیر آسمان باز تهران و در مقابل انبوه جمعیت وارد مصلی می‌شوند و می‌نشینند به قرآن خواندن.

در شرایطی که مقامات و شهروندان آن رژیم منحوس در پناهگاه‌های زیرزمینی‌اند، اینجا جمعیت میلیونی ایرانی، کنار بلندپایه‌ترین مقامات در ساعت و مکان مشخص، دور هم جمع شده‌اند و مراسم زنده پخش می‌شود. ایرانی بودن چقدر حماسی و اسطوره‌ای است.

آقای مطیعی چند دقیقه‌ای است که مشغول شعرخوانی است و جمعیت حالا حسابی به اشک و شعار همراهی‌اش می‌کند. «چه سخت است در اوج غوغای صفین علی را عزادار عمار دیدن.» مرد کناری‌ام که لباس چوقای سفید بختیاری پوشیده برمی‌گردد و به بغل‌دستی‌اش می‌گوید «کاش امروز آقا گریه نکنن.»

روضه که سمت حضرت عباس می‌رود آقا قرائت قرآن را تمام کرده و دست روی صورت می‌گذارند به گریه. «دریا تو دستاته برادر. ممنون دستاتم علمدار» مرد بختیاری بی‌اختیار بلند بلند گریه می‌کند و شانه‌اش بالا و پایین می‌شود.

رفت‌وآمدهای مسئولان برنامه به جایگاه خطیب و تکان‌خوردن‌های مکرر آن پرده‌ی کرمی‌رنگ نوید نزدیکی اذان و شروع خطبه‌ها را می‌دهد. شعر میثم مطیعی تمام‌شده و نشده صلای اذان از مأذنه‌های بلند و مرمرین مصلی بلند می‌شود. جمعیت آرام می‌گیرد. سالخورده‌ترها سجاده‌های شخصی را باز می‌کنند. الله اکبر... الله اکبر...

نه تعلل نه شتابزدگی! یواش یواش
آقا خطبه‌ی اول را شروع کرده‌اند و مشغول توضیح و تشریح بعضی آیات قرآنند که قاری محترم قرائت کرده‌اند. درباره ولایت و همبستگی مؤمنین با یکدیگر. «اُولئِکَ سَیَرحَمُهُمُ الله؛ اگر شما مسلمانان با یکدیگر پیوند و ارتباط و همکاری و همدلی داشته باشید، رحمت خداوند شامل حال شما می‌شود.»

آقا دست بر سلاح و با نگاه به صفوف انتهایی صحن مرکزی در حال خطبه خواندن هستند. یک ور مغزم بی‌اختیار نگران امنیت مراسم است و چشمم بالکن‌ها و ایوان‌های اطراف صحن را می‌جورد. یک ور مغزم از این همه شجاعت و صلابت ایشان در انتخاب چنین روز و مکانی برای سخنرانی عمومی و خطبه و نمازجمعه متحیر است و به تدبیر ایشان اعتماد کامل کرده.

یاد یک جمله قدیمی در ایام دفاع مقدس از ایشان می‌افتم. «شنیدم دستگاه تبلیغاتی مزدور رژیم بعث پیغام داده است و سخن پراکنده است که چرا آنها که می‌گویند خودشان به میدان نمی‌آیند و شنیدم اسم مرا آورده است. ما میدان آمدنمان مانند میدان آمدن خائن و کافری چون صدام نیست. ما به‌سوی میدان جنگ پرواز می‌کنیم... .»

آقا به عملیات وعده‌ی صادق ۲ اشاره می‌کنند و می‌فرمایند که این تازه «کمترین مجازات برای رژیم غاصب صهیونی در برابر جنایتهای حیرت‌آور آن رژیم بود.» حالا جمعیت، تقریباً پس از همه‌ی جملات آقا شوق تکبیر گفتن دارد. «جمهوری اسلامی هر وظیفه‌ای در این زمینه داشته باشد، با قدرت و صلابت و قاطعیّت انجام خواهد داد. ما در انجام این وظیفه، نه تعلّل میکنیم، نه شتاب‌زده میشویم.»

جمعیت باز روی پنجه می‌رود به تکبیر انداختن زیر طاق بزرگ مصلی. زیر لب زمزمه می‌کنم: نه تعلل می‌کنیم نه شتاب‌زده می‌شویم و یاد آن جمله اخیر سیدحسن نصرالله می‌افتم که «ما شجاعانه و عاقلانه و با قدرت عمل خواهیم کرد نه احساسی... یواش یواش.» او چقدر ولایت‌مدار و فهیم بود که سلوک جهادی نبردش هم عیناً منطبق با نگاه رهبر انقلاب بود پیش از آنی که اصلاً آقا این جمله را به زبان آورده باشند.

آقا خطبه‌ی دوم نماز را باز برخلاف رویه‌ی سابقشان که فقط بخشی از خطبه را به عربی قرائت می‌فرمودند به تمامه عربی می‌خوانند. به لهجه و ادبیات فصیحی که باز بی‌اختیار ما را به یاد سخنرانی‌های سیّد می‌اندازد؛ یک خطبه نسبتاً طولانی و جامع.

در خطبه عربی درباره سیّد از عبارت «أخی وعزیزی ومَبعَثُ افتِخاری» استفاده می‌کنند و جمعیت غصه‌دار و متألم سر به تأیید تکان می‌دهد. آقا می‌گویند سید، زبان گویا و مدافع شجاع مظلومان بود و مایه دلگرمی مبارزان و حق‌طلبان. خطبه‌ی دوم در کنار تمام راهگشایی‌ها برای ملت‌های لبنان و فلسطین، سراسر مدح سیدمقاومت است. چه سعادتی آقای نصرالله... چه سعادتی.

و این هم یک رجز دیگر!
آقا در میان شعارهای پرشور و محکم «خونی که در رگ ماست، هدیه به رهبر ماست» خطبه‌ها را تمام کرده و از جایگاه خطیب پایین می‌آیند برای اقامه نماز. خیلی زود صف‌ها منظم و شانه‌به‌شانه هم تشکیل می‌شود. بی‌وضوها فوراً با بطری‌های آب معدنی تجدید وضو می‌کنند.

آقا تکبیرة‌الاحرام می‌گویند. الله اکبر. و صدای خاطره‌انگیز مکبر همیشگی پشت بلندگو می‌رود. «اقامه نمازجمعه به امامت ولی‌امر مسلمین جهان.» آقا «ولاالضالین» سوره حمد را که می‌کشند، تلاوت سوره جمعه را آغاز میکنند. می‌شد که با قرائت سوره کوتاه‌تری نماز را مختصرتر و سریع‌تر تمام کرد. اما همچنان پایبند به رعایت مستحبات جمعه هستند و ابایی از طولانی‌تر شدن حضورشان نداردند.

قنوت را آرام‌تر زمزمه می‌کنند. گوش تیز می‌کنم به کنجکاوی. احتمالاً عبارت «اللهم انصر الاسلام و المسلمین و اخذل الکفار و المنافقین وارحم شهدائنا...» را قرائت کردند. نماز که تمام می‌شود، جماعت زود سرپا می‌شود برای تماشای خروج رهبر انقلاب و بدرقه‌ی ایشان با شعارهایش.

باز هم اما برخلاف رویه‌ی سابق که معمولا آقا نمازجمعه را اقامه می‌کردند و نماز عصر به امامت شخص دیگری اقامه می‌شد، این‌بار قصد دارند که نماز عصر را هم خودشان اقامه کنند. دقایقی بعد تکبیرة‌الاحرام نماز عصر را هم می‌گویند. چند دقیقه بعد که نماز عصر تمام می‌شود جلوتر می‌روم به تماشا. در اوج آرامش و بی‌عجله هنوز سر سجاده نشسته‌اند.

دست روی مهر تربتشان می‌کشند و صورت و بدنشان را متبرک می‌کنند و زیر لب به زمزمه ذکری. بعد هم که از جا برمی‌خیزند با طمأنینه برمی‌گردند به احوالپرسی و صحبت با حضار. گویی که می‌خواهند بفهمانند من زودتر از همیشه آمدم؛ طولانی‌تر از همیشه خطبه خواندم؛ هر دو نماز را خودم اقامه کردم و دیرتر از همیشه رفتم. این هم رجز آخر.

جمعیت رفته رفته در حال ترک مصلی است. جمعیتی که تنه می‌زند به اجتماعات میلیونی مردم شجاع یمن. کاش لبنانی‌ها این جمعیت انبوه را دیده باشند یا ببینند. مردمی که بدون هراس از تهدیدها، دور هم جمع شدند تا شهادت پرچمدار مقاومت را تعزیت بگویند و پشت سر رهبر مقاومت، نماز خیبرشکن بخوانند.

ردیف جلو که خلوت‌تر می‌شود می‌روم به نقطه‌ای که سجاده‌ی آقا پهن بود و دقیقاً در همان جایگاه می‌ایستم به دو رکعت نماز شکر برای آرامش و امنیت کشورم و برای به نمایش درآمدن این عظمت و شجاعت امام و امت... الله اکبر

نگاهی به مشروعیّت مبارزه با رژیم صهیونیستی از منظر اسلام، قانون اساسی و حقوق بین‌الملل

مشروعیّت مقاومت؛ از احکام اسلامی تا قوانین جهانی

رهبر معظّم انقلاب اسلامی، در خطبه‌های نماز جمعه‌ی تاریخی سیزدهم مهرماه که با حضور میلیونی مردم در تهران برگزار شد، درباره‌ی مبنای منطقی و قانونی مواجهه‌ی محور مقاومت و اجزای آن با رژیم غاصب و تروریست صهیونیستی فرمودند: «احکام دفاعی اسلام تکلیف ما را معلوم کرده است؛ هم احکام دفاعی اسلام، هم قانون اساسی خودمان، هم قوانین بین‌المللی؛ همین قوانینی که ما در نگاشتن آن قوانین تأثیری نداشتیم، امّا حتّی در همان قوانین هم این مطلبی که عرض میکنم جزو مسلّمات است و آن، این است که هر ملّتی حق دارد از خاک خود، از خانه‌ی خود، از کشور خود، از منافع خود در مقابل متجاوز دفاع کند؛ معنای این حرف این است. معنای این حرف این است که ملّت فلسطین حق دارد در مقابل دشمنی که خاک او را تصرّف کرده، خانه‌ی او را اشغال کرده، مزرعه‌ی او را ویران کرده، زندگی او را تباه کرده بِایستد؛ ملّت فلسطین حق دارد. این یک منطق مستحکمی است که امروز قوانین جهانی هم آن را تأیید میکند.»
در این گزارش، حقّ دفاع و مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی، از سه منظر احکام اسلامی، قانون اساسی کشور و قوانین بین‌المللی، به‌اختصار بررسی می‌شود.

بر همه‌‌ی مسلمانان فرض است
اسلام احکام مفصّلی در بحث جنگ و دفاع دارد. یکی از سرفصل‌ها در این مورد ــ که به نظر می‌رسد منطبق با وضعیّت و شرایط رویارویی با رژیم صهیونیستی است ــ «جهاد دفاعی» است که به عنوان دفاع و جلوگیری از تجاوز دشمن انجام گیرد، و این در زمانی است که دشمن به سرزمین‌های مسلمانان و مرزوبوم آن‌ها هجوم آورد و قصد تسلّط سیاسی یا نظامی یا فرهنگی یا اقتصادی بر آنان داشته باشد.

طبق دیدگاه مشهور میان فقها، «جهاد دفاعی» تنها بر مسلمانانی واجب نیست که مورد هجوم دشمنند، بلکه همه‌ی مسلمانان وظیفه دارند از مسلمانانی که در سرزمین‌های اسلامی مورد تجاوز قرار گرفته‌اند دفاع کنند و مادامی که به مقدار نیاز به دفاع برنخاسته باشند، تکلیف از هیچ کس ساقط نمی‌شود. این دیدگاه‌های فقهی نیز مبتنی بر آموزه‌های قرآنی، از جمله آیات ۱۹۰ و ۱۹۱ سوره‌ی بقره، آیه‌ی ۲۱۶ سوره‌ی بقره، آیه‌ی ۱۲۳ سوره‌ی توبه، آیات ۳۹ و ۴۰ سوره‌ی حج و آیه‌ی ۶۰ سوره‌ی انفال است.

در همین زمینه، رهبر انقلاب در پیام اخیرشان تأکید کردند «بر همه‌ی مسلمانان فرض است که با امکانات خود در کنار مردم لبنان و حزب‌الله سرافراز بِایستند و در رویارویی با رژیم غاصب و ظالم و خبیث، آن را یاری کنند.» ۱۴۰۳/۷/۷

چند روز پیش از این پیام نیز، در بیاناتی کمک به فلسطین در برابر غاصبان را واجب دانسته بودند؛ «حکم قطعی شرعی این است که بر همه واجب است تلاش کنند، کمک کنند و فلسطین را به مسلمانها، به صاحبان اصلی‌اش برگردانند؛ مسجد‌الاقصیٰ را برگردانند.» ۱۴۰۳/۷/۴

قانون اساسی چه می‌گوید؟
دفاع جمهوری اسلامی ایران از مبارزه‌ی مشروع و انسانی مردم مظلوم فلسطین در برابر رژیم صهیونیستی، مبانی قانونی مبتنی بر قانون اساسی کشور نیز دارد. بند شانزدهم اصل سوّم قانون اساسی عنوان می‌کند که «تنظیم سیاست خارجی کشور بر اساس معیارهای اسلام، تعهّد برادرانه نسبت به همه‌ی مسلمانان و حمایت بی‌دریغ از مستضعفان جهان» باید باشد. همچنین، اصل یکصدوپنجاه‌ودوّم قانون اساسی بر «دفاع از حقوق همه‌ی مسلمانان» تأکید می‌کند. اصل یکصدوپنجاه‌وچهارم نیز تأکید دارد که «جمهوری اسلامی ایران سعادت انسان در کلّ جامعه‌ی بشری را آرمان خود می‌داند و استقلال و آزادی و حکومت حق و عدل را حقّ همه‌ی مردم جهان می‌‌شناسد. بنابر‌این، در عین خودداری کامل از هر گونه دخالت در امور داخلی ملّت‌های دیگر، از مبارزه‌ی حق‌‌طلبانه‌ی مستضعفین در برابر مستکبرین در هر نقطه از جهان حمایت می‌کند.»

نکته‌ی دیگری که در اینجا قابل توجّه است اینکه رژیم صهیونیستی صرفاً به مردم مظلوم فلسطین تعدّی نمی‌کند، بلکه دشمنی و عداوت این رژیم با ایران و ایرانیان نیز پرونده‌ای سیاه و مفصّل است؛ از ترور دانشمندان و شخصیّت‌های مختلف کشور گرفته تا خرابکاری و حمایت و تسلیح معاندان و هر گونه شرارت دیگری که تا کنون می‌توانسته علیه جمهوری اسلامی ایران انجام دهد. از این رو، مقابله با این رژیم جعلی و جنایت‌کار صرفاً حمایت از مردم مظلوم فلسطین و لبنان نیست، بلکه قبل از هر چیز دفاع مستقیم از ایران و مردم و منافع آن است.

مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی و حقوق بین‌الملل
رژیم صهیونیستی و حامیانش سعی دارند مقاومت فلسطینی را تروریسم و حمایت از آن را نیز حمایت از تروریسم جلوه دهند! امپراتوری رسانه‌ای غرب و برخی از مجامع وابسته‌ی جهانی، از جمله‌ی ابزارهای آن‌ها برای پیشبرد سیاست خود در این زمینه هستند. امّا واقعیّت آن است که فلسطینی‌ها از حقّ مقاومت ــ از جمله مقاومت مسلّحانه ــ برخوردارند و قوانین بین‌المللی که اغلب توسّط کشورهای غربی حامی این رژیم هم تنظیم و تدوین شده، بر این حقّ قانونی و مشروع صحّه می‌گذارد. بر اساس همین قوانین بین‌المللی، حمایت از چنین مردمی که تحت اشغال و ستم هستند نیز مشروع قلمداد شده است.

مطابق با حقوق بشردوستانه‌ی بین‌المللی، از طریق تصویب پروتکل الحاقی شماره‌ی یک به کنوانسیون‌های ژنو مصوّب سال ۱۹۴۹، جنگ‌های آزادی‌بخش ملّی به عنوان یک حقّ محفوظ و ضروری برای مردم تحت اشغال، در همه جا به‌صراحت پذیرفته شده‌ است. در سال ۱۹۷۴ میلادی، قطعنامه‌ی ۳۳۱۴ سازمان ملل متّحد «هر گونه اشغال نظامی، هرچند موقّت» را ممنوع دانست؛ در این قطعنامه، بر حقّ تعیین سرنوشت، استقلال و آزادی مردمی که به‌زور از این حقوق محروم شده‌اند، به‌صراحت تأکید شده و مبارزه‌ی نظامی و درخواست و دریافت کمک برای رسیدن به حقوق خود، مشروع و قانونی دانسته شده است. البتّه در دنیایی که به‌راحتی جای جلّاد و شهید را عوض می‌کنند، از نظر غرب، گروه‌های مبارز فلسطینی که برای آزادی سرزمین مادری تحت اشغال صهیونیست‌ها مقاومت می‌کنند تروریست هستند و کشوری مثل ایران نیز که از آن‌ها حمایت می‌کند متّهم به حمایت از تروریسم است، امّا اهدای هزاران تُن بمب به رژیم جنایت‌کار اسرائیل برای کشتار ۴۲ هزار فلسطینی در یک سال اخیر، نمودی از دنیای آزاد و متمدّن است!

هشت سال بعد و در اواخر سال ۱۹۸۲ میلادی، در‌حالی‌که رژیم صهیونیستی سعی زیادی داشت تا عبارت «حقّ مبارزه‌ی مسلّحانه» را حذف یا حدّاقل به نوعی تحریف کند، بار دیگر در قطعنامه‌ی ۳۷.۴۳ مجمع عمومی سازمان ملل، هر گونه شک‌وشبهه در این زمینه رد شده و بر مشروعیّت مبارزه برای استقلال، تمامیّت ارضی، وحدت ملّی و رهایی از سلطه‌ی استعماری و اشغال خارجی با همه ابزارهای موجود، از جمله مبارزه‌ی مسلّحانه، تأکید شد. در بند ۲۱ این قطعنامه، «فعّالیّت‌های توسعه‌طلبانه‌ی اسرائیل در خاورمیانه و بمباران مستمرّ غیر‌نظامیان فلسطینی که مانعی جدّی در راه تحقّق خودمختاری و استقلال مردم فلسطین است»، به‌شدّت محکوم شده است.

مجموع این نکات بیانگر این موضوع است که مقاومت مسلّحانه علیه رژیم صهیونیستی و حمایت از این مقاومت نه‌تنها منافاتی با قوانین بین‌المللی ندارد، بلکه صراحتاً مورد تأیید و حمایت این قوانین مورد اجماع جهانی نیز هست. از همین رو، هر انسان آزاده و منصفی در جهان تأیید می‌کند که «هر ضربه به رژیم از سوی هر کس و هر مجموعه، خدمت به کلّ منطقه و بلکه به کلّ انسانیّت است.» ۱۴۰۳/۷/۱۳

مشروعیّت مقاومت؛ از احکام اسلامی تا قوانین جهانی

دفاع جمهوری اسلامی ایران از مبارزه‌ی مشروع و انسانی مردم مظلوم فلسطین در برابر رژیم صهیونیستی، مبتنی بر قانون اساسی کشور است. مطابق قانون اساسی، «تنظیم سیاست خارجی کشور بر اساس معیارهای اسلام، تعهّد برادرانه نسبت به همه‌ی مسلمانان و حمایت بی‌دریغ از مستضعفان جهان» باید باشد.

[متن کامل]

• این مردم خیبرشکن
• خادم‌الرضای حقیقی شهید نصرالله است
• راه نصرالله؛ خطّ حزب‌الله
• سعیدِ خمینی، عبداللهِ سیدقائد
• «ساخت امت اسلامی»؛ وظیفه‌ی ما برای تحقّق این درس نبوی چیست؟
• ورزش قوی باید در اولویت‌های برنامه توسعه باشد
• «مجیدبربری» با «پاییز آمد»
• دفاع مقدّس ملّت ایران سرمشق مقاومت امّت اسلامی

خطبه‌های نماز جمعه تهران

درپی شهادت مظلومانه پرچمدار مقاومت و آزادی قدس و فلسطین، حجت‌الاسلام و المسلمین سیدحسن نصرالله و در آستانه اولین سالگرد حماسه طوفان‌الاقصی(۱)

خطبه اول

بسم الله الرّحمن الرّحیم

و الحمد لله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علیٰ سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم المصطفیٰ محمّد و علیٰ آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین سیّما بقیّة الله فی الارضین. اللهمّ انّی احمدک و استعینک و استغفرک و اتوکّل علیک. و السّلام علیٰ ائمّة المسلمین و حماة المستضعفین و هداة المؤمنین. قال الله تعالیٰ: وَ المُؤمِنونَ وَ المُؤمِناتُ بَعضُهُم اَولِیاءُ بَعضٍ یَامُرونَ بِالمَعروفِ وَ یَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ وَ یُقیمونَ الصَّلوةَ وَ یُؤتونَ الزَّکوةَ وَ یُطیعونَ اللهَ وَ رَسولَهُ اُولئِکَ سَیَرحَمُهُمُ اللهُ اِنَّ اللهَ عَزیزٌ حَکیمٌ.(۲)

همه‌ی برادران و خواهران عزیز را و خودم را دعوت میکنم و توصیه میکنم به رعایت تقوای الهی. در گفتارمان، در کردارمان مراقب باشیم از حدود الهی خارج نشویم؛ معنای تقوا این است.

در این آیه‌ای که تلاوت کردم، مسئله‌ی مهمّ پیوستگی مؤمنین با یکدیگر مطرح شده است که در تعبیرات قرآنی به این پیوند و این پیوستگی گفته میشود «ولایت»؛ ولایت مؤمنین با یکدیگر. این مطلب در چند آیه‌ی از قرآن آمده است. در این آیه نتیجه‌ی این ولایت و همبستگی را رحمت الهی معرفی میکند: اُولئِکَ سَیَرحَمُهُمُ الله؛ یعنی اگر شما مسلمانان با یکدیگر پیوند و ارتباط و همکاری و همدلی داشته باشید، رحمت خداوند شامل حال شما میشود. بعد میفرماید: اِنَّ اللهَ عَزیزٌ حَکیمٌ؛ آیه‌ی شریفه را با ذکر عزّت الهی و حکمت الهی پایان میدهد؛ شاید از این جهت که رحمت الهی در این مورد متناسب است با عزّت پروردگار و حکمت پروردگار؛ چون رحمت خداوند، انواع فضائل نازله‌ی از سوی پروردگار بر بندگان را شامل میشود؛ همه‌ی نعمتها، همه‌ی لطفها، همه‌ی حوادث زندگی رحمت الهی است؛ لکن در این آیه‌ی شریفه، این رحمت متناسب است با «عزّت» و «حکمت». عزّت الهی یعنی سیطره‌ی قدرت پروردگار بر همه‌ی عالم وجود؛ حکمت الهی یعنی استحکام و استواری همه‌ی قوانین آفرینش. شاید در این آیه خواسته‌اند ما را به این معنا توجّه بدهند که اگر مسلمانها با یکدیگر اتّحاد و اتّفاق داشته باشند، عزّت الهی و حکمت الهی پشت سر اینها است؛ میتوانند از قدرت بی‌پایان الهی استفاده کنند، میتوانند از مقتضای سنّت‌های پروردگار و قوانین الهی استفاده کنند.

خب، این ولایت یعنی چه؟ یعنی پیوند و همبستگی مسلمانان با یکدیگر؛ این شد سیاست قرآنی برای مسلمانها. سیاست قرآن برای مسلمانها این است که ملّتهای مسلمان، گروه‌های مسلمان، با یکدیگر همبستگی داشته باشند و کأنّه وعده میدهد که اگر شما ملّتهای مسلمان این همبستگی را با هم داشته باشید، این، موجب آن است که عزّت خداوند پشت سر شما است؛ یعنی بر همه‌ی موانع غلبه پیدا میکنید، بر همه‌ی دشمنان پیروز میشوید؛ حکمت الهی پشتیبان شما است؛ یعنی همه‌ی قوانین آفرینش در جهت پیشرفت شما به کار خواهد افتاد؛ این، منطق قرآن و سیاست قرآن است.

نقطه‌ی مقابل این سیاست، سیاست دشمنان اسلام است؛ یعنی مستکبران و متجاوزان عالم. سیاست آنها «تفرقه بینداز و حکومت کن» است؛ مبنای کار آنها تفرقه‌افکنی است. این سیاست تفرقه‌افکنی را در کشورهای اسلامی با انواع ترفندها تا امروز اجرا کرده‌اند، هنوز هم دست‌بردار نیستند و موجب میشوند که دلهای ملّتهای اسلامی نسبت به هم مکدّر بشود؛ امّا امروز ملّتها بیدار شده‌اند. امروز روزی است که امّت اسلامی میتواند بر این ترفند دشمنان اسلام و مسلمین فائق بیاید.

من عرض میکنم دشمن ملّت ایران همان دشمن ملّت فلسطین است، همان دشمن ملّت لبنان است، همان دشمن ملّت عراق است، همان دشمن ملّت مصر است، دشمن ملّت سوریه است، دشمن ملّت یمن است؛ دشمن یکی است، شیوه‌های دشمن در کشورهای مختلف، مختلف است. یک جا با جنگ روانی، یک جا با فشار اقتصادی، یک جا با بمب‌های دوتُنی، یک جا با سلاح، یک جا با لبخند، دارند دشمنان ما این سیاست را پیش میبرند، امّا اتاق فرمان یک جا است، از یک جا دستور میگیرند، از یک جا فرمان حمله‌ی به جمعیّت‌های مسلمان و ملّتهای مسلمان را دریافت میکنند. اگر این سیاست در یک کشور، موفّق شد، یعنی موجب سیطره‌ی بر یک کشور شد، وقتی خاطرشان از یک کشور آسوده شد، به سراغ کشور دیگر میروند. ملّتها نباید بگذارند.

هر ملّتی اگر میخواهد مبتلای به محاصره‌ی فلج‌کننده‌ی دشمن نشود، باید از اوّل چشم را باز کند، بیدار باشد؛ وقتی دید دشمن سراغ یک ملّت دیگر رفت، خود را با آن ملّت مظلوم و زیر ستم شریک بداند، به او کمک کند، با او همکاری کند تا دشمن آنجا موفّق نشود. اگر دشمن آنجا موفّق بشود می‌آید سراغ این نقطه‌ی بعدی. ما مسلمانها سالهای متمادی از این حقیقت غفلت کرده‌ایم، نتایجش را هم دیده‌ایم؛ امروز دیگر نباید غفلت کنیم؛ باید حواسمان جمع باشد. ما باید کمربند دفاع را، کمربند استقلال‌طلبی را، [کمربند] عزّت را، از افغانستان تا یمن، از ایران تا غزّه و لبنان، در همه‌ی کشورهای اسلامی و ملّتهای اسلامی محکم ببندیم. این مطلب اوّل که امروز من خواستم عرض کنم.

امروز بیشتر صحبت من با برادران لبنانی و فلسطینی است که دچار مشکلند که در خطبه‌ی بعد اینها را به آنها عرض خواهم کرد. مطلب دوّم این است که احکام دفاعی اسلام تکلیف ما را معلوم کرده است؛ هم احکام دفاعی اسلام، هم قانون اساسی خودمان، هم قوانین بین‌المللی؛ همین قوانینی که ما در نگاشتن آن قوانین تأثیری نداشتیم، امّا حتّی در همان قوانین هم این مطلبی که عرض میکنم جزو مسلّمات است و آن، این است که هر ملّتی حق دارد از خاک خود، از خانه‌ی خود، از کشور خود، از منافع خود در مقابل متجاوز دفاع کند؛ معنای این حرف این است. معنای این حرف این است که ملّت فلسطین حق دارد در مقابل دشمنی که خاک او را تصرّف کرده، خانه‌ی او را اشغال کرده، مزرعه‌ی او را ویران کرده، زندگی او را تباه کرده بِایستد؛ ملّت فلسطین حق دارد. این یک منطق مستحکمی است که امروز قوانین جهانی هم آن را تأیید میکند.

فلسطین مال کیست؟ ملّت فلسطین چه کسانی هستند؟ این اشغالگران از کجا آمده‌اند؟ ملّت فلسطین حق دارد در مقابل آنها بِایستد؛ هیچ محکمه‌ای، هیچ مرکزی، هیچ سازمان بین‌المللی‌ای حق ندارد به ملّت فلسطین اعتراض کند که چرا در مقابل رژیم غاصب صهیونیستی سینه سپر کردید؛ حق ندارند. آن کسانی هم که به ملّت فلسطین کمک میکنند، وظیفه‌ی خودشان را انجام میدهند؛ هیچ کسی بر اساس هیچ قانون بین‌المللی‌ حق ندارد به ملّت لبنان، به حزب‌الله لبنان اعتراض کند که چرا شما از غزّه، از قیام مردم فلسطین حمایت کردید؛ وظیفه‌ی آنها است، باید میکردند. این دیگر، هم حکم اسلامی است، هم قانون عقلی است، هم منطق بین‌المللی و جهانی است. فلسطینی‌ها از خاک خودشان دارند دفاع میکنند؛ دفاع آنها مشروع است، کمک به آنها هم مشروع است.

بنابراین همه‌ی این حملات و طوفان‌الاقصیٰ که در سال گذشته تقریباً همین ایّام انجام گرفت،(۳) یک حرکت درستِ منطقیِ قانونیِ بین‌المللی‌ بود و حق با فلسطینی‌ها بود. دفاع جانانه‌ی لبنانی‌ها از مردم فلسطین هم مشمول همین حکم است؛ آن هم قانونی، معقول، منطقی و مشروع است و کسی حق ندارد از آنها انتقاد کند که چرا شما در این دفاع وارد شدید. کار درخشان نیروهای مسلّح ما در دو سه شب قبل هم یک کار کاملاً قانونی و مشروع بود.(۴) کاری که نیروهای مسلّح ما کردند، کمترین مجازات برای رژیم غاصب صهیونی در برابر جنایتهای حیرت‌آور آن رژیم بود؛ رژیم خون‌آشام، رژیم گرگ‌صفت و سگ هار آمریکا در منطقه. جمهوری اسلامی هر وظیفه‌ای در این زمینه داشته باشد، با قدرت و صلابت و قاطعیّت انجام خواهد داد. ما در انجام این وظیفه، نه تعلّل میکنیم، نه شتاب‌زده میشویم؛ تعلّل نمیکنیم، کوتاهی نمیکنیم، دچار شتاب‌زدگی هم نمیشویم. آنچه منطقی است، آنچه معقول است، آنچه درست است، به نظر تصمیم‌گیران نظامی و سیاسی، در وقت خود، در هنگام خود انجام میگیرد؛ کمااینکه انجام گرفت و در آینده هم اگر لازم شد، باز انجام خواهد گرفت.
در خطبه‌ی دوّم، به مسائل لبنان پرداخته خواهد شد و مخاطب آن خطبه برادران عرب ما در کشورهای منطقه هستند؛ لذا خطبه را به عربی ایراد خواهم کرد.

بِسمِ اللَهِ الرَّحمٰنِ الرَّحیمِ. وَ العَصرِ * اِنَّ الاِنسانَ لَفی‌ خُسرٍ * اِلَّا الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ تَواصَوا بِالحَقِّ وَ تَواصَوا بِالصَّبرِ.(۵)

والسّلام علیکم و رحمة ‌الله و برکاته


خطبه‌ی دوّم (عربی)

بسم الله الرّحمن الرّحیم

و الحمد لله ربّ العالمین احمده و استعینه و استغفره و اتوکّل علیه و اصلّی و اسلّم على حبیبه الرّسول الاعظم سیّدنا محمّدٍ المصطفى و آله الطّاهرین سیّما علیٍّ امیرالمؤمنین و حبیبته الزّهراء المرضیّة و الحسن و الحسین سیّدی شباب اهل الجنّة و علیّ‌بن‌الحسین زین‌العابدین و محمّدبن‌علیّ الباقر و جعفربن‌محمّدٍ الصّادق و موسى‌بن‌جعفرٍ الکاظم و علیّ‌بن‌موسى الرّضا و محمّد‌بن‌علیٍّ الجواد و علیّ‌بن‌محمّدٍ الهادی و الحسن‌بن‌علیّ الزّکیّ العسکریّ و الحجّة‌بن‌الحسن القائم المهدیّ صلوات الله علیهم اجمعین و اسلّم على صحبه المنتجبین و من تبعهم باحسان الى یوم الدّین و على حماة المستضعفین و ولاة المؤمنین.

ارتأیتُ أن یکونَ تَکریمُ أخی وعزیزی ومَبعَثُ افتِخاری والشّخصیّةُ المحبوبةُ فی العالمِ الإسلامی، واللسانُ البلیغُ لشعوبِ المنطقة، ودُرّةُ لُبنانَ السّاطِعَةُ، سَماحَةُ السیّد حَسن نصرالله، رضوان الله تعالى علیه، فی صلاةِ جُمعةِ طَهران، وسأتطرّقُ أیضًا لبعضِ النّقاط.

هذا الخطابُ موجّهٌ للأمّةِ الإسلامیّةِ جَمعاء، إلّا أنّهُ موجّهٌ بشکلٍ خَاصٍّ إلى الشّعبَینِ العَزیزَین اللُبنانیّ والفلسطینی. نحنُ جمیعًا مصابونَ ومَکلومونَ بِشهادة السیّدِ العزیز، إنّهُ لفِقدانٌ کبیر، ولقد أفجعَنا بکلِّ معنى الکلمة. غیرَ أنَّ عزاءَنا لا یَعنی الاکتئابَ والیأسَ والاضطراب، بل هو من سِنخ عزائِنا على سیّدِ الشهداءِ الحسین بن علیّ علیه السلام؛ یبعثُ الحیاة، ویُلهمُ الدّروس، ویوقدُ العزائم، ویضخّ الآمال.

لقد غادرَنا السیّد حسن نصرالله بجسده، لکنَّ شخصیّتَهُ الحقیقیّةَ؛ رُوحَهُ، ونَهجَهُ، وصوتَهُ الصّادحَ، سَتبقى حاضرةً فینا أبدًا. لقد کان الرایةَ الرفیعةَ للمقاومةَ فی وجه الشیاطین الجائرینَ والناهبین، وکان اللسانَ البلیغَ للمظلومینَ والمدافعَ الشّجاعَ عنهم، کما کانَ للمناضلینَ على طریقِ الحقّ سندًا ومشجّعًا، لقَد تخطّى نطاقُ شعبیّته وتأثیرُهُ حدودَ لبنانَ وإیرانَ والبلدانَ العربیّة، وستُعزّزُ شهادَتُه الآن مدى هذا التأثیر.

إنّ أهمّ رسائلِهِ قولًا وعملًا، فی حیاتِهِ الدنیویّة، لکم یا شعبَ لبنانَ الوفیّ، کانت ألّا یساورَکُم یأسٌ واضطرابٌ بغیابِ شخصیّاتٍ بارزَةٍ مثلِ الإمام موسى الصدر والسیّد عبّاس الموسوی، وألّا یصیبَکُم تردیدٌ فی مسیرةِ نضالِکُم. ضاعِفوا مَساعیَکُم وقُدُراتِکُم، وعزّزوا تَلاحُمَکُم، وقاوموا العدوَّ المُعتَدی وأفشِلوهُ بتَرسیخِ إیمانِکُم وتوکّلِکُم.

أعزّائی، یا شعبَ لبنانَ الوفی، یا شبابَ حزبِ الله وحرکة أمل المُفعَمَ بالحماسَة! یا أبنائی، هذا أیضًا طلبُ سیّدنا الشهید الیوم من شعبه وجبهة المقاومة والأمّة الإسلامیّة جَمعاء.

العدوّ الخبیثُ الجبانُ، إذ عجزَ عن توجیه ضربة مؤثّرة للبنیة المتماسکة لحزب الله أو حماس أو الجهاد الإسلامی وغیرها من الحرکات المجاهدة فی سبیل الله، عَمَدَ إلى التظاهر بالنّصرِ من خلال الاغتیالات والتدمیر والقصف وقتل المدنیّینَ وحرق قلوبهم.
لکن ما هی النتیجة؟ ما نجمَ عن هذا السلوک هو تراکمُ الغضب وتصاعدُ دوافعِ المقاومةِ، وظهورُ المزیدِ من الرجالِ والقادةِ والمضحّین، وتضییقُ الخناق على الذئب الدّموی، وبالتالی، إزالةُ الکیان الملطّخ بالعارِ من ساحةِ الوجود، إن شاء الله.

أیّها الأعزّة، القلوبُ المفجوعةُ تستلهمُ السکینةَ بذکر الله وطلب النّصرة منه. الدّمارُ سیُعوَّض، وصَبرُکم وثباتُکم سیُثمر عزّةً وکرامةً.

لقد کانَ السیّدُ العزیزُ طوالَ ثلاثینَ عامًا على رأسِ کِفاح شاقّ، وارتقى بحزب الله خطوةً بخطوة: «کَزَرعٍ اَخرَجَ شَطاَهُ فَآَزَرَهُ فَاستَغلَظَ فَاستَوىٰ عَلىٰ سوقِهِ یُعجِبُ الزُّرّاعَ لِیَغیظَ بِهِمُ الکُفّارَ وَعَدَ اللَهُ الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ مِنهُم مَغفِرَةً وَ اَجرًا عَظیمًا».(۶)

بتدبیرِ السیّد نما حزب الله مرحلةً بمرحلة، بصبرٍ وبنحو منطقیّ وطبیعی، وأبرزَ آثارَهُ الوجودیّةَ أمامَ أعدائهِ فی المراحلِ المختلفةِ عَبرَ دَحرِ العدوِّ الصَّهیونی «تُؤتی اُکُلَها کُلَّ حینٍ بِاِذنِ رَبِّها».(۷)

حزب الله هو حقًّا شجرةٌ طیّبة، حزب الله وقائدُهُ الشهیدُ البطلُ هو عصارةُ فضائلِ لبنانَ فی تاریخِهِ وهُویَّتِه.

نحن الإیرانیّون قَد عرفنا منذُ زمنٍ بعیدٍ لبنانَ وفَضائِلَه، فقد أغدقَ عُلماءُ لبنانیّونَ من فیض علمهم على إیران فی العَهدین السّربِداری والصّفوِیّ خلال القرنِ الثامنِ والعاشرِ والحادی عَشرَ للهجرة، ومِنهُم محمّدُ بنِ مکّیٍّ العاملیُّ الشهید، وعلیُّ بنُ عَبدِالعَالِ الکَرکی، وزینُ الدینِ العامِلِیُّ الشهید، والحسینُ بنُ عبدِالصّمَدِ العَامِلِی، وابنُه بَهاءُ الدّینِ المَعروفُ بالشَّیخِ البَهائِیّ وغَیرُهُم مِن رِجالِ الدّینِ والعِلم.

أداءُ الدّینِ للُبنانَ الجَریحِ المُدمَى هو واجبُنا وواجبُ المسلمینَ جمیعًا. حزب الله والسیّدُ الشهیدُ بدفاعهِم عن غَزّةَ، وجهادهم من أجل المسجدِ الأقصى، وإنزالهِم الضربةَ بالکیانِ الغاصبِ والظالم، قد خَطوا خطوةً فی سبیل خدمة مصیریّة للمَنطِقَةِ بأکملِها، والعالم الإسلامی کلّه. إنّ ترکیزَ أمریکا وأذرُعِها على حِفظِ أَمنِ الکِیانِ الغاصبِ لیسَ سوى غطاءٍ لسیاستِهم المُتبدّدة القاضیةِ بتحویلِ الکِیانِ إلى أداةٍ للاستحواذِ على جمیعِ المواردِ الطبیعیّةِ لهذهِ المنطقة واستثمارِها فی الصّراعاتِ العالمیّةِ الکُبرى. هدفُ هؤلاءِ تحویلُ هذا الکِیانِ إلى بوابةٍ لتصدیرِ الطاقةِ من المَنطِقَة إلى بلاد الغرب، واستیراد البضائعِ والتقانةِ من الغرب إلى المنطقة. وهذا یعنی ضمانَ وجودِ المغتصبِ وجعلِ المنطقة بأجمعها تابعةً له.

والسلوکُ السفّاحُ والوقحُ لهذا الکیانِ تجاهَ المناضلینَ ناجمٌ عن الطّمعِ بتحقیقِ هذا الهدف.

هذا الواقعُ یبیّنُ لنا أن کلَّ ضربةٍ یُنزِلُها أیّ شخصٍ وأیّةُ مجموعةٍ بهذا الکیان، إنّما هی خدمةٌ للمَنطِقَة بأجمعها، بل لکلِّ الإنسانیّة.

