#دعای روز بیست و یکم ماه رمضان
اَللّهُمَّ اجْعَلْ لی فیهِ اِلی مَرْضاتِکَ دَلیلاً، وَلا تَجْعَلْ لِلشَّیْطانِ فیهِ عَلَیَّ سَبیلاً، وَاجْعَلِ الْجَنَّةَ لی مَنْزِلاً وَمَقیلاً، یا قاضِیَ حَواَّئِجِ الطّالِبینَ . خدایا در این ماه برای من دلیلی به سوی رضا و خوشنودی خود مقرر فرما، و برای تسلط شیطان راهی به سوی من قرار مده که شیطان بر من مسلط نشود، و بهشت را منزل و آسایشگاهم قرار ده، ای برآوردنده حاجات طالبان معرفت و مشتاقان حقیقت!
دراين دعاچندنکته وجوددارد، 1: طلب دلیل و راهنما برای رسیدن به رضا و خشنودی خداوند، 2: راه نیافتن و مسلط نشدن شیطان بر انسان، 3: قراردادن منزلگاه وآسایشگاه جاودانه بهشت برای بندگان خوب، برآورده شدن حاجات طالبان معرفت و مشتاقان حقیقت .
راه دست یافتن به رضایت خداوند : «اَللّهُمَّ اجْعَلْ لی فیهِ اِلی مَرْضاتِکَ دَلیلاً» خدایا کاری کن که از من توفیقات و کارهایی سر زند که تو از من راضی باشی. دعای امام صادق علیه‌السلام در دهه آخر ماه رمضان: ... إِنْ كُنْتَ رَضِيتَ عَنِّي فِي هذا الشَّهْرِ فَازْدَدْ عَنِّي رِضا، وَ إِنْ لَمْ تَكُنْ رَضِيتَ عَنِّي فَمِنَ الآنِ فَارْضَ عَنِّي يا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين. [الإقبال بالأعمال الحسنة، ج۱، ص۳۶۴] اگر در این ماه از من خشنود بوده اى، بر خشنودی‌ات از من بیفزا، و اگر خشنود نبوده اى از هم اکنون از من خشنود شو، اى مهربان‌ترین مهربانان. (بقره/ ۲۰۷) عن العسکری (علیه السلام): وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ یَبِیعُهَا ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللهِ فَیَعْمَلُ بِطَاعَةِ اللَّهِ وَ یَأْمُرُ النَّاسَ بِهَا وَ یَصْبِرُ عَلَی مَا یَلْحَقُهُ مِنَ الْأَذَی فِیهَا فَیَکُونُ کَمَنْ بَاعَ نَفْسَهُ وَ سَلَّمَهَا بِرِضَی اللَّهِ عِوَضاً مِنْهَا فَلَا یُبَالِی مَا حَلَّ بِهَا بَعْدَ أَنْ یَحْصُلَ لَهَا رِضَی رَبِّهَا وَ اللهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ کُلِّهِمْ أَمَّا الطَّالِبُونَ لِرِضَاهُ فَیُبْلِغُهُمْ أَقْصَی أَمَانِیِّهِمْ وَ یَزِیدُهُمْ عَلَیْهَا مَا لَمْ تَبْلُغْهُ آمَالُهُمْ وَ أَمَّا الْفَاجِرُونَ فِی دِینِهِ فَیَتَأَنَّاهُ {فَیَتَأَنَّاهُمْ} وَ یَرْفُقُ بِهِمْ وَ یَدْعُوهُمْ إِلَی طَاعَتِهِ وَ لَا یَمْنَعُ مَنْ عَلِمَ أَنَّهُ سَیَتُوبُ عَنْ ذُنُوبِهِ التَّوْبَةَ الْمُوجِبَةَ لَهُ عَظِیمَ کَرَامَتِهِ. امام عسکری (علیه السلام) وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَه یعنی کسی‌که از جان خود برای کسب رضای پروردگار گذشت و مطابق فرامین الهی عمل کرد و مردم را به اطاعت از پروردگار امر نمود و در این راه هر آزار و اذیّتی را تحمّل کرد. او همچون کسی است که جانش را در ازای رضایت پروردگار معامله کرد و جانش را در عوض رضایت او تسلیم او نمود و دیگر برایش مهم نیست که پس از کسب رضایت خداوند چه بلایی بر سر او بیاید؟! و حال آنکه خداوند بر تمام بندگانش مهربان است. امّا آنان که رضای پروردگار را می‌طلبند، خداوند ایشان را به بالاترین آرزوهایشان و حتّی به تمام چیزهایی که آرزویش را هم نداشتند، می‌رساند و امّا آنان که در دین الهی مرتکب فسق و فجور می‌شوند، [خداوند] به ایشان مهلت داده، با آنها مدارا کرده و به اطاعت خود فرامی‌خواند و هرکه بداند خداوند گناهانش را می‌بخشد، [از توبه‌کردن] امتناع نمی‌کند و توبه بزرگترین کرامت‌های خداوند را برایش (چنین بنده‌ای) به ارمغان می‌آورد. [تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۱۱۲ بحارالأنوار، ج۲۲، ص۳۳۸/ الإمام العسکری، ص۶۲۰]