لا ریبَ فی أنّ أحلام الصهاینة والأمریکیّین هذه إنّما هی محضُ أوهامٍ مستحیلة. فالکیانُ لیس إلّا تلکَ الشجرةَ الخبیثةَ التی «اُجتُثَّت مِن فَوقِ الاَرض»، وقد صدَقَ قولُهُ تعالى «ما لَها مِن قَرارٍ».(۸)

هذا الکیانُ الخبیث، بلا جذور، ومزیّفٌ ومتزعزع، وقد أبقى نفسه قائمًا بصعوبةٍ عبرَ ضخّ أمریکا الدعم له، ولن یُکتبَ له البقاءُ بإذن الله تعالى. والدلیلُ الواضحُ على ذلکَ أنّه أنفق ملیارات الدولارات فی غزّةَ ولبنانَ منذُ عام، وأُغدِقَت علیهِ المساعداتُ المختلفةُ من أمریکا وعددٍ من الدولِ الغربیة، وقد مُنیَ بالهزیمة فی مواجهة بِضعة آلاف من المکافحینَ والمجاهدین فی سبیل الله المحاصرینَ الممنوعینَ من أیّ مساعدةٍ خارجیّة، وکانَ إنجازَهُمُ الوحیدُ قصفَ البیوتِ والمدارسِ والمستشفیاتِ ومراکزَ تجمّعِ المدنیّین.

والیوم فإنّ العِصابَةَ الصهیونیّة المجرمة أنفُسَهُم قد توصّلوا أیضًا إلى هذه النتیجةِ وهی أنّهم لن یحقّقوا النّصرَ أبدًا على حماس وحزب الله.

یا أهلنا المقاومینَ فی لبنانَ وفلسطین! أیها المناضلونَ الشّجعان! أیها الشعبُ الصبورُ الوفی! هذهِ الشّهادات، وهذهِ الدّماءُ المَسفوکة، لا تُزعزعُ عَزیمَتَکُم، بل تَزیدُکُم ثباتًا. فی إیرانَ الإسلامیّة، خلالَ ثلاثةِ أشهرٍ من صَیف ۱۹۸۱، جرى اغتیالُ العشراتِ من شخصیّاتِنا البارزةِ والممیّزةِ، ومِنهُم شخصیّةٌ عَظیمَةٌ مثلُ السیّد محمد بهشتی، ورَئیسُ جُمهوریّةٍ مثلُ رجائی، ورئیسُ وزراءٍ مثلُ باهنر، واغتیلَ علماءٌ مثلُ آیة الله مدنی وقدوسی وهاشمی نجاد وأمثالهم، وکان کلُّ واحدٍ منهم من أعمدَة الثورة على المُستَوى المحلّی أو الوطنیّ، ولم یَکُن فقدانُهُم هیّنًا، لکنَّ مسیرةَ الثّورة لم تتوقف ولم تتراجع، بل تسارَعَت.

والیوم، فإنّ المقاومةَ فی المنطقة لن تتراجعَ بشهادة رجالِها، والنّصرُ سیکونُ حلیفَ المقاومة. المقاومةُ فی غزّةَ حیّرتِ العالم، وأعزّت الإسلام. لقد تلقّى الإسلامُ فی غزّةَ بصدره کلَّ أنواع الخُبث والشرّ. وما مِن إنسانٍ لا یُحَیّی هذا الصّمود، ولا یَلعنُ عَدُوَّها السفّاحَ والدّمَوِیّ.

لقد أوصلَ طوفانُ الأقصى وعامٌ من المقاومةِ فی غزّةَ ولُبنان، هذا الکیانَ الغاصِبَ إلى أن یکونَ هاجسَهُ الأهمَّ حفظ وُجودِه، وهو الهاجسُ نفسُهُ الذی کانَ یُسَاورُ هذا الکیانَ فی السنوات الأولى لوِلادَته المَشؤومة، وهذا یعنی أنّ جهادَ رجالِ فلسطین ولبنان قَد أعاد الکیانَ الصهیونیَّ سَبعینَ سنةً إلى الوراء.

العاملُ الأساسیُّ للحروبِ وانعدامِ الأمن والتخلّفِ فی هذهِ المنطقة هوَ وجودُ الکیانِ الصَّهیونیِّ وحضورُ الدُّولِ التی تدّعی أنها تَسعى إلى إحلالِ الأمنِ والسّلامِ فی المنطقة. فالمشکلةُ الأساسُ فی المنطقة هیَ تَدَخّل الأجانبِ فیها. دولُ المنطقة قادِرةٌ على إحلالِ الأمنِ والسلامِ فیها. وتحقیقُ هذا الهدف العظیم والمُنقذ للشّعوب یَستَلزِمُ بَذلَ جُهود شُعوبِها وحُکوماتِها.
وإنّ اللهَ مع السّائرینَ على هذا الدّرب، «وَاِنَّ اللَهَ عَلىٰ نَصرِهِم لَقَدیر».(۹)

سلامُ الله على القائد الشهید نصرِالله، وعلى البَطَل الشهید هَنِیَّة، وعلى القائد المُفتَخَر الفَریق قاسم سُلَیمانی.(۱۰)

بِسمِ اللَهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ‌ * اِذا جاءَ نَصرُ اللَهِ وَ الفَتحُ * وَ رَاَیتَ النّاسَ یَدخُلونَ فی‌ دینِ اللهِ اَفواجاً * فَسَبِّح بِحَمدِ رَبِّکَ وَ استَغفِرهُ اِنَّهُ کانَ تَوّاباً.(۱۱)

(۱ خطبه‌های این نماز در مصلّای تهران ایراد گردید.

(۲ سوره‌ی توبه، آیه‌ی ۷۱

(۳ گروه‌های مقاومت فلسطینی در روز شنبه پانزدهم مهرماه ۱۴۰۲ عملیّات گسترده‌ای را با عنوان «طوفان‌الاقصیٰ» آغاز کردند که در ساعات ابتدایی آن، تعداد زیادی از صهیونیست‌ها کشته و زخمی و اسیر شدند.

(۴ اشاره به عملیّات وعده‌ی صادق ۲ در دهم مهرماه که در پاسخ به شهادت شهید اسماعیل هنیّه و سیّدحسن نصرالله و شهید سرلشکر عباس نیلفروشان و نیز حملات وحشیانه به غزّه و منطقه‌ی ضاحیه‌ی بیروت، با ده‌ها موشک، اهداف امنیّتی و نظامی رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی مورد حمله قرار گرفت.

(۵ سوره‌ی عصر؛ «به نام خداوند رحمتگر مهربان. سوگند به عصرِ [غلبه‌ی حق بر باطل] که واقعاً انسان دستخوشِ زیان است، مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده و همدیگر را به حق سفارش و به شکیبایى توصیه کرده‌اند.»

(۶ سوره‌ی فتح، بخشی از آیه‌ی ۲۹

(۷ سوره‌ی ابراهیم، بخشی از آیه‌ی ۲۵

(۸ سوره‌ی ابراهیم، بخشی از آیه‌ی ۲۶

(۹ سوره‌ی حج، بخشی از آیه‌ی ۳۹

(۱۰ لازم دانستم تکریم از برادرم و عزیزم و مایه‌ی فخرم، چهره‌ی محبوب دنیای اسلام، و زبان گویای ملّتهای منطقه، گوهر درخشان لبنان، جناب سیّدحسن نصرالله (رضوان الله علیه) در نماز جمعه‌ی تهران باشد، و تذکّراتی هم به عرض همه برسانم.
مخاطب این خطبه همه‌ی دنیای اسلام است، ولی ملّت عزیز لبنان و فلسطین مخاطب ویژه است. ما همه در شهادت سیّد عزیز، مصیبت‌زده و عزاداریم. این، فقدان بزرگی است و جدّاً ما را عزادار کرد. البتّه عزاداری ما به معنی افسردگی و پریشانی و نومیدی نیست؛ از جنس عزاداری برای سیّدالشهدا حسین‌بن‌علی (علیهما السّلام) است؛ زنده‌کننده، و درس‌دهنده، و انگیزه‌بخش، و امیدآفرین است.

سیّدحسن نصرالله جسمش از میان ما رفته ولی شخصیّت حقیقی او، روح او، راه او، و صدای رسای او همچنان در میان ما هست و خواهد بود. او پرچم بلند مقاومت در برابر اهریمنان ستمگر و غارتگر بود؛ زبان گویا و مدافع شجاع مظلومان بود؛ مایه‌ی دلگرمی و جرئت مبارزان و حق‌طلبان بود. گستره‌ی محبوبیّت و تأثیرگذاری او از لبنان و ایران و کشورهای عربی فراتر رفته بود؛ و اکنون شهادت او این اثرگذاری را افزایش خواهد داد.

مهم‌ترین پیام گفتاری و عملی او در حیات دنیایی‌اش برای شما ملّت وفادار لبنان این بود که با از دست دادن شخصیّت‌های برجسته‌ای چون امام موسیٰ صدر و سیّدعباس موسوی و دیگران، ناامید و پریشان نشوید؛ در مسیر مبارزه تردید نکنید؛ بر تلاش و توان خود بیفزایید؛ همبستگی خود را دوچندان کنید؛ در برابر دشمن متجاوز و متعرّض با تقویت ایمان و توکّل مقاومت کنید و او را ناکام بگذارید.

عزیزان من! ملّت باوفای لبنان! جوانان پُرشور حزب‌الله و امل! فرزندان من! امروز هم خواسته‌ی سیّد شهید ما از ملّتش، و از جبهه‌ی مقاومت، و از همه‌ی امّت اسلامی همین است.

دشمن پلید و زبون چون نمیتواند به تشکیلات مستحکم حزب‌الله یا حماس یا جهاد اسلامی و دیگر سازمانهای مجاهد فی‌سبیل‌الله صدمه‌ی جدّی بزند، ترور و تخریب و بمباران و کشتار غیر نظامیان و داغدار کردن غیر مسلّحین را نشانه‌ی پیروزی خود قلمداد میکند. نتیجه چیست؟ محصول این رفتار، تراکم خشم و افزایش انگیزه‌ی مردم و سر برآوردن مردان و سرداران و رهبران و از جان‌گذشتگان بیشتر، و تنگ‌تر شدن حلقه‌ی محاصره‌ی گرگ خون‌آشام، و سرانجام، حذف وجود ننگین او از صحنه‌ی وجود است.

عزیزان! دلهای داغدار با یاد خدا و طلب نصرت از او آرامش می‌یابد؛ ویرانی‌ها ترمیم میشود، و صبر و استقامت شما عزّت و کرامت به بار می‌آورد.

سیّد عزیز، سی سال در رأس مبارزه‌ای دشوار قرار داشت؛ حزب‌الله را قدم به قدم بالا آورد: «چون کشته‌اى که جوانه‌ی خود برآورد و آن را مایه دهد تا ستبر شود و بر ساقه‌هاى خود بِایستد و دهقانان را به شگفت آورد، تا از [انبوهىِ] آنان [خدا] کافران را به خشم دراندازد. خدا به کسانى از آنان که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌اند، آمرزش و پاداش بزرگى وعده داده است.»

با تدبیر سیّد، حزب‌الله مرحله به مرحله و صبورانه و منطقی و طبیعی رشد کرد و آثار وجودی خود را در مقاطع گوناگون در عقب نشاندن رژیم صهیونی، به رخ دشمنانش کشید: «میوه‌اش را هر دم به اذن پروردگارش میدهد».

حزب‌الله حقّاً «شجره‌ی طیّبه» است. حزب‌الله و رهبر قهرمان و شهید آن، عصاره‌ی فضائل تاریخی و هویّتی لبنانند.

ما ایرانی‌ها از زمانی دور با لبنان و امتیازهایش آشناییم؛ کسانی چون شهید محمّد بن مکّی عاملی، و علیّ بن عبدالعال کَرَکی، و شهید زین‌الدّین عاملی، و حسین بن عبدالصّمد عاملی، و پسرش محمّد بهاءالدّین، معروف به شیخ بهائی و غیر آنها از مردان علم و دین، ایران را در دولتهای سربداران و صفوی در قرنهای هشتم و دهم و یازدهم هجری از برکات دانش سرشار خود بهره‌مند کرده‌اند.

اداء دِین به لبنان مجروح و خونین، وظیفه‌ی ما و وظیفه‌ی همه‌ی مسلمانها است. حزب‌الله و سیّد شهید با دفاع از غزّه و جهاد برای مسجدالاقصیٰ و ضربه به رژیم غاصب و ظالم، در راه خدمتی حیاتی به همه‌ی منطقه و همه‌ی دنیای اسلام گام برداشتند. تکیه‌ی آمریکا و همدستانش بر حفظ امنیّت رژیم غاصب، پوششی برای سیاست مهلک تبدیل رژیم به ابزار آنان برای در اختیار گرفتن همه‌ی منابع این منطقه و استفاده از آن در درگیری‌های بزرگ جهانی است. سیاست آنان، تبدیل رژیم به دروازه‌ی صادرات انرژی از منطقه به جهان غرب و واردات کالا و فنّاوری از غرب به منطقه است و این یعنی تضمین موجودیّت رژیم غاصب و وابستگی کلّ منطقه به آن. رفتار سفّاکانه و بی‌محابای رژیم با مبارزان، ناشی از طمع به چنین وضعی است. این واقعیّت به ما تفهیم میکند که هر ضربه به رژیم از سوی هر کس و هر مجموعه، خدمت به کلّ منطقه و بلکه به کلّ انسانیّت است.

یقیناً این رؤیای صهیونی و آمریکایی، خیالی باطل و ناشدنی است. رژیم، همان شجره‌ی خبیثه‌ی کنده‌شده از روى زمین است که به گفته‌ی صدق الهی قرارى ندارد. این رژیم خبیث، بی‌ریشه و مصنوعی و ناپایدار است و صرفاً با تزریق حمایتهای آمریکا خود را بِزحمت بر سر پا نگه داشته است؛ و این هم دیری نخواهد پایید؛ باذن الله.

دلیل واضح این ادّعا آن است که اکنون یک سال است که دشمن با هزینه‌کرد چندین میلیارد دلار در غزّه و لبنان و با کمک همه‌جانبه‌ی آمریکا و چند دولت غربی دیگر در رویارویی با چند هزار مرد مبارز و مجاهد فی‌سبیل‌الله که محصور و ممنوع از هر گونه کمک از خارجند، شکست خورده و تنها هنرشان بمباران خانه‌ها و مدرسه‌ها و بیمارستان‌ها و مراکز جمعیّتی غیر مسلّحین بوده است! امروز بتدریج خود باند جنایتکار صهیونیست هم به این نتیجه رسیده‌اند که بر حماس و حزب‌الله هرگز پیروز نخواهند شد.

مردم مقاوم لبنان و فلسطین! مبارزان شجاع و مردم صبور و قدرشناس! این شهادتها، این خونهای بر زمین‌ریخته، نهضت شما را سست نمیکند، [بلکه] استوارتر میکند. در ایران اسلامی در حدود سه ماه تابستانِ یک سال (سال ۱۳۶۰ هجری شمسی) چند ده شخصیّت برجسته و ممتاز ما ترور شدند که یکی از آنها شخصیّت بزرگی مثل سیّدمحمّد بهشتی بود، یکی رئیس‌جمهوری مثل رجائی و نخست‌وزیری مثل باهنر بود، علمائی از قبیل آیت‌الله مدنی و قدّوسی و هاشمی‌نژاد و امثال اینها بودند. اینها هر کدام در سطح ملّی یا محلّی از ستونهای انقلاب به شمار می‌آمدند و فقدانشان چیز آسانی نبود؛ ولی انقلاب متوقّف نشد، عقب‌نشینی نکرد، بلکه سرعت گرفت.

امروز هم مقاومت در منطقه با این شهادتها عقب نخواهد نشست؛ مقاومت پیروز خواهد شد. مقاومت در غزّه چشم دنیا را خیره کرد؛ به اسلام عزّت بخشید. در غزّه، اسلام در برابر همه‌ی شرارت و پلیدی سینه سپر کرده است. هیچ انسان آزاده‌ای نیست که بر این ایستادگی درود، و بر دشمن سفّاک و خون‌آشامش لعنت نفرستد.

طوفان اقصیٰ و مقاومت یک‌ساله‌ی غزّه و لبنان، رژیم غاصب را به جایی رساندند که مهم‌ترین دغدغه‌اش، حفظ موجودیّت خود است؛ یعنی همان دغدغه‌ای که این رژیم در سالهای اوّل ولادت نحسش داشت. این بدین معنی است که مجاهدت مردان مبارز فلسطین و لبنان توانسته است رژیم صهیونی را هفتاد سال به عقب برگرداند.

عامل عمده‌ی جنگ و ناامنی و عقب‌ماندگی در این منطقه، «وجود رژیم صهیونیستی» و حضور دولتهایی است که ادّعا میکنند به دنبال فضای صلح و آرامش در منطقه‌اند. مشکل عمده‌ی منطقه، «دخالت بیگانگان» است. دولتهای این منطقه قادرند صلح و سلامت را در آن مستقر کنند. برای این هدف بزرگ و نجات‌بخش، تلاش و مبارزه‌ی «ملّتها» و «دولتها» لازم است. در این راه، خدا همراه رهروان است؛ و البتّه خدا بر پیروزى آنان سخت توانا است.

سلام خدا بر رهبر شهید نصرالله، و بر قهرمان شهید هنیّه، و بر فرمانده پُرافتخار سپهبد قاسم سلیمانی.

(۱۱ سوره‌ی نصر؛ «به نام خداوند رحمتگر مهربان. چون یارىِ خدا و پیروزى فرا رَسَد، و ببینى که مردم دسته‌دسته در دین خدا درآیند، پس به ستایش پروردگارت نیایشگر باش و از او آمرزش خواه، که وى همواره توبه‌پذیر است.»

از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی؛

مراسم بزرگداشت پرچمدار مقاومت شهید سیدحسن نصرالله در مصلای امام خمینی تهران

مراسم بزرگداشت مجاهد فی سبیل‌الله و سیّد عزیز امت اسلامی، شهید حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسن نصرالله و همراهان ایشان ازجمله سردار شهید نیل‌فروشان از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی روز جمعه ۱۳ مهرماه از ساعت ۱۰:۳۰ صبح در مصلای امام خمینی (ره) برگزار می‌شود.

این مراسم تا پیش از آغاز خطبه‌های نماز جمعه ادامه خواهد داشت و سپس، نماز جمعه به امامت رهبر معظم انقلاب اقامه می‌شود.

اقامه نماز جمعه تهران به امامت رهبر انقلاب به همراه مراسم بزرگداشت پرچمدار مقاومت شهید سیدحسن نصرالله در مصلای امام خمینی تهران

مراسم بزرگداشت مجاهد فی سبیل‌الله و سیّد عزیز امت اسلامی، شهید حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسن نصرالله و همراهان ایشان ازجمله سردار شهید نیل‌فروشان از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی روز جمعه ۱۳ مهرماه از ساعت ۱۰:۳۰ صبح در مصلای امام خمینی (ره) برگزار می‌شود.

در ادامه این مراسم و درپی شهادت مظلومانه پرچمدار مقاومت و آزادی قدس و فلسطین، حجت‌الاسلام و المسلمین سیدحسن نصرالله و در آستانه اولین سالگرد حماسه طوفان‌الاقصی توسط رزمندگان مقاومت اسلامی فلسطین، نماز جمعه این هفته تهران روز جمعه ۱۳ مهرماه به امامت رهبر معظم انقلاب اسلامی در مصلای امام خمینی (ره) اقامه می‌شود.

بیانات در دیدار پیشکسوتان و فعالان دفاع مقدس و مقاومت

[دریافت PDF]

به مناسبت هفته دفاع مقدس(۱)

بسم الله الرّحمن الرّحیم

و الحمد لله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم المصطفیٰ محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین سیّما بقیّة الله فی الارضین.

خیلی خوش آمدید برادران عزیز، خواهران عزیز. مطالب خوبی را برادران و خواهران مطرح کردند که بعضی مربوط میشود به همین مجموعه‌ی مربوط به خاطرات جنگ و مسائل دفاع مقدّس که آن حضرات دنبال کنند؛ بعضی هم مربوط به دستگاه‌های دولتی است و برادران دفتر ما هم دنبال کنند که این چیزهایی که گفته شد، مورد بررسی قرار بگیرد و آنچه عملی و مفید است ان‌شاء‌الله تحقّق پیدا کند.

اینکه بالخصوص پیش‌کسوتان در هفته‌ی دفاع مقدّس مورد توجّه قرار میگیرند، به خاطر ارزش پیش‌کسوتی و پیشگامی در حوادث مهم است: سابِقوا اِلیٰ مَغفِرَةٍ مِن رَبِّکُم؛(۲)‌ سبقت گرفتن و گام نهادن در راه‌های نرفته یک ارزش است. البتّه هفته‌ی دفاع مقدّس متعلّق به همه‌ی رزمندگان و مجاهدان و شهدا و خانواده‌های آنها و مانند اینها است، لکن پیش‌کسوتان و کسانی که زودتر و سریع‌تر و جدّی‌تر وارد میدان شدند، یک ارزش مضاعفی دارند. پیش‌کسوت چه فرمانده باشد، چه رزمنده‌ی عادّی باشد، چه پزشک باشد، چه امدادگر باشد، چه جهادگر باشد، چه پشتیبانی‌کننده باشد، همه‌ی اینها مشمول این تمجید و احترام ویژه هستند؛ انواع و اقسام این پیش‌کسوت‌ها را ما در دوران اوّل دفاع مقدّس دیده‌ایم و نقش‌آفرینی آنها را هم مشاهده کرده‌ایم.

مطلبی که خوب است امروز ما برای موضوع دفاع مقدّس برای مخاطب مطرح کنیم، عمدتاً دو مسئله است؛ البتّه یک مسئله‌ی سوّمی هم هست که من نمیرسم امروز درباره‌ی آن صحبت کنم. یکی از آن دو موضوع اساسی «چرایی» جنگ هشت‌ساله است. نسل جوان ما که دوران جنگ را و دوران انقلاب را درک نکرده‌اند، بدانند که اصلاً چرا جمهوری اسلامی وارد یک نبردی شد که هشت سال طول کشید؛ هشت سال زمان کوتاهی نیست [که در آن] همه‌ی ارکان کشور و امکانات کشور در خدمت دفاع از کشور قرار میگیرد. علّت ورود ما در جنگ چه بود؟ این را بدانیم. من امروز چند کلمه درباره‌ی این صحبت میکنم.

موضوع دوّمی که باید مورد توجّه قرار بگیرد برای مخاطبِ امروز، گزارش‌گونه‌ای از جنگ است؛ گزارش جنگ. من امروز درباره‌ی گزارش هم چند کلمه‌ای عرض میکنم. البتّه در حالی که ما داریم صحبت میکنیم، شما عزیزانی که در این جلسه تشریف دارید و جمعیّت انبوه زیادی که از راه دور دارند می‌شنوند این حرفها را، مخاطب سخنان فعلاً شما هستید، لکن مخاطب این سخنان فقط هم شما نیستید، [بلکه] نسل جوان، نسل جوان آینده، فرزندان شما، همه درباره‌ی این موضوعات بایستی فکر کنند، کار کنند، درس بگیرند. این دو موضوعی است که من درباره‌اش چند کلمه‌ای عرض خواهم کرد. یک موضوع سوّم مهمّی هم وجود دارد که من امروز نمیرسم درباره‌ی آن صحبت کنم و آن، عواید و نتایجی است که بر این دفاع مقدّس مترتّب شد. خوشبختانه این حضراتی که اینجا صحبت کردند، بعضی‌هایشان یک اشاره‌ای به این موضوع کردند.

امّا مسئله‌ی چرایی: «چرا این جنگ آغاز شد؟». من عرض میکنم انگیزه‌ی حمله‌ی به مرزهای ایران انقلابی مخصوص صدّام و حزب بعث نبود. شاید بتوان گفت که انگیزه‌ی سردمداران نظم جهانیِ آن روز از صدّام برای حمله‌ی به مرزهای ایران بسیار بیشتر، و حدّاقل به اندازه‌ی او بود. یعنی آن روز دو قدرت بزرگ در دنیا بودند و هر کدام دنباله‌هایی داشتند؛ آن دو قدرت، آمریکا بود و شوروی سابق؛ دنباله‌ی هر کدام هم یک مجموعه‌هایی ــ دولتهایی، نظامهای سیاسی‌ای ــ بودند؛ تقریباً همه‌ی اینها در این قضیّه انگیزه داشتند. جمهوری اسلامی، ایران اسلامی برای اینها یک عنصر غیر قابل تحمّل بود؛ چرا؟ سؤال این است: چرا ایران اسلامی غیر قابل تحمّل بود؟ ما که آن روز علیه کسی اقدامی نکرده بودیم. حالا امروز به ما میگویند شما به فلان جا موشک دادید، به فلان جا پهپاد دادید، [امّا] آن روز که این حرفها نبود؛ [پس] علّت دشمنی چه بود؟ این، آن نکته‌ی اصلی است. علّت این بود که در این نقطه‌ی حسّاس دنیا یک انقلاب مردمی بی‌نظیر به وجود آمده بود و تفکّر نوینی را برای اداره‌ی جهان ارائه کرده بود؛ نظم حاکم آن روز بر جهان، این تفکّر نوین را نمیتوانست تحمّل کند؛ مسئله این بود. آن روز جهان، جهان سلطه بود؛ البتّه امروز هم هست لکن آن روز سخنی، فریادی، موضع صریحی در مقابل این نظم باطل و نابودکننده‌ی فضیلت‌ها وجود نداشت؛ نظم جهان، نظم سلطه بود.

«نظام سلطه» یعنی چه؟ یعنی دنیا به دو بخش تقسیم میشود: بعضی کشورها سلطه‌گرند، بعضی کشورها سلطه‌پذیرند؛ شقّ سوّمی ندارد. جمهوری اسلامی، انقلاب اسلامی، نظام اسلامی یک فریاد صریح علیه این نظم بود: «یعنی چه؟ چرا باید سلطه‌گری وجود داشته باشد؟ چرا باید فلان کشور، صرفاً به این دلیل که مثلاً دارای فلان تجهیزات پیشرفته‌ی نظامی است، حق داشته باشد نظر خود را، فرهنگ خود را، خواسته‌ی خود را بر مجموعه‌ای از کشورها تحمیل کند؟ چرا؟». جمهوری اسلامی سخن جدیدی در قبال این نظم باطل بود و زورگویان عالم، سلطه‌گران عالم، این را تحمّل نمیکردند؛ میدانستند که این حرف، این فکر، خاصیّتش توسعه یافتن در دنیا است ــ درست فهمیده بودند ــ و توسعه یافت؛ این فکر در دنیا توسعه یافت و ملّتها را جذب کرد که بعد، من یک کلمه درباره‌ی جاذبه‌های این حرکت هم عرض خواهم کرد.

همه‌ی اینها ــ چه آمریکا، چه شوروی، چه کشورهای ناتو که دنباله‌رو آمریکا بودند، چه کشورهای پیمان ورشو که دنباله‌رو شوروی بودند ــ منتظر یک فرصت بودند، صدّام آن فرصت را برای اینها فراهم کرد؛ آدم جاه‌طلب، قدرت‌طلب، طمّاع، پُررو، وقیح، ظالم، بی‌ملاحظه، دم دست ایران، پشت مرزهای ایران؛ این را تحریک کردند و به کشورمان حمله کرد. امروز بعضی‌ها از داخلِ خودمان جمهوری اسلامی را ملامت میکنند که «جمهوری اسلامی با دنیا بد است، با دنیا قهر است»؛ این خلاف واقع است؛ چنین چیزی نیست. اگر منظور این است که ما با دنیا کار سیاسی، کار اقتصادی، تعامل یا رفت‌وآمد نداریم، خب واضح است که این خلاف واقع است؛ ما امروز با مجموعه‌هایی کار میکنیم، رفت‌وآمد داریم، تعامل داریم، تجارت داریم که بیش از نیمی از مردم دنیا، در این مجموعه‌ها و در این کشورها زندگی میکنند. این هوچی‌بازی‌هایی که گاهی از بعضی‌ها مشاهده میشود که «با همه قهریم، با همه بدیم»، نه، با همه قهر نیستیم، بد نیستیم؛ اگر مراد این است، درست نیست. اگر مقصود این است که ما با نظم سیاسی نظام سلطه مخالفیم، بله، این درست است.

امروز هم مثل همان اوّل انقلاب، ما با نظام سلطه مخالفیم، با تسلّط آمریکا مخالفیم. امروز دیگر شوروی وجود ندارد، امّا آمریکا در رأس کشورهای غربی و یکّه‌تازند؛ می‌بینیم نتایج کارهایشان را: جنگهایی که راه می‌افتد، ظلمهایی که میشود، تبعیض‌هایی که صورت میگیرد، ملّتهایی که زیر فشار قرار میگیرند؛ ما با اینها مخالفیم، صریحاً هم مخالفت خودمان را ابراز میکنیم. این وضعیّتی است که آن روز وجود داشت، امروز هم وجود دارد؛ [امّا] آن روز انگیزه‌ی حمله‌ی به مرزهای ایران شد، و امروز به برکت ایستادگی ملّت ایران، به برکت حضور قدرتمندانه‌ی ملّت ایران در صحنه‌های مختلف، آن جرئت را دیگر ندارند که به مرزها حمله کنند، و جور دیگری مشغول موذیگری و مشغول دشمنی کردن و عنادند.

البتّه اینکه من گفتم کسی در مقابل آن نظم ایستادگی نمیکرد، قبل از جمهوری اسلامی سالهایی بود که جنبش عدم تعهّد بود، ما هم اوّلِ انقلاب وارد این جنبش شدیم، تا الان هم این جنبش هست؛ منتها همان کشورهایی که در جنبش عدم تعهّد عضو بودند ــ حدود صد و خرده‌ای کشور ــ سران بسیاری از آنها زیر نفوذ همین ابرقدرت‌ها بودند! بعضی زیر نفوذ آمریکا، بعضی زیر نفوذ شوروی؛ بعضی زیر نفوذ بودند، بعضی از ترسشان اطاعت میکردند؛ از وحشیگری این قدرتهای بزرگ میترسیدند. در یکی از اجلاسهای عدم تعهّد، بعد که بنده آنجا سخنرانی کرده بودم، رئیس‌جمهور یک منطقه‌ای در دنیا به من گفت همه از آمریکا میترسند، جز شما؛ بعد، سرش را آورد نزدیک و گفت من هم میترسم از آمریکا! میترسیدند؛ بنابراین آن صدایی که با صراحت در قبال نظم غلط جهانی بلند شد، صدای انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی بود؛ مرکزش هم ایران اسلامی بود که با آن مخالف بودند؛ آن روز هم مخالف بودند، امروز هم مخالفند؛ مسئله این است؛ این را ما باید از بن دندان درک کنیم؛ بعضی این را درک نمیکنند. مسئله، مسئله‌ی انرژی هسته‌ای و حقوق بشر و حقوق زن و این حرفها نیست؛ اینها بهانه است. مسئله، مسئله‌ی آوردن سخنی نو در قبال نظم باطلِ فاسدِ تبعیض‌آمیزِ جهانی است که امروز بر دنیا حاکم است؛ مسئله این است؛ با این دعوا دارند، با این مخالفند. و این مخالفت برطرف نمیشود تا وقتی که جمهوری اسلامی و ملّت ایران حرف زور آنها را قبول کنند، که قبول هم نخواهند کرد.

گفتم «جاذبه‌های جمهوری اسلامی»؛ این تأثیر زیادی داشت؛ یعنی اینها را به وحشت می‌انداخت. دو جور جاذبه در جمهوری اسلامی بود و هست و باید این دو جور جاذبه حفظ بشود؛ [چون] ملّتها را به خودش جذب میکند: یک جاذبه‌ی سیاسی، یک جاذبه‌ی معنوی. جاذبه‌ی سیاسی عبارت بود از همین ایستادگی در مقابل نظم غلط جهانی؛ این جاذبه‌ی سیاسی دارد. ملّتها برعکس قدرتها، برعکس دولتها، دلشان به این جاذبه‌ی سیاسی گرایش دارد؛ اینکه احساس میکنند در دنیا یک نظامی وجود دارد که با این نظم غلط جهانی، با این زورگویی‌ها و دخالتهای قدرتها مخالف است، دل اینها را جذب میکند. شما می‌بینید، رؤسای جمهور ما به هر کشوری از کشورهای اسلامی که مسافرت کردند، ملّتها از اینها استقبال کردند، به اینها توجّه نشان دادند، اظهار ارادت کردند؛ [این] به خاطر همین است. در این زمینه حرف زیاد است. این جاذبه‌ی سیاسی.

جاذبه‌ی معنوی هم همین توجّه به ایمان الهی، ایمان دینی در نظام اسلامی است؛ این جاذبه دارد، این خیلی جاذبه دارد. در این دنیای مادّی، جوانها در همین کشورهای به‌اصطلاح پیشرفته و متمدّن، احساس پوچی میکنند. این را امروز دانشمندان و متفکّران خود آنها هم دارند بیان میکنند؛ احساس پوچی میکنند، احساس بی‌فایدگی میکنند، روز‌به‌روز خودکشی‌ها زیادتر میشود. ایمان دینی به آنها احساس پناه میدهد، دل آنها را گرم میکند؛ خاصیّت احساس دینی این است. این هم در جمهوری اسلامی یک جاذبه است.

بنابراین علّت پدید آمدن این حمله‌ی نظامی، تهاجم نظامی به کشور ما، به مرزهای ما که به دفاع مقدّس هشت‌ساله انجامید، اینها است؛ مخالف بودند. جاذبه‌های جمهوری اسلامی اینها را میترسانْد، سخن نوِ جمهوری اسلامی اینها را برمی‌آشفت، این بود که این حمله را انجام دادند؛ هشت سال کشور را مشغول کردند. این، آن مطلب اوّل. البتّه این [مطلب،] جای حرف، زیاد دارد؛ جا دارد کسانی که اهل فکرند، اهل قلمند، در این زمینه بگویند، بنویسند، کار کنند، تبیین کنند.

و امّا مطلب دوّم: گزارش حادثه‌ی جنگ. دو گزارش وجود دارد؛ دو جور گزارش از جنگ میشود داد: یک گزارش، که بنده از آن تعبیر میکنم به توصیف، «گزارش توصیفی»، یک جور گزارش است که گزارشِ شکلیِ جنگ است: جنگ چه جوری آغاز شد، چه جوری ادامه پیدا کرد، به کجا منتهی شد، وضعیّت دو طرف چگونه بود؛ این یک جور گزارش است؛ گزارش توصیفی. یک جور گزارش دیگری هست که آن به نظر من مهم‌تر است: گزارش تبیینی است؛ باطن جنگ را، باطن جبهه را، روح جبهه را برای ما روشن میکند و بیان میکند. جوانِ امروز احتیاج به اطّلاع در هر دو زمینه دارد که باید کار بشود. من همین‌طور اشاره میکنم و فقط سرفصل‌ها را میگویم؛ باید روی اینها کار بشود، تلاش بشود؛ البتّه بحمدالله کارهای خوبی هم شده، باید ادامه پیدا کند.

امّا قضیّه‌ی گزارش توصیفی جنگ این است: یک ارتش مهاجمی وجود داشت که به مرزهای ما هجوم آورد؛ یک طرف، طرف مهاجم بود با تجهیزات کامل، و برنامه‌ی از پیش ‌فراهم‌شده. آن که میخواهد حمله کند به مرزهای ما، از پیش می‌نشیند برنامه‌ریزی میکند دیگر؛ برخلاف ما که مورد حمله قرار میگیریم، غافلگیر میشویم؛ هیچ برنامه‌ای نداریم؛ آن هم اوّل انقلاب. او با برنامه وارد میدان میشود؛ تجهیزاتش کامل است، سازمان‌دهی‌ا‌ش منظّم است، برنامه‌اش از پیش ‌آماده‌شده است، پشتیبانی‌هایش به طور مستمر وجود دارد، سازمان مهندسی قوی دارد، ارتباطات مستحکمی دارد، سلاحهای روز دارد؛ آن روز بهترین تانک‌ها، بهترین هواپیماها را همین ارتش صدّام در اختیار داشتند. پول بی‌حساب، پول بی‌حساب! رقمهای میلیاردی در اختیارشان بود؛ همین‌هایی که میدانید و می‌شناسید، میدادند. آمریکا، شوروی، اروپا همراهی کامل میکردند، پشتیبانی میکردند، هر چه لازم داشت میدادند؛ سلاحهایی که فرسوده میشد عوض میکردند. دولت فرانسه بهترین هواپیماهای خودش را، جنگنده‌های خودش را در اختیار صدّام گذاشت. دولت آلمان موادّ شیمیایی مورد نیاز صدّام را در اختیارش گذاشت. دولت آمریکا به طور مستمر اطّلاع‌رسانی‌های میدان جنگ را در اختیارش میگذاشت. دولتهای همسایه هم که پول و امکانات در اختیارش میگذاشتند. این حاشیه‌ی خلیج فارس یک مسیری بود که به طور دائم کامیونها و تریلی‌های حامل سلاح و تجهیزات و امکانات میرفتند عراق. یک طرف این‌جوری بود؛ طرف مهاجم وضعش این‌جوری بود. من در یک گزارشی خواندم که تعداد هواپیماهای جنگنده‌ی صدّام بعد از جنگ بیشتر بود از تعداد هواپیماهایش در اوّل جنگ! با اینکه این‌همه هواپیمای او ساقط شده بود امّا تعداد هواپیمایش بعد از جنگ بیشتر بود؛ یعنی همین‌طور مرتّب و پشت سر هم به او کمک شده بود و داده بودند. این، طرف مهاجم.

طرف مورد تهاجم، یعنی ما، درست نقطه‌ی مقابل؛ تجهیزاتمان ناقص، دستمان خالی، تجهیزاتمان بی‌جایگزین. اوّلِ جنگ تعدادی از تانک‌های لشکر ۹۲ را که مقابل دشمن بود، آمدند غارت کردند بردند تصرّف کردند، هیچ چیز جایش نیامد. بنده رفتم اهواز، یک تیپّ لشکر ۹۲ حدود پانزده شانزده تانک داشت، [در حالی که از لحاظ] سازمانی باید بیش از پنجاه تانک داشته باشد! این‌جوری بود، چیزی جایگزین نمیشد؛ هر چه از دست میدادیم رفته بود، تمام شده بود! سازمانهای رزمی‌مان دست‌خورده بود. سازمان ارتش از زیر بار جنگ آمده بود بیرون؛ خیلی از فرماندهان عالی ارتش تسلّط به داشته‌های ارتش نداشتند. مرحوم شهید فلّاحی، مرحوم ظهیرنژاد ــ که اینها رؤسای ارتش بودند ــ از خیلی از چیزهایی که در ارتش بود اطّلاع نداشتند؛ علّتش هم این بود که اینها قبل از انقلاب منطقه‌ی مدیریّتشان یک منطقه‌ی خیلی محدودی بود؛ حالا شده بودند در رأس این ارتش. سپاه هنوز سازماندهی درستی نگرفته بود. اوّل جنگ سپاه سازمان تیپّی نداشت؛ گردانهای دویست سیصد نفره تشکیل میشد با یک شکل محدودی، با امکانات محدودی. اینها گاهی اوقات حتّی سلاح انفرادی هم نداشتند؛ دیده بودیم ما یک جاهایی که سلاح انفرادی هم به قدر کافی نداشتند! این طرفِ مورد تهاجم این‌جوری بود.

خب، نتیجه باید چه میشد؟ طبق موازین عادّی و قواعد عادّیِ مادّی باید نتیجه این میشد که آن طرف مقابل، همان‌طور که پیش‌بینی کرده بود، ظرف یک هفته، حدّاکثر چند هفته، از خوزستان عبور میکرد و وارد قلب کشور میشد و می‌آمد طرف تهران؛ [امّا] این‌جوری نشد. همین نیروی کم‌توان، از بعد از حدود یک سال از شروع جنگ، فتوحات و درخشش‌های خودش را نشان داد؛ پی‌درپی ضربات مهلک بر آن ارتش مجهّز و پولدار و برخوردار از همه‌ی پشتیبانی‌ها وارد کرد؛ آخرش هم بعد از هشت سال، آن ارتش را با سرافکندگی از مرزها بیرون کرد. این، توصیف جنگ در طول هشت سال؛ خلاصه‌اش این است. حالا [اینکه] عامل اصلی در این پیشرفت و در این پیروزی چه بود، اینها دیگر حرفهایی است که در اختیار شماها هست و میدانید؛ ایمان، مجاهدت و عواملی مانند اینها.

امّا آن گزارش بعدی که گزارش تبیینی است، به نظر من مهم‌تر است. در گزارش تبیینی، ما میگوییم این جنگ فقط برای دفاع از خاک وطن نبود. البتّه دفاع از وطن یک ارزش است ــ در این تردیدی نیست ــ امّا مسئله‌ی این جنگ از این حرفها بالاتر بود؛ دفاع از اسلام بود، عمل کردن به دستور قرآن بود. این جنگ در مسیری قرار داشت که به آن مسیر، در تعبیرات دینی و ادبیّات دینی، گفته میشود «جهاد فی سبیل الله»؛ دفاع مقدّس، جهاد فی‌سبیل‌الله بود. دفاع مقدّس، انقلاب را زنده نگه داشت، اسلام را زنده نگه داشت، ملّت ایران را عزیز کرد، روح معنوی را در کشور ترویج کرد، جوهر واقعی انسانی و ایمانی را در جوانها زنده کرد؛ جوانهایی که رفتند در میدان جنگ، از یک آدم معمولی تبدیل شدند به یک ولیّ الهی؛ مردانی که با یک نگاه ساده و معمولی به مسائل دینی وارد میدان جنگ شدند، مثل یک عارف الهی و معنوی از میدان جنگ بیرون آمدند. امام بزرگوار ما یک عارف بزرگ بود، یک انسان والا بود؛ ایشان خطاب به خیلی از بزرگان، به طور عام، گفت هفتاد سال عبادت کردید، خدا قبول کند از شما، بروید یک مقدار هم وصیّت‌نامه‌ی شهدا را بخوانید! یعنی این جوانی که وارد جبهه شده و مدّتی در جبهه جهاد کرده و جان خودش را کف دستش گرفته و برای خدا حرکت کرده، راه هفتادساله‌ی آن مرد عارف عالِم ملّا را در مدّت کوتاهی طی کرده؛ مضمون حرف امام این است.

این، باطن دوران جنگ ما است. هدف، اسلام بود؛ لذا سرتاسر جبهه عبادتگاه بود. همه‌جور آدمی هم در این حرفِ کلّیِ «عبادتگاه کردن میدان جنگ» شرکت داشتند. نصفه‌شب رفته بودیم از منطقه بازدید میکردیم، من دیدم یک افسر ارتشی یا درجه‌دار ارتش، کنار تانک ایستاده بود و نماز شب میخواند! از نماز شب یک ارتشی مثلاً در کنار گردان تانکش، تا مجلس توسّل پُرروح پُرشور بچّه‌های سپاه و بسیج در قرارگاه‌هایشان، آنجاهایی که حضور داشتند، تا التماس یک افسر ارتشی برای رفتن در گروه‌های جهادی شبانه‌ی شهید چمران. همان روزهای اوّل [جنگ]، ما تازه رفته بودیم اهواز، یک شب یک افسری آمد پیش من ــ سرهنگ‌دوّم بود یا سرگرد بود؛ یادم نیست ــ گفت من یک درخواستی دارم؛ من اوّل خیال کردم ایشان میخواهد درخواست کند که مثلاً در شهرم گرفتاری دارم، به من مرخصی نمیدهند؛ اوّل این‌جوری خیال کردم؛ بعد، به من گفت درخواست من این است شبها که شهید چمران با یک گروهی میروند شکار تانک ــ به تعبیر خودشان ــ اجازه بدهند من هم جزو این گروه بروم؛ یعنی یک مرد مثلاً حدود چهل‌وچندساله، پنجاه‌ساله التماس میکند که اجازه بدهید که با این جوانها، دُوروبَر چمران شبانه بروند با آرپی‌جی مثلاً فرض کنید تانک بزنند؛ این را بگذارید در کنار آن نوجوانی که سنّش را در شناسنامه زیاد میکند، برای اینکه بتواند برود جبهه؛ یا گریه میکند، التماس میکند به پدرش یا مادرش که اجازه بدهند، امضا بدهند که او برود جبهه؛ اینها را ما داشتیم. نمازهای با خشوع، گریه‌های نیمه‌شب، خدمات بی‌ریا؛ یا فرماندهی که نصفه‌شب بلند میشود می‌آید کفش رزمنده‌های خودش را واکس میزند، لباسهایشان را میشوید؛ در هیچ ارتشی در دنیا، در هیچ میدان جنگی این چیزها وجود ندارد؛ این مخصوص جمهوری اسلامی است. در لحظات آخر زندگی، آب را نمی‌خورد برای اینکه رفیق تشنه‌ا‌ش با تشنگی شهید نشود؛ آب را به او حواله میدهد و خودش تشنه شهید میشود. اینهایی که در تاریخ خواندیم، در این جنگ از نزدیک یا دیدیم یا از کسانی که دیده بودند شنیدیم.

در زیر گلوله‌باران دشمن، جوانی [که بعد] شهید [شد] وصیّت‌نامه مینویسد، در وصیّت‌نامه درباره‌ی حجاب سفارش میکند؛ یعنی معنویّت و تشرّع و دلبستگی به حکم اسلامی و ایمان اسلامی در این حد است. به نظر من، این گزارش از جنگ، این نگاه به جنگ مهم‌تر از آن گزارش توصیفی است. اینجا است که خدای متعال قدرت خودش را در پیروزی بندگان صالح خودش نشان میدهد؛ اینجا است که معلوم میشود که اراده‌ی الهی برای بندگان صالح «اِنَّ‌ الاَرضَ‌ لِلّهِ‌ یورِثُها مَن یَشاءُ مِن عِبادِه»(۳) است؛ بندگان صالح خدا مورد حمایت الهی قرار میگیرند. سختی میکشند ــ در دفاع هشت‌ساله ملّت ایران خیلی سختی کشیدند؛ جوانها، خانواده‌ها، پدرها، مادرها، همسرها سختی کشیدند ــ امّا خدای متعال به دنبال این سختی‌ها عزّت داد، پیروزی داد، نصرت داد.

خب این دو نوع گزارش هر دو باید ثبت بشود، ضبط بشود. یک عدّه‌ای اینها را میدانند، دیده‌اند، خبر دارند، بیان کنند؛ یک عدّه‌ای هم اینها را تبدیل کنند به محصولات جذّاب که البتّه مقداری این کارها انجام گرفته. من سال گذشته گفتم آن مقداری که انجام گرفته باید صد برابر بشود؛(۴) واقعش هم همین است؛ ما در این زمینه‌ها کم‌کار هستیم. در همان دوران انقلاب، در همان دوران جنگ اگر ما امکانات تبلیغی داشتیم، پیشرفتهای کشور خیلی بیشتر از این چیزی که انجام گرفت، انجام میگرفت. ما امکانات تبلیغی محدودی داشتیم؛ بعکس، دشمن امکانات تبلیغی نامحدودی داشت؛ امروز هم تقریباً همین‌جور است. امروز هم ما هر چه میتوانیم بایستی امکانات را بیشتر کنیم. خب این مربوط به دفاع مقدّس.

امروز یک واقعه‌ی مشابهی در لبنان و فلسطین در حال انجام است. این حوادث لبنان و فلسطین هم مثل حوادث جنگ تحمیلی و دفاع مقدّس ما است؛ این هم جهاد فی‌سبیل‌الله است. یک کشور اسلامی، یعنی فلسطین، به وسیله‌ی خبیث‌ترین کفّار عالم غصب شده؛ حکم قطعی شرعی این است که بر همه واجب است تلاش کنند، کمک کنند و فلسطین را به مسلمانها، به صاحبان اصلی‌اش برگردانند؛ مسجد‌الاقصیٰ را برگردانند. اینجا یک حرکت الهی دارد انجام میگیرد؛ مردم فلسطین و غزّه که دارند به معنای واقعی کلمه مجاهدت میکنند، در واقع دارند جهاد فی‌سبیل‌الله میکنند. آن کسانی که به اینها کمک میکنند، کمک به جهاد فی‌سبیل‌الله میکنند؛ حزب‌الله لبنان که به خاطر غزّه سینه‌ی خودش را سپر میکند و در معرض این حوادث تلخ قرار میگیرد، دارد جهاد فی‌سبیل‌الله میکند.

در این نبرد هم دشمن کافر و خبیث از بیشترین تجهیزات برخوردار است؛ آمریکا پشت سرش است. آمریکایی‌ها میگویند ما دخالتی نداریم، خبر نداریم؛ خلاف واقع میگویند؛ هم خبر دارند، هم دخالت دارند، هم به پیروزی رژیم صهیونیستی احتیاج دارند. همین دولت کنونی آمریکا، برای انتخاباتی که در پیش دارند، احتیاج دارد که نشان بدهد که از رژیم صهیونیستی حمایت کرده و آن را پیروز کرده. البتّه به آراء مسلمانهای آمریکا هم احتیاج دارند، لذا تظاهر میکنند که دخالتی ندارند؛ [امّا] دخالت دارند. پس دشمن از پول، از سلاح، از امکانات، از تبلیغات جهانی برخوردار است؛ طرف مقابل، مؤمنین، مجاهدین فی‌سبیل‌الله، عُشری از اعشار(۵) آن امکانات را هم ندارند امّا در عین حال، آن کسی که پیروز است، طرفِ مجاهدِ فی‌سبیل‌الله است؛ مقاومت فلسطین پیروز است، حزب‌الله پیروز است. تا امروز هم این پیروزی مال طرف حزب‌الله و نیروهای مقاومت بوده؛ دلیلش، کشتار مردم است. اگر رژیم صهیونی خبیث توانسته بود نیروهای مبارز را، چه در غزّه، چه در کرانه‌ی باختری، چه در لبنان، شکست بدهد، احتیاج نداشت صورت خودش را در دنیا این‌جور سیاه و کریه نشان بدهد و این جنایات را علیه خانه و مدرسه و بیمارستان و فرزند و کودک و زن انجام بدهد. نتوانسته؛ چون نتوانسته بر نیروی مقاومت پیروز بشود، ناچار است، ناگزیر است که تظاهر به غلبه بکند با زدن زنها و کودکان و مردم بی‌دفاع و ماشین در جادّه و مدرسه و بیمارستان؛ پس تا الان هم او شکست خورده.

بله، ضربه وارد میکنند؛ کسانی از عناصر مؤثّر و ارزنده‌ی حزب‌الله را به شهادت رساندند که بلاشک، این خسارت بود برای حزب‌الله، امّا این خسارتی نبود که حزب‌الله را از پا بیندازد؛ استحکام سازمانی و انسانی حزب‌الله بسیار بیشتر از این حرفها است؛ آنها، اقتدارشان، توانایی‌شان، استحکامشان خیلی بیشتر از این حرفها است که با این شهادتها ضربه‌ی اساسی بخورند. بله، البتّه از دست دادن یک نفر، بخصوص اگر فرمانده باشد و سابقه‌ی جهاد فی‌سبیل‌الله داشته باشد، خسارت است؛ در این شکّی نیست. بنابراین، هم تا امروز اینها پیروز شده‌اند، هم به توفیق الهی، به حول و قوّه‌ی الهی، پیروزی نهایی در این نبرد متعلّق به جبهه‌ی مقاومت و جبهه‌ی حزب‌الله خواهد بود.

آخرین عرض من در این صحبت امروز، این است که میگویم رزمندگان ما، مجاهدان ما، برای اینکه پرچم دشمن در مرزهای ما برافراشته نشود، جان خودشان را قربان کردند، فداکاری کردند؛ جوانان مبارز و مجاهد، خانواده‌های خودشان را داغدار کردند برای اینکه پرچم دشمن در مرزهای این کشور بالا نرود؛ نمیشود ملّت ایران قبول کند که همان پرچمها به وسیله‌ی افراد نفوذی، به وسیله‌ی انسانهای فریب‌خورده، در داخل کشور برافراشته بشود! این پرچم، پرچم نفوذ فرهنگی و سبک زندگی دشمن و وسوسه‌های خصمانه‌ی دشمن، نباید در داخل کشور، در دستگاه‌های مختلف ما برافراشته بشود! باید مراقبت کرد؛ همه موظّفند. در وزارت آموزش‌وپرورش باید مراقبت کرد، در صداوسیما باید مراقبت کرد، در مطبوعات باید مراقبت کرد، در وزارت علوم و وزارت بهداشت ــ که محلّ تربیت جوانها است ــ باید مراقبت کرد. آنجا دشمن به وسیله‌ی رزمندگان ما شکست خورد، نباید گذاشت آن دشمن شکست‌خورده، در داخل کشور، با انحاء حیله‌ها و ترفندها کار خودش را دنبال کند و انجام بدهد.

امیدواریم خدای متعال همه‌ی مسئولین ما، همه‌ی مردان و زنان ما، همه‌ی فعّالان بخشهای مختلف ما را با هشیاری کامل در مقابل توطئه‌ی دشمن نگه دارد.

والسّلام علیکم و رحمة ‌الله و برکاته

(۱ در ابتدای این دیدار شش نفر از فعّالان عرصه‌ی فرهنگ دفاع مقدّس مطالبی بیان کردند؛ همچنین سرتیپ بهمن کارگر (رئیس بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدّس) گزارشی ارائه کرد.

(۲ سوره‌ی حدید، بخشی از آیه‌ی ۲۱؛ «[برای رسیدن‌] به آمرزشی از پروردگارتان بر یکدیگر سبقت جویید ...»

(۳ سوره‌ی اعراف، بخشی از آیه‌ی ۱۲۸؛ «... زمین از آنِ خدا است؛ آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد میدهد ...»

(۴ بیانات دردیدار پیش‌کسوتان و فعّالان دفاع مقدّس و مقاومت (۱۴۰۲/۶/۲۹)

(۵ بخش کوچکی از

کلیپ صوتی | حزب‌الله پیروز است

Current Time 0:00

/

Duration 3:30

کلیپ صوتی | حزب‌الله پیروز است(KHAMENEI.IR)

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: «این حوادث لبنان و فلسطین هم مثل حوادث جنگ تحمیلی و دفاع مقدّس ما است؛ این هم جهاد فی‌سبیل‌الله است. یک کشور اسلامی، یعنی فلسطین، به وسیله‌ی خبیث‌ترین کفّار عالم غصب شده؛ حکم قطعی شرعی این است که بر همه واجب است تلاش کنند، کمک کنند و فلسطین را به مسلمانها، به صاحبان اصلی‌اش برگردانند؛ مسجد‌الاقصیٰ را برگردانند. اینجا یک حرکت الهی دارد انجام میگیرد؛ مردم فلسطین و غزّه که دارند به معنای واقعی کلمه مجاهدت میکنند، در واقع دارند جهاد فی‌سبیل‌الله میکنند. آن کسانی که به اینها کمک میکنند، کمک به جهاد فی‌سبیل‌الله میکنند؛ حزب‌الله لبنان که به خاطر غزّه سینه‌ی خودش را سپر میکند و در معرض این حوادث تلخ قرار میگیرد، دارد جهاد فی‌سبیل‌الله میکند.
در این نبرد هم دشمن کافر و خبیث از بیشترین تجهیزات برخوردار است؛ آمریکا پشت سرش است. آمریکایی‌ها میگویند ما دخالتی نداریم، خبر نداریم؛ خلاف واقع میگویند؛ هم خبر دارند، هم دخالت دارند، هم به پیروزی رژیم صهیونیستی احتیاج دارند. همین دولت کنونی آمریکا، برای انتخاباتی که در پیش دارند، احتیاج دارد که نشان بدهد که از رژیم صهیونیستی حمایت کرده و آن را پیروز کرده. البتّه به آراء مسلمانهای آمریکا هم احتیاج دارند، لذا تظاهر میکنند که دخالتی ندارند؛ [امّا] دخالت دارند. پس دشمن از پول، از سلاح، از امکانات، از تبلیغات جهانی برخوردار است؛ طرف مقابل، مؤمنین، مجاهدین فی‌سبیل‌الله، عُشری از اعشار آن امکانات را هم ندارند امّا در عین حال، آن کسی که پیروز است، طرفِ مجاهدِ فی‌سبیل‌الله است؛ مقاومت فلسطین پیروز است، حزب‌الله پیروز است.» ۱۴۰۳/۰۷/۰۴
رسانه KHAMENEI.IR براساس این بخش از بیانات رهبر انقلاب، کلیپ صوتی «حزب‌الله پیروز است» را منتشر میکند.

ایران قوی، ورزش قوی

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: «من میگویم ایران قوی باید ورزش قوی داشته باشد. ما شعار «ایران قوی» داده‌ایم دیگر؛ ورزش ایران قوی باید یک ورزش قوی باشد. قوّت ورزش به چیست؟ اتّخاذ تدابیر درست در انتخاب مربّی، در ترکیب تیم‌های ملّی در همه‌ی رشته‌ها، در مراقبت جدّی از بُروز آفت در ورزش؛ مراقب باشند که در ورزش کشور آفت به وجود نیاید. «آفت» یعنی چه؟ یعنی فساد اقتصادی، یعنی تشکیل مافیاهای ورزشی در داخل، یعنی آفتهای اخلاقی برای ورزشکاران پاکیزه و پاک‌دامن ما؛ اینها باید مراقبت بشود.» ۱۴۰۲/۰۹/۰۱
رسانه KHAMENEI.IR براساس این بخش از بیانات رهبر انقلاب، لوح «ایران قوی، ورزش قوی» را منتشر میکند.

رهبر انقلاب: الان می‌گویند شما به فلان‌جا موشک و پهپاد دادید اما زمان انقلاب چرا با ما مشکل داشتند؟ | ویدئو

جمعی از طلایه‌داران، خانواده‌های شهدا، هنرمندان، نویسندگان و امدادگران و پیشکسوتان و فعالان دفاع مقدس صبح امروز (چهارشنبه) با حضور در حسینیه امام خمینی(ره) با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.

به گزارش همشهری آنلاین، رهبر انقلاب فرمودند: حالا الان می‌گویند شما به فلان‌جا موشک و پهپاد دادید اما زمان انقلاب چرا ما مشکل داشتند؟ آن روز قدرت‌ها نمی‌توانستند تحمل کنند ایدۀ جدیدی در مقابل نظم باطل و نظم سلطه ایجاد شده است. انقلاب اسلامی فریادی مقابل این نظم بود.

رهبر انقلاب در دیدار پیشکسوتان و فعالان دفاع مقدس و مقاومت گفتند: مساله دشمن با ما انرژی هسته‌ای، حقوق بشر و حقوق زن نیست؛ اینها بهانه است.

به گزارش اصلاحات نیوز؛ در پنجمین روز از هفته دفاع مقدس، جمعی از پیشکسوتان و فعالان عرصه جهاد و مقاومت صبح امروز – چهارشنبه ۴ مهر ۱۴۰۳- با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.

گزیده بیانات رهبر انقلاب به شرح زیر است:

– سبقت گرفتن و گام نهادن در راه‌های نرفته یک ارزش است.
– چرایی جنگ هشت ساله را نسل جوان ما بدانند.
– انگیزه حمله به مرزهای ایران انقلابی مخصوص صدام و حزب بعث نبود.
– علت دشمنی قدرت‌های بزرگ با انقلاب اسلامی بوجود آمدن انقلاب مردمی بی‌نظیر و تفکر نوینی برای اداره جهان بود.
– جمهوری اسلامی سخن جدیدی بود در قبال نظم باطل؛ زورگویان عالم آن را تحمل نمی کردند.
– آمریکا، شوروی، کشورهای عضو ناتو و ورشو منتظر فرصت بودند که صدام فرصت را فراهم کرد.
– ما با نظام سلطه مخالف هستیم.
– امروز به برکت ایستادگی ملت ایران جرات حمله به مرزهای ایران را ندارند و جور دیگری در حال عناد هستند.
– جاذبه سیاسی جمهوری اسلامی، ایستادگی در مقابل نظم غلط جهانی است.
– جاذبه معنوی جمهوری اسلامی توجه به ایمان دینی است.
– جوان امروز نیاز به دو گزارش توصیفی و تبیینی دفاع مقدس دارد.
– آمریکا، شوروی، اروپا از صدام پشتیبانی کامل داشتند.
– جنگ فقط برای دفاع از وطن نبود، مسئله این جنگ دفاع از اسلام بود.
– دفاع مقدس جوهر واقعی انسانی و ایمانی را در جوان‌ها زنده کرد.
– هدف اسلام بود، لذا سراسر جبهه عبادتگاه‌ بود.
– بندگان صالح خدا مورد حمایت الهی قرار می گیرند.
– امروز یک واقعه مشابه جنگ تحمیلی در فلسطین و لبنان قابل مشاهده است.
– مردم فلسطین و غزه در حال جهاد فی سبیل الله هستند.
– آمریکا می گوید دخالتی نداریم و خبر نداریم، امّا هم خبر دارند و هم دخالت؛ دولت فعلی آمریکا به پیروزی رژیم صهیونیستی در انتخابات پیش‌رو نیاز دارد.
– حزب‌الله پیروز است.
– اگر رژیم صهیونی خبیث توانسته بود نیروهای مبارز را شکست دهد، احتیاج نداشت صورت خود را با کشتن زنان و کودکان، سیاه و کریه نشان دهد.
– کسانی از عناصر مؤثر و ارزنده حزب‌الله را به شهادت رساندند امّا این خسارتی نبود که حزب الله را از پا بیندازد.

چرایی دفاع مقدس و گزارش حادثه جنگ؛ دو موضوع لازم برای مخاطب امروز

مطلبی که امروز ما برای موضوع دفاع مقدس خوب است برای مخاطب مطرح کنیم، عمدتاً دو مسئله است:
۱- یکی چرایی جنگ ۸ ساله است. نسل جوان ما که دوران جنگ را و دوران انقلاب را درک نکردند، بدانند که اصلاً چرا جمهوری اسلامی وارد یک نبردی شد که هشت سال طول کشید. هشت سال زمان کوتاهی نیست. همه ارکان کشور و امکانات کشور در خدمت دفاع از کشور قرار می‌گیرد. این علت ورود ما در جنگ چه بود؟

۲- موضوع دومی که باید مورد توجه قرار بگیرد برای مخاطب امروز، گزارش‌گونه‌ای از جنگ است، گزارش جنگ.
مخاطبین این سخنان نسل جوان، نسل جوان آینده، فرزندان شما هستند؛ همه درباره این موضوعات بایستی فکر کنند، کار کنند، درس بگیرند.

انگیزه‌های جنگ تحمیلی: نقش ابرقدرت‌ها در آغاز جنگ

درباره مسئله چرایی جنگ؛ چرا جنگ تحمیلی آغاز شد؟ انگیزه حمله به مرزهای ایران انقلابی صرفاً مخصوص صدام و حزب بعث نبود. سردمداران نظم جهانی آن روز، انگیزه‌های بسیار بیشتری از صدام برای آغاز این جنگ داشتند.

آن روز، دو قدرت بزرگ در دنیا بودند و هر کدام دنباله‌هایی داشتند، آن دو قدرت آمریکا بود و شوروی سابق. دولت‌هایی، نظام‌های سیاسی، اینها تقریباً همه‌شان در این قضیه انگیزه داشتند. جمهوری اسلامی، ایران اسلامی برای این‌ها یک عنصر غیرقابل تحمل بود.

اما چرا ایران اسلامی برای آنها غیرقابل تحمل بود؟ ما که آن روز علیه کسی اقدامی نکرده بودیم! حالا امروز به ما می گویند شما به فلان جا موشک دادید، به فلان جا پهپاد دادید؛ آن روز که این حرفها نبود، علت دشمنی چه بود؟

علت این بود که در این نقطه حساسی دنیا یک انقلاب مردمی بی‌نظیر به وجود آمده بود و تفکر نوینی را برای اداره جهان ارائه کرده بود، نظم حاکم آن روز بر جهان، این تفکر نوین رو نمی‌توانست تحمل کند.

آن روز جهان، جهان سلطه بود؛ البته امروز هم هست لکن آن روز سخنی، فریادی، موضع صریحی در مقابل این نظم باطل و نابود کننده‌ فضیلت‌ها وجود نداشت. نظم جهان، نظم سلطه بود. سلطه یعنی چه؟ نظام سلطه، یعنی دنیا به دو بخش تقسیم می‌شود، بعضی کشورها سلطه‌گرند بعضی کشورها سلطه پذیرند، شق سومی ندارد.

جمهوری اسلامی، انقلاب اسلامی، نظام اسلامی یک فریاد صریح علیه این نظم بود.

امروز جرأت حمله به مرزها را ندارند

جمهوری اسلامی سخن جدیدی بود در قبال این نظم باطل. زورگویان عالم، سلطه‌گران عالم، این را تحمل نمی‌کردند. می‌دانستند که این حرف، این فکر، خاصیتش توسعه یافتن در دنیاست. درست فهمیده بودند و توسعه یافت، این فکر در دنیا توسعه یافت و ملت‌ها را جذب کرد.

امروز بعضی‌ها جمهوری اسلامی را ملامت می‌کنند از داخل خودمون که جمهوری اسلامی با دنیا بد است و با دنیا قهر است؛ این خلاف واقع است، چنین چیزی نیست. اگر منظور این است که ما با دنیا کار سیاسی، کار اقتصادی، تعامل و رفت و آمد نداریم، که خب این واضح است که خلاف واقع است.

ما امروز با مجموعه‌هایی کار می‌کنیم که بیش از نیمی از مردم دنیا در این مجموعه‌ها، در این کشورها زندگی می‌کنند. رفت و آمد داریم، تعامل داریم، تجارت داریم. نه، این هوچی‌بازی‌هایی که گاهی مشاهده می‌شود از بعضی‌ها که «آقا با همه قهریم، با همه بدیم»، نه، با همه قهر نیستیم، بد نیستیم.

اگر مراد این است، این درست نیست. اگر مقصود این است که ما با نظم سیاسی نظام سلطه مخالفیم، بله، این درست است. امروز هم مثل همان اول انقلاب، با نظام سلطه ما مخالفیم. با تسلط آمریکا مخالف هستیم.

امروز دیگر شوروی وجود ندارد؛ اما آمریکا در رأس کشورهای غربی یکه‌تاز است. می‌بینیم نتایج کارهای‌شان را، جنگ‌هایی که راه می‌افتد، ظلم‌هایی که می‌شود، تبعیض‌هایی که صورت می‌گیرد، ملت‌هایی که زیر فشار قرار می‌گیرند، ما با اینها مخالفیم. صریحاً هم مخالفت خودمان را ابراز می‌کنیم. آن روز انگیزه حمله به مرزهای ایران شد. امروز به برکت ایستادگی ملت ایران و به برکت حضور قدرتمندانه ملت ایران در صحنه‌های مختلف، آن جرأت را دیگر ندارند که به مرزها حمله کنند. جور دیگری مشغول موذی‌گری و مشغول دشمنی کردن و عناد هستند.

مسئله مخالفان ایران، انرژی هسته‌ای و حقوق بشر نیست

صدای انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی، صدایی صریح در قبال نظم غلط جهانی بود که با آن مخالف بودند و هستند. این را باید بن دندان درک کنیم، مسئله انرژی هسته‌ای، حقوق بشر و حقوق زن و این حرفها نیست، اینها بهانه است. مسئله، مسئله آوردن سخنی نو در قبال نظم باطل فاسد تبعیض آمیز جهانی است که امروز بر دنیا حاکم است. با این دعوا دارند، با این مخالفند و این مخالفت برطرف نمی‌شود تا وقتی که جمهوری اسلامی و ملت ایران حرف زور آنها را قبول کنند، که قبول هم نخواهند کرد.

جاذبه‌های جمهوری اسلامی، این تاثیر زیادی داشت، یعنی این‌ها را به وحشت می‌انداخت. دو جور جاذبه در جمهوری اسلامی بود و هست و باید این دو جور جاذبه حفظ بشود. ملت‌ها را به خودش جذب می‌کند، یک جاذبه سیاسی، یک جاذبه معنوی.

جاذبه سیاسی عبارت بود از همین ایستادگی در مقابل نظم غلط جهانی، این جاذبه سیاسی دارد. ملت ها برعکس قدرت‌ها، برعکس دولت‌ها دلشان گرایش به این جاذبه سیاسی دارد.

جاذبه معنوی هم همین توجه به ایمان الهی، ایمان دینی، در نظام اسلامی، این جاذبه دارد، این خیلی جاذبه دارد. در این دنیای مادی، جوان‌ها در همین کشورهای به اصطلاح پیشرفته و متمدن، احساس پوچی می‌کنند. این را امروز دانشمندان، متفکران خود آنها هم دارند بیان می‌کنند، احساس پوچی می‌کنند، احساس بی‌فایدگی می‌کنند، روز به روز خودکشی‌ها زیادتر می‌شود. ایمان دینی به آنها احساس پناه میدهد، دل آنها را گرم می‌کند، احساس دینی خاصیتش این است.

دفاع مقدس فراتر از دفاع از خاک وطن بود

در گزارش تبیینی ما می‌گوییم این جنگ برای دفاع از خاک وطن فقط نبود؛ البته دفاع از وطن یک ارزش است. در این تردیدی نیست، اما مسئله این جنگ بالاتر بود از این حرف‌ها. دفاع از اسلام بود. عمل کردن به دستور قرآن بود. این جنگ در مسیری قرار داشت که به آن مسیر در تعبیرات دینی و ادبیات دینی گفته می‌شود جهاد فی سبیل الله.

دفاع مقدس جهاد فی سبیل الله بود. دفاع مقدس انقلاب را زنده نگه داشت، اسلام را زنده نگه داشت، ملت ایران را عزیز کرد، روح معنوی را در کشور ترویج کرد، جوهر واقعی انسانی و ایمانی را در جوان‌ها زنده کرد.

جوان‌هایی که رفتند در میدان جنگ، از یک آدم معمولی تبدیل شدند به یک ولیّ الهی. مردانی که وارد میدان جنگ شدند، با یک نگاه ساده و معمولی به مسائل دینی، از میدان جنگ بیرون آمدند، مثل یک عارف الهی و معنوی. امام بزرگوار ما یک عارف بزرگ بود، یک انسان والا بود. ایشان خطاب به خیلی از بزرگان، به طور عام گفت: «۷۰ سال عبادت کردید، خدا قبول کند از شما، بروید یک مقدار هم وصیت‌نامه شهدا را بخوانید.»

حوادث امروز لبنان و فلسطین مثل دفاع مقدس ما، جهاد فی سبیل‌الله است

امروز یک واقعه‌ای مشابه دفاع مقدس ما در لبنان و فلسطین در حال انجام است. این حوادث لبنان و فلسطین هم مثل حوادث جنگ تحمیلی، جهاد فی سبیل‌الله است.

حکم قطعی شرعی این است که بر همه واجب است تلاش کنند و کمک کنند فلسطین را و مسجدالاقصی را برگردانند به مسلمانان و به صاحبان اصلی‌اش. اینجا یک حرکت الهی دارد انجام می‌گیرد؛ مردم فلسطین و غزه دارند مجاهدت و جهاد فی سبیل‌الله می‌کنند به معنای واقعی کلمه.

حزب‌الله لبنان که به خاطر غزه سینه خودش را سپر می‌کند و در معرض این حوادث تلخ قرار می‌گیرد او دارد جهاد فی سبیل الله میکند.

دولت کنونی آمریکا برای انتخابات پیش روی خود نیاز دارد نشان دهد که رژیم صهیونیستی را پیروز جنگ کرده است

در این نبرد امروز لبنان و فلسطین، دشمن کافر و خبیث از بیشترین تجهیزات برخوردار است. آمریکا پشت سر اوست، آمریکایی ها می گویند: ما دخالتی نداریم، خبر نداریم، خلاف واقع می‌گویند! هم خبر دارند، هم دخالت دارند، هم به پیروزی رژیم صهیونیستی احتیاج دارند.

همین دولت کنونی آمریکا برای انتخاباتی که در پیش دارند احتیاج دارد که نشان بدهد که از رژیم صهیونیستی حمایت کرده و او را پیروز کرده است البته به آرای مسلمان‌های آمریکا هم احتیاج دارند لذا تظاهر می‌کنند که دخالتی ندارند.

حزب‌الله پیروز است

دشمن از پول، از سلاح، از امکانات، از تبلیغات جهانی برخوردار است، طرف مقابل مومنین، مجاهدین سبیل الله، عشری از اعشار آن امکانات را هم ندارند، اما در عین حال آن کسی که پیروز است طرف مجاهد فی سبیل الله است. مقاومت فلسطین پیروز است. حزب‌الله پیروز است.

تا امروز هم این پیروزی برای طرف حزب الله و نیروهای مقاومت بوده است؛ یک دلیلش کشتار مردم است.

اگر رژیم صهیونی خبیث توانسته بود نیروهای مبارز را شکست بدهد، چه در غزه، چه در کرانه باختری، چه در لبنان، اگر توانسته بود نیروی مبارز را شکست بدهد، احتیاج نداشت در دنیا صورت خودش را این‌جور سیاه و کریه نشان بدهد و این جنایت را، جنایات را علیه خانه و مدرسه و بیمارستان و فرزند و کودک و زن انجام بدهد.

فرمایشات رهبر انقلاب را در این ویدئو ببینید.

بیانات در دیدار مسئولان نظام، سفرای کشور‌های اسلامی و میهمانان کنفرانس وحدت

[دریافت PDF]

در سالروز میلاد پیامبر اکرم و حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله علیهما)(۱)

بسم الله الرّحمن الرّحیم

و الحمد لله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم المصطفیٰ محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین و صحبه المنتجبین و من تبعهم باحسانٍ الی یوم الدّین.

خوشامد عرض میکنم به همه‌ی برادران و خواهران عزیز و میهمانان هفته‌ی وحدت و نمایندگان کشورهای اسلامی در تهران، و تبریک عرض میکنم میلاد نبیّ‌ اعظم (صلّی الله علیه و آله و سلّم‌) و حضرت امام صادق (سلام الله علیه) را و امیدواریم ان‌شاء‌الله خداوند متعال این روز را عید قرار بدهد و مبارک کند برای ملّت ایران و همه‌ی امّت اسلامی و مسلمانان جهان. تشکّر میکنم از آقای رئیس‌جمهور محترممان که نکته‌ی اصلی و مهمّ امروز را ایشان در بیانات خوب خودشان بیان کردند؛ مسئله‌ی «وحدت اسلامی» که بنده هم اشاره خواهم کرد؛ ان‌شاء‌الله.

روز میلاد پیغمبر (علیه و آله السّلام) یک روز استثنائی است در تاریخ. علّت هم این است که ولادت نبیّ مکرّم، مقدّمه‌ی ضروری و لازم نبوّت ختمیّه است و نبوّت ختمیّه در واقع نسخه‌ی نهایی و کامل برای سعادت و تعالی بشر است؛ بنابراین روز میلاد، روز بسیار مهمّی است.

من یک جمله، یک کلمه درباره‌ی این حرکت عمومی پیامبران عرض کنم. اگر ما حرکتِ عامّ تاریخِ بشر را تشبیه کنیم به یک کاروان که در راهی در حرکت است و بشر در این حرکت تاریخی در مسیر زمان، در بستر زمان در حال حرکت و پیشرفت است، قطعاً کاروان‌سالار و راهبر این کاروان، انبیای الهی هستند. انبیای الهی، هم راه را نشان میدهند، هم قدرت تشخیص جهت‌یابی را در آحاد انسان و در افراد انسان تقویت میکنند. صرفاً راه نشان دادن نیست، [بلکه] قدرت و توانایی تشخیص را در آحاد بشر بالا میبرند؛ به تعبیر امیرالمؤمنین (علیه السّلام): لِیَستَأدوهُم میثاقَ فِطرَتِهِ وَ یُذَکِّروهُم مَنسِیَّ نِعمَتِهِ ... وَ یُثیروا لَهُم دَفائِنَ‌ العُقول‌.(۲) با مردم این‌جور رفتار میکنند: فطرت را بیدار میکنند، نیروی خردورزی و اندیشه را فعّال میکنند، به کار می‌اندازند و بشر به این وسیله میتواند به طرف جلو حرکت کند. البتّه در طول زمان، در برهه‌هایی افراد این کاروان، یعنی آحاد بشر، به حرف انبیا گوش کردند، راهی را که آنها نشان دادند رفتند و نتایجش را دیدند؛ در برهه‌هایی هم بعکس، در مقابل انبیا ایستادند، به حرف آنها توجّه نکردند، هدایت آنها را نادیده گرفتند، آنجا هم تبعات و نتایج سوئش را مشاهده کردند؛ همین گونه‌گونی‌ها در تاریخ بشر که گاهی بعضی هدایت شده‌اند، بعضی هدایت نشده‌اند، این عوارضِ حیاتِ تاریخِ بشر را به وجود آورده؛ یعنی جبهه‌بندی‌ها را، تعارضها را، حق‌و‌باطل‌ها را، ایمانها را، کفرانها را به وجود آورده؛ تصویر کلّی تاریخِ بشر این است.

انبیا این هدایت و رعایت و کمک به بشر و این دعوت را هم با طرق مختلفی انجام دادند؛ قرآن همه‌ی این طرق را در بخشهای مختلف بیان فرموده؛ حالا من چند موردش را مثلاً عرض بکنم. یک جا «وَ ما عَلَینا اِلَّا البَلاغُ المُبین»(۳) است. [میفرماید] پیغمبر وظیفه‌اش «رساندن» است؛ فقط همین؛ وَ ما عَلَینا؛ غیر از این چیز دیگری، وظیفه‌ای ندارد؛ در یک شرایطی این‌جوری [است]؛ امّا در یک شرایطی هم «ما اَرسَلنا مِن‌ رَسولٍ‌ اِلّا لِیُطاعَ بِاِذنِ الله»؛(۴) باید مورد «اطاعت» قرار بگیرد؛ یعنی تشکیلات سیاسی درست کند، جامعه را حرکت بدهد و موظّفند گوش کنند، اطاعت کنند و مانند اینها. یک جا میفرماید: اُدعُ اِلى‌ سَبیلِ‌ رَبِّکَ‌ بِالحِکمَةِ وَ المَوعِظَةِ الحَسَنَةِ وَ جادِلهُم بِالَّتی هِیَ اَحسَن‌؛(۵) شیوه‌ی دعوت میشود این؛ یک جا هم میفرماید: «وَ کَاَیِّن‌ مِن‌ نَبِیٍّ‌ قاتَلَ‌ مَعَهُ‌ رِبِّیُّونَ‌ کَثیرٌ فَما وَهَنوا لِما اَصابَهُم فی سَبیلِ اللَه»(۶) تا آخر. یک جا زبانِ خوش است، یک جا قدرت نظامی است؛ بسته به شرایط است. یا در یک جا میفرماید: فَبِما رَحمَةٍ مِنَ اللَهِ لِنتَ لَهُم وَلَو کُنتَ‌ فَظّاً غَلیظَ القَلبِ لَانفَضّوا مِن حَولِک.(۷) تعبیر «غلظت» را در اینجا به کار میبرد: غَلیظَ القَلب؛ اگر این‌جور بود، نمیتوانستی این حرکت را انجام بدهی. یک جا دیگر میفرماید: جاهِدِ الکُفّارَ وَ المُنافِقینَ‌ وَ اغلُظ عَلَیهِم؛(۸) همان «غلظت» را توصیه میکند. بنابراین شیوه‌ی دعوت یک جور نیست. شیوه‌ی دعوت پیغمبران در شرایط مختلف، در زمانهای مختلف، در مکانهای مختلف تفاوت پیدا میکند. اینکه میگوییم عقل بشر را بالا ببرند، قدرت تشخیص را بالا ببرند، معنایش همین است که در هر زمانی ببینند چگونه میتوانند این دعوت را اشاعه بدهند، این دعوت را پیش ببرند.

خب اینهایی که عرض کردیم، توصیف است. در این کاروان عظیم تاریخ بشر گفتیم انبیا کاروان‌سالارند؛ در خلال سلسله‌ی این راهبران و قافله‌سالاران، بدون تردید کاروان‌سالار حقیقی و نهایی و اصلی، وجود مقدّس حضرت محمّد مصطفیٰ (صلّی الله علیه و آله) است. به قول آن عارف بزرگ:
در این ره انبیا چون ساربانند
دلیل و رهنمای کاروانند
وز ایشان سیّد ما گشت سالار
هم او اوّل، هم او آخر در این کار(۹)
«اوّل» است، چون در مقدّمِ صفوفِ پیغمبرانِ الهی قرار دارد؛ «آخر» است، چون کامل‌ترین و نهایی‌ترین برنامه‌ی الهی را به بشریّت عرضه میکند.

خب، روز میلاد پیغمبر طبعاً روز طلوع این خورشید است، روز رونمایی از این گوهر بی‌همتای عالم وجود است؛ بنابراین روز بزرگی است، روز مهمّی است. ما نباید دست‌کم بگیریم روز میلاد پیغمبر را. خب باید درس بگیریم؛ صِرف توصیف و تمجید که کفایت نمیکند. درس پیغمبر، یک درس کامل و جامع و همه‌جانبه است که برای همه‌ی زندگی است؛ هر بخشی از این، قابل تبیین و تشریح و توصیف فراوان است.

یکی از این درسهای زندگی پیغمبر و دعوت پیغمبر را ــ که شاید یکی از بزرگ‌ترین درسهای نبوی برای ما این است ــ من عرض میکنم و آن عبارت است از: امّت‌سازی؛‌ تشکیل «امّت اسلامی». آن مبارزات سیزده‌ساله‌ی مکّه منتهی شد به هجرت که پایه‌گذاری امّت اسلامی است. امّت اسلامی با هجرت کلید خورد، با سختی‌ها و دشواری‌ها و گرسنگی‌ها و سختی‌های اهل صُفّه(۱۰) و مردم مدینه ــ که مهاجرشان یک جور، انصارشان یک جور [سختی کشیدند] ــ ادامه پیدا کرد؛ با مجاهدتها، مبارزه‌ها، فداکاری‌ها امّت اسلامی تحکیم شد؛ با فداکاری‌هایی که در دوران حیات مبارک پیغمبر انجام گرفت و گذشتها و ایثارهایی که بعد از رحلت آن بزرگوار انجام گرفت، این امّت پایدار ماند. البتّه بهتر از آنکه اداره شد میتوانست اداره بشود لکن امّت اسلامی به عنوان یک امّت که بنای آن را پیغمبر اکرم در مدینه با جمعیّت محدود گذاشته بود، باقی ماند. ما امروز به این درس احتیاج داریم؛ ما امروز فاقد امّت اسلامی هستیم. کشورهای اسلامی زیادند، نزدیک دو میلیارد مسلمان در دنیا زندگی میکنند امّا عنوان «امّت» را نمیتوان بر این مجموعه گذاشت؛ چون هماهنگ نیستند، چون یک‌جهت نیستند.

امّت یعنی مجموعه‌ی انسانهایی که در یک جهت، به سوی یک هدف، با یک انگیزه دارند حرکت میکنند؛ ما این‌جور نیستیم، ما متفرّقیم. نتیجه‌ی این تفرّق، سلطه‌ی دشمنان اسلام است؛ نتیجه‌ی این تفرّق این است که فلان کشور اسلامی احساس میکند اگر بخواهد خودش را نگه دارد، باید به آمریکا تکیه کند؛ اگر متفرّق نبودیم، این نیاز احساس نمیشد. ما میتوانستیم پشت در پشت هم، دست در دست هم از امکانات یکدیگر استفاده کنیم، به هم کمک کنیم، یک «واحد» را تشکیل بدهیم؛ این واحد از همه‌ی قدرتهای امروز دنیا میتوانست قوی‌تر باشد. کمااینکه یک روز این‌جوری بود؛ با همه‌ی اشکالات و ایرادهایی که در آن وضع وجود داشت، در عین‌ حال چون یکی بودند، قدرت محسوب میشدند؛ ما امروز این‌جور نیستیم. این بزرگ‌ترین درس امروز ما است؛ باید به هم نزدیک بشویم.

ما امروز نیازمند تشکیل امّت اسلامی هستیم؛ یعنی باید دنبال این برویم. چه کسی میتواند در این زمینه کمک کند؟ دولتها میتوانند تأثیر بگذارند؛ البتّه انگیزه در دولتها خیلی قوی نیست. آنهایی که میتوانند این انگیزه را قوی کنند، خواصّ دنیای اسلامند؛ یعنی همین شماها: سیاستمداران، علما، دانشمندان، دانشگاهیان، طبقات بانفوذ و صاحب فکر، شعرا، نویسندگان، تحلیلگران سیاسی و اجتماعی، اینها میتوانند اثر بگذارند. فرض بفرمایید اگر ده سال همه‌ی مطبوعات دنیای اسلام بر روی اتّحاد مسلمین تکیه کنند، مقاله بنویسند، شاعر شعر بگوید، تحلیلگر تحلیل کند، استاد دانشگاه تبیین کند، عالِم دینی حکم کند، بلاشک در طول این ده سال وضعیّت بکلّی عوض خواهد شد؛ ملّتها که بیدار شدند، ملّتها که علاقه‌مند شدند، دولتها ناچار میشوند در آن جهت حرکت بکنند. خواص میتوانند این کار را انجام بدهند؛ این وظیفه‌ی ما است.

البتّه این حرفی که بنده عرض میکنم ــ ایجاد این وحدت و تشکیل امّت اسلامی ــ دشمنانی دارد؛ دشمنان اسلام؛ روی «دشمنان اسلام» فکر کنید، تکیه کنید؛ دشمن فلان کشور، مهم نیست؛ کسانی هستند دشمن اسلامند، ولو به یک بخشی از مسلمین بظاهر خودشان را نزدیک میکنند برای اینکه یک بخش دیگر را نابود کنند امّا در واقع دشمن اسلامند؛ اینها نمیخواهند این امّت اسلامی تشکیل بشود؛ اینها نمیخواهند این اتّحاد به وجود بیاید؛ اینها گسلهای مذهبی درون دنیای اسلام را فعّال میکنند.

یکی از مشکل‌تراش‌ترین گسلهای موجود بین جوامع، گسل اعتقادی و دینی است، مثل گسلهای زلزله. اگر چنانچه این گسل فعّال بشود، خیلی آسان نمیشود این گسل را خاموش کرد. جنگهای صلیبی دویست سال طول کشید و واقعاً صلیبی بود؛ واقعاً جنگ دینی بود و روی تعصّبات دینی این کار انجام گرفت. نمیگذارند، نمیخواهند بگذارند. باید بر خواست دشمن فائق آمد. اینکه امام بزرگوار ما از قبل از پیروزی انقلاب بر روی وحدت دنیای اسلام و وحدت شیعه و سنّی این‌‌همه تکیه کرده‌اند، به خاطر همین است؛ چون قدرت دنیای اسلام ناشی از اتّحاد است و دشمن عکس این را میخواهد و بعکس این عمل میکند و تلاش میکند. این درس امروز ما از حضرت است.

البتّه این را هم ما خودمان و مردم کشور خودمان توجّه داشته باشیم که اگر ما میخواهیم پیام ما، پیام وحدت ما، در دنیا صادقانه تلقّی بشود، باید بین خودمان این اتّحاد را ایجاد کنیم. اختلاف سلیقه و اختلاف نظر و اختلافات سیاسی و امثال اینها نباید در همدستی و هم‌بازویی و همگامی ملّت و همدلی ملّت تأثیر بگذارد؛ دنبال اهداف حقیقی باید حرکت کنیم. اگر این اتّفاق افتاد، آن وقت دیگر دشمن نمیتواند به موجود لجنِ فاسدِ خبیثی مثل رژیم صهیونی این اجازه را بدهد که این‌‌همه جنایت را در این منطقه انجام بدهد. امروز ببینید رژیم صهیونی چه میکند! یعنی جنایتهایی که انجام میدهند بدون شرم، بدون پنهان‌کاری [است]؛ در غزّه یک جور، در کرانه‌ی باختری یک جور، در لبنان یک جور، در سوریه یک جور؛ جنایت میکنند به معنای واقعی کلمه. طرفشان مرد جنگی نیست، طرفشان آحاد مردمند. در فلسطین به مردان جنگی نتوانستند ضربه‌ای وارد کنند، خشم جاهلانه و خباثت‌آلود خود را سر بچّه‌های کوچک، سر بیماران بیمارستان‌ها، سر مدارس فرزندان نورسیده خالی کردند. این به خاطر این است که ما از قدرت درونی خودمان استفاده نمیکنیم؛ باید استفاده کنیم. این قدرت درونی میتواند رژیم صهیونی را، این غدّه‌ی سرطانی خبیث را از قلب جامعه‌ی اسلامی یعنی فلسطین بردارد و ازاله کند و نفوذ و تسلّط و دخالت زورگویانه‌ی آمریکا را در این منطقه از بین ببرد؛ [ما] میتوانیم.

امروز قدم اوّل و اوّلین کار در اتّحاد دنیای اسلام بر ضدّ این باند جنایتکار و باند تروری که بر فلسطین حکومت میکنند و قصف(۱۱) کردند سرزمین فلسطین را، این است که کشورهای اسلامی ارتباطات اقتصادی‌شان را بکلّی با این باند جنایتکار قطع کنند؛ این دیگر کمترین کاری است که میتوانند انجام بدهند؛ باید این کار انجام بگیرد. ارتباطات اقتصادی را از بین ببرند، ارتباطات سیاسی را تضعیف کنند، حملات مطبوعاتی، حملات رسانه‌ای را تقویت کنند و صریحاً ابراز کنند و نشان بدهند که در کنار ملّت مظلوم فلسطین قرار دارند.

امیدواریم ان‌شاءالله خدای متعال همه‌ی ما را هدایت کند؛ دولتها را، ملّتها را، خواص را، مجموعه‌های فعّال را هدایت کند تا بتوانیم این وظیفه را انجام بدهیم.

والسّلام علیکم و رحمة ‌الله و برکاته


(۱ در ابتدای این دیدار، آقای دکتر مسعود پزشکیان (رئیس‌جمهور) مطالبی بیان کرد.

(۲ نهج‌البلاغه، خطبه‌ی ۱؛ «تا عهد خداشناسی را که در فطرت آدمی بود باز طلب کنند و نعمت از یادرفته را باز به یاد آورند و گنجینه‌های دانش پنهانی را برون آرند.»

(۳ سوره‌ی یس، آیه‌ی ۱۷؛ «و بر ما [وظیفه‌اى‌] جز رسانیدن آشکار [پیام‌] نیست.»

(۴ سوره‌ی نساء، بخشی از آیه‌ی ۶۴؛ «و ما هیچ پیامبرى را نفرستادیم مگر آنکه به توفیق الهى از او اطاعت کنند ...»

(۵ سوره‌ی نحل، بخشی از آیه‌ی ۱۲۵؛ «با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن و با آنان به [شیوه‌اى‌] که نیکوتر است مجادله نماى ...»

(۶ سوره‌ی آل عمران، بخشی از آیه‌ی ۱۴۶؛ «و چه بسیار پیامبرانى که همراه او توده‌هاى انبوه، کارزار کردند؛ و در برابر آنچه در راه خدا بدیشان رسید، سستى نورزیدند و ناتوان نشدند ...»

(۷ سوره‌ی آل عمران، بخشی از آیه‌ی ۱۵۹؛ «پس به [برکتِ‌] رحمت الهى، با آنان نرمخو [و پُر مِهر] شدى، و اگر تندخو و سختدل بودى قطعاً از پیرامون تو پراکنده مىشدند ...»

(۸ از جمله، سوره‌ی توبه، آیه‌ی ۷۳؛ «اى پیامبر! با کافران و منافقان جهاد کن و بر آنان سخت بگیر.»

(۹ شیخ محمود شبستری. گلشن راز

(۱۰ گروهی از یاران پیامبر که پس از هجرت از مکّه به مدینه، هنوز خانه‌اى، مسکنى، سروسامانى نداشتند و در سکّوى مسجد ــ که صفّه نامیده میشد ــ اسکان داشتند و آنجا زندگى میکردند.

(۱۱ ویران

سخن‌نگاشت | دیدار مسئولان نظام، سفرای کشور‌های اسلامی و میهمانان کنفرانس وحدت

همزمان‌ با خجسته‌ سالروز میلاد پیامبر اعظم حضرت‌ محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم و امام‌ صادق علیه‌السلام، جمعی از مسئولان نظام، سفرای کشورهای اسلامی و مهمانان سی‌وهشتمین کنفرانس وحدت صبح امروز (شنبه) با حضور در حسینیه امام خمینی(ره) با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.
رسانه KHAMENEI.IR در این مجموعه سخن‌نگاشت مروری بر بیانات رهبر انقلاب داشته است.

اطلاع‌نگاشت | قطع شریان حیات باند جنایتکار

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار مسئولان نظام، سفرای کشور‌های اسلامی و میهمانان کنفرانس وحدت (۱۴۰۳/۶/۳۱) ضمن اشاره به جنایت‌های رژیم صهیونیستی، ابعاد حمایت کنونی دنیای اسلام از ملت فلسطین را برشمردند که در این اطلاع‌نگاشت مرور شده است.

در گفتگوی تفصیلی رسانه KHAMENEI.IR با رئیس فدراسیون تکواندو مطرح شد

مدال‌آوری قهرمانان، ورزش همگانی را در کشور به حرکت در می‌آورد

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار روز سه‌شنبه ۲۷ شهریور با جمعی از مدال‌آوران، ورزشکاران و دست‌اندرکاران و مدیران حاضر در رقابت‌های المپیک و پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس از کاروان ورزشی جمهوری اسلامی ایران به‌دلیل موفقیت‌های متعدد و شاد کردن ملت ایران تشکر کردند. تیم ملی تکواندو از جمله تیم‌هایی بود که همه نماینده‌های اعزامی آن به المپیک موفق به کسب مدال شده و با موفقیت صد در صدی به میهن بازگشتند.
به همین مناسبت رسانه KHAMNEIE.IR در ادامه مطالب پرونده «ایران قوی، ورزش قوی» گفتگویی با آقای هادی ساعی، رئیس فدراسیون تکواندو جمهوری اسلامی ایران داشته و به بررسی محورهای مطرح شده در دیدار اخیر ورزشکاران با رهبر انقلاب و همچنین عملکرد تکواندوکاران زن و مرد ایرانی پرداخته است.

بازخوردهایی که مردم نسبت به موفقیت اعضای تیم ملی تکواندو در المپیک داشتند به‌وضوح نشان داد که ورزش قهر مانی نسبت مستقیمی با غرور ملی، هویت ملی و حتی امید دارد. موضوعی که البته رهبر انقلاب هم در سال‌های اخیر و از جمله دیدار اخیر با ورزشکاران به آن اشاره کردند. کمی از این فضا بگویید و آن را مصداقی‌تر و جزئی‌تر تشریح کنید.
خدا را شکر! واقعاً مردم ما خیلی خوبند. این‌قدر یک جاهایی به آدم محبّت می‌کنند، این‌قدر لطف دارند، آدم بعضی وقت‌ها خجالت می‌کشد که برای این‌ها تلاش نکند. اگر یک جایی من احساس می‌کنم که با تلاش بیشتر می‌توانم یک کاری انجام بدهم، حتماً آن کار را می‌کنم.

مردم ما خیلی قدرشناسند. واقعاً می‌گویم؛ خیلی قدرشناسند، ورزشکارهایشان را دوست دارند و به آن‌ها احترام می‌گذارند و اهمّیّت می‌دهند. و به نظر من، این بهترین سرمایه‌ی ورزشکارها است، بهترین سرمایه‌ی ماها است که هر جا می‌رویم، مردم به ما لطف می‌کنند، محبّت دارند و ما هم یک جاهایی که کم می‌آوریم، یاد این لطف و محبّت‌ها می‌افتیم.

به خدا بعضی وقت‌ها من همین نکته را به بچّه‌ها گوشزد می‌کنم. مثلاً آقای برخورداری که بازی داشت، پژمان جمشیدی به من پیام صوتی داده بود که دمتان گرم، چقدر خوبید، چقدر این پسر خوب است! حالا بازی‌های اوّل و دوّم هم بود. آن پیام را بردم گذاشتم مهران برخورداری گوش کرد، گفتم ببین مهران؛ گفت واقعاً پژمان جمشیدی است، گفتم بله؛ گفت یعنی فوتبالیست‌ها هم بازی ما را می‌بینند، یعنی هنرمندها هم می‌بینند، گفتم کلّ ایران دارند نگاه می‌کنند؛ گفت فکر می‌کردم آدم‌های عادی مسابقات ما را ببینند، ولی دیگر فکر نمی‌کردم مثلاً پژمان جمشیدی به عنوان یک فوتبالیست یا به عنوان یک هنرمند، بنشیند تکواندو نگاه کند. پیامش را گوش کرد، بعد آمد گفت چه انرژی‌ای گرفتم! دوباره بعد از هر مسابقه‌اش، پژمان جمشیدی برای او پیام می‌گذاشت و مهران هم گوش میکرد؛ بعد، دیگر زنگ زدم و با او صحبت کرد.
حمید استیلی هم پیغام می‌گذاشت، می‌بردم برای بچّه‌ها؛ سر بازی آرین سلیمی پیغام گذاشته بود، بردم آرین گوش کرد، گفت واقعاً مسابقات ما را همه نگاه می‌کنند؟ گفتم بله، داستان المپیک فرق می‌کند. واقعاً کسانی به ما پیغام می‌دادند که ما اصلاً آن‌ها را نمی‌شناسیم و شاید خیلی وقت‌ها هم به این‌ها می‌گوییم شما چه کسی هستید، می‌گویند ما یک آدم معمولی در جامعه هستیم! البتّه شاید از بزرگان هم باشند.

ما واقعاً بازخوردهای خیلی خوبی در این المپیک گرفتیم که بچّه‌های ما این را حس می‌کردند و خودشان هم می‌گفتند چقدر جو خوب است برای ما، چقدر احساس می‌کنیم که همه با ما هستند و با این روحیّه می‌رفتند در زمین. شما دیدید بچّه‌های تکواندوی ما وقتی می‌آمدند در زمین، با چه روحیّه‌ای، با چه لبخندی و با چه اعتماد‌به‌نفسی می‌آمدند! و البتّه این اعتماد‌به‌نفس، یک بخشش به خاطر توانایی‌های فنّی خودشان بود؛ ما به بچّه‌ها یاد داده بودیم که شما می‌توانید.

امید و باور به موفقیت توی تیم موج می‌زد. حتی بعضا زمانی که تا ثانیه‌های آخر هم عقب بودند اما باز هم دست از مبارزه و جنگیدن بر نمی‌داشتند. این خیلی موضوع ارزشمندی است.
حتّی در ثانیه‌های آخر، نتیجه‌ی بازی‌های بچّه‌های ما عوض می‌شد.‌ مهران برخورداری دو سه مسابقه‌اش را در ثانیه‌های آخر عوض کرد. روزی که آقای برخورداری بازی داشت، آقای وزیر ــ آقای هاشمی ــ آمد در میدان مسابقات، بعد به من گفت قدّوقواره‌ی مهران چقدر کوتاه‌تر از حریف‌هایش است؛ گفتم آقای دکتر! مهران برخورداری نه قدّش، نه وزنش، نه تکنیکش، هیچ چیزش به این وزن نمی‌خورد، ولی یک چیز دارد: پشتکار و تلاش؛ گفتم با تلاش زیاد، خودش را به المپیک رساند و من می‌دانم بازی را هم با تلاش زیاد می‌برد.
رقیب ایتالیایی‌اش رده‌ی اوّل دنیا بود، امّا مهران در ثانیه‌های آخر بازی را برد؛ آقای دکتر هاشمی بغل من گفت قبل از بازی چه حرفی به من زدی! گفتم من می‌شناسم این بچّه‌ها را. و واقعاً مهران برخورداری با تلاش مضاعف، با پشتکار زیاد، با اعتقاد، با اعتماد‌به‌نفس مبارزه می‌کرد و این باور را داشت که می‌تواند؛ لذا با باورش خودش را به اینجا رساند.

واقعاً شما اگر نگاه بکنید، مثلاً‌ می‌بینید قدّ مهران برخورداری حتّی نزدیک به هیچ کدام از حریف‌هایش هم نبود و حدّاقل ده سانتیمتر از هر کدام کوتاه‌تر بود. تک‌تکِ بچّه‌هایمان همین‌طور بودند؛ مثلاً مبینا نعمت‌زاده کوچک‌ترین نفر تیممان بود، کم‌تجربه‌ترین نفر تیممان بود و روز اوّل بازی داشت، روز اوّل هم مدال برنز گرفت و راه را برای بزرگ‌ترها باز کرد.

وقتی مبینا نعمت‌زاده با آن سنّ کمش برای دفعه‌ی اوّل می‌آید در المپیک قرار می‌گیرد و در آن میدانِ به آن بزرگی، با آن اعتماد‌به‌نفس می‌آید مدال می‌گیرد، ناهید کیانی پشت سرش گفت پس من هم با این‌همه تجربه که قبلاً آمده‌ام در المپیک مبارزه کرده‌ام، حتماً می‌توانم! بنابر‌این، مبینا یک باور خوبی به ناهید داد، ناهید هم یک باور خوبی به مهران داد، مهران هم با تلاش زیادش یک باور خوبی به آرین داد که تا لحظه‌ی آخر باید بجنگی و آرین هم خدا را شکر کار را تمام کرد.

بچّه‌ها چقدر متوجّه این مسئولیت خودشان بودند که من از الان دیگر خودم نیستم، بلکه نماینده کشور و جامعه ۸۰ میلیون نفری ایرانی هستم؟
ببینید! پیام‌هایی که مردم به این‌ها می‌دادند، بازخوردهایی که مردم به این‌ها می‌دادند، خیلی جالب بود، خیلی خوب بود؛ تازه با توجّه به اینکه ما از بچّه‌ها خواستیم که قبل از مسابقاتشان از فضای مجازی بیایند بیرون تا مثلاً یک مقدار آرامش بیشتری داشته باشند. ما روی همه چیز کار کردیم؛ ما فقط روی فیزیک بچّه‌ها یا روی تکنیک و تاکتیکشان کار نکردیم؛ ما حتّی در بحث زندگی شخصی بچّه‌ها هم کمکشان کردیم، کنارشان بودیم، راهنمایی‌شان کردیم.

یکی از بچه‌های تیم چهار ماه قبل از المپیک از فضای مجازی آمد بیرون و صفحه‌اش را بست. باور کنید حتّی اسپانسر آمد برایش کار تبلیغاتی انجام بدهد، آمدیم نشستیم صحبت کردیم. خودش را آوردم، اسپانسر هم نشست کنارش، به اسپانسر گفتم از او چه انتظاری داری، گفت انتظار دارم عکس بگیرد، فیلم بگیرد، کار تبلیغاتی کند؛ گفتم ایشان تازه از فضای مجازی آمده بیرون که یک آرامشی داشته باشد، شما هم انتظار داری بیاید برایتان عکس بگیرد و تبلیغ کند! پس دوباره می‌رود در همان فضا قرار می‌گیرد. به ورزشکارمان گفتم این کار الان برایت مناسب نیست؛ ان‌شاءاللّه بعد از آنکه مدال بگیری، می‌توانی اسپانسر داشته باشی، تبلیغات بکنی و تازه آن وقت رقم‌های بیشتری هم می‌توانی بگیری و ایشان هم قبول کرد. به ما اعتقاد و اعتماد دارند بنابر‌این، از آن پول گذشت ــ که پول خوبی هم بود ــ و من به او قول دادم گفتم تو اگر مدال بگیری، من خودم کاری می‌کنم که بیشتر از آن به دست بیاوری. حق‌شان هم هست. ما باید کاری بکنیم که بچّه‌ها با آرامش خاطر بیایند تمرین کنند.

به جای خوبی رسیدیم؛ یکی از نکات مهمی که در مواضعت رهبر انقلاب به‌خصوص در سال‌های اخیر روی آن تأکید شده، بحث بهبود معیشت و تأمین اشتغال ورزشکارهاست. ورزشکار وقتی وارد زندگی حرفه‌ای ورزشی‌ می‌شود، از عمر و سرمایه‌اش مایه می‌گذارد تا به مانند یک سرباز برای پرچم گشورش بجنگد. ساختار مدیریت کشور و مدیریت ورزش کشور چه وظیفه‌ای نسبت به این سربازان دارد؟
همین جا من یک چیزی بگویم. ببینید! اینکه الان شما گفتید «ورزشکار واقعاً مثل یک سرباز است» کاملاً درست است؛ سرباز زیر پرچم دارد خدمت می‌کند، ورزشکار هم زیر پرچم این مملکت دارد خدمت می‌کند. من یک پیشنهادی در‌این‌باره دادم که اتّفاقاً گفتند خیلی پیشنهاد خوبی است، ولی بعد دیگر همین‌طور کم‌رنگ شد! خب ما دو سال می‌رویم خدمت می‌کنیم و بعد از اتمام دوره‌ی خدمت سربازی، می‌توانیم برویم مبلغ حقّ بیمه‌مان را پرداخت کنیم که آن دو سال سربازی جزوِ سنواتِ بیمه‌ایِ ما بشود. ما پیشنهاد دادیم گفتیم ورزشکارهایی هم که ملّی‌پوش هستند، حدّاقل تا موقعی که در تیم ملّی هستند، زیر پرچم هستند و دارند به تیم ملّی خدمت می‌کنند، آن سال‌ها جزو خدمات بیمه‌ای برای آن‌ها محسوب بشود که حدّاقل بعد از اینکه بازنشسته می‌شوند، مثلاً پنج سال یا ده سال بیمه داشته باشند؛ البتّه پول بیمه‌شان را هم خودشان پرداخت بکنند. ولی الان وقتی یک ورزشکار خداحافظی می‌کند، تازه می‌شود یک آدم بیکاری که سنّش هم بالا است، هیچ جا هم از او استفاده نمی‌کنند و می‌گویند با ۳۵ سال سن نمی‌توانیم استخدامت کنیم! حدّاقل اگر مثلاً پنج سال تا ده سال سابقه‌ی بیمه‌ای داشته باشد، آن‌وقت این سابقه بالاخره می‌تواند کمکی برای او باشد.

من نمی‌گویم هیچ چیز اضافه‌ای هم به یک ورزشکار بدهیم. ما این‌همه سازمان، این‌همه ارگان و این‌همه جاهای بزرگ داریم که این‌همه کارمند دارند، قانونش هم الان در مجلس است که از قهرمان‌های ورزشی، در ارگان‌های مختلف و مخصوصاً در خود وزارت ورزش استفاده بشود. البتّه وزارت ورزش فقط چند نفر را می‌تواند استخدام بکند و همه‌ی ورزشکاران را نمی‌تواند جذب کند؛ ولی می‌شود این‌ها استخدام یک ارگانی بشوند، حقوقشان را بگیرند و بعد از اینکه از تیم ملّی خداحافظی کردند، مثل یک آدم عادی با خیال راحت بروند سر کار. نمی‌گوییم مثلاً بیایید به این‌ها امکانات فوق‌العاده‌ای بدهید؛ ما می‌گوییم این‌ها یک جایی استخدام باشند و موقعی که در اردوی تیم ملّی هستند، موقعی که دارند برای تیم ملّی تلاش می‌کنند، بیمه‌شان رد بشود و یک حقوق اوّلیّه و پایه به این‌ها بدهند، روزی هم که خداحافظی کرد، مثل یک آدم عادی برود سر کارش تا حدّاقل خیالش از آینده‌‌اش راحت باشد. به نظر من، این خواسته‌ی بزرگی نیست. بنابر‌این، نیاز است که یکی بحث بیمه‌ی ورزشکارها درست بشود، یکی هم بحث استخدامشان در یک جایی تا آینده‌شان را تضمین‌شده بدانند که راحت و با آسایش کامل بتوانند تمریناتشان را انجام بدهند.

چشم‌اندازی برای این وضعیت که توصیف کردید وجود دارد؟
قانونش وجود دارد؛ الان وزارت ورزش به قهرمان‌ها نامه می‌دهد ولی وقتی می‌روند در یک ارگانی، آنجا دیگر گیر می‌کنند، مثلاً می‌گویند استخدام نداریم. به طور مثال، خود من کارمند شرکت نفتم و با همین قانون رفتم در شرکت نفت استخدام شدم. خب ارگان‌هایی مثل شرکت نفت و جاهای خیلی بزرگ می‌توانند این کار را بکنند و اصلاً رقمی برایشان نیست. ما امسال، در المپیک، کلّاً چند مدال گرفتیم؟ دوازده مدال؛ خب هر کدام از این دستگاه‌های بزرگ، یک نفر از آن دوازده نفر را استخدام کنند. نمی‌گوییم پول الکی به این‌ها بدهند، بلکه می‌گوییم استخدامشان کنند؛ استخدام کنند که این ورزشکار، فردای روزی که از دوره‌ی قهرمانی خداحافظی کرد، مثل یک آدم عادی برود سر کارش. واقعاً این خواسته‌ی زیادی نیست، قانونش هم وجود دارد.

شما از نظر اصول و سبک مدیریتی هم جزو مدیرانی محسوب می‌شوید که بیشتر از آنکه پشت میز باشید در کف میدان حضور دارید. انگار نشستن پشت میز خیلی برایتان خوشایند نیست. درست است؟
زمانی که خودم ورزشکار بودم و صرفا روی تشک می‌رفتم خیلی راحت‌تر بودم، برای اینکه فقط خودم بودم؛ لذا‌ خیلی راحت می‌رفتم بازی‌ام را می‌کردم، یک صبح تا شب هم مسابقاتم تمام می‌شد؛ نه استرسی داشتم، نه به این فکر می‌کردم که جدولم به چه کسی می‌خورد؛ اصلاً جدول را نگاه نمی‌کردم. آن موقع قرعه‌کشی می‌کردند، مثلاً من چهار روز بعد بازی داشتم ولی چهار روز بعد که می‌خواستم بروم داخل زمین، باور کنید اصلاً نمی‌دانستم با چه کسی بازی دارم! همه‌ی بچّه‌ها می‌دویدند که ببینند به چه کسی خوردند، امّا من می‌گفتم همه را باید ببری دیگر، فرق نمی‌کند اوّل ببری یا آخر ببری. ولی الان در همین المپیک، بچّه‌های ما هفده بار رفتند داخل زمین، من هر هفده بار واقعاً به مرز سکته رسیدم. خب حالا دیگر مسئولیّت جامعه‌ی بزرگ تکواندو روی دوشمان است و این خیلی سخت است. همیشه کنار بچّه‌ها هستیم. من جزو رئیس‌فدراسیون‌هایی هستم که حتّی حین گرم کردن ورزشکاران، همیشه کنارشان هستم و هیچ وقت در وی‌آی‌پی نمی‌نشینم. خیلی از رئیس‌فدراسیون‌ها هستند که هتلشان را هم از بازیکن‌هایشان جدا می‌گیرند ــ یعنی اصلاً در یک هتل دیگری می‌مانند که کنار بازیکن‌ها نباشند و برای خودشان پرستیژ مدیریّتی درست می‌کنند ــ امّا من در سالن مسابقه هم کنار بازیکنم، کنار زمینم.

فقط روز آخر نرفتم کنار بچّه‌‌ها، همیشه کنارشان بودم. نه فقط من بلکه آقای دکتر رحیمی که دبیر فدراسیون و مدیرفنّی تیم‌های ملی هم هست، سه چهار ماه در تمرینات بالاسر بچّه‌ها بودیم؛ یعنی ما کارهای اداری فدراسیون را سر تمرین انجام می‌دادیم، یک وقت‌هایی در اردوها تا ساعت یازده شب کنار تیم بودیم و بحث‌های فنّی را به آن‌ها گوشزد می‌کردیم، خودم با بچّه‌ها تمرین می‌کردم، تمرین می‌دادم، کنار بچّه‌ها بودم. این همدلی خوبی که در تیم فنّی‌مان هم بود، خیلی تأثیرگذار بود؛ خب آقای افلاکی سرمربّی بود و من هم سعی می‌کردم دخالت نکنم، ولی خود ایشان بااینکه سرمربّی تیم است و خودش قهرمان جهان بوده، مثلاً از ما می‌خواستند که بیاییم کمک بکنیم. این همدلی باعث شد که بچّه‌ها به هم باور پیدا کردند؛ همه با هم به این نتیجه رسیدیم که ما باید یک تیم باشیم و همدل باشیم تا بتوانیم اتّفاقات بزرگی را رقم بزنیم. و خدا را شکر، هم در تیم دختر‌هایمان، هم در تیم پسرهایمان، هم در کادر فنّی‌مان، یک همدلی خوبی وجود داشت. درست است که بازی ما انفرادی است، ولی همه‌ی ما با هم یک تیم بودیم. روز بازی دخترها، پسرهایمان در سالن کمک کردند، تشویق کردند، راهنمایی کردند؛ همین‌طور در روز بازی پسرها، مسابقه‌ی دخترها تمام شده بود ولی همچنان در سالن مسابقه بودند، کمک می‌کردند و مثلاً اگر نیازی بود، همراهی می‌کردند. و این تیم شدن خیلی مهم است؛ در همه‌ی کارها، این همدلی خیلی مهم است. ما در فدراسیون هم همین روال را پیش گرفتیم و خدا را شکر، با این همدلی‌ای که ایجاد کردیم، در کارهای فدراسیون هم توانستیم موفّق باشیم؛ سعی کردیم از همه‌ی پتانسیل تکواندو استفاده بکنیم، کسانی که با ما نبودند الان کنار ما هستند و هر کدام در هر جایی که توانمندند و توانایی دارند، کمک می‌کنند.

دلیل‌تان چیست؟
خب من با همین بچّه‌ها هستم دیگر؛ همه‌ی این‌ها خانواده‌ی من هستند. من خودم سال‌ها در میدان بودم و دوست داشتم بالادستی‌ها کنارمان باشند. من بعضی وقت‌ها که مجبور می‌شوم در وی‌آی‌پی بنشینم، طاقت نمی‌آورم و ناگهان شروع می‌کنم داد می‌زنم، تشویق می‌کنم، راهنمایی می‌کنم؛ یک‌دفعه رئیس فدراسیون جهانی دستم را می‌گیرد می‌گوید هادی! تو رئیس فدراسیونی. البتّه ما را هم خیلی دوست دارند؛ رئیس فدراسیون جهانی به من می‌گوید «پسر تکواندوی دنیا»؛ می‌گوید تو برای تکواندوی دنیایی، فقط برای ایران نیستی. حالا احترام می‌گذارند، دوستمان دارند و ما هم یک جاهایی از این احترام و دوست داشتن سوءاستفاده می‌کنیم، یک سری امتیازهای خوبی از آن‌ها می‌گیریم. به همین خاطر، چون رئیس فدراسیون جهانی ما را دوست دارد، همیشه می‌گوید بیا بنشین پیش من، ولی من همیشه فرار می‌کنم؛ بعد که یک وقت‌هایی سروصدا می‌کنم، از درِ وی‌آی‌پی می‌گوید سروصدا نکن،‌ من هم می‌گویم خب بگذار بروم آن طرف بنشینم که دیگر جلوی دید نباشم! ولی من خودم این‌جوری خیلی راحت‌ترم؛ خدا را شکر جواب هم داده. البتّه به واسطه‌ی اینکه نماینده‌ی جمهوری اسلامی ایران هستیم، جایی که نیاز باشد، حتماً پروتکل‌ها را هم رعایت می‌کنیم؛ ولی من فکر می‌کنم که کنار بچّه‌ها بودن یک روحیّه‌ی مضاعفی به بچّه‌ها می‌دهد و ما خودمان هم راحت‌تریم و این‌جوری دلم خیلی آرام‌تر است که کنار بچّه‌ها هستم.

کمی هم بیاییم سمت ورزش بانوان. حدّاقل در ده سال اخیر، رهبر انقلاب مواضع زیادی درباره‌ی حمایت از ورزش قهرمانی بانوان داشته‌اند. قدری از این حمایت‌ها بگویید.
من یک نمونه‌اش را بگویم که واقعاً برای خود من هم خیلی جالب بود. ما برای مسابقات نونهالان و نوجوانان جهان رفته بودیم بلغارستان و آنجا تیم نونهالان و نوجوانان دختران ما اوّل شدند. بعد از آن هم مسابقات قهرمانی آسیا در لبنان بود که تیم‌های بانوان ما قهرمان شدند و مربّیان ما هم به عنوان بهترین مربّیان دنیا در بخش بانوان انتخاب شدند. خیلی جالب بود! از بیت آقا با این خانم‌هایی که بهترین مربّی دنیا شده بودند تماس گرفته بودند، تبریک گفته بودند و پیام آقا را به گوششان رسانده بودند، گفتند آقا از شما تقدیر کردند. این بچّه‌ها آمدند به من گفتند که به ما زنگ زده‌اند گفته‌اند ما از بیت آقا تماس می‌گیریم، آقا گفته از شما تشکّر کنیم و از شما قدردانی بشود که شما به عنوان بهترین مربّی‌های دنیا انتخاب شده‌اید؛ تعجّب کرده بودند که آقا پیگیر این موضوعات هستند. آقای هاشمی، وزیر وقت ورزش هم به من زنگ زد گفت که قرار است از دفتر آقا با این مربّی‌ها تماس بگیرند و از آن‌ها تقدیر بشود، به من هم گفته‌اند که شما هم جداگانه از این مربّی‌ها تقدیر کنید. خب این خیلی مهم است که رهبر معظّم انقلاب به ما توجّه دارند و این توجّه هم روحیّه‌ی خیلی مضاعفی به بچّه‌های ما می‌دهد. پیام‌های تبریکی هم که آقا برای تیم‌های ورزشی می‌فرستند، واقعاً خیلی تأثیرگذار است؛ بچّه‌ها متوجّه می‌شوند که بالاترین شخص کشور، این‌ها را می‌بیند و این خیلی برایشان مهم است.

در دیدار سال گذشته ورزشکاران با ایشان هم از این لطف‌شان تشکر کردم. تیم ملّی بانوانمان برای اوّلین بار قهرمان آسیا شده بود، آقا برای تیم بانوانمان پیام تبریک فرستاده بودند و بچّه‌هایمان واقعاً خیلی خوشحال شدند و برایشان خیلی تعجّب‌آور بود؛ که ایشان پیگیر موفقیت این بچه‌ها هستند. البتّه خود من می‌دانم که ایشان سعی می‌کنند روی همه‌ی موارد اِشراف داشته باشند، نگاه محبّت‌آمیز داشته باشند و این نگاه پدرانه و محبّت‌آمیز ایشان، روی عملکرد ورزشکارهای ما واقعاً خیلی تأثیر دارد.

البتّه که این حمایت فقط یک حمایت سیاسی نیست و از نقطه‌نظر فقهی هم ایشان به‌عنوان یک فقیه دینی با حفظ شرایطی که مد نظر جامعه و حکومت دینی و شرایط فرهنگی کشور باشد هم از این موضوع حمایت می‌کنند. به نظر می‌رسد چتر حمایتی ایشان خیلی مهم است.
بله. ببینید! بعضی رشته‌ها، مثل تکواندو، خیلی پوشیده است و بعضی وقت‌ها بازیکن که می‌رود داخل زمین، اصلاً‌ متوجّه نمی‌شوید که این دختر است یا پسر است. اینکه این نگاه وجود دارد و در جاهایی که امکانش هست، دختران ما و بانوان ما حضور داشته باشند، واقعاً خیلی خوب است و خیلی جاها هم جواب و نتیجه گرفته‌ایم. در سطح دنیا، شاید بعضی‌ها فکر می‌کنند که مثلاً در ایران به خانم‌ها ظلم می‌شود؛ امّا من می‌گویم در ایران، توجه زیادی به خانم‌ها می‌شود. در فدراسیون خود ما، واقعاً تیم خانم‌هایمان پابه‌پای تیم آقایانمان در همه‌ی رویدادها حضور دارند، حضور مؤثّر هم دارند و همه هم مدال‌آوری می‌کنند، قهرمانی به دست می‌آورند و برای کشور عزیزمان افتخار به دست می‌آورند. خب این نگاه باعث شد که ما هم در فدراسیون، توجّه بیشتری به تیم بانوانمان داشته باشیم و زمانی که بنده آمدم، تیم بانوان ما برای اوّلین بار قهرمان آسیا شد و در کره جنوبی که مهد تکواندو است قهرمان آسیا شدیم. همان اوایل که بنده آمده بودم، مسابقات قهرمانی آسیا در کره بود که تیم بانوانمان اوّل شد، امّا تیم آقایانمان نتوانست روی سکّو قرار بگیرد؛ بعد از آن، در تیم بانوانمان، مثلاً ناهید کیانی اوّلین دختر ایرانی بود که در رشته‌های المپیکی توانست مدال طلای جهان را بگیرد؛ بعد هم که باز مبینا نعمت‌زاده و ناهید کیانی توانستند در المپیک مدال بگیرند. خب این‌ها خیلی باارزش است و واقعاً‌ این حمایت و این نگاه خوب شخص اوّل مملکت باعث شد که امروز دختران ما در سطح دنیا دارند افتخارآفرینی می‌کنند. البتّه حتماً باید توجّه بیشتری به بخش بانوان بشود، زیرا من مطمئنّم که در رشته‌های دیگر هم این توانایی وجود دارد؛ رشته‌هایی که از لحاظ فقهی می‌شود روی آن‌ها سرمایه‌گذاری کرد، کار کرد و ان‌شاءاللّه نتیجه گرفت.

بازخورد افتخارآفرینی تیم ملی تکواندو در خارج از ایران چطور بود؟
روز آخر مسابقات، رئیس فدراسیون جهانی به من گفت که تا امروز همه‌ی بچّه‌هایت مدال گرفته‌اند، امروز چه کار کردی، گفتم امروز هم ورزشکار ما در فینال است؛ یک‌دفعه گفت چهار تا ورزشکار، چهار تا مدال؟ گفتم بله. آرین سلیمی‌ رفته بود فینال، ولی هنوز بازی نکرده بود؛ گفتم به احتمال زیاد، ان‌شاءاللّه امروز طلا می‌گیریم؛ گفت این خیلی خوب است. وقتی مسابقه‌ی آرین سلیمی در فینال شروع شد، من خودم در سکّوهای تماشاچی‌ها بودم و سعی می‌کردم خودم را به نزدیک‌ترین جا برسانم که بتوانم راهنمایی‌اش بکنم. مربّی تیم اسپانیا در سکّوی پایین بود، من در سکّوهای بالایی بودم. سکّوها این‌جوری بود؛ ایشان پایین‌تر از ما نشسته بود. وقتی آرین طلا گرفت، مربّی تیم اسپانیا این‌قدر خوشحال بود ــ خب همه ما را می‌شناسند، ما را دوست دارند و به ما لطف دارند ــ برگشته بود رو به من می‌گفت «وای هادی! چهار تا ورزشکار،‌ چهار تا مدال.» از خوشحالی، من را گرفت کشید پایین که پای من خورد به صندلی و زخم شد. حالا ما که خودمان خیلی خوشحال بودیم و بچّه‌های خودمان خیلی خوشحال بودند و ریختند سر ما، امّا می‌خواهم بگویم خارجی‌ها هم این‌قدر هیجان داشتند که این مربّی تیم اسپانیا طوری من را گرفت کشید به سمت خودش که بغل کند، پای من را زد به صندلی که بعداً رفتم دیدم پایم زخم شده. خدا را شکر! خیلی خوب بود. بعد از آن هم پارااُلمپیک بود که آنجا هم بچّه‌هایمان خیلی عالی بودند. من واقعاً افتخار می‌کنم به این بچّه‌ها و گفتم دست تک‌تک‌شان را می‌بوسم، به خاطر اینکه واقعاً دل مردم را خوش کردند، مردم خوشحال شدند. یک لحظه لبخند روی لب مردم برای ما کافی است و جواب این محبّتشان را فقط با همین مدال‌ها می‌توانیم بدهیم.

در بازی‌های المپیک، وقتی یک رشته‌ی ما در حوزه‌ی ورزش قهرمانی موفّق می‌شود و مدال می‌آورد، مثل لوکوموتیوی است که واگن‌های دیگری را در کشور از جمله امید و روحیه جنگاوری و ورزش همگانی را هم به حرکت در می‌آورد. الان هم در کشور بیش از یک میلیون نفر در حوزۀ تکواندو فعالیت می‌کنند؛ درست است؟
درست است. مدال‌آوری قهرمانان، ورزش همگانی را در کشور به حرکت در می‌آورد. از موقعی که در مسابقات المپیک مدال گرفتیم، خدا را شکر روندش روبه‌رشد بوده است. ما یک بانک اطّلاعاتی داریم و هر روز داریم آمار را می‌بینیم. این، هم در بخش آقایان است، هم در بخش بانوان است؛ چون رشته‌ی ما یک رشته‌ای است که بانوان هم به‌راحتی در آن فعّالیّت می‌کنند. برای خود شخص من، این خیلی خوشحال‌کننده است. من پیش خودم می‌گویم خدا را شکر ما کاری کردیم که یک تعدادی جوان به ورزش روی آورده‌اند. البتّه از این تعداد، شاید خیلی‌هایشان قهرمان نشوند یا در سطح قهرمانی نخواهند ورزش بکنند؛ ولی همین که آمده‌اند به سمت ورزش، خودش یک باقیات‌الصّالحاتی برای ما دارد و من می‌گویم که یک سری جوان را آوردیم در یک مسیر درستی، یعنی در مسیر ورزش. جوانی که بیاید در مسیر ورزش، من فکر می‌کنم از خیلی از معضلات اجتماعی دور می‌شود و هنگامی که فکر و ذهنش در ورزش باشد، می‌رود انرژی‌اش را با ورزش کردن تخلیه می‌کند و دیگر سراغ خیلی چیزها نمی‌رود. لذا در ورزش خود ما، واقعاً ‌این یکی از اولویّت‌های ما است. من تلاشم را می‌کنم که تا آنجایی که می‌توانم، جوان‌ها را به سمت ورزش بکشانم که حالا از آن‌ها حتماً قهرمان هم درمی‌آید، ولی اولویّت ما فقط قهرمانی نیست.

در واقع، ورزش همگانی هم از این طریق گسترش می‌یابد.
بله، ما الان در سطح روستاها هم تکواندو را فعّال کرده‌ایم و یک سری امتیازها را به کسانی که در مناطق محروم هستند می‌دهیم که بیایند در این زمینه فعّالیّت کنند. مثلاً در بحث مربّیگری، در آقایان، سنّ فرد حتماً‌ باید ۲۳ سال باشد و دان ۴ تکواندو را داشته باشد؛ در‌حالی‌که ما الان در مناطق محروم، این شرط سنّی را به ۲۱ سال رسانده‌ایم و یک دان پایین‌تر را هم در کلاس‌های مربّیگری‌مان داریم آموزش می‌دهیم و مربّی تربیت می‌کنیم تا بروند در مناطق محرومی که مربّی نیست یا کم است، فعّال بشوند و ورزشکاران را آموزش بدهند. بنابر‌این، به توسعه‌ی ورزش در روستاها هم داریم کمک می‌کنیم. ما گفتیم هر روستایی اگر فضایی داشته باشد و برای تکواندو بخواهد اختصاص بدهد، می‌آییم آن را تجهیز می‌کنیم، امکانات تکواندو را آنجا برقرار می‌کنیم و یک مربّی هم برای آموزش ورزشکاران می‌گذاریم. الان مثلاً‌ در استان گلستان، یک مربّی خانمی داریم که در سه روستا نزدیک به ۱۳۰ شاگرد دختر دارد. این خانم قبلاً در حیاط خانه بچّه‌ها را آموزش می‌داد، بعد ما پیگیری کردیم و یک فضای مخصوصی را برای آن‌ها تهیّه کردیم. این چیزها خیلی لذّت‌بخش است؛ واقعاً این‌ها شاید به اندازه‌ی همان مدال، برای خود شخص من باارزش است. ما نمی‌گوییم همه‌ی این‌ها می‌آیند قهرمان می‌شوند، ولی همین که به سمت ورزش می‌آیند و روحیّه‌ی امید در این‌ها زنده می‌شود خیلی ارزشمند است.

ممنون از اینکه وقت‌تان را در اختیار ما قرار دادید. در پایان اگر نکتۀ خاصی دارید برا.
تکواندو امروز خیلی بزرگ شده و خانواده‌ی خیلی بزرگی دارد. الان جمعیّت تکواندو بالای یک میلیون و سیصد هزار نفر است. البتّه خیلی بیشتر از این است؛ این‌ها ثبت‌شده‌ها هستند. خیلی‌ها هستند که مثلاً در همان روستاها یا خیلی جاهای دیگر در تکواندو فعّالیّت می‌کنند، امّا تعدادشان مشخّص نیست. یا مثلاً خیلی از پیش‌کسوت‌های ما هنوز هم دارند تکواندو کار می‌کنند، ولی نیامده‌اند اسم خودشان را ثبت کنند، چون نیازی نداشتند، چون ارتقاء کمربندی نداشتند یا چون مسابقه نمی‌دهند؛ ولی دارند تکواندو کار می‌کنند و تکواندوکار هستند. خدا را شکر که تکواندوی ما این‌قدر رشد کرده که خانواده‌ها به تکواندو اعتماد دارند و خیلی از قهرمان‌های رشته‌های دیگر هم بچّه‌هایشان را می‌آورند می‌گذارند برای یادگیری تکواندو: آقای امیررضا خادم می‌آمد می‌نشست اینجا، من می‌گفتم امیرخان شما چرا اینجایی، می‌گفت پسرم را آورده‌ام تکواندو؛ خب این نتیجه‌ی اعتمادی است که خدا را شکر به دست آمده. ولی این خانواده‌ی بزرگ نیاز به یک جای بزرگ دارد، نیاز به یک امکانات بیشتری دارد، چون خانواده‌ی ما پی‌در‌پی دارد بزرگ می‌شود و به همان اندازه جایمان دارد کوچک می‌شود.

لذا امروز تکواندو نیاز دارد تا زمین کنار فدراسیون تکواندو که ظاهراً متعلّق به وزارت نیرو است، در اختیار فدراسیون قرار بگیرد. این زمین هیچ جوری به درد این ارگان نمی‌خورد، چون هیچ دسترسی‌ای به این زمین ندارد؛ دسترسی به این زمین فقط از درِ فدراسیون ممکن است و اصلاً یک زمینِ خالی است. امیدواریم در این خصوص همکاری لازم صورت بگیرد تا ما بتوانیم این فدراسیون را یک مقداری بزرگ‌تر کنیم و امکاناتمان را بیشتر کنیم و بتوانیم حداقل خدمات لازم را برای قهرمانان جمهوری اسلامی ایران فراهم کنیم.

مدال‌آوری قهرمانان، ورزش همگانی را در کشور به حرکت در می‌آورد

|هادی ساعی
مردم ما خیلی قدرشناسند. واقعاً می‌گویم؛ خیلی قدرشناسند، ورزشکارهایشان را دوست دارند و به آن‌ها احترام می‌گذارند و اهمّیّت می‌دهند. و به نظر من، این بهترین سرمایه‌ی ورزشکارها است، بهترین سرمایه‌ی ماها است که هر جا می‌رویم، مردم به ما لطف می‌کنند، محبّت دارند و ما هم یک جاهایی که کم می‌آوریم، یاد این لطف و محبّت‌ها می‌افتیم.

[متن کامل]

• با الگوسازی و الگوپروری می‌توانیم به قلّه‌های ورزش برسیم
• از ورزشکار هم باید مثل یک سرباز حمایت کرد
• دفاع مقدّس ملّت ایران سرمشق مقاومت امّت اسلامی
• تلألؤهای رنگارنگ یک حقیقت واحد
• نسخه‌ای برای چالش‌های زندگی امروزی
• سازِ دشمن پسندِ دوقطبی سازی
• باید درجهت تحقق نرخ رشد باروری طبق برنامه هفتم حرکت کنیم

چرا مسئله جمعیت از نظر رهبر انقلاب اهمیت راهبردی

بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی

ما باید از روز ولادت[پیامبر]، این جور استفاده‌ای بکنیم: لَقَد کانَ لَکُم فی رَسولِ اللَهِ اُسوَةٌ حَسَنَة؛ و رسول‌الله را هم که عرض کردیم وضعش این جوری است. و لذاست که ما در جمهوری اسلامی این روز را روز عید قرار دادیم، روز وحدت قرار دادیم؛ یعنی از دوازدهم ربیع‌الاوّل که روایت اهل سنّت برای ولادت پیغمبر است تا هفدهم ربیع‌الاوّل که روایت شیعه است، بین این دو را ما یک هفته‌ی جشنی قرار دادیم، و اسمش را هم گذاشتیم «هفته‌ی وحدت». خب کار خوبی بود، امّا بایستی [این شعار] تحقّق پیدا کند، باید برویم به سمت عملی شدنِ این.

روایت تاریخی | «هفته وحدت چگونه نامگذاری شد؟»

شاید جالب باشد که بدانیم ایده‌ی نام‌گذاری هفته‌ای به‌نام «وحدت»، مربوط به دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران نیست. این نام‌گذاری پیش از انقلاب نیز در سیستان و بلوچستان اجرا شده است؛ زمانی‌که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ایرانشهر روزگار تبعید خود را سپری می‌کردند. روایت این نام‌گذاری را از سخنان رهبر انقلاب اسلامی بخوانیم:


شکل‌گیری اولین هفته وحدت در دوران تبعید
یکی از ابزارهای همیشه مورد استفاده‌ی دشمنان ملتهای مسلمان برای اختلاف، مسئله‌ی اختلافات مذهبی، شیعه و سنی و از این قبیل بوده. دعوا درست کنند، اختلاف ایجاد کنند، برادران را به جان هم بیندازند، اختلافات را بزرگ کنند، برجسته کنند، موارد اشتراک و اتحاد را ضعیف کنند، کمرنگ کنند، یک چیز کوچک را بزرگ کنند، برجسته کنند؛ این همه نقاط اشتراک را که بین برادران سنی و شیعه هست، کوچک کنند، ضعیف کنند؛ این کاری است که دائم انجام گرفته است، الان هم دارد انجام میگیرد.
جمهوری اسلامی از اولین روز در مقابل این توطئه ایستاده است؛ علت هم این است که ما ملاحظه‌ی کسی را نمیکنیم؛ این عقیده‌ی ماست. قبل از اینکه نظام اسلامی تشکیل بشود، برادران ما، بزرگان نهضت، بزرگان مبارزه‌ی انقلابی در آن روز - که هنوز خبری از حکومت اسلامی و جمهوری اسلامی نبود - در جهت وحدت شیعه و سنی تلاش میکردند. من خودم در بلوچستان تبعید بودم. از آن زمان تا حالا با علمای سنی حنفی شهرهای بلوچستان - ایرانشهر و چابهار و سراوان و زاهدان - با آنهائی که بحمدالله زنده هستند، رفیقیم، نزدیکیم، صمیمی هستیم. من آنجا تبعیدی بودم، دستگاه‌ها نمیخواستند بگذارند تلاشی از سوی ما انجام بگیرد؛ اما در عین حال ما گفتیم بیائید کاری کنیم که یک نشانه‌ای از اتحاد شیعه و سنی را در این شهر نشان بدهیم؛ که این مسئله‌ی هفته‌ی وحدت - ولادت نبی اکرم در دوازدهم ربیع‌الاول به روایت اهل سنت، و در هفدهم ربیع‌الاول به روایت شیعه - آن روز به ذهن ما رسید و در ایرانشهر آن را عمل کردیم؛ یعنی از دوازدهم تا هفدهم جشن گرفتیم. این یک فکر عمیقی بوده است، مال امروز و دیروز نیست. ۱۳۹۰/۰۷/۲۵


فکر وحدت اسلامی یک فکر زودگذر نیست
فکر وحدت اسلامی یک فکر زودگذرِ تازه‌پا نیست، بلکه از اعماق دل ما می‌جوشد. سنّی برای خود سنّی است، شیعه هم برای خود شیعه است، هرکدام عقاید و مناسکی دارند و هیچ کدام دیگری را مجبور نمی‌کند که مثل من وضو بگیر یا اعمال دیگر را مثل من انجام بده. حقیقت این است که هر دو به خدای واحد، قبله‌ی واحد، پیامبر واحد، اهداف و ارزشهای واحد و به اسلام واحد معتقدند. چرا اینها را فراموش کنیم؟! من در همان روزهایی که تبعید بودم - آقای مولوی قمرالدّینی این‌جاست - پیغام دادم، خودم به مسجد ایشان رفتم و گفتم بیایید این یک هفته میان هفده ربیع - که ما شیعه‌ها هفده ربیع را روز ولادت پیغمبر می‌دانیم و جشن می‌گیریم - و دوازده ربیع را - که شما سنّیها روز ولادت پیامبر می‌دانید - جشن بگیریم. ما بگیریم، شما هم بگیرید. ایشان هم قبول کرد. اتّفاقاً در همان روزهای اوّل و دوم در ایرانشهر سیل آمد و بساط همه چیز را به هم زد و ما در کار امداد مردم افتادیم و نتوانستیم کاری انجام دهیم. به این چیزها توجّه داشته باشید. خوب؛ طبیعی است که هر کسی برای عقاید خود احترام و ارزش قائل است. اما اگر زید به عقیده‌ی خود احترام می‌گذارد، مگر مستلزم این است که به عقیده‌ی عمرو اهانت کند؟! یا اگر عمرو به عقیده‌ی خود احترام می‌گذارد، مگر مستلزم این است که به زید اهانت کند؟! چرا؟! دشمن همین را می‌خواهد و این آتش عجیبی است اگر مشتعل شود.
الان شما ببینید در همین همسایگی این مرز ما، دستهایی اختلاف و تفرقه بین شیعه و سنّی را تحریک می‌کنند. سرِ همین اختلافات، همدیگر را کافر و فاسق و فلان می‌دانند و می‌کشند. این است که من تأکید می‌کنم و این نکته‌ی اساسی است. بله؛ از دوستان و علمای عزیز خیلی متشکّرم که تلاش کردید؛ اما این تلاش را تعمیق کنید و به دوستیها عمق ببخشید؛ هرکدام هم در مذهب خود پایدار و ثابت قدم بمانید. بحث علمی و فکری و غیره هم به جای خود محفوظ، خیلی خوب است و مانعی هم ندارد. اما مراقب اختلاف باشید؛ مراقب مردم باشید؛ مراقب دست دشمن باشید. ۱۳۸۱/۱۲/۰۲

علما به ندای وحدت پاسخ مثبت دادند
اوّلِ انقلاب هم اوّلین نقطه‌ای که امام، هیأت اعزام کردند، گمان می‌کنم بلوچستان بود. بنده را خواستند، یک حکم هم نوشتند که در رادیو خوانده شد. من با جماعتی راه افتادم و به بلوچستان رفتم. مرحوم مولوی عبدالعزیز ساداتی ملازهی آن موقع حیات داشتند؛ رفتیم ایشان را در سراوان دیدیم.
غرض؛ دوستان فراوانی از مجموعه‌ی علمای منطقه بودند که به ندای وحدت پاسخ مثبت دادند. بالاتر از این بگویم؛ در دلِ خودشان حقیقتاً این ندا وجود داشت. جامعه‌ی ایرانی و اسلامی از این وحدت سود برد. اوایل انقلاب با ایجاد درگیری و با استفاده از بعضی آدمهای ناباب توانستند در ایرانشهر و جاهای دیگر کارهایی بکنند؛ لیکن به جایی نرسید و اختلاف مورد نظر آنها بحمداللَّه به وجود نیامد...
من خودم همان سفری که آمدم، در ایرانشهر همه‌ی رؤسای طوایف را جمع کردم و در جلسه‌ای با آنها صحبت کردم و گفتم نظامِ جمهوری اسلامی بنا دارد که در سرتاسر کشور عدالت واقعی را اجرا کند؛ لذا ظلم و تعرّض و تبعیض را بین استانها و طوایف کشور هیچ تحمّل نمی‌کند و شما به این امر کمک کنید. به آنها گفتم که این نظام از نظام قبل به مراتب نیرومندتر است؛ چون آن نظام به دستگاههای امنیتی و اطّلاعاتی و سلاحِ خودش متّکی بود؛ اما این نظام به عواطف و دلها و علایق مردم متّکی است. ۱۳۷۹/۰۸/۱۶

دیدار جمعی از علما و بزرگان اهل سنت کشور با رهبر انقلاب

رهبر معظم انقلاب اسلامی پیش از ظهر امروز در دیدار جمعی از علما، امامان جمعه و مدیران مدارس علمیه اهل‌سنت سراسر کشور، حفاظت از هویت گران‌سنگ «امت اسلامی» را ضروری خواندند و با تأکید بر اهمیت وحدت اسلامی و تلاش‌های بدخواهان برای مخدوش کردن آن، گفتند: موضوع «امت اسلامی» به هیچ وجه نباید فراموش شود.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این دیدار که به مناسبت آغاز هفته وحدت و ایام سالروز ولادت با سعادت نبی اکرم(ص) برگزار شد، گفتند: مسئله هویت امت اسلامی، مسئله‌ای اساسی و فراتر از ملیت است و مرزهای جغرافیایی، حقیقت و هویت امت اسلامی را تغییر نمی‌دهد.

ایشان با اشاره به تلاش‌های خصمانه برای بی‌تفاوت کردن مسلمانان به هویت اسلامی خود، افزودند: این خلاف تعالیم اسلامی است که یک مسلمان از رنج مسلمانی دیگر در غزه یا دیگر نقاط جهان غافل باشد.

رهبر انقلاب اسلامی، علمای اهل‌سنت را به تکیه بر هویت اسلامی و امت اسلامی فراخواندند و با اشاره به طراحی‌ها و فعالیت‌های سابقه‌دار بدخواهان برای دامن زدن به اختلاف‌های مذهبی در جهان اسلام بویژه در ایران، خاطرنشان کردند: آنها با استفاده از ابزارهای فکری، تبلیغی و اقتصادی به دنبال جداسازی شیعه و سنی در کشور ما و هر منطقه دیگر اسلامی هستند و با اقداماتی همچون وادار کردن افرادی از طرفین به بدگویی به لجاجت و اختلاف دامن می‌زنند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، علاج و راه مقابله با این توطئه‌ها را تکیه بر وحدت خواندند و تأکید کردند: موضوع وحدت نه یک تاکتیک بلکه یک اصل قرآنی است.

رهبر انقلاب اسلامی با ابراز تأسف از برخی اقدامات دانسته یا نادانسته برای مخدوش کردن وحدت شیعه و سنّی گفتند: البته با وجود انبوه توطئه‌ها، جامعه اهل‌سنت ما مجدانه با این انگیزه‌های خصمانه مقابله کرده است که گواه آن ۱۵ هزار شهید اهل‌سنت در دفاع مقدس و مقاطع دیگر و شهادت جمع زیادی از علمای اهل‌سنت در راه حق و انقلاب است.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای دستیابی به هدف مهم عزت امت اسلامی را جز از راه اتحاد میسّر ندانستند و گفتند: امروز یکی از واجبات قطعی حمایت از مظلومان غزه و فلسطین است و اگر کسی از این تکلیف سرپیچی کند، قطعاً نزد پروردگار مورد سؤال قرار خواهد گرفت.

در این دیدار، مولوی عبدالرحمن چابهاری از علمای اهل‌سنت استان سیستان و بلوچستان و امام جمعه چابهار، مولوی عبدالرحیم خطیبی از علمای اهل‌سنت استان هرمزگان و امام جمعه قشم، و ماموستا عبدالسلام امامی از علمای اهل‌سنت آذربایجان غربی و امام جمعه مهاباد، با تقدیر از رویکردهای وحدت‌آفرین جمهوری اسلامی و رهبر انقلاب و حمایت‌های ایشان از جامعه اهل‌سنت، بر تقویت زمینه های وحدت‌زا و استفاده از ظرفیت‌های بومی بخصوص در مناطق سنی‌نشین برای پیشرفت کشور تأکید کردند و موضوع مقابله با جریان‌های تکفیری و افراط‌گرا را نیز یک ضرورت دانستند.
آنچه در ادامه در اختیار مخاطبان قرار میگیرد، «بسته‌های خبری» است که صرفاً جهت بازنشر سریع بیانات رهبر انقلاب اسلامی در رسانه KHAMENEI.IR و حساب‌های رسمی آن در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده و «متن کامل بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای» طبق روال مرسوم، تا ساعاتی دیگر در این پایگاه در بخش «بیانات» منتشر خواهد شد.

رهبر انقلاب در دیدار جمعی از علما و بزرگان اهل سنت کشور:
من سالهاست بر روی واژه‌ی «امت اسلامی» بالخصوص متعمداً تکیه می‌کنم که ما فراموش نکنیم که یک امتیم. بله؛ بعضی ایرانی هستیم، بعضی عراقی هستیم، بعضی شامی هستیم و غیر ذلک. لکن این مرزها حقیقت امت اسلامی را تغییر نمیدهد.

همه‌ی سعی دشمنان اسلام این بوده است که ما را نسبت به هویت واحده‌ای که اسمش «امت اسلامی‌» است بی‌تفاوت کند این نمیشود که من خودم را مسلمان بدانم اما از رنجی که یک مسلمان در میانمار یا در غزه یا در هند یا در فلان‌جا می‌کشد، خودم را غافل بدانم؛ این امکان ندارد، این خلاف تعالیم اسلامی و اصول اسلامی‌ است.

ممکن است شما به‌شخصه نتوانید یک کاری به کمک او انجام بدهید اما همدلی و هم‌دردی یک حقیقتی است، این بایستی وجود داشته باشد. ما همه‌ی تلاشمان، بنده بیشترِ تلاشم، همتم، در زمینه مسائل شیعه و سنی و این مسائلی که وجود دارد در کشور، ناظر به این جهت است که ما عنوان امت اسلامی را فراموش نکنیم.

این خبر در حال بروزرسانی است...

مروری بر بیانات رهبر انقلاب در پایان مراسم عزاداری هیئت‌های دانشجویی به مناسبت اربعین حسینی

اطلاع‌نگاشت | نقشه راه یک کارزار تمام‌نشدنی

در زیارت عاشورا، شما به امام حسین(علیه السّلام) عرض میکنید: یا اَبا عَبدِ اللّهِ اِنّی سِلمٌ لِمَن سالَمَکُم وَ حَربٌ لِمَن حارَبَکُم اِلىٰ یَومِ القِیامَة.
کارزار میان جبهه‌ی حسینی و جبهه‌ی یزیدی تمام‌نشدنی است؛ این کارزار ادامه دارد... قبل از دوران امام حسین (علیه السّلام) هم این دوجبهه‌ای وجود داشت، در زمان بعد از ایشان هم وجود داشته، امروز هم وجود دارد، تا آخر هم وجود خواهد داشت.

سیزده توصیه رهبر انقلاب به دولت چهاردهم

اطلاع‌نگاشت | قدردان نعمت خدمت باشید

رهبر انقلاب اسلامی در اولین دیدار رئیس جمهور و هیئت دولت چهاردهم (۱۴۰۳/۶/۶) توصیه‌هایی را خطاب به دولتمردان بیان داشتند که سرفصلهای این موارد سیزده‌گانه در این اطلاع‌نگاشت مرور شده است.

رهبر انقلاب در نخستین دیدار اعضای دولت چهاردهم، محورهای مهم حرکت این دولت در آینده را در قالب 13 توصیه کلیدی ترسیم کردند

13رهنمود راهگشا

گروه سیاسی- اولین دیدار رئیس جمهور و دولت چهاردهم با رهبر انقلاب در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد. حضرت آیت‌ا...خامنه‎ای در این دیدار با شکرگزاری تشکیل سریع دولت با همت رئیس جمهور و کمک ارزنده مجلس، نکات مهمی را همچون رعایت اولویت‌های فوری از جمله تورم و گرانی، چگونگی انتخاب مدیران و همکاران، حضور در میان متن مردم، ضرورت حکمرانی قانونمند در فضای مجازی و توجه به تولید به عنوان کلید حل مشکلات اقتصادی، بیان کردند. حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای با تمجید و تکریمِ حرکت پرشکوه اربعینی مردم، هفته دولت را تبریک گفتند و با گرامی‌داشت یاد شهیدان رجایی و باهنر و همچنین شهید رئیسی و همراهانش، ابراز امیدواری کردند هفته دولت در همه سال‎های طولانی خدمت دولت چهاردهم، هفته امید و مژده و گزارش‌های شادی‌بخش باشد. ایشان تشکیل به موقع دولت را لطف پروردگار و نعمتی بزرگ خواندند و از همه کسانی که بعد از حادثه تلخ شهادت آقای رئیسی و همراهانش به اداره عادی کشور و برگزاری انتخاباتی امن و سالم کمک کردند -از جمله دست‌اندرکاران دولت قبل، رسانه ملی و دیگر دستگاه‌ها- تشکر کردند.

برخی را تایید و برخی را هم تاکید کردم. تعداد زیادی را هم نمی‌شناختم و نظری نداشتم
رهبر انقلاب در بیان چگونگی مشورت رئیس جمهور با ایشان درباره کابینه گفتند: بنده تعدادی را که می‌شناختم و یا در مورد صلاحیت آن‎ها از منابع مورد وثوق مطمئن شده بودم، تأیید و بر برخی اسامی تأکید کردم اما درباره تعداد بیشتری که نمی‌شناختم گفتم نظری ندارم که ایشان توانست مجلس را قانع کند و برای همه رای اعتماد بگیرد.ایشان افزودند: امروز همه وزیران محترمی که مورد اعتماد رئیس جمهور و مجلس قرار گرفته‌اند، مقامات عالی‌رتبه کشورند و وظیفه همه، حمایت و کمک برای موفقیت آن‎هاست.

4 سال نعمت خدمت، زود می‌گذرد اما کارهای بزرگ می توان کرد مثل امیرکبیر و رئیسی عزیز
حضرت آیت‌ا...خامنه‌ای در اولین نکته خطاب به دولت جدید، فرصت خدمت به مردم و تلاش برای پیشرفت کشور را نعمت بزرگ الهی برشمردند و افزودند: این امانت خدا و مردم را قدرشناسی کنید و بدانید فرصت چهار سال خدمت به سرعت برق و باد می‌گذرد؛ البته در همین مدت هم می‌توان کارهای بزرگی کرد. همچنان که امیرکبیر در مدت سه سال کارهای بزرگی انجام داد و رئیسی عزیز هم در حدود سه سال خدمت برخی پایه‌گذاری‌های خوبی انجام داد که ان‌شاءا... ثمره آن به کشور خواهد رسید.

تجربه‌های مثبت و منفی ۴۵ سال اخیر نیز جزو ارزنده‌ترین نکات است که باید مورد توجه قرار گیرد
رهبر انقلاب اسلامی در دومین نکته، ‌شناخت داشته و ظرفیت‌ها را شرط کارآمدی دولت دانستند و گفتند: مثال‌های زیادی وجود دارد که در گذشته برخی مسئولان، استعدادها و ظرفیت‌های داخلی را نشناختند یا باور نداشتند و از این جهت ضررهایی به کشور وارد شد. ایشان ظرفیت‌های طبیعی و فراوان و ارزشمند، موقعیت جغرافیایی، قرار گرفتن میان چهارراه شمال و جنوب و غرب و شرق جهان و سواحل طولانی را از جمله ظرفیت‌های مادی خواندند و افزودند: ایمان مذهبی و سیاسی مردم و استعدادهای انسانی و میلیون‌ها جوان تحصیل‎کرده، ثروت بی‌بدیلی است که اگر آن‎ها را بشناسیم و از فکر و نیرویشان استفاده کنیم، بسیاری از مشکلات حل می‌شود. حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای ملت ایران را دارای ظرفیت نابغه‌سازی خواندند و با اشاره به نامدارانی چون خواجه نصیرالدین طوسی، ابن سینا، ملاصدرا و زکریا رازی گفتند: این‎ها نشانه ظرفیت بیکرانِ پرواز فکری ملت ایران است و اکنون نیز می‌توانیم از جوانان با استعداد کشور، نابغه پرورش دهیم.رهبر انقلاب، ظرفیت‌های سیاسی، عمق راهبردی و قدرت منطقه‌ای را از دیگر ظرفیت‌های ایران برشمردند و افزودند: تجربه‌های مثبت و منفی ۴۵ سال اخیر نیز جزو ارزنده‌ترین نکات است که باید مورد توجه قرار گیرد.

همکاران جوان، مومن، انقلابی، متعهد و پرانگیزه را انتخاب کنید تا گره‌ها را باز کنند
تبیین نکات ضروری در انتخاب همکاران دولت جدید، سومین نکته سخنان رهبری در این دیدار بود. ایشان گفتند: همکاران جوان، مومن، انقلابی، متعهد و پرانگیزه را انتخاب کنید تا گره‌ها را باز کنند و با پرورش آن‎ها در مدیریت‌های رده‌های مختلف از پایین، به‎تدریج نسلی از مدیران برجسته و پرانگیزه برای فردای کشور شکل گیرد.رهبر انقلاب به رئیس جمهور توصیه کردند: صد جوان با این خصوصیات را به‎کار گیرید و در پایان دولت، صد مدیر قوی و آماده تحویل دهید که این کار بسیار بزرگی خواهد بود؛ البته شهید رئیسی هم در این زمینه توفیقاتی داشتند.

کارشناسی را انتخاب کنید که به دنبال نسخه‌های نسخ شده خارجی نباشد
ایشان در نکته بعدی با اشاره به اشارات رئیس جمهور به موضوع کارشناسان، تأکید کردند: درباره استفاده از کارشناسان عقیده راسخ دارم؛ چرا که این کار ضمن پیشبرد کشور و رضایت مردم، حکمرانی را خردمندانه و اندیشه‌ورزانه می‌کند و از دایره کار محفلی، رفاقتی و توصیه‌ای نجات می‌دهد. رهبر انقلاب در عین حال تأکید کردند: در استفاده از کارشناسان باید مراقب بود که ته‌نشین‌های ذهنی غلط در لباس و ادبیات کارشناسی خود را تحمیل نکند.ایشان با استناد به فرمایش امیرمومنان(ع) افزودند: در مشورت و خواستن نظر کارشناسی نباید با بخیل، ترسو و حریص مشورت کرد؛ چرا که خلقیات رفتاری آن‎ها در رای کارشناسی و مشورت‌هایشان اثر می‌گذارد و مشکل ایجاد می‌کند. حضرت آیت‌ا...خامنه‌ای، ایمان، صداقت، شناخت و اعتقاد به توانمندی‌های داخلی و ملی را ویژگی‌ها‌ی ضروری کارشناس مفید برشمردند و گفتند: کارشناسی که به دنبال نسخه‌های نسخ‌شده و قدیمی و بی‌اعتبار خارجی است، هیچ فایده‌ای ندارد.

به این حرف‎ها که اگر سفر استانی کردید بگویند پوپولیسم و عوام‌گرایی است، توجه نکنید
رهبر انقلاب در توصیه‌ای دیگر مسئولان دولت را به حضور در بین مردم سفارش کردند و گفتند: به این حرف‎ها که اگر سفر استانی کردید بگویند پوپولیسم و عوام‌گرایی است، توجه نکنید چرا که اطلاع از متن زندگی مردم با کارتابل و گزارش‌های کتبی امکان‌پذیر نیست، حتی اگر گزارش‌های خوبی باشد؛ بنابراین سفر استانی و حضور در بین مردم از جمله روستاها و تصمیم‌گیری بر اساس مشاهدات و شنیده‌ها را دنبال کنید.

پیوست عدالت یک کار تشریفاتی نیست، یک امر واقعی است
نکته مهم بعدی که حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای اهمیت آن را جزو بیّنات نظام و انقلاب دانستند، مسئله عدالت بود. ایشان با اشاره به تصویب و اجرای برنامه‌ها و قوانین مختلف، تعیین تأثیر آن‎ها در تحقق عدالت را بسیار مهم برشمردند و خاطرنشان کردند: چند سال قبل مسئله پیوست عدالت را مطرح کردیم و گفتیم که برای هر قانون و تصمیم مهم باید پیوست عدالت تهیه شود که مرحوم آقای رئیسی نیز مقداری در این زمینه پیش رفت و کارهایی انجام داد اما نیمه‌کاره ماند. رهبر انقلاب، پیوست عدالت را نه یک کار اداری و فرم کاغذی و تشریفاتیِ ضمیمه به قوانین بلکه یک امر واقعی و در متن قوانین و برنامه‌ها خواندند و افزودند: پیوست عدالت یعنی مراکزی مانند سازمان برنامه و بودجه که تصمیم‌سازی یا آماده‌سازی لوایح و قوانین را برعهده دارد و یا گروهی از طرف رئیس‌جمهور موظف شوند که تأثیر برنامه‌ها و قوانین را بر شاخص‌های عدالت اجتماعی از جمله فاصله طبقاتی بسنجند و در صورت افزایش شکاف طبقاتی، آن قسمت از برنامه را حذف کنند. ایشان با اشاره به اطلاع از تولید نرم افزاری به دست گروهی از جوانان دانشگاهی در خصوص انطباق برنامه‌ها و قوانین با پیوست عدالت، مسئولان را به دعوت از این گروه و استفاده از محصول آن‎ها در صورت مفید بودن توصیه و تأکید کردند: عدالت با گفتن و بیان مکرر زبانی محقق نمی‌شود بلکه انگیزه و ورود در میدان می‌طلبد که خوشبختانه این انگیزه در رئیس‌جمهور وجود دارد و باید به‌گونه‌ای عمل شود که هیچ مسئولی نتواند از راه منتهی به عدالت، تخلف کند.

حل مسئله گرانی و تورم جزو اولویت‌های فوری است
حضرت آیت‌ا...خامنه‌ای در توصیه هفتم، رعایت اولویت‌ها با توجه به منابع و فرصت محدود و کارهای زیاد پیش رو را مورد توجه قرار دادند و افزودند: برخی اولویت‌ها مربوط به مسائل فوری است مانند مسئله تورم و گرانی است که باید به‎صورت مناسبی آن‎ها را حل کرد اما برخی اولویت‌ها ناظر به مسائل زیرساختی است که اگر امروز از آن غفلت شود ۱۰ سال بعد باید به ناچار آن کار را آغاز کرد.ایشان انرژی هسته‌ای را از جمله اولویت‌های زیرساختی و ضروری برای آینده کشور دانستند و با ناوارد دانستن برخی اظهارات تردیدآمیز درباره فواید آن، گفتند: کشور نمی‌تواند خود را از یک مسئله علمی، فنی و پیشرفته دنیا محروم کند و با عقب افتادن از این مسیر سال‎ها بعد به دنبال آغاز آن باشد.رهبر انقلاب، طرح‌های دولت در زمینه تکمیل مسیرهای شمال- جنوب و شرق- غرب را با توجه به ظرفیت‌های ارتباطی مهم کشور یکی دیگر از اولویت‌های غیرقابل صرف‌نظر خواندند و افزودند: مسئله امنیت غذایی، خودکفایی در گندم، روش‌های نوین آبیاری در کشاورزی، توسعه بخش‌های بالادستی نفت و استفاده هرچه ممکن از امکانات برای به‎کارگیری شیوه‌های جدید استخراج نفت و گاز و همچنین تولید محصولات متنوع و پرشمار در بخش‌های پایین‌دستی از دیگر اولویت‌های مهم پیش روی کشور است.

باید در فضای مجازی حکمرانی قانونمند وجود داشته باشد
موضوع فضای مجازی، نکته هشتم رهبر انقلاب خطاب به دولتمردان بود. ایشان گفتند: امروز فضای مجازی دیگر مجازی نیست بلکه واقعیت رو به توسعه در زندگی مردم است؛ بنابراین، در فضای مجازی باید حکمرانی قانونمند وجود داشته باشد. ایشان تعبیر سابق خود از فضای مجازی کشور به رها و ول بودن را ناشی از نبود حکمرانی قانونمند خواندند و گفتند: اگر در این زمینه خلأ قانونی دارید، قانون مورد نیاز را ایجاد کنید و بر اساس آن زمام کار را به دست بگیرید، همچنان‎که در همه دنیا با جدیت این کار را می‌کنند؛ به‎گونه‌ای که اکنون می‌بینید که فرانسوی‌ها آن فرد را به‎خاطر نقض حکمرانی خود بازداشت کرده‌اند. حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای تأکید کردند: نقض حکمرانی قابل قبول نیست. کشور در اختیار شماست و در قبال آن وظیفه و مأموریتی دارید و نباید اجازه دهید حکمرانی شما را نقض کنند. ایشان با اشاره به روشن بودن مبنای حرفشان درباره فضای مجازی و در عین حال اصرار برخی افراد بر سوءبرداشت یا فهم غلط، گفتند: اگر فضای مجازی در کشور قانونمند شود، تبدیل به فرصت می‌شود اما بدون حکمرانی قانونمند، به تهدید تبدیل خواهد شد.

باید بر لایه‌های عمیق و متنوع هوش مصنوعی مسلط شد
رهبر انقلاب در بحث فضای مجازی، بار دیگر مسئله مهم هوش مصنوعی و شتاب عجیب و حیرت‌آور این فناوری در دنیا را مورد توجه قرار دادند و گفتند: اکنون دستگاه‎های نظامی و غیرنظامی ما در حال بهره‌برداری از این فناوری هستند اما این استفاده نباید ما را فریب دهد زیرا صرف بهره‌برداری امتیاز نیست بلکه باید بر لایه‌های عمیق و متنوع این فناوری مسلط شد. ایشان عقب ماندن از تسلط بر لایه‌های عمیق هوش مصنوعی را موجب ایجاد یک محدوده انحصاری دیگر مانند انرژی اتمی به‌دست کشورهای مسلط بر این فناوری دانستند و افزودند: فرصت‌طلبان و قدرت‌طلبان دنیا در آینده یک آژانس هوش مصنوعی ایجاد می‌کنند و اجازه ورود کشورهای دیگر به برخی بخش‌ها و لایه‌های آن را نخواهند داد.

کلید حل مشکلات اقتصادی کشور در تولید و تقویت و افزایش عرضه است
رهبر انقلاب در توصیه نهم، کلید حل مشکلات اقتصادی کشور را در تولید و تقویت و افزایش عرضه دانستند و گفتند: با تقویت و جدی گرفتن مسئله تولید، مشکلات تورم، اشتغال و ارزش پول ملی حل می‌شود.ایشان لازمه پیشرفت تولید ملی را کمک دولت و بهبود مسائلی از جمله محیط کسب و کار خواندند و با اشاره به دیدار چند ماه قبل خود با جمعی از کارآفرینان، گفتند: توانایی‌های در اختیار فعالان بخش تولید شگفت‌آور است که البته همه آن ها معتقدند برای تقویت تولید، به کمک دولت احتیاج دارند.

وزیر بهداشت به طور جدی مسئله جمعیت را پیگیری کند
حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای در توصیه‌ای دیگر با اشاره به خطر پیری زودهنگام جمعیت کشور، بر ضرورت پویایی و انعطاف سیاست‌ها متناسب با نیازهای کشور تاکید کردند و گفتند: وزیر بهداشت به‎طور جدی مسئله جمعیت را پیگیری کند و با اقدامات لازم از جمله نظارت بر شبکه بهداشت جلوی موانع افزایش جمعیت را بگیرد؛ چرا که کشور به جمعیت جوان احتیاج دارد و در صورت دچار شدن به عاقبت تلخ پیری جمعیت، دیگر علاجی وجود ندارد.

منافاتی ندارد با دشمن تعامل کنیم، اما نباید به او امید بست
حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای در توصیه یازدهم، نهراسیدن از موانع را مورد تأکید قرار دادند و با اشاره به این واقعیت که هیچ برنامه و کاری بی‌مانع نیست، افزودند: گزینه اول بعضی‌ها در برخورد با موانع، عقب‌نشینی است اما این رویکرد خطاست و باید از مانع عبور کرد و یا آن را دور زد و البته بعد از انجام همه کارها، گاهی یک عقب‌نشینی تاکتیکی هم ممکن است لازم باشد اما نباید به محض برخورد با مانع از حرف و رأی خود عقب‌نشینی کرد. ایشان در نکته‌ای دیگر با تأکید بر این‎که به دشمن نباید امید بست و منتظر آن ماند، گفتند: این واقعیت در سخنان رئیس‌جمهور و اظهارات چند روز قبل وزیر امور خارجه نیز وجود داشت؛ البته این منافاتی ندارد که در جایی با دشمن تعامل کنیم بلکه مسئله این است که نباید به او امید بست و اعتماد کرد.
آخرین و سیزدهمین توصیه رهبر انقلاب به دولتمردان، توصیه به معنویت و ارتقای ایمان و اعمال عبادی، انس بیشتر با قرآن و تضرع به درگاه پروردگار بود. ایشان با اشاره به الگوبودن مسئولان در چشم مردم و کارکنان دستگاه‎ها، توجه بیش از پیش به رفتارها را در دولتمردان ضروری‌ دانستند و برای دولتمردان در خدمت به اسلام و مردم و ایران، موفقیت آرزو کردند. در ابتدای این دیدار دکتر مسعود پزشکیان با گرامی‎داشت یاد شهیدان دولت و خدمت به‎ویژه آقای رئیسی، دولت چهاردهم را کابینه‌ای مشورتی با مشارکت همه جناح‌های سیاسی و کمیته‌های تخصصی برشمرد که با شعار وفاق و همدلی و برای اقدام در چارچوب سیاست‌های کلی نظام، سند چشم‌انداز و برنامه هفتم تشکیل شده است.
رئیس جمهور « رسیدگی به مناطق محروم» و «توجه به کسانی‎که دیده نمی‌شوند» را دو کارویژه مهم دولت خود خواند و گفت: قدم اول در مسیر اصلاح امور کشور، وحدت، همدلی، اعتصام به حبل‌ا... و انسجام تحت هدایت‌های رهبری است تا بتوانیم در برابر تمام مشکلات و دشمنان‌مان بایستیم.آقای پزشکیان افزود: رضایتمندی مردم از مسئولان به رفتار «منصفانه و با احترام» با آن‎ها بستگی دارد نه تحریم‌های ظالمانه دشمنان.رئیس جمهور در پایان سخنانش با اشاره به ضرورت پرهیز از اختلافات نفسانی، تأکید کرد: اگر در داخل کشور و در میان امت اسلامی ید واحده شکل بگیرد، آمریکا، اروپا و دیگر کشورهایی که ظالمانه از جنایت‌های رژیمِ نسل‌کشِ صهیونیستی حمایت می‌کنند، ناکام خواهند ماند.

هزار راه نرفته در هوش مصنوعی

رهبر انقلاب مجدد بر ضرورت توسعه فناوری هوش مصنوعی کشور تاکید کردند. دبیر ستاد ملی توسعه این فناوری در گفت وگو با خراسان به آینده هوش مصنوعی ایران امیدوار است

کشمکش اسب با اسب بخار در عصر هوش مصنوعی

بیانات در پایان مراسم عزاداری اربعین حسینی

اربعین ۱۴۴۶

بسم الله الرّحمن الرّحیم

مثل همه‌ی اربعینهای دیگر، امروز شما جوانان عزیز این حسینیّه را با حضور خودتان، با احساسات پاک خودتان، نورانی کردید؛ از همه‌ی شما تشکّر میکنم به خاطر حضورتان و برنامه‌ای که بحمدالله به بهترین وجهی انجام گرفت. برنامه‌ها بسیار خوب بود، سرود خوب بود، تلاوت قرآن خوب بود، زیارتی که خواندند بسیار خوب بود، منبر بسیار خوب بود، برنامه‌ی آقای مطیعی(۱) بسیار خوب بود؛ بحمدالله همه‌ی برنامه‌هایی که شما اینجا اجرا کردید، برنامه‌های پُرمغز، پُرمعنا و آموزنده‌ای بود.

در زیارت عاشورا، شما به امام حسین (علیه السّلام) عرض میکنید: یا اَبا عَبدِ اللهِ اِنّی سِلمٌ لِمَن سالَمَکُم وَ حَربٌ لِمَن حارَبَکُم اِلىٰ یَومِ القِیامَة.(۲) «اِلىٰ یَومِ القِیامَة» یعنی چه؟ یعنی این کارزار میان جبهه‌ی حسینی و جبهه‌ی یزیدی تمام‌نشدنی است؛ این کارزار ادامه دارد. جبهه‌ی حسینی خودش را معرّفی کرده؛ امام حسین (علیه السّلام)، در همین سفر کربلا، در چند جا مشخّص کرده که حرفش چیست، هدفش چیست. فرمود: اِنَّ رَسولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ قالَ مَن‌ رَأَى سُلطاناً جَائِرا؛ مسئله، مسئله‌ی ظلم است، مسئله‌ی جُور است. مُستَحِلّاً لِحُرُمِ اللهِ ناکِثاً لِعَهدِ اللهِ ... یَعمَلُ فی عِبادِ اللهِ بِالجَورِ وَ العُدوان؛(۳) مسئله این است. این جبهه‌ی حسینی است که در مقابله‌ی با ظلم فعّالیّت میکند و جهاد میکند. نقطه‌ی مقابلش هم جبهه‌ی جُور است، جبهه‌ِی ظلم است، جبهه‌ی شکستن عهد الهی است.

امروز شما در دنیا این را می‌بینید، قبل از دوران امام حسین (علیه السّلام) هم این دوجبهه‌ای وجود داشت، در زمان بعد از ایشان هم وجود داشته، امروز هم وجود دارد، تا آخر هم وجود خواهد داشت. در همه‌ی اینها «اِنّی سِلمٌ لِمَن سالَمَکُم»؛ با هر کسی که در جبهه‌ی شما است، من خوبم؛ «حَربٌ‌ لِمَن حارَبَکُم‌»، با هر کسی که با جبهه‌ی شما میجنگد، میجنگم. این جنگ اَشکال مختلفی دارد: در دوران شمشیر و نیزه یک جور است، در دوران اتم و هوش مصنوعی و امثال اینها یک جور دیگر است، ولی هست؛ در دوران تبلیغات به وسیله‌ِی شعر و قصیده و حدیث و بیان کلمات یک جور است، در دوران اینترنت و کوانتوم و امثال اینها هم یک جور دیگر است، ولی هست؛ در دوران دانشجو بودنِ انسان یک جور است، در دوران مدیر شدن و مسئول شدن یک جور دیگر است؛ در همه‌ِی احوال هست. «حَربٌ‌ لِمَن‌ حارَبَکُم» نباید فراموش بشود. «حَربٌ‌ لِمَن‌ حارَبَکُم» همیشه به معنای تفنگ به دست گرفتن نیست؛ به معنای درست اندیشیدن، درست سخن گفتن، درست شناسایی کردن، دقیق به هدف زدن است؛ «حَربٌ‌ لِمَن حارَبَکُم» این‌جوری است. بدانید وظیفه چیست، بشناسید راهی را که باید بپیمایید. اگر این‌جور فکر کردیم، این‌جور شناسایی کردیم، این‌جور همّت کردیم، زندگی معنا پیدا میکند، زندگی هدف پیدا میکند. پول لایق این نیست که هدف زندگی باشد؛ مقام و قدرت و موقعیّتهای اجتماعی حقیرتر از آن هستند که هدف زندگی انسان قرار بگیرند. هدف زندگی بندگی است، رسیدن به خدا است. راهش هم فقط همین است: سِلمٌ لِمَن سالَمَکُم وَ حَربٌ‌ لِمَن حارَبَکُم.

جوانی‌تان را قدر بدانید؛ میدان وسیعی در مقابل شما است. ان‌شاءالله شصت سال دیگر، هفتاد سال دیگر شما در این دنیا حضور خواهید داشت و کار خواهید داشت؛ از این فرصت استفاده کنید؛ برای این فرصت طولانی برنامه‌ریزی کنید؛ برای اینکه برنامه‌ریزی‌تان درست از آب دربیاید فکر کنید؛ برای اینکه درست بتوانید فکر کنید با قرآن آشنا بشوید، قرآن را بخوانید، تأمّل کنید، از کسانی که پیش از شما و بیش از شما تأمّل کردند یاد بگیرید. یاد گرفتن ننگ نیست، افتخار است؛ همیشه باید یاد بگیریم، تا آخر عمر باید یاد بگیریم. فکر کنید، مطالعه کنید، شناسایی کنید، آنجایی که اقدام لازم است اقدام کنید. اقدام یک وقت در آزمایشگاه است، یک وقت در کلاس درس است، یک وقت داخل محیط دانشگاه است، یک وقت در محیط اجتماعی است، یک وقت در محیط سیاسی است، یک وقت در راه کربلا است، یک وقت در راه فلسطین است، یک وقت شعار برای اهداف عالیه‌ی اسلامی است. انقلاب اسلامی این راه را روی ما باز کرد. عزیزان من، جوانهای من! شماها آن روزگار را ندیدید؛ خوشحال باشید که ندیدید. ما دیدیم آن روزگار را؛ روزگار بدی بود، روزگار سختی بود، روزگار سیاهی بود، روزگار یأس بود. انقلاب ورق را برگرداند، انقلاب راه را باز کرد، انقلاب به ما فرصت داد. میتوانیم از این فرصت استفاده کنیم؛ شما میتوانید از این فرصت استفاده کنید. میشود هم استفاده نکرد؛ اگر استفاده نکردیم، خسران است؛ اگر استفاده کردیم، فلاح است: قَد اَفلَحَ‌ المُؤمِنون‌.(۴) ان‌شاءالله که موفّق و مؤیّد باشید.

والسّلام علیکم و رحمة ‌الله و برکاته

(۱ آقای میثم مطیعی (ذاکر اهل‌بیت)

(۲ کامل الزّیارات، ج ۱، ص ۱۷۶

(۳ بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۳۸۱ (با اندکی تفاوت)

(۴ سوره‌ی مؤمنون، آیه‌ی ۱

مراسم عزاداری هیئتهای دانشجویی و قرائت زیارت اربعین حسینی در حسینیه امام خمینی

همزمان با اربعین حسینی امروز (یکشنبه) مراسم عزاداری هیئت‌های دانشجویی در حسینیه امام خمینی(ره) و در حضور رهبر انقلاب اسلامی برگزار شد.

در این مراسم ضمن قرائت زیارت اربعین، حجت الاسلام و المسلمین اصلانی به ایراد سخن پرداخت و مداحان اهل‌بیت(ع) در رثای سالار شهیدان، نوحه‌سرایی کردند.

در پایان این مراسم نماز ظهر و عصر به امامت حضرت آیت‌الله خامنه‌ای اقامه شد.

رهبر انقلاب اسلامی در بین دو نماز در سخنانی با اشاره به زیارت عاشورا، کارزار میان جبهه حسینی و جبهه یزیدی را مستمَر و تمام نشدنی و در عین حال نحوه این کارزار را به تناسب شرایط و اقتضائات متفاوت خواندند و تأکید کردند: انقلاب اسلامی ایران، فرصت و میدان وسیعی را در مقابل جوانان گشوده است و باید از این فرصت، با برنامه‌ریزی و شناخت صحیح وظیفه، اقدام لازم و به‌موقع را در جهت اهداف عالیه انقلاب انجام داد تا زمینه پیشرفت و فلاح و رستگاری فراهم شود.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای هدف از قیام امام حسین(ع) را مقابله با ظلم و جور خواندند و افزودند: شیوه‌های مقابله جبهه حسینی با ظلم و جور به تناسب شرایط متفاوت است، این مقابله در دوران شمشیر و نیزه به یک گونه است و در دوران اتم و هوش مصنوعی به گونه‌ای دیگر، در دوران تبلیغات با شعر و قصیده و حدیث شیوه خاص خود را داشت و در دوران اینترنت و کوانتوم نیز شیوه‌های دیگری را باید به کار گرفت.

ایشان با اشاره به اینکه این وظیفه در دوران دانشجویی به یک گونه است و در دوران مسئولیت به گونه‌ی دیگر، خاطرنشان کردند: مقابله جبهه حسینی با جبهه یزیدیان همیشه به معنای تفنگ به دست گرفتن نیست بلکه باید درست اندیشید، درست سخن گفت، درست شناسایی کرد و وظیفه را شناخت و دقیق به هدف زد.

رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه اگر در این مسیر حرکت کردیم، زندگی معنا و هدف پیدا می‌کند، گفتند: جوانان باید دوران کنونی را که به برکت انقلاب اسلامی، میدان وسیعی در مقابل آنها گشوده شده است، قدر بدانند و با برنامه‌ریزی و مطالعه و فکر صحیح که لازمه آن آشنایی با قران و تأمل در آن است، اقدام به‌موقع انجام دهند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای خاطرنشان کردند: این اقدام به‌موقع، گاهی در محیط دانشگاه معنا پیدا می‌کند، زمانی در فضای اجتماعی و یا سیاسی لازم است و گاهی هم این اقدام، در راه کربلا و فلسطین و اهداف عالیه ضرورت پیدا می‌کند.

ایشان در پایان تأکید کردند: استفاده جوانان از این فرصت تاریخی، به معنای فلاح و رستگاری است و اگر از این فرصت استفاده و به وظیفه عمل نشود، نتیجه آن خسران خواهد بود.

آنچه در ادامه در اختیار مخاطبان قرار میگیرد، «بسته‌های خبری» است که صرفاً جهت بازنشر سریع بیانات رهبر انقلاب اسلامی در رسانه KHAMENEI.IR و حساب‌های رسمی آن در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده و «متن کامل بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای» طبق روال مرسوم، تا ساعاتی دیگر در این پایگاه در بخش «بیانات» منتشر خواهد شد.

رهبر انقلاب در جمع عزاداران هیئتهای دانشجویی اربعین حسینی:
در زیارت عاشورا شما عرض می‌کنید به امام حسین علیه‌السلام: یا اباعبدالله انّی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم الی یوم القیامة. «انی سلم لمن سالمکم» یعنی با هر کسی که در جبهه شماست من خوبم، «حرب لمن حاربکم» یعنی با هر کسی که با جبهه شما می‌جنگد، می‌جنگم.

این جنگ اشکال مختلفی دارد. در دوران شمشیر و نیزه یک جور است، در دوران اتم و هوش مصنوعی و امثال اینها یک جور دیگر است، ولی هست. در دوران تبلیغات به ‌وسیله شعر و قصیده و حدیث و بیان کلمات یک جور است، در دوران اینترنت و کوانتوم و امثال اینها هم یک جور است، ولی هست. در دوران دانشجو بودن انسان یک جور است، در دوران مدیر شدن و مسئول شدن یک جور دیگر است، در همه احوال هست.

«حرب لمن حاربکم» همیشه به معنای تفنگ به دست گرفتن نیست، به معنای درست اندیشیدن، درست سخن گفتن، درست شناسایی کردن، دقیق به هدف زدن است. بدانید وظیفه چیست، بشناسید راهی را که باید بپیمایید. اگر این‌جور فکر و شناسایی و همت کردیم، زندگی معنا و هدف پیدا می‌کند.

پول و مقام و قدرت و موقعیت‌های اجتماعی حقیرتر از آنند که هدف زندگی انسان قرار بگیرد. هدف زندگی، بندگی و رسیدن به خداست، راهش هم فقط همین است: سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم.

جوانی‌تان را قدر بدانید. میدان وسیعی در مقابل شماست، ان‌شاءالله ۷۰ سال دیگر، ۶۰ سال دیگر شما در این دنیا حضور خواهید داشت و کار خواهید داشت. از این فرصت استفاده کنید. برای این فرصت طولانی برنامه‌ریزی کنید. برای اینکه برنامه‌ریزی‌تان درست از آب در بیاد، فکر کنید.

برای اینکه درست بتوانید فکر کنید، با قرآن آشنا بشوید. قرآن را بخوانید، تأمل کنید. از کسانی که پیش از شما و بیش از شما تأمل کردند، یاد بگیرید. یاد گرفتن ننگ نیست، افتخار است، همیشه باید یاد بگیریم، تا آخر عمر باید یاد بگیریم.

فکر کنید، مطالعه کنید، شناسایی کنید، آنجایی که اقدام لازم است، اقدام کنید. اقدام یک وقت در آزمایشگاه وکلاس درس و محیط دانشگاه است، یک وقت محیط اجتماعی است، یک وقت محیط سیاسی‌ است، یک وقت راه کربلاست، یک وقت راه فلسطین است.

چرا و چگونه باید در برابر جنگ روانی دشمن ایستاد؟

«قایق‌های توپ‌دار» اینجا به گل نشسته‌اند

رهبر معظّم انقلاب اسلامی، چهارشنبه‌ی هفته‌ی گذشته، در دیدار دست‌اندرکاران کنگره‌ی ملّی شهدای استان کهگیلویه و بویراحمد با ایشان، یکی از پایه‌های اصلی جنگ روانی علیه ملّت عزیز ایران اسلامی را بزرگ‌نمایی از توانایی‌های دشمنان خواندند و گفتند: «از ابتدای پیروزی انقلاب، آنها به شیوه‌های مختلف به ملّت ما تفهیم و القاء می‌کردند که باید از آمریکا، انگلیس و صهیونیست‌ها بترسید.»

ایشان هنر بزرگ امام خمینی رحمةالله‌علیه را بیرون راندن ترس از دل‌های ملّت و خودباوری و اعتمادبه‌نفس دادن به آن‌ها دانستند و افزودند: «ملّت ما احساس کرد که با اتّکاء به نیرو و توان درونی خود، قادر به انجام کارهای بزرگ است و دست دشمن آن‌چنان که وانمود می‌کند پُر نیست.»

رهبر انقلاب اسلامی هدف دشمن از جنگ روانی در عرصه‌ی نظامی را ایجاد ترس و عقب‌نشینی خواندند و گفتند: «به تعبیر قرآن کریم، عقب‌نشینی غیر تاکتیکی در هر میدانی، چه عرصه‌ی نظامی و چه میدانهای سیاسی، تبلیغاتی و اقتصادی، غضب الهی را به دنبال دارد.»

ایشان احساس ضعف و انزوا و تسلیم شدن در مقابل خواسته‌های دشمن را از آثار بزرگ‌نمایی توان آن در عرصه‌ی سیاسی دانستند و افزودند: «دولتهایی که با ملّتهای بزرگ و کوچک، امروز در مقابل خواسته‌های مستکبران تسلیم هستند، اگر به ملّتها و توانایی‌های خود تکیه کنند و واقعیّت توان دشمن را به دور از بزرگ‌نمایی بشناسند، میتوانند به خواسته‌های آنها "چَشم" نگویند.»

امّا استفاده از ابزار تهدید، بزرگ‌نمایی توانایی‌ها و ارعاب حریف در صحنه‌ی بین‌الملل از این طریق، چه پیشینه‌ای دارد و مستکبران عالم چگونه از آن استفاده می‌کنند؟

دیپلماسی قایق‌های توپ‌دار
استفاده از ابزار ارعاب و تهدید، شیوه‌ای کهن در روابط جهانی است. یکی از اصطلاحات مطرح و مشهور در این زمینه «دیپلماسی قایق‌های توپ‌دار» است. این اصطلاح به حدود دو قرن پیش و زمان استعمار کلاسیک بازمی‌گردد. کشورهای استعماری کشتی جنگی خود را به نزدیکی سواحل کشور مورد نظر می‌فرستادند و به دنبال آن، فرستادگان کشور استعماری برای مذاکره ــ در واقع، برای باج‌خواهی ــ وارد آن کشور می‌شدند و به‌راحتی امتیازات دلخواه خود را دریافت و در گام‌های بعدی، به‌راحتی آن کشور را به خود وابسته می‌کردند.

این مفهوم، در طیّ دوره‌های مختلف، تغییراتی کرده و انوع و اقسام آن معرّفی شده است. «دیپلماسی اجبار» یکی دیگر از انواع این نوع ابزار است. علاوه بر تهدید نظامی، «دیپلماسی اجبار» شامل چندین ابزار غیر جنگی دیگر از جمله تحریم‌های اقتصادی، انزوای سیاسی، حمله‌ی سایبری، حمایت از نیروهای مخالف و راه‌اندازی کمپین‌های رسانه‌ای است. هدف از این اقدامات این است که تصمیم‌گیرندگانِ یک دولت را تحت فشار حدّاکثری قرار دهند تا سیاست‌های خود را تغییر دهند و خواسته‌های دولت زورگو را رعایت کنند.

استفاده از ابزار تهدید و ارعاب ــ چماق ــ نسبت به دوران قبل پیچیده‌تر شده و طرف زورگو برای دستیابی سریع‌تر و راحت‌تر به خواسته‌های خود، ارائه‌ی مشوّق‌ها را نیز به این سیاست افزوده است؛ اصطلاحاً، ترکیبی از چماق و هویج. این سیاست، درباره‌ی جمهوری اسلامی ایران، عمری از ابتدای انقلاب داشته و همچنان نیز ادامه دارد.

هیچ کس در امان نیست؛ حتّی دوستان!
سیاست ارعاب و اجبار، تنها به میدان نظامی محدود نمی‌شود و آمریکا، در چند دهه‌ی اخیر و به‌ویژه پس از پیروزی در جنگ سرد و فروپاشی اتّحاد جماهیر شوروی، این سیاست را به عرصه‌های مختلف تسرّی داده است. نکته‌ی قابل توجّه آنکه حتّی همراهان و متّحدان این کشور نیز، وقتی پای منافع آمریکا در میان باشد، از گزند این سیاست در امان نیستند. برخورد قهری دولت آمریکا با شرکت فرانسوی «آلستوم» به نفع رقیب آمریکایی آن، یعنی «جنرال‌الکتریک» ــ که مربوط به حدود یک دهه پیش است ــ یک نمونه‌ی متأخّر و مشهور در این زمینه است؛ برخوردی که در نهایت باعث شد «جنرال‌الکتریک» بخش اصلی و موتور محرّکه‌ی شرکت فرانسوی را خریده و در واقع غصب کند. مدیران «آلستوم» بعدها اعتراف کردند که آنها، در حقیقت، گروگان اقتصادی دولت آمریکا بودند و علی‌رغم میل و منافع شرکت، چاره‌ای جز واگذاری آن به رقیب آمریکایی نداشتند.

یک هشدار سابقه‌دار
البتّه ماجرا همیشه در سطح و اندازه‌ی یک شرکت اقتصادی نیست. بسیاری از اوقات، سطح منازعه بسیار فراتر از این حرف‌ها است و هویّت و حتّی موجودیّت یک کشور، مورد طمع و تهاجم چنین سیاستی واقع می‌شود. وقتی پای چنین تقابلی در میان باشد، بیش از آنکه دشمن از ابزار واقعی و ملموس خود بهره ببرد، سعی می‌کند با جنگ روانی و تبلیغاتی، درباره‌ی قدرت خود بزرگ‌نمایی کند و از این طریق در محاسبات طرف مقابل اختلال ایجاد کند. ایجاد ترس کاذب، خوش‌بینی‌ها و اعتماد نابجا و ترغیب به دل بستن به نقطه‌های خیالی، از جمله‌ی روش‌های این اختلال محاسباتی است. خواندن دست حریف در این مورد، از سوی رهبر انقلاب سابقه‌ای دیرینه دارد: «من بارها عرض کرده‌ام که قدرتهای استکباری ــ یعنی همین قدرتهای سلطه‌گرِ جهانی ــ که مرتّب روی این کشور و آن کشور دست می‌اندازند و دولتها و ملّتها را زیر یوغ خودشان می‌کشانند، عمده‌ی کارشان از ترساندن می‌گذرد. قدرت واقعی‌شان آن‌قدر نیست که بر زبان می‌آورند. بدیهی است این‌همه که اینها با این انقلاب و با این کشور بدند، اگر قدرت داشتند، تا کنون این انقلاب این‌طور رشد نمی‌کرد و این‌گونه نمی‌ماند. آیا این خود دلیل نیست که سلطه‌گران آمریکا و صهیونیست‌های عالم، آن‌چنان که ادّعا می‌کنند، قدرت ندارند؟ اینها عمده‌ی کارشان را از راه تهدید و مرعوب کردن پیش می‌برند.» ۱۳۷۸/۱۱/۲۶

این هشدار، در سال‌های بعد نیز چندین بار تکرار شد؛ چرا که این رویکرد، اصلی‌ترین سیاست در جعبه‌ابزار دیپلماسی دشمن بوده است: «اصلاً یکی از ابزار ابرقدرت‌ها مرعوب کردن است. گاهی اوقات هیبت ابرقدرتی در مقابل ضعفا تأثیرش از سلاح بیشتر است.» ۱۳۸۰/۱۲/۲۷

با شجاعت وارد میدان کار شوید
وقتی با چنین وضعیّتی روبه‌رو هستیم، چه راه‌هایی پیش پای ما هست و چه باید کرد؟ باید مرعوب شد؟ پاسخ این سؤال مهم را، چند سال پیش، رهبر انقلاب داده‌اند: «یک دوگانه‌ی دیگر [در مواجهه با حوادث]، دوگانه‌ی ترس و دلیری است. یک وقت انسان وارد میدان میشود امّا میترسد؛ از دشمن، از حادثه، از ورود در غمرات میترسد، با ترس وارد میشود؛ این یک جور عکس‌العمل و واکنش و حضور در مقابل دشمن است، یک وقت با دلیری وارد میشود. در روایات دارد «خُضِ الغَمَراتِ لِلحَق»؛ وارد میدان میشود با دلیری، با شجاعت؛ این هم یک جور دیگر برخورد. ببینید، ما نگاه کنیم به وضع کشورهای دنیا؛ کشورهایی که ما با آنها آشنا هستیم، مسائلشان را میدانیم؛ هر دو جور حرکتها را ما در کارهای اینها می‌بینیم. فرض بفرمایید مثلاً یک جاهایی وارد میشوند [در مقابل] فشار آمریکا روی بعضی از کشورها؛ یک جا با شجاعت وارد میشوند، با دلیری وارد میشوند، یک جا با ترس وارد میشوند؛ هر کدام یک جور است؛ آن کسی هم که با ترس وارد میشود، ممکن است یک حرکتی بکند امّا نوع آن حرکت با نوع حرکت آن کسی که امیدوارانه، با شجاعت وارد میشود تفاوت دارد.» ۱۳۹۷/۱۲/۲۳

بدیهی است که ورود دلیرانه و شجاعانه به موضوعات، منافاتی با عقل و تدبیر و محاسبه ندارد. البتّه این نکته نیز گفتنی و قابل توجّه است که همیشه عدّه‌ای هستند که سعی دارند ترس‌های خود را در لفافه‌ای از عقلانیّت و تدبیر بپیچند و عرضه کنند.تجربه و تعقّل نشان می‌دهد که دشمن، به دلایل مختلف، دست از سیاست اجبار و تهدید نخواهد کشید، چرا که اوّلاً جایگزین چندانی برای آن ندارد و ثانیاً به این سیاست معتاد شده است. هفته‌نامه‌ی نیوزویک در یکی از مقالات خود نوشته بود: «واشنگتن به تحریم‌ها معتاد شده است، مانند یک کودک پنج‌ساله که به آب‌نبات معتاد است.» البتّه اعتیاد آمریکا فقط به تحریم نیست، بلکه این کشور به ارعاب و جنگ روانی در سایر عرصه‌ها نیز معتاد است.همان‌طور که رهبر معظّم انقلاب اسلامی در دیدار هفته‌ی گذشته تأکید کردند، راه مقابله با این جنگ روانی مشخّص است؛ از جمله اینکه «باید از جوانانی که بدون احساس ترس و تأثیرپذیری از سخنان دیگران در مقابل جنگ روانی دشمن ایستادند، قدردانی کرد و این حقیقت را باید در آثار و تولیدات هنری و بزرگداشتها مجسّم کرد و زنده نگاه داشت.» ۱۴۰۳/۰۵/۲۴

«قایق‌های توپ‌دار» اینجا به گل نشسته‌اند

استفاده از ابزار تهدید و ارعاب ــ چماق ــ نسبت به دوران قبل پیچیده‌تر شده و طرف زورگو برای دستیابی سریع‌تر و راحت‌تر به خواسته‌های خود، ارائه‌ی مشوّق‌ها را نیز به این سیاست افزوده است؛ اصطلاحاً، ترکیبی از چماق و هویج. این سیاست، درباره‌ی جمهوری اسلامی ایران، عمری از ابتدای انقلاب داشته و همچنان نیز ادامه دارد.

[متن کامل]

• قدم‌به‌قدم تا تمدّن نوین اسلامی
• کنش فعال و اثربخشی در سیاست خارجی ایران
• باید نقش آفرین بود نه تماشاچی!
• تقویت روابط با همسایگان؛ گسترش حریم امنیتی
• مقاومتِ توقف‌ناپذیر
• ترور بد، ترور خوب!
• ترور، راهبرد بازنده
• چرا رژیم صهیونیستی به «بازیگر دیوانه» تبدیل شده است؟

«دغدغه اوّل، معیشت مردم و اقتصاد قوی»

رهبر انقلاب، در مراسم تنفیذ حکم چهاردهمین دوره‌ی ریاست جمهوری اسلامی ایران‌، ذیل توصیه به «رعایت اولویّت‌ها» در دولت چهاردهم، از لحاظ زمانی اولویّت را با مسائل اقتصادی دانستند، سپس توصیه کردند از دو منظر به حلّ مسائل اقتصادی پرداخته شود: یکی از منظر «مسائل کلان، اساسی و کلّی» و دیگری از منظر بهبود وضع معیشت مردم به عنوان یک کار «فوری و کوتاه‌مدّت». در پایان نیز ضمن تأکید بر ضرورت ادامه یافتن کارهای باارزشی که در دولت سیزدهم انجام گرفت، فرمودند: «کارهای دیگری هم باید اضافه بشود.»

امّا چرا اولویّت زمانی با مسائل اقتصادی است؟ چرا باید اقدامات دولت سیزدهم ادامه پیدا کند و کدام «کارهای دیگر» هستند که با شهادت رئیس‌جمهور فقید و پایان زودهنگام دولت سیزدهم، امکان اجرای آن‌ها فراهم نشد و حالا «باید اضافه بشود»؟

دگرگونی بزرگ اقتصادی
به لحاظ زمانی، امروز اولویّت با مسائل اقتصادی است؛ چون «اقتصاد یک نقطه‌ی کلیدیِ تعیین‌کننده است. اقتصاد قوی، نقطه‌ی قوّت و عامل مهمّ سلطه‌ناپذیری و نفوذناپذیری کشور است و اقتصاد ضعیف، نقطه‌ی ضعف و زمینه‌‌ساز نفوذ و سلطه و دخالت دشمنان است. فقر و غنا در مادّیات و معنویّات بشر اثر میگذارد. اقتصاد البتّه هدف جامعه‌ی اسلامی نیست، امّا وسیله‌ای است که بدون آن نمیتوان به هدفها رسید.» بیانیّه‌ی «گام دوّم انقلاب» خطاب به ملّت ایران (۱۳۹۷/۱۱/۲۲)

اقتصاد ایران، پیش از انقلاب اسلامی، به‌شدّت وابسته به صادرات نفت بود. بر اساس گزارش سالانه و ترازنامه‌ی بانک مرکزی ایران، در سال ۱۳۵۶، صادرات نفتی ایران برابر با ۲۳۵۰۰ میلیون دلار بود، در‌حالی‌که صادرات غیرنفتی کشور تنها ۵۰۰ میلیون دلار بود؛ یعنی تنها ۲ درصد صادرات کلّ کشور. همچنین، ترکیب آن ۲ درصد صادرات غیرنفتی در سال ۱۳۵۶ نیز جالب توجّه است: ۵۱ درصد صادرات غیرنفتی ما کشاورزی بود، ۲۸ درصد نیز صادرات محصولات سنّتی مانند فرش، کفش و انواع پارچه بود و تنها ۲۱ درصد آن تولیدات صنعتی مانند پودر لباسشویی، صابون، وسایط نقلیّه و مانند این‌ها بود؛ یعنی چیزی حدود چهار‌هزارم کلّ صادرات!

پس از انقلاب اسلامی، ساختار اقتصادی ایران دگرگون شد. بر اساس بررسی آمارهای گزارش اقتصادی سالانه‌ی بانک مرکزی در سال ۱۳۹۷ ــ چهار دهه پس از انقلاب و در سال صدور بیانیّه‌ی گام دوّم ــ ارزش صادرات غیرنفتی به ۳۲۶۵۵ میلیون دلار در این سال رسید؛ این رقم معادل ۳۵ درصد صادرات کلّ کشور در سال ۱۳۹۷ و تقریباً ۶۳ برابر سال ۱۳۵۶ است. نگاهی به ترکیب صادرات غیرنفتی در این سال نیز جالب است: سهم بخش‌های کشاورزی و سنّتی از صادرات غیرنفتی در سال ۱۳۹۷ برابر با ۱۶ درصد است و ۸۴ درصد باقی‌مانده به صادرات کالاهای صنعتی اختصاص دارد. با وجود این دگرگونی بزرگ اقتصادی در سال‌های پس از انقلاب، وضعیّت آمارهای اقتصادی در سال‌های دهه‌ی ۱۳۹۰ نشان می‌دهد هنوز مردم با مشکلات اقتصادی زیادی مواجه هستند و با آرمان «اقتصاد قوی» فاصله‌ی قابل توجّهی داریم.

یک دهه‌ درس عبرت
آغاز دهه‌ی ۱۳۹۰ با تشدید تحریم‌های اقتصادی غرب علیه ایران همراه شد. سیاست‌های کلّی اقتصاد مقاومتی ــ که نقشه‌ی راه تحقّق اقتصاد «مولّد، درون‌زا، پیشرو و برون‌گرا» است ــ در ابتدای این دهه ۱۳۹۲/۱۱/۲۹ ابلاغ شد تا از طریق راهبرد «خنثی‌سازی تحریم‌ها» کشور را به آرمان «اقتصاد قوی» نزدیک‌تر کند. با این حال، کم‌توجّهی به این سیاست‌ها و شرطی‌شدن اقتصاد ایران نسبت به حلّ مناقشات هسته‌ای از طریق مذاکره و البتّه بدعهدی آمریکا، دهه‌ی ۱۳۹۰ را به درس عبرت تبدیل کرد. بر اساس داده‌های مرکز آمار ایران، میانگین رشد اقتصادی در این دهه به ۰.۹ درصد کاهش یافت. همچنین، داده‌های بانک مرکزی (بخش تراز پرداخت‌ها) نشان می‌دهند صادرات غیرنفتی در این دهه، به طور میانگین، برابر با ۳۰۹۵۱ میلیون دلار بود و در این دهه تقریباً ثابت ماند. یک دهه «عقب‌ماندگی و به‌اصطلاح تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» ۱۴۰۱/۱۱/۱۰ منجر به کاهش درآمد سرانه و افزایش فقر مطلق و نابرابری درآمدی شد. ضرورت جبران عقب‌ماندگی‌های اقتصادی این دهه همچنان مسائل اقتصادی را در اولویّت نگه داشته است.

الگوی هزارروزه
دولت سیزدهم با «تکیه‌ی به ظرفیّتهای داخلی» ۱۴۰۳/۴/۱۷، «تمرکز بر کارهای زیربنایی» ۱۴۰۲/۶/۸ و «فردا را قربانِ امروز نکردن» ۱۴۰۲/۶/۸، پس از یک دهه، اقتصاد را به ریل پیشرفت بازگرداند. بر اساس داده‌های مرکز آمار ایران، در هزار روز خدمت دولت سیزدهم، میانگین رشد اقتصادی به ۵.۴ درصد رسید و میانگین صادرات غیرنفتی نیز در این دوره به ۵۰۸۰۰ میلیون دلار افزایش یافت. بر اساس گزارش بانک جهانی (۲۰۲۴ Iran Economic Monitor, Spring)، در همین دوره بیش از ۶ میلیون نفر از زیر خطّ فقر خارج شدند و بر اساس داده‌های بانک مرکزی ایران، نابرابری درآمدی (ضریب جینی) از ۰.۴۲ در سال ۱۳۹۹ به ۰.۳۶ در سال ۱۴۰۲ کاهش یافت. مجموعه‌ی عملکرد اقتصادی هزار روز خدمت دولت شهید رئیسی را می‌توان یک «الگوی هزارروزه» نامید. بررسی آمارهای اقتصادی در سه‌ سال دولت سیزدهم نشان می‌دهد که اگر این دولت ادامه پیدا می‌کرد، به احتمال زیاد، «بسیاری از مشکلات کشور، عمدتاً مشکلات اقتصادی، حل میشد.» ۱۴۰۳/۴/۵ به همین دلیل، توصیه‌ی رهبر انقلاب به دولت چهاردهم این است که کارهای باارزش دولت قبل ادامه پیدا کنند.

زمینه‌سازی برای مشارکت مردم
با وجود اقدامات باارزش دولت سیزدهم در حلّ مسائل اقتصادی، شهادت رئیس‌جمهور و پایان زودهنگام دولت سیزدهم امکان تلاش برای اجرای برخی توصیه‌های اقتصادی رهبر معظّم انقلاب از دولت قبل را سلب کرد. از جمله‌ی مهم‌ترینِ این توصیه‌ها زمینه‌سازی «مشارکت مردم» برای تحقّق هدف «جهش تولید» بود. حضرت آیت‌اللّه خامنه‌ای معتقدند: «راه ورود مردم در عرصه‌های اقتصادی بایستی باز بشود؛ این، کشور را نیرومند میکند، اقتصاد را باثبات میکند. البتّه سیاستهای اصل ۴۴ بخشی از این قضیّه است، که سالها پیش این سیاستها ابلاغ شده و این سیاستها مستفاد از خود قانون اساسی است.» ۱۴۰۳/۱/۱۵ علاوه بر ضرورت بازنگری در شیوه‌های ناصحیح اجرای سیاست‌های کلّی اصل ۴۴ و تلاش برای اجرای صحیح آن، وجه دیگر مشارکت مردم یافتن پاسخ برای این پرسش است که اگر آحاد مردم خواستند با «توان مالی، توان فکری و ذهنی، توان ابتکاری» ۱۴۰۳/۱/۱۵ خود وارد میدان اقتصاد شوند، چه باید بکنند؟ «یکی از وظایف مهمّ مسئولین این است که بنشینند زمینه‌های حضور مردم و مشارکت مردم در تولید را، در کار تولیدی را تبیین کنند و زمینه‌ها را آماده کنند.» ۱۴۰۳/۲/۵

درمان تولید و معیشت
بنابر‌این، به لحاظ زمانی، اولویّت اوّل در میان مسائل کشور اقتصاد است؛ چون به رغم دگرگونی بزرگ در ساختار اقتصاد ایران پس از انقلاب اسلامی، هنوز با آرمان «اقتصاد قوی» فاصله داریم. یک دهه عقب‌ماندگی و تعطیل نسبی مسائل اقتصادی نیز مشکلات بلندمدّت و کوتاه‌مدّتی را بر اقتصاد ایران تحمیل کرده است. لذا ضروری است اقدامات باارزش دولت سیزدهم ادامه پیدا کنند؛ چون در این دوره‌ی هزارروزه، شاخص‌های کلان اقتصادی بهبود یافتند و اگر دولت رئیس‌جمهور شهید ادامه پیدا می‌کرد، به احتمال زیاد، «بسیاری از مشکلات کشور، عمدتاً مشکلات اقتصادی، حل میشد.» همچنین ضروری است دولت چهاردهم کارهای دیگری را نیز اضافه کند؛ از جمله تلاش برای زمینه‌سازی «مشارکت مردم» در اقتصاد. در مسیر درمان دردهای اقتصاد ایران نیز، هم باید به مسائل بلندمدّت ــ نظیر تولید، سرمایه‌گذاری، بهبود فضای کسب‌و‌کار و ارزش پول ملّی ــ توجّه کرد و هم نباید از مسائل کوتاه‌مدّت و فوری ــ به طور خاص، بهبود وضع معیشت مردم ــ غافل بود. ۱۳۸۷/۲/۱۴

«دغدغه اوّل، معیشت مردم و اقتصاد قوی»

به لحاظ زمانی، امروز اولویّت با مسائل اقتصادی است؛ چون اقتصاد یک نقطه‌ی کلیدیِ تعیین‌کننده است. اقتصاد قوی، نقطه‌ی قوّت و عامل مهمّ سلطه‌ناپذیری و نفوذناپذیری کشور است و اقتصاد ضعیف، نقطه‌ی ضعف و زمینه‌‌ساز نفوذ و سلطه و دخالت دشمنان است.

[متن کامل]

• نقشه‌ راه سرافرازی دولت و ملّت
• سازوکار «اسلامی شدن» نظام سیاسی
• پوینده راه پیشرفت و اعتلای ایران خواهم بود
• ۳۵ روز تلاش در میدان برگزاری انتخابات
• اعمال حکمرانی در نظام جمهوری اسلامی ایران نیازمند اذن ولی‌فقیه است
• شاخص‌های رهبر انقلاب برای کابینه، نظرات دولت و مجلس را به هم نزدیک میکند
• تنفیذ، اذن بر تفویض اختیار است
• چیستی و چگونگی تنفیذ

اقامه نماز رهبر انقلاب بر پیکر مجاهد بزرگ شهید اسماعیل هنیه

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز پنجشنبه با حضور در دانشگاه تهران بر پیکر شهید اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس و شهید وسیم ابوشعبان همراه شهید هنیه، اقامه نماز کردند.

مراسم اقامه نماز با حضور جمع زیادی از قشرهای مختلف مردم و مسئولان کشوری و لشکری و خانواده شهید اسماعیل هنیه و جمعی از مقاومت اسلامی فلسطین و لبنان برگزار شد.

رهبر انقلاب اسلامی پس از اقامه نماز، با خانواده شهید اسماعیل هنیه و مسئولان مقاومت اسلامی فلسطین دیدار کردند و آنها را مورد تفقد قرار دادند.

پیام رهبر انقلاب اسلامی در پی شهادت مجاهد بزرگ آقای اسماعیل هنیه

در پی شهادت مجاهد بزرگ آقای اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی ضمن تسلیت شهادت این رهبر شجاع و مجاهد برجسته به امت اسلامی و جبهه مقاومت و ملت سرافراز فلسطین تأکید کردند: رژیم صهیونی جنایتکار و تروریست با این اقدام زمینه‌ی مجازات سختی را برای خود فراهم ساخت و خونخواهی او را که در حریم جمهوری اسلامی ایران به شهادت رسید، وظیفه خود می‌دانیم.

متن پیام رهبر انقلاب اسلامی به این شرح است:

بسم الله الرّحمن الرّحیم

انالله و انا الیه راجعون
ملت عزیز ایران!

رهبر شجاع و مجاهد برجسته‌ی فلسطینی جناب آقای اسماعیل هنیه در سحرگاه دیشب به لقاء‌الله پیوست و جبهه‌ی عظیم مقاومت عزادار شد. رژیم صهیونی جنایتکار و تروریست، میهمان عزیز ما را در خانه‌ی ما به شهادت رسانید و ما را داغدار کرد، ولی زمینه‌ی مجازاتی سخت برای خود را نیز فراهم ساخت.

شهید هنیه سالها جان گرامی‌اش را در میدان مبارزه‌ئی شرافتمندانه بر سردست گرفته و آماده‌ی شهادت بود، و فرزندان و کسان خود را در این راه تقدیم کرده بود. او از شهید شدن در راه خدا و نجات بندگان خدا باک نداشت، ولی ما در این حادثه‌ی تلخ و سخت که در حریم جمهوری اسلامی اتفاق افتاده است، خونخواهی او را وظیفه‌ی خود می‌دانیم.

اینجانب به امت اسلامی، به جبهه مقاومت، به ملت شجاع و سرافراز فلسطین و بالخصوص به خاندان و بازماندگان شهید هنیه و یکی از همراهانش که با وی به شهادت رسیده است، تسلیت عرض می‌کنم و علوّ درجات آنان را از خداوند متعال مسألت می‌نمایم.

سیّدعلی خامنه‌ای
۱۰ مرداد ۱۴۰۳ مصادف با ۲۵ محرم ۱۴۴۶

دیدار آقای اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس و آقای زیاد النخالة دبیرکل جنبش جهاد اسلامی فلسطین با رهبر انقلاب

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی پیش از ظهر امروز (سه‌شنبه) در دیدار آقایان اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس و زیاد النَّخاله دبیرکل جهاد اسلامی فلسطین، با تجلیل از ایستادگی و مقاومت کم‌نظیر مردم مظلوم غزه، تأکید کردند: امروز بلندترین پرچم اسلام در دست ملت فلسطین و مردم غزه است و به برکت این مقاومت زمینه ترویج بیش از پیش اسلام فراهم آمده است.

رهبر انقلاب اسلامی یکی از دغدغه‌های همیشگی متفکرین اسلامی را چگونگی ترویج اسلام و ارائه یک الگو از جامعه اسلامی برشمردند و افزودند: گرایش روزافزون به اسلام در مقطع فعلی نشان دهنده عظمت ایستادگی ملت فلسطین و مردم غزه است.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید کردند: عامل اصلی عظمت و شکوه مقاومت، مردم غزه و ساکنان ساحل غربی هستند و امیدواریم ملت فلسطین و نیروهای مقاومت مشمول کمک و حمایت و بشارت‌های الهی باشند.

در این دیدار آقای اسماعیل هنیه با تبریک انتخاب رئیس‌جمهور جدید ایران، برگزاری انتخابات اخیر را جلوه‌ای از مردم‌سالاری بر مبنای تفکر اسلامی دانست و با اشاره به دیدار خود با آقای پزشکیان گفت: ما در این دیدار بار دیگر شاهد مواضع خوب و مستحکم جمهوری اسلامی ایران در قبال موضوع فلسطین و جریان مقاومت بودیم و از این مواضع احساس افتخار کردیم.

رئیس دفتر سیاسی حماس با تشریح آخرین وضعیت میدانی و سیاسی در غزه و کرانه باختری، گفت: دیروز سیصدمین روز جنگ غزه بود و اکنون به مرحله‌ای حساس و تاریخی رسیده‌ایم که مردم فلسطین و نیروهای مقاومت باید قهرمانی و پیروزی خود را تثبیت کنند.

در این دیدار همچنین آقای زیاد النَّخاله دبیرکل جهاد اسلامی فلسطین با تبریک انتخاب آقای پزشکیان رئیس جمهور جدید و تجلیل از مواضع وی در حمایت از فلسطین و مقاومت گفت: حضورمشترک رهبران حماس و جهاد اسلامی در دیدار امروز نشانه نمادین از وحدت نیروهای مقاومت در فلسطین است و به برکت این وحدت، هماهنگی و همکاری در میان جبهه مقاومت در منطقه نیز در بهترین حالت خود است.

دیدار شیخ نعیم قاسم، قائم‌مقام دبیرکل حزب‌الله لبنان با رهبر انقلاب

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی عصر امروز در دیدار «حجت‌الاسلام والمسلمین نعیم قاسم» قائم‌‌مقام دبیرکل حزب‌الله لبنان، سیاست حزب‌الله را از ابتدای عملیات طوفان‌الاقصی، سیاستی کاملا مدبرانه، عاقلانه و منطبق با مصلحت خواندند و تأکید کردند: ادامه مسیر هم باید در همین چارچوب باشد.

رهبر انقلاب هماهنگی موجود میان جریان‌های مختلف لبنان و حمایت آنها از مواضع و تصمیم‌های مقاومت را نشانه موفقیت حزب‌الله لبنان در فضای سیاسی این کشور دانستند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای خطاب به آقای نعیم قاسم گفتند: سلام من را به آقای سید حسن نصرالله برسانید و بگویید من همواره برای ایشان و همه فرماندهان و رزمندگان مقاومت لبنان دعا می‌کنم.

در این دیدار حجت‌الاسلام والمسلمین نعیم قاسم گزارشی از آخرین تحولات لبنان و نبردها در جبهه شمالی فلسطین اشغالی ارائه کرد.

دیدار رئیس و نمایندگان مجلس دوازدهم با رهبر انقلاب

رهبر معظم انقلاب اسلامی، صبح امروز در دیدار رئیس و نمایندگان مجلس با تبیین ۸ نکته مهم: «ضرورت پاسخگویی مجلس»، «تعامل سازنده مجلس و دولت جدید»، «شنیده شدن صدای واحد از ارکان کشور در مسائل مهم»، «حاکمیت اخلاق در مباحثات مجلس و دیگر فعالیت‌های نمایندگان»، «بایدها و نبایدهای قانون‌گذاری»، «نظارت بدون افراط و تفریط»، «فعالیت مؤثر هیأت نظارت بر عملکرد نمایندگان» و «حضور جدی مجلس در مسائل جهانی و سیاست خارجی»، ابراز امیدواری کردند با احساس مسئولیت مشترک رئیس جمهور منتخب و مجلس، کابینه‌ای متشکل از افراد مؤمن، کارآمد، انقلابی، امیدوار به آینده، مشهور به پاکدستی و صداقت، دارای نگرش ملی و برخوردار از اعتقاد عمیق به جمهوری اسلامی تشکیل شود و مسائل کشور و مردم را به پیش ببرد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این دیدار که اولین دیدار مجلس دوازدهم با ایشان بود، جایگاه مجلس را بسیار مهم و حساس خواندند و افزودند: مجلس برخلاف تصور عمومی فقط پرسشگر نیست بلکه مانند هر نهاد تصمیم‌گیر و اقدام‌کننده باید در قبال وظایف و عملکرد خود در پیشگاه خداوند و در مقابل مردم پاسخگو باشد.

ایشان افزودند: البته برای پاسخگویی مجلس در قبال مردم، سازوکاری نداریم اما می‌توان رضایت یا عدم رضایت مردم را در واکنش آنها به عملکرد مجلس مشاهده کرد.

رهبر انقلاب در همین زمینه افزودند: در گذشته کارهای برخی مجالس مورد پسند مردم نبود و به همین علت از چشم مردم افتادند؛ بنابراین تک تک نمایندگان باید رفتار، نطق‌ها، مواضع و عملکرد خود را با توجه به ضرورت پاسخگویی تنظیم کنند.

همگرایی و تعامل سازنده میان قوا، دومین نکته‌ای بود که رهبر انقلاب به تبیین آن پرداختند.

ایشان گفتند: ارکان مختلف نظام باید یک مجموعه واحد را شکل دهند که تحقق این هدف، نیازمند تعامل و همکاری و حتی گاهی اغماض و چشم‌پوشی است.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای انسجام مجموعه ارکان نظام را نیاز کشور و نظام و مردم دانستند و با اشاره به حضور رئیس جمهور منتخب به عنوان نماینده مجلس دوازدهم در این دیدار، افزودند: همچنانکه همیشه مجلس را به تعامل سازنده با دولت‌ها فراخوانده‌ام، به دولت‌ها نیز همکاری با مجالس را سفارش و تأکید کرده‌ام.

رهبر انقلاب، موفقیت آقای پزشکیان در مسائل اقتصادی،‌ فرهنگی، بین‌المللی و دیگر عرصه‌ها را موفقیت همه خواندند و گفتند: باید همه به رئیس جمهور منتخب در ادای وظایف کمک کنیم و از بُن دندان باور کنیم که موفقیت ایشان، پیروزی همه ماست.

ایشان با اشاره به ضرورت شنیده‌شدن صدای واحد در مسائل مهم از همه ارکان کشور، افزودند: برخی در دنیا گوش تیز کرده‌اند تا نشانه‌های اختلاف را در حرف‌های مسئولان پیدا کنند؛ ارکان نظام با صدای واحد آنها را مأیوس کنند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای همچنین حاکمیت اخلاق در مباحثات مجلس را کاملاً ضروری برشمردند و گفتند: مجلس باید مرکز انتشار امواج مثبت و صدور آرامش و طمأنینه در افکار عمومی باشد و با خودداری از تکرار حرکات بعضی نمایندگان در برخی دوره‌های قبل از جمله سیاه‌نمایی و منفی‌بافی، اذهان مردم را متشنج نکند.

ایشان افزودند: رفتار و گفتار نمایندگان در غیر مجلس و فضای مجازی هم باید حافظ امنیت روانی مردم، وحدت‌بخش، آرامش‌آفرین و دلگرم‌کننده ملت باشد.

رهبر انقلاب با بیان نکته‌ای مهم در باب هوشیاری مسئولان و سیاسیون کشور افزودند: اطلاع داریم که «لشکر سایبری دشمنِ مشترک همه ایرانیان» در پوشش دروغین رقبا و جناح‌های سیاسی کشور آنها و یا اشخاص مورد اعتماد دینی و سیاسی جناح‌ها را مورد اهانت قرار می‌دهد تا طرف مقابل را عصبانی و برافروخته و وادار به جواب کند؛ بنابراین نباید هرچه را در فضای مجازی می‌بینید، کار رقبای سیاسی خود بپندارید.

بایدها و نبایدهای قانون‌گذاری، چهارمین نکته رهبری خطاب به نمایندگان مجلس بود.

ایشان قانون‌گذاری را وظیفه اصلی مجلس، ریل‌گذاری و تهیه نقشه‌راه برای حرکت همه قوا و دستگاه‌ها خواندند و افزودند: هدف قانون‌گذاری باید پیشرفت کشور و خدمت به مردم باشد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با تأکید بر استفاده هرچه بیشتر از کارشناسان، صراحت و تأویل‌ناپذیر بودن قانون را برای جلوگیری از سوءاستفاده قانون‌دانانِ قانون‌شکن، ضروری دانستند و گفتند: قانون باید با توجه به ظرفیت‌ها و امکانات کشور تصویب شود و قابلیت اجرا داشته باشد.

منطبق بودن قوانین با اسناد بالادستی و خودداری از ایجاد تراکم قوانین دو نکته دیگری بود که رهبر انقلاب در باب قانون‌گذاری بیان کردند.

رهبر انقلاب همچنین افراط در ارائه طرح برای قانونگذاری را مشکل‌ساز خواندند و گفتند: قانون اساسی دست مجلس را برای ارائه طرح باز گذاشته اما در این کار طرح باید به حد قناعت اکتفا شود تا باعث تراکم قانون و قرار گرفتن طرح‌های زیاد در صف رسیدگی نگردد.

ایشان در تذکری در خصوص موارد اضطراری نیازمند قانون گفتند: گاهی دولتها برای یک کار فوری در زمینه ارتباطات بین‌المللی یا مسائل اقتصادی و سازندگی احتیاج به قانون دارند که در این اینگونه موارد غالباً راه آسان را در پیش می‌گیرند و به دنبال کسب مجوز از رهبری هستند که البته جز در موارد اضطراری مجوز داده نمی‌شود اما بهتر است در موارد اضطراری نیز مجلس در قانونگذاری تسریع کند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به ابلاغ سیاست‌های کلی قانونگذاری در سالهای قبل، اجرای آن را نیازمند وضع قانون خواندند و افزودند: مجلس هنوز در این زمینه قانونگذاری نکرده و این کار باید زودتر انجام شود.

نکته بعدی سخنان رهبر انقلاب، درباره نظارت مجلس بر قوه مجریه با استفاده از ابزارهایی همچون سؤال، تذکر و تحقیق و تفحص بود.

ایشان در این زمینه دو تذکر خطاب به نمایندگان بیان کردند: اول، هدف از نظارت ارتقاء کارآمدی دولت است؛ بنابراین مطلقاً نباید مسائل سیاسی، شخصی و جناحی باعث استفاده از ابزارهای نظارتی شود، و دوم: پرهیز از افراط و تفریط و رعایت انصاف در نظارت.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در توصیه ششم به نمایندگان مجلس دوازدهم گفتند: گاهی با رفتار غلط یک نماینده، همه ۲۹۰ نماینده زیر سؤال می‌روند و کل مجلس از چشم مردم می‌افتد که فلسفه تشکیل هیئت نظارت بر عملکرد نمایندگان پیشگیری این موارد و در صورت رخداد، علاج آنهاست اما آن انتظاری که از این هیئت بود، محقق نشده است.

ایشان در توصیه هفتم، با اشاره به ظرفیت مهم مجلس در زمینه مسائل بین‌المللی و سیاست خارجی، گفتند: مجلس وزنه‌ای سنگین است که دولتهای دنیا در تعاملات خود از آن استفاده می‌کنند. مثلا در میز مذاکره، مخالفت مجلس و یا قوانین مصوب را پوشش دفاع و یا توجیه موضع خود قرار می‌دهند.

رهبر انقلاب با اشاره به اینکه مجلس می‌تواند در مسائل خارجی دست دولت را پرُ کند، افزودند: از جمله اقدامات خوب و اثرگذار مجلس در زمینه سیاست خارجی قانون اقدام راهبردی مجلس یازدهم است؛ البته بعضی‌ها به این قانون اعتراض و عیب‌جویی کردند که مطلقاً وارد نیست و تصویب آن قانون، کار بسیار درستی بود.

ایشان انواع نقش‌آفرینی نمایندگان در تحولات جهانی و دیپلماسی همچون سفرها و ملاقات‌های رئیس و نمایندگان مجلس از جمله حضور مفید رئیس مجلس در اجلاس اخیر بریکس را تأثیرگذار دانستند و گفتند: گاهی حتی یک بیانیه یا نطق نمایندگان در مسائل سیاست خارجی مهم و مؤثر است.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بهره‌برداری دولتها از پشتوانه مجالس را امری رایج در دنیا خواندند و افزودند: یک نمونه قانون جامع تحریم آمریکایی‌ها علیه جمهوری اسلامی معروف به «سی‌سادا» است که آن را مجلس آمریکا تصویب کرد و رئیس‌جمهور دموکرات آن زمان که آدم دورو، بددِل و البته زرنگ‌تر از مسئولان ما بود، آن را امضاء کرد آن هم در حالی که ادعای همکاری و همراهی با ایران را داشت و می‌توانست امضا نکند.

ایشان با اشاره به تکرار موضوع تحریم در ایام انتخابات از زبان نامزدها و نمایندگان آنها و در بین مردم، مجلس را در این زمینه دارای امکان فعالیت و نقش‌آفرینی دانستند و گفتند: ما می‌توانیم تحریم‌ها را با ابزارهای شرافتمندانه برطرف و بالاتر از آن، خنثی کنیم همچنانکه بارها گفته‌ایم برداشتن تحریم‌ها دست ما نیست و باید برای رفع آنها تدبیر اندیشید اما خنثی‌سازی تحریم دست ما است و راههای خوبی هم برای آن وجود دارد که مسئولین دولتی برخی از آن راهها را رفتند و آثار خوبی هم داشت که در این زمینه مجلس هم می‌تواند نقش‌آفرینی کند.

نکته هشتم و پایانی رهبر انقلاب در خصوص کار فوری و پیش روی مجلس یعنی رأی اعتماد به کابینه آقای پزشکیان بود.

ایشان تعیین هر چه زودتر کابینه بعد از انجام امور لازم را مفید و ضروری خواندند و گفتند: در این زمینه هم نمایندگان مجلس و هم رئیس‌جمهور منتخب و محترم، مسئولیت‌های سنگینی دارند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در خصوص ویژگی‌ها و معیارهای ضروری برای افرادی که وزیر و میدان‌دار اقتصاد، فرهنگ، سازندگی و تولید خواهند شد، گفتند: کسی را باید میدان‌دار کرد که امین، صادق، متدیّن و از بن دندان معتقد به جمهوری اسلامی باشد.
رهبر انقلاب اسلامی افزودند: ایمان یک شاخص مهم است، امید به آینده و نگاه مثبت به افق شاخص مهم دیگر است و به کسانی که نگاهشان به افق تاریک است و معتقدند نمی‌شود کاری کرد، نمی‌توان مسئولیت‌های مهم و کلیدی داد.

ایشان، تشرّع، اشتهار به صداقت و پاکدستی، نداشتن سابقه سوء، برخورداری از نگرش ملی و غرق نشدن در مسائل سیاسی و جناحی، و کارآمدی را از معیارهای ضروری دیگر برای اعضای کابینه دولت چهاردهم خواندند و گفتند: هم رئیس‌جمهور منتخب و هم مجلس باید این معیارها را رعایت کنند چرا که یک مسئولیت مشترک در انتخاب مسئولان کشور دارند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای ابراز امیدواری کردند که با رعایت این معیارها و ایفای مسئولیت مشترک رئیس‌جمهور و مجلس، یک هیئت وزیران خوب، کارآمد، متدین و انقلابی انتخاب شود که بتواند مسائل کشور را پیش ببرد.

ایشان در بخش پایانی سخنان‌شان مساله غزه را همچنان مساله اول دنیای اسلام دانستند و افزودند: با گذشت ماه ها از آغاز جنایت رژیم غاصب خبیث، شور اولیه در محکومیت و مقابله با این جنایات در برخی افراد کم شده اما اهمیت مساله غزه حتی بیشتر از روزهای اول است.

رهبر معظم انقلاب با اشاره به قدرت روز افزون مقاومت افزودند: یک دستگاه بزرگ سیاسی، اقتصادی، نظامی به اسم آمریکا همراه رژیم غاصب صهیونیست با یک گروه کوچک به نام مقاومت می جنگند و از آنجایی که این دو خبیث موفق نشده‌اند حماس و مقاومت را از پای در بیاورند بمب های خود را در بیمارستان ها، مدارس و بر سر کودکان و زنان و مردم مظلوم می ریزند.

ایشان با اشاره به اینکه امروز مردم دنیا شاهد نهایت جنایت و سبعیت رژیم غاصب هستند و درباره آن قضاوت می کنند خطاب به نمایندگان مجلس افزودند: درباره غزه آرام نگیرید و ساکت نباشید. امروز مصداق مهم فعالیت مجلس در مسائل خارجی و دیپلماسی، مساله غزه است.

پیش از بیانات رهبر انقلاب، رئیس مجلس شورای اسلامی، تکمیل اقدام مجلس قبلی در ریل‌گذاری و نظارت بر حسن اجرای قوانین اقتصادی و راهبردی را از مهمترین دستور کارهای مجلس دوازدهم برشمرد و با بیان اینکه مجلس جدید خود را یار دولت منتخب در پیگیری حل مشکلات مردم می‌داند، گفت: نقطه اتکا و محور مشترک مجلس دوازدهم و دولت چهاردهم، تأکید بر اجرای سیاست‌های کلی نظام بویژه قانون برنامه‌ی هفتم توسعه است.

آقای قالیباف توجه به مسائل اقشار آسیب‌پذیر و کم‌برخوردار و همچنین مطالبات قشر متوسط جامعه را از دیگر اولویت‌های مجلس جدید خواند و افزود: نمایندگان با پرهیز از افتادن در دام حواشی و دوگانه‌های جعلی، تلاش خود را بر پیگیری مطالبات «مردم، نخبگان و دلسوزان انقلاب اسلامی» متمرکز خواهند کرد.

پرهیز از جناح‌گرایی و کمک همدلانه به دولت جدید، توجه به مطالبات همه رأی‌دهندگان، تقویت ارتباط ساختاری نمایندگان با حوزه‌های انتخابیه و استفاده از شیوه‌های جدید نظارتی برای برطرف کردن ضعف‌ها دیگر نکات سخنان رئیس مجلس شورای اسلامی در دیدار نمایندگان مردم با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بود. آنچه در ادامه در اختیار مخاطبان قرار میگیرد، «بسته‌های خبری» است که صرفاً جهت بازنشر سریع بیانات رهبر انقلاب اسلامی در رسانه KHAMENEI.IR و حساب‌های رسمی آن در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.

بخش‌هایی از بیانات رهبر انقلاب در این دیدار:
توصیه موکد من تعامل سازنده مجلس با دولت جدید است. موفقیت رئیس جمهور و دولت جدید، موفقیت همه ما است. همه کمک کنند که رئیس‌جمهور بتواند وظایفی را که در قبال کشور دارد انجام بدهد. اگر ما توانستیم جوری رفتار کنیم که رئیس‌جمهور موفق بشود این موفقیت همه ماست. اگر او در اداره کشور، در پیشبرد اقتصادی کشور، در مسائل بین‌المللی و فرهنگی کشور، موفقیت کسب کند، همه ما موفقیت کسب کردیم. پیروزی او، پیروزی همه ماست. این را باید از بن دندان باور کرد.

باید در مسائل مهم صدای واحد از کشور شنیده شود. یک جاهایی هست که بایستی دولت و مجلس و مسئولان گوناگون یک حرف بزنند. آن کسانی که در دنیا گوش تیز کردند تا نشانه‌های اختلاف و دوگانگی را پیدا کنند، آنها مایوس شوند؛ یک صدا باید شنیده شود.

مجلس نباید منشأ تشنج در افکار عمومی مردم باشد. سیاه‌نمایی‌کردن، منفی‌بافی‌کردن که گاهی اوقات در بعضی از مجالس دیده شد از ناحیه بعضی از نمایندگان. البته اغلب نمایندگان همیشه پایبند به این مبانی مهم و معتبر بوده‌اند -این را بدون تعارف ما عرض می‌کنیم، واقعیت این است- اما در مواردی هم خلاف این مشاهده شده است.

نه فقط در مجلس، حضور نمایندگان در مجامع عمومی -شماها خیلی‌تان در مجامع عمومی، در نمازجمعه‌ها، پیش از خطبه‌ها حضور پیدا می‌کنید در شهرهای مختلف- یا در فضای مجازی که امروز حاکم بر خیلی از فعالیتهای همه است، حضور شما در اینها باید آرامش‌بخش باشد.

هر جا شما سخنی می‌گویید حرفی می‌زنید، نظری می‌دهید، مخاطب شما دلگرم بشود به اینکه شما طرفدار اتحاد و اتفاق و همدستی و همدلی نیروها هستید. خلاف این را نبایستی پیام بدهید. این حفظ امنیت روانی مردم است و این مطلب مهمی است.

کار فوری مجلس، رأی به کابینه‌ای است که آقای پزشکیان حفظه‌الله ارائه خواهند کرد؛ این کار فوری و فوتی شماست. البته هرچه زودتر کابینه‌ی پیشنهادی، حالا بعد از کارهایی که باید انجام بگیرد تصویب بشود و دولت مشغول کار بشود برای کشور بهتر است. منتها در این زمینه، هم شما، هم رئیس‌جمهور منتخب محترم، مسئولیت‌هایی سنگینی دارید.

چه کسی میخواهد میدان‌دار این میدان باشد؟ میدان اقتصاد، میدان فرهنگ، میدان فعالیت‌های سازندگی، میدان تولید، چه کسی میخواهد میدان‌دار باشد؟ آن کسی را باید میدان‌دار کرد که امین باشد، صادق باشد، متدین باشد، از بُن دندان به جمهوری اسلامی به نظام اسلامی معتقد باشد.

ایمان یک شاخص مهم است.

امید به آینده و نگاه مثبت به افق. آنهایی که افق به نظرشان تاریک است، کاری نمی‌شود کرد، نمیشود به اینها مسئولیت داد، مسئولیت‌های اساسی و کلیدی داد.

تشرّع و متشرّع بودن. یکی از معیارهای مهم است.

اشتهار به پاکدستی، به صداقت یک معیار است.

سابقه سوء نداشته باشند، این یک معیار است.

نگرش ملی داشته باشند. یعنی غرق در مسائل جناحی و سیاسی و اینها نشوند، نگاه ملی به کشور داشته باشند.

ینها را با تحقیق [میشود فهمید]، البته کارآمدی را غالباً بعد از اشتغال به کار میشود فهمید، اما با تحقیق، با نگاه کردن به سوابق با شنیدن حرفها، میشود کارآکامدی را هم تشخیص داد.

این معیارها باید رعایت بشود. هم رئیس‌جمهور محترم اینها را رعایت کنند، هم مجلس رعایت کند. یعنی یک مسئولیت مشترک شما دارید در انتخاب مسئولین کشور... اینها لازم است. به نظر من این مسئولیت بسیار مهمی است. هم بر عهده شماست هم بر عهده رئیس‌جمهور محترم است که این کار را انجام بدهند. ان‌شاءالله یک مجموعه‌ی هیئت وزیران خوبی، کارآمدی، به درد بخوری ،متدینی انقلابی‌ای بیایند سر کار و بتوانند مسائل کشور را پیش ببرند.

نکته‌ی هفتم، درباره‌ی حضور مجلس در موضوعات جهانی و مسائل مربوط به سیاست خارجی است. مجلس یک وزنه‌ی سنگین است، دولتها در دنیا از این وزنه‌ی سنگین مجالس خودشان استفاده میکنند هم در مذاکرات، هم در تعامل، هم در مشارکتهای عملی، در مذاکرات طرف مقابل یک مطلبی را شما در پشت میز مذاکره به طرف مقابل میگویید میگویید آقا ما مجلس نمیگذارد، قانون داریم، نمیتوانیم، از مجلس بعنوان یک پشتوانه در مذاکره استفاده میکند.

در چالشهای گوناگونی مجلس میتواند وزن سنگینی به دولت بدهد، دست دولت را پر کند، لذا حضور شما در مسائل سیاسی و بین‌المللی و دیپلماسی مهم است. یک نمونه از کارهای خوب همین قانون اقدام راهبردی بود در مجلس قبل، که این یکی از کارهای بسیار خوب بود البته بعضی‌ها اعتراض کردند و عیب‌ جویی کردند، مطلقاً این عیب‌ جویی وارد نیست، کار بسیار درستی بود.

این حضور میتواند خیلی مؤثر باشد مثلاً مثل همین سفر اخیری که آقای قالیباف داشتند، در این اجلاسی که بود، که سفر مفید و پرفایده‌ای بود، میتواند دولت محترم از آن استفاده‌ی زیادی بکند.

یا حتی مسئله‌ی غزه مثلاً پیش می‌آید، یک بیانیه شما بدهید، این کلی تأثیر میگذارد در فضای عمومی دنیا. بنده اظهار توقع کردم در یک مواردی که نمایندگان در مجلس ناظر به این مسئله‌ی مهم سیاست خارجی یک حرفی بزنند، یک نطقی بکنند.

در دنیا خیلی از کارها را مجالس میکنند، دولتها از پشتوانه‌ی اقدام مجالس استفاده میکنند، همین قانون جامع تحریم آمریکایی‌ها علیه جمهوری اسلامی، این را مجلسشان تصویب کرد. البته رئیس‌جمهور دموکرات آن سال ــ آدم دوروی بددل که هم دورو بودند، هم بددل بودند، هم زرنگ هم بودند، از مسئولین ما زرنگ‌تر بودند انصافاً در بعضی از مراودات انسان می‌بیند ــ امضاء کرد آن قانون، میتوانست امضاء نکند، ادعا میکرد که میخواهد همکاری کند، همراهی کند با ایران، در قضیه‌ی مسئله‌ی هسته‌ای و اینها، اما در عین حال امضاء کرد قانون جامع را.

مسئله‌ی غزه، همچنان مسئله‌ی اول دنیای اسلام است. آنچه که من درباره‌ی مسائل خارجی و فعالیت حوزه‌ی دیپلماسی و مانند اینها برای مجلس عرض کردم، یکی مصادیقش همین مسئله‌ی غزه است. آرام نگیرید، ساکت نمانید. کار مهم است.

الان درست است که با گذشت ماه‌ها آن شور اولیه در خیلی از افراد نیست، اما حقیقت امر این است که همان اهمیت روزهای اول امروز وجود دارد بلکه بیشتر. قدرت مقاومت روز به روز بیشتر خودش را دارد نشان میدهد.

یک دستگاه با عظمت نظامی و سیاسی و اقتصادی مثل آمریکا پشت سر رژیم غاصب صهیونیست دارند با یک گروه مقاومت می‌جنگند، نتوانستند اینها را به زانو دربیاورند. چون حماس را نمی‌توانند به زانو دربیاورند، چون مقاومت را نمی‌توانند به زانو در بیاورند دقّ دلی‌شان را روی مردم خالی می‌کنند بمب‌ها را روی سر مردم می‌ریزند.

مردم دنیا هم در واقع دیگر حالا دارند قضاوت میکنند علیه رژیم غاصب خبیث. مسئله تمام نشده مسئله همچنان ادامه دارد.

توصیه موکد من تعامل سازنده مجلس با دولت جدید است

اولین دیدار رئیس و نمایندگان دوره دوازدهم مجلس شورای اسلامی با حضرت آیت الله خامنه‌ای برگزار شد.

حضرت آیت الله خامنه‌ای صبح امروز در دیدار رئیس و نمایندگان مجلس با تبیین ۸ نکته مهم: «ضرورت پاسخگویی مجلس»، «تعامل سازنده مجلس و دولت جدید»، «شنیده شدن صدای واحد از ارکان کشور در مسائل مهم»، «حاکمیت اخلاق در مباحثات مجلس و دیگر فعالیت‌های نمایندگان»، «بایدها و نبایدهای قانون‌گذاری»، «نظارت بدون افراط و تفریط»، «فعالیت مؤثر هیأت نظارت بر عملکرد نمایندگان» و «حضور جدی مجلس در مسائل جهانی و سیاست خارجی»، ابراز امیدواری کردند با احساس مسئولیت مشترک رئیس جمهور منتخب و مجلس، کابینه‌ای متشکل از افراد مؤمن، کارآمد، انقلابی، امیدوار به آینده، مشهور به پاکدستی و صداقت، دارای نگرش ملی و برخوردار از اعتقاد عمیق به جمهوری اسلامی تشکیل شود و مسائل کشور و مردم را به پیش ببرد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این دیدار که اولین دیدار مجلس دوازدهم با ایشان بود، جایگاه مجلس را بسیار مهم و حساس خواندند و افزودند: مجلس برخلاف تصور عمومی فقط پرسشگر نیست بلکه مانند هر نهاد تصمیم‌گیر و اقدام‌کننده باید در قبال وظایف و عملکرد خود در پیشگاه خداوند و در مقابل مردم پاسخگو باشد.
ایشان افزودند: البته برای پاسخگویی مجلس در قبال مردم، سازوکاری نداریم اما می‌توان رضایت یا عدم رضایت مردم را در واکنش آنها به عملکرد مجلس مشاهده کرد.
رهبر انقلاب در همین زمینه افزودند: در گذشته کارهای برخی مجالس مورد پسند مردم نبود و به همین علت از چشم مردم افتادند؛ بنابراین تک تک نمایندگان باید رفتار، نطق‌ها، مواضع و عملکرد خود را با توجه به ضرورت پاسخگویی تنظیم کنند.
همگرایی و تعامل سازنده میان قوا، دومین نکته‌ای بود که رهبر انقلاب به تبیین آن پرداختند.
ایشان گفتند: ارکان مختلف نظام باید یک مجموعه واحد را شکل دهند که تحقق این هدف، نیازمند تعامل و همکاری و حتی گاهی اغماض و چشم‌پوشی است.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای انسجام مجموعه ارکان نظام را نیاز کشور و نظام و مردم دانستند و با اشاره به حضور رئیس جمهور منتخب به عنوان نماینده مجلس دوازدهم در این دیدار، افزودند: همچنانکه همیشه مجلس را به تعامل سازنده با دولت‌ها فراخوانده‌ام، به دولت‌ها نیز همکاری با مجالس را سفارش و تأکید کرده‌ام.
رهبر انقلاب، موفقیت آقای پزشکیان در مسائل اقتصادی،‌ فرهنگی، بین‌المللی و دیگر عرصه‌ها را موفقیت همه خواندند و گفتند: باید همه به رئیس جمهور منتخب در ادای وظایف کمک کنیم و از بُن دندان باور کنیم که موفقیت ایشان، پیروزی همه ماست.
ایشان با اشاره به ضرورت شنیده‌شدن صدای واحد در مسائل مهم از همه ارکان کشور، افزودند: برخی در دنیا گوش تیز کرده‌اند تا نشانه‌های اختلاف را در حرف‌های مسئولان پیدا کنند؛ ارکان نظام با صدای واحد آنها را مأیوس کنند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای همچنین حاکمیت اخلاق در مباحثات مجلس را کاملاً ضروری برشمردند و گفتند: مجلس باید مرکز انتشار امواج مثبت و صدور آرامش و طمأنینه در افکار عمومی باشد و با خودداری از تکرار حرکات بعضی نمایندگان در برخی دوره‌های قبل از جمله سیاه‌نمایی و منفی‌بافی، اذهان مردم را متشنج نکند.
ایشان افزودند: رفتار و گفتار نمایندگان در غیر مجلس و فضای مجازی هم باید حافظ امنیت روانی مردم، وحدت‌بخش، آرامش‌آفرین و دلگرم‌کننده ملت باشد.
رهبر انقلاب با بیان نکته‌ای مهم در باب هوشیاری مسئولان و سیاسیون کشور افزودند: اطلاع داریم که «لشکر سایبری دشمنِ مشترک همه ایرانیان» در پوشش دروغین رقبا و جناح‌های سیاسی کشور آنها و یا اشخاص مورد اعتماد دینی و سیاسی جناح‌ها را مورد اهانت قرار می‌دهد تا طرف مقابل را عصبانی و برافروخته و وادار به جواب کند؛ بنابراین نباید هرچه را در فضای مجازی می‌بینید، کار رقبای سیاسی خود بپندارید.
بایدها و نبایدهای قانون‌گذاری، چهارمین نکته رهبری خطاب به نمایندگان مجلس بود.
ایشان قانون‌گذاری را وظیفه اصلی مجلس، ریل‌گذاری و تهیه نقشه‌راه برای حرکت همه قوا و دستگاه‌ها خواندند و افزودند: هدف قانون‌گذاری باید پیشرفت کشور و خدمت به مردم باشد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با تأکید بر استفاده هرچه بیشتر از کارشناسان، صراحت و تأویل‌ناپذیر بودن قانون را برای جلوگیری از سوءاستفاده قانون‌دانانِ قانون‌شکن، ضروری دانستند و گفتند: قانون باید با توجه به ظرفیت‌ها و امکانات کشور تصویب شود و قابلیت اجرا داشته باشد.
منطبق بودن قوانین با اسناد بالادستی و خودداری از ایجاد تراکم قوانین دو نکته دیگری بود که رهبر انقلاب در باب قانون‌گذاری بیان کردند.
رهبر انقلاب همچنین افراط در ارائه طرح برای قانونگذاری را مشکل‌ساز خواندند و گفتند: قانون اساسی دست مجلس را برای ارائه طرح باز گذاشته اما در این کار طرح باید به حد قناعت اکتفا شود تا باعث تراکم قانون و قرار گرفتن طرح‌های زیاد در صف رسیدگی نگردد.
ایشان در تذکری در خصوص موارد اضطراری نیازمند قانون گفتند: گاهی دولتها برای یک کار فوری در زمینه ارتباطات بین‌المللی یا مسائل اقتصادی و سازندگی احتیاج به قانون دارند که در این اینگونه موارد غالباً راه آسان را در پیش می‌گیرند و به دنبال کسب مجوز از رهبری هستند که البته جز در موارد اضطراری مجوز داده نمی‌شود اما بهتر است در موارد اضطراری نیز مجلس در قانونگذاری تسریع کند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به ابلاغ سیاست‌های کلی قانونگذاری در سالهای قبل، اجرای آن را نیازمند وضع قانون خواندند و افزودند: مجلس هنوز در این زمینه قانونگذاری نکرده و این کار باید زودتر انجام شود.
نکته بعدی سخنان رهبر انقلاب، درباره نظارت مجلس بر قوه مجریه با استفاده از ابزارهایی همچون سؤال، تذکر و تحقیق و تفحص بود.
ایشان در این زمینه دو تذکر خطاب به نمایندگان بیان کردند: اول، هدف از نظارت ارتقاء کارآمدی دولت است؛ بنابراین مطلقاً نباید مسائل سیاسی، شخصی و جناحی باعث استفاده از ابزارهای نظارتی شود، و دوم: پرهیز از افراط و تفریط و رعایت انصاف در نظارت.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در توصیه ششم به نمایندگان مجلس دوازدهم گفتند: گاهی با رفتار غلط یک نماینده، همه ۲۹۰ نماینده زیر سؤال می‌روند و کل مجلس از چشم مردم می‌افتد که فلسفه تشکیل هیئت نظارت بر عملکرد نمایندگان پیشگیری این موارد و در صورت رخداد، علاج آنهاست اما آن انتظاری که از این هیئت بود، محقق نشده است.
ایشان در توصیه هفتم، با اشاره به ظرفیت مهم مجلس در زمینه مسائل بین‌المللی و سیاست خارجی، گفتند: مجلس وزنه‌ای سنگین است که دولتهای دنیا در تعاملات خود از آن استفاده می‌کنند. مثلا در میز مذاکره، مخالفت مجلس و یا قوانین مصوب را پوشش دفاع و یا توجیه موضع خود قرار می‌دهند.
رهبر انقلاب با اشاره به اینکه مجلس می‌تواند در مسائل خارجی دست دولت را پرُ کند، افزودند: از جمله اقدامات خوب و اثرگذار مجلس در زمینه سیاست خارجی قانون اقدام راهبردی مجلس یازدهم است؛ البته بعضی‌ها به این قانون اعتراض و عیب‌جویی کردند که مطلقاً وارد نیست و تصویب آن قانون، کار بسیار درستی بود.
ایشان انواع نقش‌آفرینی نمایندگان در تحولات جهانی و دیپلماسی همچون سفرها و ملاقات‌های رئیس و نمایندگان مجلس از جمله حضور مفید رئیس مجلس در اجلاس اخیر بریکس را تأثیرگذار دانستند و گفتند: گاهی حتی یک بیانیه یا نطق نمایندگان در مسائل سیاست خارجی مهم و مؤثر است.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بهره‌برداری دولتها از پشتوانه مجالس را امری رایج در دنیا خواندند و افزودند: یک نمونه قانون جامع تحریم آمریکایی‌ها علیه جمهوری اسلامی معروف به «سی‌سادا» است که آن را مجلس آمریکا تصویب کرد و رئیس‌جمهور دموکرات آن زمان که آدم دورو، بددِل و البته زرنگ‌تر از مسئولان ما بود، آن را امضاء کرد آن هم در حالی که ادعای همکاری و همراهی با ایران را داشت و می‌توانست امضا نکند.
ایشان با اشاره به تکرار موضوع تحریم در ایام انتخابات از زبان نامزدها و نمایندگان آنها و در بین مردم، مجلس را در این زمینه دارای امکان فعالیت و نقش‌آفرینی دانستند و گفتند: ما می‌توانیم تحریم‌ها را با ابزارهای شرافتمندانه برطرف و بالاتر از آن، خنثی کنیم همچنانکه بارها گفته‌ایم برداشتن تحریم‌ها دست ما نیست و باید برای رفع آنها تدبیر اندیشید اما خنثی‌سازی تحریم دست ما است و راههای خوبی هم برای آن وجود دارد که مسئولین دولتی برخی از آن راهها را رفتند و آثار خوبی هم داشت که در این زمینه مجلس هم می‌تواند نقش‌آفرینی کند.
نکته هشتم و پایانی رهبر انقلاب در خصوص کار فوری و پیش روی مجلس یعنی رأی اعتماد به کابینه آقای پزشکیان بود.
ایشان تعیین هر چه زودتر کابینه بعد از انجام امور لازم را مفید و ضروری خواندند و گفتند: در این زمینه هم نمایندگان مجلس و هم رئیس‌جمهور منتخب و محترم، مسئولیت‌های سنگینی دارند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در خصوص ویژگی‌ها و معیارهای ضروری برای افرادی که وزیر و میدان‌دار اقتصاد، فرهنگ، سازندگی و تولید خواهند شد، گفتند: کسی را باید میدان‌دار کرد که امین، صادق، متدیّن و از بن دندان معتقد به جمهوری اسلامی باشد.
رهبر انقلاب اسلامی افزودند: ایمان یک شاخص مهم است، امید به آینده و نگاه مثبت به افق شاخص مهم دیگر است و به کسانی که نگاهشان به افق تاریک است و معتقدند نمی‌شود کاری کرد، نمی‌توان مسئولیت‌های مهم و کلیدی داد.
ایشان، تشرّع، اشتهار به صداقت و پاکدستی، نداشتن سابقه سوء، برخورداری از نگرش ملی و غرق نشدن در مسائل سیاسی و جناحی، و کارآمدی را از معیارهای ضروری دیگر برای اعضای کابینه دولت چهاردهم خواندند و گفتند: هم رئیس‌جمهور منتخب و هم مجلس باید این معیارها را رعایت کنند چرا که یک مسئولیت مشترک در انتخاب مسئولان کشور دارند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای ابراز امیدواری کردند که با رعایت این معیارها و ایفای مسئولیت مشترک رئیس‌جمهور و مجلس، یک هیئت وزیران خوب، کارآمد، متدین و انقلابی انتخاب شود که بتواند مسائل کشور را پیش ببرد.
ایشان در بخش پایانی سخنان‌شان مساله غزه را همچنان مساله اول دنیای اسلام دانستند و افزودند: با گذشت ماه ها از آغاز جنایت رژیم غاصب خبیث، شور اولیه در محکومیت و مقابله با این جنایات در برخی افراد کم شده اما اهمیت مساله غزه حتی بیشتر از روزهای اول است.
رهبر معظم انقلاب با اشاره به قدرت روز افزون مقاومت افزودند: یک دستگاه بزرگ سیاسی، اقتصادی، نظامی به اسم آمریکا همراه رژیم غاصب صهیونیست با یک گروه کوچک به نام مقاومت می جنگند و از آنجایی که این دو خبیث موفق نشده‌اند حماس و مقاومت را از پای در بیاورند بمب های خود را در بیمارستان ها، مدارس و بر سر کودکان و زنان و مردم مظلوم می ریزند.
ایشان با اشاره به اینکه امروز مردم دنیا شاهد نهایت جنایت و سبعیت رژیم غاصب هستند و درباره آن قضاوت می کنند خطاب به نمایندگان مجلس افزودند: درباره غزه آرام نگیرید و ساکت نباشید. امروز مصداق مهم فعالیت مجلس در مسائل خارجی و دیپلماسی، مساله غزه است.
پیش از بیانات رهبر انقلاب، رئیس مجلس شورای اسلامی، تکمیل اقدام مجلس قبلی در ریل‌گذاری و نظارت بر حسن اجرای قوانین اقتصادی و راهبردی را از مهمترین دستور کارهای مجلس دوازدهم برشمرد و با بیان اینکه مجلس جدید خود را یار دولت منتخب در پیگیری حل مشکلات مردم می‌داند، گفت: نقطه اتکا و محور مشترک مجلس دوازدهم و دولت چهاردهم، تأکید بر اجرای سیاست‌های کلی نظام بویژه قانون برنامه‌ی هفتم توسعه است.
آقای قالیباف توجه به مسائل اقشار آسیب‌پذیر و کم‌برخوردار و همچنین مطالبات قشر متوسط جامعه را از دیگر اولویت‌های مجلس جدید خواند و افزود: نمایندگان با پرهیز از افتادن در دام حواشی و دوگانه‌های جعلی، تلاش خود را بر پیگیری مطالبات «مردم، نخبگان و دلسوزان انقلاب اسلامی» متمرکز خواهند کرد.
پرهیز از جناح‌گرایی و کمک همدلانه به دولت جدید، توجه به مطالبات همه رأی‌دهندگان، تقویت ارتباط ساختاری نمایندگان با حوزه‌های انتخابیه و استفاده از شیوه‌های جدید نظارتی برای برطرف کردن ضعف‌ها دیگر نکات سخنان رئیس مجلس شورای اسلامی در دیدار نمایندگان مردم با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بود.

موفقیت رئیس جمهور و دولت جدید، موفقیت همه ما است

همه مردم جهان می‌توانند از عاشورا درس بگیرند

در شب یازدهم محرم ۱۴۴۶؛ مراسم عزاداری سید و سالار شهیدان با حضور رهبر انقلاب اسلامی در حسینیه امام خمینی برگزار شد. در این مراسم حجت‌الاسلام والمسلمین جواد محمدزمانی درباره معرفت انسان و انسان‌شناسی در پرتوی عاشورا به ایراد سخن پرداخت. به همین مناسبت بخش فقه و معارف رسانه KHAMENEI.IR چکیده‌ای از متن این سخنان را به شرح زیر منتشر می‌کند.

در قرآن کریم بحث معرفت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. معرفت شامل معرفت خدا، انسان و جهان؛ این سه گانه‌ی معرفت مهم‌ترین مباحث معرفت هستند. خود این سه معرفت با هم ارتباط عمیق دارند. همان‌طور که از نبی مکرم اسلام نقل شده: مَن عَرَف نَفسَه فَقد عَرَفَ رَبَّه، یعنی هر کس خودش را بشناسد، ربش را شناخته است. در غرب دانشمندان بسیاری در این دویست سال گذشته، در روانشناسی و غیر روانشناسی به دنبال شناخت انسان بودند اما شناخت اینها ناقص است. حضرت امام می‌فرمایند حقیقت وجودی انسان فقط از ناحیه‌ی خالق انسان میّسر است.

یک دانشمند غربی به نام الکسیس کارل یک کتابی دارد به نام «انسان موجودی ناشناخته». می‌گوید بیست سال درباره‌ی انسان تحقیقات کردم ولی فهمیدم که واقعاً‌ شناخت انسان برای من میّسر نیست. افراد دیگری هم مقاله و کتاب با عنوان «انسان موجودی ناشناخته» دارند. ما در عرفان اسلامی مطالب فراوانی درباره‌ی انسان داریم؛ ازجمله اینکه گفتند انسان عالم صغیر است. هر چه شما در عالم می‌بینید یک نسخه‌اش در وجود انسان هست. از طرفی خود عالم هم یک جهانی هست از انسان، یک انسان کبیر هست. این است که اینها دو نسخه‌ی وجود هستند، هم انسان، هم عالم. امیرالمؤمنین فرمود: اَتَزعَمُ اَنَّکَ جِرمٌ صَغِیرٌ وَفِیکَ انطَوَی العَالَمُ الاَکبَرُ. تو گمان می‌کنی که یک جرم صغیری هستی اما در درون تو یک عالم بزرگی وجود دارد.

[دریافت فیلم]
فلسفه حضور انسان در دنیا برای طی کردن پله‌های کمال است

انسان هر چه در عالم می‌بینید، در وجود انسان هست به اجمال. یعنی فرق انسان و عالم، اجمال و تفصیل هست. یا اینکه گفتند انسان کون جامع است. انسان مثل یک کره‌ای هست که آینه‌‌ای است. نیمی از این کره به سمت آسمان است. نیمی از این کره به سمت زمین هست. نیمی از این کره آسمان را نشان می‌دهد، ابعاد عرشی و حقی انسان است و نیمی ابعاد خلقی و زمینی انسان را نشان می‌دهد. در قرآن می‌فرماید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ، ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ»(۱). ما انسان را در بهترین قالب و در بهترین قوام آفریدیم. بعد می‌فرماید انسان را به این عالم ماده فرستادیم. فلسفه‌ی هبوط انسان چیست؟ این است که انسان با پای خودش این پله‌های کمال را طی بکند. یا فرمود: إِنَّ الله تَعَالَى خَلَقَ آدَمَ عَلَى صُورَتِهِ، خدا عالم را بر صورت خودش آفرید. صورتش چیست؟ ما یظهر به الشیء، آن حقیقت شیء را نشان می‌دهد. خدا آدم را بر صورت خودش آفرید. انسان وجود ظلّی دارد، «أَلَمْ تَرَ إِلَى رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ»(۲)، انسان یک وجود ظلّی و سایه‌ای برای خدا دارد. سایه ماهیت عدمی دارد، هم هست، هم نیست. مرحوم علامه طباطبایی می‌گوید یک بار دنبال این بودم یک ارتباطی میان مخلوق و خالق در یک بیت شعر ببینم ترسیم شده یا نه؟ یاد این بیت حافظ افتادم که به وجود ظلّی و سایه‌ای انسان اشاره می‌کند:
سایه‌ی معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد
ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

از طرف ما فقر است، از طرف او اشتیاق است. «یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى الله وَالله هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ»(۳). انسان کادح الی رب است. «یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ»(۴). تو تلاش با رنج داری به سمت پروردگارت و به ملاقات پروردگارت می‌رسی. خلافت، امانت، ولایت اینها چیزهایی است که در قرآن درباره‌ی انسان اشاره می‌کند. در عصر ما بهترین تفسیر از انسان از جانب حضرت امام بود. در آثارشان، هم آثاری که در دوره‌ی جوانی نوشتند در سن ۲۹ سالگی نوشتند، هم در بیانات‌شان در پایان عمرشان. در طول تمام این سالها، ایشان بهترین تفسیر را از انسان داشتند. در همین اواخر عمر مبارک‌شان در نامه‌شان به گورباچف درباره‌ی ابعاد انسان سخن گفتند که این انسان چه موجودی است. اینکه انسان قدرت‌خواه است، انسان مطلق خواه است. اینها نشان دهنده‌ی وجود رب است، نشان دهنده‌ی وجود خداست. چون انسان به خالق خودش گرایش دارد و خالقش بی‌انتهاست. خالقش قدرتش مطلقه است. اینها را نشانه‌ی خدا دانستند.

امام (ره) میگفتند تاریخ بشر را براساس تاریخ انبیاء باید نوشت

امام وقتی انسان را تفسیر کردند که در هم بلوک شرق کمونیسم به دنبال احیای نام انسان با آن چارچوبهای خودش بود و هم در غرب لیبرالیسم مدعی شناخت انسان بود. هم درواقع نهضت‌های پوزیتویستی به دنبال شناخت انسان بودند هم نهضت‌های اگزیستانسیالیسم و فلاسفه‌ی روانشناس اگزیستانسیالیست به دنبال شناخت انسان بودند. همه‌ی اینها می‌گفتند ما می‌خواهیم انسان را نشان بدهیم، ابعاد انسان را نشان بدهیم اما تصاویری که از انسان می‌دادند همه ناقص بود. حتی اومانیست‌ها که اصالت انسان بودند، باز تصاویرشان از انسان یک تصویر ناقصی بود.

مرحوم شهید آوینی یک کتابی به نام «امام و حیات باطنی انسان» دارد. ایشان می‌گوید امام برای اولین بار یک تفسیر انفسی از انسان ارائه کرد. امام نشان داد در آثارش که تاریخ را باید بر اساس انبیاء نوشت، نه آن تاریخی که غرب با عنوان عصر حجر، عصر آهن و غیره می‌گوید. تاریخ را باید بر اساس آدم و ابوالبشر، ابراهیم، نوح، پیامبران الهی نوشت. اینها منادیان توحید بودند و سفره‌ی توحید را در عالم گسترش دادند.

آن وقت امام در آثارش عرفان فردی را تبدیل کرد به عرفان جمعی، به جامعه‌ی سالک، به سلوک اجتماعی. به حکومتی که حیات و تداومش برای رساندن مردم به معرفت الله است. می‌فرمودند هدف حکومت اسلامی رساندن مردم به معرفت الله است. حتی عدالت یک هدف متوسط است، هدف نهایی معرفت الله است. وقتی قرار شد این سلوک فردی تبدیل بشود به سلوک اجتماعی، به عرفان اجتماعی، به عرفان جامعه‌گرا، این مسئله نیاز به سند تحول دارد، این نیاز به برنامه‌ریزی دارد، نیاز به راهکار دارد، نیاز به راهبرد دارد که نخبگان میتوانند ایفای نقش کنند. در دهه‌ی ۷۰ و ۸۰ به دلیل شبهات فراوانی که از ناحیه‌ی غرب یا از ناحیه‌‌ی برخی از روشنفکران خودمان مطرح می‌شد، مباحث اعتقادی فراوانی مطرح و پاسخ داده شد اما درباره‌ی این سلوک جمعی کمتر کار علمی فاخر تولید شد، این به عهد‌ه‌ی نخبگان است.

انسان مدام در حال صیرورت و تحول است

امام(ره) چند مسئله را درباره‌ی انسان به شکل جدی مطرح کردند. اول اینکه انسان سیالیت و صیرورت دارد. انسان مدام در حال شدن است، «الی الله المصیر». صیرورت فرق دارد با سیر. انسان دائماً باید حرکت بکند به سمت خدا و در این حرکت و در این صیرورت هست که حتی حرکت جوهری و تجدد امثال مطرح می‌شود. این است که حضرت امام می‌گوید یکی از چیزهایی که کار را برای تعریف انسان دشوار کرده، این است که انسان مدام در حال شدن است، در حال حرکت جوهری است. برای همین ثبات ندارد که بشود تعریفش کرد. بعد اشاره می‌کند به این شعر سنایی:
عارفان هر دمی دو عید کنند
عنکبوتان مگس قدید کنند

می‌گوید عارف هر دمی دو عید دارد، یعنی در هر دمی دو شکرگزاری دارد چون وجودش هر لحظه تبدیل به عدم می‌شود و تبدیل به وجود می‌شود؛ طبق تجدد امثال و قوانین این شکلی. امام(ره) می‌گوید این اساس کمال انسان است. خدا برای اینکه انسان به کمال برسد یک قدرت بی‌نهایتی در انسان گذاشته است. اشاره می‌کنند به احادیثی که در این زمینه هست. لَمْ یَسَعْنِی سَمَائِی وَ لاَ أَرْضِی. می‌فرماید نه زمین و نه آسمان، گنجایش من خدا را ندارد. و لکن وَسِعَنِی قَلْبُ عَبْدِی اَلْمُؤْمِنِ. قلب بنده‌ی مؤمن من گنجایش من خدا را دارد. یا این حدیث که شهید والامقام شهید قاسم سلیمانی فراوان در ابتدای سخنرانی‌هایشان می‌خواندند: أطِعنِی حَتّى أجعَلَکَ مِثلی. أنَا أقُولُ لِلشَّیءِ : کُن، فَیَکونُ، أَطِعنی فیما أمَرتُکَ أجعَلکَ تَقولُ لِلشَّیءِ: کُن، فَیَکُونُ. بنده‌ی من! اطاعت من را بکن، عبد باش، من تو را به ربوبیت می‌رسانم. من به شیء می‌گویم باش! موجود می‌شود، تو به شیء می‌گویی باش! و موجود می‌شود. یعنی غایت وجود انسان و حرکت انسان را خیلی بالا قرار دادند.

حضرت امام می‌فرماید شرط این کمال دو چیز است: ۱- حکمت که الحکمة ضالة المؤمن ۲- حریّت، حریّت به معنای انقطاع. الهی هب لی کمال الانقطاع الیک. انقطاع به سمت خدا. اینها به انسان این قدرت را برای کمال می‌دهد. بعد می‌فرماید این کمال، مراتب دارد. انسان در مرتبه‌ی اولش یک حیوان بالفعل است بعد یک انسان بالقوه است، بعد می‌شود انسان بالفعل. می‌فرماید که از مرتبه‌ی جمادی و نباتی شروع می‌شود به مرتبه‌ی حیوانی می‌رسد بعد به مرتبه‌ی انسانی و روحانی و بعد به مرتبه‌ی خلیفة اللهی و مراتب بالاتر.
از جمادی مردم و نامی شدم
وز نما مردم به حیوان سر زدم
مردم از حیوانی و آدم شدم
پس چه ترسم کی ز مردن کم شدم
حمله‌ی دیگر بمیرم از بشر
تا برآرم از ملائک پر و سر
وز ملک هم بایدم جستن ز جو
کل شیء هالک الا وجهه
بار دیگر از ملک پرّان شوم
آنچه اندر وهم ناید آن شوم
پس عدم گردم عدم چون ارغنون
گویدم که انا الیه راجعون

انسان به آن مرحله که برسد، عدم می‌شود. هیچ چیز دیگر از خودش ندارد. عبودیت حقیقی همین عدم شدن انسان است، این بالاترین مرحله است. عبودیت پیامبر بالاترین صفت او بود. حضرت امام می‌فرماید انسان باید جایگاه خودش را بداند، این در کمال انسان مؤثر است. َرحِمَ اللهُ امرء عَرفَ قَدرَه. رحمت خدا بر کسی که جایگاه و قدر خودش را بداند. یک بیت خیلی زیبایی اقبال لاهوری دارد:
شاخ نهال صدره‌ای
خار و خس چمن مشو
منکر او اگر شدی
منکر خویشتن مشو

اگر منکر خدا هم شدی، منکر خودت نمی‌توانی باشی. جایگاه خودت را بدان، بدان انسان هستی، بدان با همه‌ی موجودات متفاوت هستی. بعد می‌فرماید فرمان خدا به انسان استقامت است. همان طور که به پیامبر فرمود: «فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَکَ»(۵)، استقامت کن همان جوری که به تو امر شده و کسانی که با تو هستند. پیامبر فرمود: «شَیَّبَتْنِی سورةُ هودٍ لِمَکَانِ هذه الآیةِ». یعنی سوره هود من را پیر کرد. مرحوم آقای شاه‌آبادی می‌فرمودند این فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ در سوره‌ی شوری هم هست اما پیامبر آنجا نفرمود این سوره من را پیر کرد. به خاطر اینکه اینجا یک قید اضافه‌ای دارد، وَمَنْ تَابَ مَعَکَ، آنهایی هم که همراه تو هستند، اینها را هم به استقامت وادار کن. آن چیزی که برای پیامبر سخت بود، همراه کردن مردم در این استقامت است. بعد می‌فرماید اگر انسان اهل این چیزها شد، هر روزش می‌شود یوم القیامة، هر شبش می‌شود لیلة القدر. انسان اسطرلاب اسرار حق می‌شود.
علت عاشق ز علت‌ها جداست
عشق اسطرلاب اسرار خداست

حقیقت انسان، باطن و روح انسان است

می‌فرمایند که انسان همه‌اش روح است، حقیقت انسان باطن انسان و روح انسان است. ابن عربی در فصوص یک بحثی در فصل موسوی دارد. می‌گوید فرعون از اینکه موسی به دنیا بیاید هراس داشت. اطفال که به دنیا می‌آمدند همه را می‌کشت، تا یک سال هر بچه‌ای به دنیا آمد کشت. اما غافل بود از اینکه جسم اینها را می‌کشد، روح اینها که زنده است. «بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»(۶)، روح اینها زنده است و نوزاد چون به ملکوت نزدیک‌تر است، روح پدر و مادرش هم مسخر خودش می‌داند. اطرافیانش را همراه خودش می‌کند. می‌گوید از دل این کشتار کودکان، امت موسی شکل گرفت. امت موسی بساط فرعون را برچید. این که امروز در غزه نزدیک به ده ماه است هر روز کودک دارد کشته می‌شود و اینها غافلند که سنت الهی این است مؤمنین را یاری می‌کند و از دل این کودکانی که کشته شدند، امت منتقم اسرائیل ظهور می‌کند و به حول و قوه‌ی الهی همان‌طور که رهبرمان فرمودند تا بیست سال دیگر اینها زنده نیستند.

شما خاطرتان هست چند سال پیش سیّد مقاومت گفت سر ترامپ به اندازه‌ی لنگه کفش حاج قاسم سلیمانی ارزش ندارد. حالا امروز می‌گویند «تیر از کنارش رد شده»، اصلاً ارزشی ندارد. این دشمن انسانیت است، هیچ ارزشی ندارد تیر از کنارش رد بشود یا نشود. تیر به مغز نظام آمریکایی خورده. نظام سرمایه‌داری و استکباری آمریکا در حال افول است. ان‌شاءالله از این به بعد هم شاهد افول بیشتر نظام آمریکا خواهیم بود.

در افق عاشورا، انسان سرّ الله است

در افق عاشورا و در افق نگاه حسین بن علی، انسان سرّ الله است. اصلاً عاشورا اسرار الهی است. فرق سرّ با معما این است، سرّ هیچ وقت کاملاً‌ منکشف نمی‌شود. معما گشودنی است اما سرّ این‌طور نیست. یک ابعادی از آن مشخص می‌شود اما باز آن ماهیت سرّ بودنش می‌ماند. امیرالمؤمنین فرمود: غَداً تَرَوْنَ أَیَّامِی، وَ یُکْشَفُ لَکُمْ عَنْ سَرَائِرِی. آینده روزگار من را می‌بینید و اسرار من برای شما منکشف می‌شود. یعنی رشحات و بخشهایی از این اسرار مشخص می‌شود. برای همین است اقبال درباره عاشورا می‌گوید:
خون تو تفسیر این اسرار کرد
ملت خوابیده را بیدار کرد

سیّدالشهدا روز عاشورا، یک الله اکبر گفت، ایمان ما تا امروز از این الله اکبر زنده است.
تار ما از زخمه‌اش لرزان هنوز
تازه از تکبیر او ایمان هنوز

چرا این سرّ است؟ چون نگاهش به انسان نگاه متعالی است. انسان باید مشتاق مرگ باشد. فرمود: «خُطَّ اَلْمَوْتُ عَلَى وُلْدِ آدَمَ مَخَطَّ اَلْقِلاَدَةِ عَلَى جِیدِ اَلْفَتَاةِ». نگاه کنید گردنبند برای دختر جوان چه جور بایسته و حتمی است، مرگ برای فرزندان آدم این‌جوری است. فما الموتُ إلّا قَنْطَرةُ، مرگ یک پلی بیشتر نیست. بیدل می‌گوید:
زین بحر جهانی خطر اندیش گذشت
آسوده همین کشتی درویش گذشت
محو است کنار عافیت با تسلیم
باید نفسی پل شد و از خویش گذشت

عاشورا می‌گوید باید انسان پل بشود، از خودش بگذرد. المَوتُ أولی مِن رُکوبِ العاری. وَ العار أولى مِن دُخولِ النّاری. مرگ بهتر از عار است. اینها کلمات سیّدالشهداست، مشتاق مرگ بودن را نشان می‌دهد. مؤمن حقیقی چون مرگ را یک انتقال می‌داند، برای همین مشتاق مرگ است. همین‌طور عاشورا با فطرت انسانها ارتباط برقرار می‌کند. این است که مسلمان و غیرمسلمان نمی‌شناسد. هر فردی، در هر دینی می‌تواند با عاشورا ارتباط برقرار کند. فؤاد این‌طور گفت:
ای که به عشقت اسیر
خیل بنی‌آدمند

برای اینکه زبان مفاهمه‌ی سیّدالشهدا زبان کسانی است که محرم اسرار الهی هستند و این اسرار را در فطرت خودشان می‌بینند. گفت:
ای بسا هندو و ترک هم زبان
ای بسا دو ترک چون بیگانگان
پس زبان محرمی خود دیگر است
همدلی از هم زبانی بهتر است

این زبان محرمی یعنی زبان مفاهمه‌ی اسرار الهی که در عاشورا منکشف است و مسلمان و غیرمسلمان از این می‌توانند بهره‌مند شوند. عاشورا یعنی تجلّی اسم جمیل الهی. وقتی دشمن به زینب کبری گفت دیدید شما را چه طور خدا خوار کرد؟ زینب کبری فرمود: ما رأینا الاّ جمیلا. نفرمود ما رأینا الاّ جمالا، ما معمولاً ترجمه می‌کنیم و می‌گوییم «جز زیبایی ندیدم»، نه، ترجمه درست این است: «جز زیبا ندیدم». جمیل اسم خداست. ان الله جمیل و یحبّ الجمال. ما رأیتُ الا جمیلا. یعنی از زاویه‌ی اسم جمیل خدا به عالم نگاه کردیم. اگر از زاویه‌ی اسم جمیل خدا به عالم نگاه بکنی، همه‌ی این مصائب، همه‌ی این سختی‌ها زیبا می‌شود. گفت:
دیده‌ی یوسف شناسی نیست در مصر وجود
ور نه با این تیرگی زندان دنیا هم خوش است

گفت بهره‌ای که عارف از این دنیا می‌برد، عامی از بهشت نمی‌برد.
من که امروزم بهشت نقد حاصل می‌شود
وعده‌ی فردای زاهد را چرا باور کنم
برای همین است که از زاویه‌ی اسم جمیل خدا وقتی به به مصائب و سختی‌ها نگاه بکنید، همان سخن زینب کبری می‌شود که: ما رأینا الا جمیلا. «نگاه درست به دنیا»، پیام عاشوراست.

در دگرگونی روزگار مرد و نامرد مشخص میشود

دو روایت می‌خوانم که اینها مقدمه‌ی بحث من درباره‌ی دنیا باشد. فرمود: «فی تَقَلُّبِ الْأحوالِ عُلِمَ جَواهِرُ الرِّجالِ». در دگرگونی‌های روزگار، مرد و نامرد مشخص می‌شود. روایت دوم، فرمود: «إِنَّ لِرَبِّکُمْ فِی أَیَّامِ دَهْرِکُمْ نَفَحَاتٍ أَلاَ فَتَعَرَّضُوا لَهَا» در روزگار شما یک نسیم‌هایی از سمت خدا می‌آید، اینها را در بیابید.
گفت پیغمبر به اصحاب کبار
رخ مپوشانید از باد بهار

در عاشورا این نسیم‌ها به سمت افراد وزید. برخی استفاده کردند، برخی استفاده نکردند. یک شخصیتی که استفاده نکرد، عبیدالله بن حر جعفی بود. عبیدالله انسان متمردی بود، اهل دزدی بود. وقتی که از کوفه خارج شده بود، سیّدالشهدا جایی خیمه زده بودند و در اطراف خیمه‌ی او بود. حضرت پرسیدند خیمه‌ی چه کسی هست؟ گفتند خیمه‌ی عبیدالله بن حر جعفی. سیّدالشهدا یک نفر از قبیله او را فرستادند و گفتند برو و او را دعوت بکن با ما بیاید. این فرد آمد شروع کرد با عبیدالله بن حر صحبت کردن. عبیدالله گفت اصلاً‌ من از کوفه خارج شدم برای اینکه در این درگیری نباشم. بعد هم به آقا بگو الان دیگر اوضاع برگشته. مسلم تنهاست. به حضرت هم بگو نرود به کوفه. پیک حضرت برگشت و سخنان را منتقل کرد. این بار خود سیّدالشهدا با آن فرد رفتند کنار خیمه‌ی عبیدالله. حضرت فرمودند عبیدالله تو گذشته و سابقه‌ی خوبی نداری. الان این نفحات الهی به سمتت وزیده. اگر با ما همراه بشوی و کشته بشوی، شهید شدی در رکاب ما، خدا گذشته‌ات را می‌بخشد. اگر هم ما رفتیم پیروز شدیم، خب تو هم در کنار مایی. عبیدالله همین جملات را تکرار کرد که آقا شما هم به کوفه نرو، اوضاع خوبی نیست. عبیدالله گفت من خودم نمی‌توانم بیایم ولی یک شمشیری دارم که خیلی برنده است و یک اسبی دارم که خیلی تیزرو است، این شمشیر و اسبم برای شما. حضرت فرمود ما به اسب و شمشیرت احتیاجی نداریم. خدا ما را نخواسته که از مضلین کمک بخواهیم. حالا که نمی‌خواهی همراه بشوی از این منطقه دور شو! تا صدای هل من ناصر ما به گوشت نرسد، اگر رسید و یاری نکردی، از پیامبر شنیدم که با صورت در آتش جهنم می‌روی. همین عبیدالله بن حر جعفی بعد از عاشورا پشیمان شد، یک اشعاری هم در پشیمانی گفت.

شبیه این موضوع برای فرد دیگری اتفاق افتاد به نام زهیر بن قین. یک جایی خیمه زده بود در اطراف سیّدالشهدا. پیک حضرت آمد، غافل‌گیر شد. همسرش گفت چرا مرددی؟ پسر فاطمه‌ی زهرا، پسر پیغمبر دعوتت کرده، برو اجابت کن، ببین چه می‌گوید. زهیر بلند شد آمد. تاریخ ننوشته در خیمه‌ی سیّدالشهدا چه سخنی بین این دو نفر رد و بدل شد. فقط نوشتند برگشت به خیمه‌اش، به همسرش گفت اگر بخواهی تو را با برادرهایت راهی می‌کنم. من با حسین بن علی همراه می‌شوم. من نمی‌دانم چند روز قبل از عاشورا زهیر با سیّدالشهدا همراه شد، فرض کنید بیست روز قبل از عاشورا. به چه بلوغی رسیده بود! به چه جایگاهی رسیده بود که سیّدالشهدا او را فرمانده‌ی سپاه کرد. سیدالشهدا دو فرمانده داشت یکی حبیب بن مظاهر بود و دیگری زهیر بن قین. روز دوم محرم در یک مواجهه‌ای سیّدالشهدا خطبه خواند، همین زهیر رو کرد به سیّدالشهدا و عرضه داشت این دنیا که فانی است، اگر قرار بود دنیا باقی باشد و ما هم الی الابد در این دنیا باقی باشیم، مرگ در رکاب تو را به این حیات ابدی در دنیا ترجیح می‌دادیم.

روز نهم یک مواجهه‌ای بین اباالفضل العباس و سپاه دشمن پیش آمد، گفتگویی شد، سخنی رد و بدل شد. یک نفر از سپاه دشمن زهیر را می‌شناخت، از مخالفان امیرالمؤمنین بود. فریاد زد و گفت زهیر تو آنجا چه کار می‌کنی؟ یک پاسخ کوبنده‌ای زهیر به او داد. گفت شما می‌دانید که من به حسین نامه ننوشتم که بیا. در راه حسین بن علی را تصادفی دیدم، سخنش را شنیدم، غربتش را دیدم و با او همراه شدم. ولی شماها نامه نوشته بودید، امروز شمشیر می‌کشید. شب عاشورا رو کرد به سیّدالشهدا و گفت آقا حاضرم در رکاب تو شمشیر بزنم، کشته بشوم، باز خدا جان تازه به من بدهد، باز در رکاب تو شمشیر بزنم و کشته بشوم. تا هزار بار خدا جان تازه به من بدهد، در رکاب تو شمشیر بزنم و کشته بشوم. این بلوغ فکری در پرتو عاشورا برای یک زهیری ایجاد شد که نمی‌خواسته با امام حسین همراه بشود اما این فطرتش به سمت اباعبدالله بوده. در فاصله‌ی ده بیست روز به این جایگاه رسید.

فردی بود در عاشورا، خبر دادند به او که پسرت را در سرحدات اسیر کردند، سیّدالشهدا به او گفت فلانی پسرت را اسیر کردند، بیعتم را از تو برداشتم، برو برای آزادی پسرت تلاش کن. گفت اکلتنی السباع حیا ان فارقتک. حیوانات درنده من را زنده زنده بخورند اگر از تو جدا بشوم. عکسش هم بود، عمر سعد مشهور شد به عمر بن ری. کسی بود که از او توقع بود. پسر سعد ابی وقاص بود، این قدر از او توقع بود که وقتی اباعبدالله در گودال قتلگاه بود، زینب کبری رو کرد به عمر سعد گفت عمر سعد تو ایستادی و حسین را دارند می‌کشند. یعنی تو حسین را می‌شناسی، جایگاه حسین را می‌دانی. آنجا عمر سعد شروع کرد به گریه کردن. ولی حبّ دنیا، مطاع دنیا چه جور فرد را فریب داد که شد عمر بن ری. سیّدالشهدا فرمود عمر سعد به گندم ری نمی‌رسی. به تمسخر گفت آقا به گندمش نرسیم به جوی آن می‌رسیم. از این شخصیت‌ها هم بودند که دنیا اینها را این جور فریب داد. این است که سیّدالشهدا فرمودند الناس عبید الدنیا. مردم بنده‌های دنیایند. بعد فرمودند «فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلاَءِ قَلَّ اَلدَّیَّانُونَ»،‌ یعنی «فی تَقَلُّبِ الْأحوالِ عُلِمَ جَواهِرُ الرِّجالِ». در معرکه‌ها، شیپور جنگ که نواخته می‌شود، مرد و نامرد مشخص می‌شوند.

(۱ سوره تین، آیات ۴ و ۵

(۲ سوره فرقان، آیه ۴۵

(۳ سوره فاطر، آیه ۱۵

(۴ سوره انشقاق، آیه ۶

(۵ سوره هود، آیه ۱۱۲

(۶ سوره آل عمران، آیه ۱۶۹

همه مردم جهان می‌توانند از عاشورا درس بگیرند

|حجت‌الاسلام والمسلمین محمدزمانی
زبان مفاهمه‌ی اسرار الهی که در عاشورا منکشف است و مسلمان و غیرمسلمان از این می‌توانند بهره‌مند شوند. عاشورا یعنی تجلّی اسم جمیل الهی. وقتی دشمن به زینب کبری گفت دیدید شما را چه طور خدا خوار کرد؟ زینب کبری فرمود: ما رأینا الاّ جمیلا. نفرمود ما رأینا الاّ جمالا، ما معمولاً ترجمه می‌کنیم و می‌گوییم «جز زیبایی ندیدم»، نه، ترجمه درست این است: «جز زیبا ندیدم». جمیل اسم خداست.

[متن کامل]

• نقش ما در پروژه جهانی‌سازی اسلام
• ۵ مورد از آزمونهای الهی برای مردم
• آگاهی از سنتهای الهی موجب بهتر شدن زندگی انسان می‌شود
• تبدیل «رفتارهای رقابتی» به «هنجارهای رفاقتی»؛ چرا و چگونه؟
• اسرائیل به روایت اسرائیلی‌ها
• ریشه‌های قیام حسینی (ع) در بعثت نبوی (ص)
• ذوب شدن تدریجی یک خیال
• شکست غوغای دست ساز تحریم انتخابات

پیام رهبر انقلاب به مناسبت انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم

حضرت آیت‌‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی به مناسبت برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، ضمن تبریک به ملت ایران و رئیس جمهور منتخب و همه فعالان این صحنه حساس، همگان را به همراهی و نیک‌اندیشی برای پیشرفت و عزت روزافزون کشور توصیه و تاکید کردند: شایسته است رفتارهای رقابتی انتخابات به هنجارهای رفاقتی تبدیل شود و همه برای آبادانی مادی و معنوی کشور تلاش کنند.

رهبر انقلاب اسلامی همچنین جناب آقای دکتر پزشکیان رئیس جمهور منتخب را به توکل به خداوند رحمان و چشم دوختن به افق‌های بلند و ادامه راه شهید رئیسی در بهره‌گیری از ظرفیت‌های فراوان کشور بویژه جوانان انقلابی و مومن توصیه کردند.

متن پیام رهبر انقلاب به شرح زیر است:

بسم الله الرّحمن الرّحیم

والحمد لله ربّ العالمین والصلاة والسلام علی سیدنا محمدٍ و آله الطاهرین

سیما بقیّة الله روحی فداه

خدای عزیز و رحیم را سپاس که با اراده و توفیق او ملت بزرگ ایران توانست پس از مصیبت سنگین فقدان رئیس جمهور شهید، در مدت کوتاه قانونی، صحنه‌ی انتخابات ریاست جمهوری را سامان دهد و در دو جمعه‌ی پیاپی، انتخاباتی آزاد و شفاف برگزار کند و از میان چند نامزد، با اکثریت آراء رئیس جمهور کشور را برگزیند.

مسئولان محترم برگزاری انتخابات، با شتاب لازم و امانت کامل، وظائف خود را انجام دادند، و مردم عزیز، با احساس مسئولیت به میدان آمدند و صحنه‌ئی گرم و پرشور آفریدند و صندوقهای انتخاباتی را در دو مرحله با بیش از ۵۵ میلیون رأی انباشتند.

این حرکت بزرگ در رویاروئی با غوغای دست‌سازِ تحریم انتخابات، که دشمنان ملت ایران برای القای ناامیدی و بُن‌بست به راه انداخته بودند، کاری درخشان و فراموش نشدنی است و همه‌ی نامزدهای محترم و همه‌ی کسانی که برای پیروزیِ هر یک از آنان، هفته‌ها تلاش شبانه‌روزی کردند در افتخار و ثواب آن شریکند.

اکنون ملت ایران رئیس جمهور خود را انتخاب کرده است. اینجانب با تبریک به ملت و به رئیس جمهور منتخب و به همه‌ی فعالان این صحنه‌ی حساس مخصوصاً جوانان پرشور ستادهای انتخاباتی نامزدها، همگان را به همکاری و نیک‌اندیشی برای پیشرفت و عزت روزافزون کشور توصیه میکنم. شایسته است رفتارهای رقابتی دوران انتخابات به هنجارهای رفاقتی تبدیل شود و هر کس در حدّ توان خود برای آبادانی مادی و معنوی کشور تلاش کند.

به جناب آقای دکتر پزشکیان رئیس جمهور منتخب نیز توصیه میکنم با توکل به خداوند رحمان به افقهای بلند و روشن چشم بدوزند و در ادامه‌ی راه شهید رئیسی از ظرفیتهای فراوان کشور بویژه منابع انسانیِ جوان و انقلابی و مؤمن، برای آسایش مردم و پیشرفت کشور بیشترین بهره را ببرند.

بار دیگر جبهه‌ی سپاس بر درگاه حضرت حق میگذارم و به حضرت بقیة الله اعظم روحی فداه درود و سلام میفرستم و یاد شهیدان والامقام و امام بزرگوار شهیدان را گرامی میدارم و از همه‌ی نامزدهای محترم و فعالان عرصه‌ی انتخابات که در این برهه‌ی حساس نقش‌آفرینی کردند، و نیز رسانه‌ی ملی و حافظان امنیت کشور و دستگاههای اجرایی و نظارتی بر انتخابات سپاسگزاری میکنم.

سیّدعلی خامنه‌ای
۱۴۰۳/۴/۱۶

مشارکت مردم، پشتوانه، آبرو، سربلندی جمهوری اسلامی است

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: «مشارکت مردم در انتخابات برای نظام جمهوری اسلامی پشتوانه است، مایه‌ی آبرو است، مایه‌ی سربلندی است.» ۱۴۰۳/۴/۱۳
رسانه KHAMENEI.IR براساس بیانات رهبر انقلاب درباره مرحله‌ی دوّم چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری، لوح «مشارکت مردم، پشتوانه، آبرو، سربلندی جمهوری اسلامی است» را منتشر میکند.