رضایت، به معنای خشنود بودن و در تقابل با خشم است.[لسان العرب؛ ج ۵، ص ۲۳۵] اگر امری سازگار با خواسته و مورد پسند ما باشد، از آن به رضایت تعبیر می‌شود.[المیزان فی تفسیر القرآن؛ ج ۳، ص ۱۰۶] مقصود از رضایت خدا نیز رضایت از صفات فعل اوست، نه صفات ذات. نعمت،[المیزان فی تفسیر القرآن؛ ج ۱۹، ص ۱۹۷؛ فرهنگ معارف اسلامی؛ ج ۲، ص ۹۱۲] رحمت و ثواب[معجم الفروق اللغویه؛ ص ۳۴] و عفو[فتح القدیر؛ ج ۲، ص ۴۵۳] اوست و مقصود از ناخشنودی و خشم او، محروم کردن از نعمت و کیفر دادن است.[فتح القدیر؛ ج ۹، ص ۳۷۶] . قالَ اللَّهُ هذا یوْمُ ینْفَعُ الصَّادِقینَ صِدْقُهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهارُ خالِدینَ فیها اَبَداً رَضِی اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْه؛ [المائدة آیه 119] خدا گفت: این روزی است که راست‌گویان را راستی گفتارشان سود دهد. از آن آنها است بهشت‌هایی که در آن نهرها جاری است. همواره در آن جاویدان خواهند بود. خدا از آنان خشنود است و آنان نیز از خدا خشنودند. و این کامیابی بزرگی است . قرآن درباره عواملی که سبب رضایت خدا و نیز عواملی که سبب خشم خدا می‌شود، فرموده است: أَ فَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَ اللَّهِ کَمَنْ باءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللَّهِ وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصیرُ؛ [آل‌عمران: ۱۶۲] آیا کسی که از رضای خدا پیروی کرده، همانند کسی است که به خشم و غضب خدا بازگشته؟! و جایگاه او جهنم و پایان کار او بسیار بد است». بر اساس این آیه، اطاعت از خدا موجب خشنودی او و نافرمانی خدا، سبب خشم اوست.[مجمع البیان فی تفسیر القرآن؛ ج ۲، ص ۴۳۲] نقل است وقتی رسول‌خدا(ص) فرمان داد مسلمانان برای جنگ احد از مدینه خارج شوند، برخی منافقان از شرکت در جنگ خودداری کردند؛ ولی مؤمنان گوش به فرمان رسول‌خدا(ص) در جنگ حاضر شدند. در این شرایط بود که آیه فوق نازل شد.[مجمع البیان فی تفسیر القرآن؛ ج ۲، ص ۴۳۲] . قرآن از گروهی که فقط درصدد جلب خشنودی خدا هستند، به نیکی یاد کرده است: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِباد؛[سوره بقره، آیه 207] بعضی از مردم، جان خود را به خاطر خشنودی خدا می‌فروشند و خداوند نسبت به بندگان مهربان است». بر اساس روایات، این آیه در لیلة المبیت و در شأن امیرالمؤمنین(ع) نازل شده است؛ زمانی که آن حضرت به امر رسول‌خدا(ص) در بستر ایشان خوابید تا از توطئه مشرکان که قصد کشتن‌اش را داشتند، در امان بماند.[تفسیر فرات کوفی؛ ص ۶۵؛ تفسیر نور الثقلین؛ ج ۱، ص ۲۰۵] . امام حسین علیه السلام هنگامی نیز که تصمیم گرفت به سمت عراق حرکت کند، فرمود: لامَحِیصَ عَنْ یَوْمٍ خُطَّ بِالْقَلَمِ، رِضَی اللَّهِ رِضَانَا أَهْلَ الْبَیْتِ، نَصْبِرُ عَلَی بَلَائِهِ وَ یُوَفِّینَا أُجُورَ الصَّابِرِینَ؛[نزهة الناظر و تنبیه الخاطر؛ ص ۸۶] گریزی از آن روزی که با قلم (تقدیر مرگ کسی) مشخص شده، نیست. آنچه مایه خشنودی خداست، همان سببب خشنودی ما اهل‌بیت(ع) است. بر بلاهایی که از خدا به ما می‌رسد، صبر می کنیم و خدا پاداش صابران را به ما عطا خواهد کرد. رضوان و رضایت خدا شامل کسانی می‌گردد که : ۱- ایمان به خدا و قیامت داشته باشند. ۲- در صورت لزوم خانه و وطن خویش را برای حفظ دین‌شان رها کنند و هجرت نمایند. ۳- با مال جان خویش در راه خدا جهاد نمایند. ۴- پیوسته پیرو ولایت و امامت باشند. أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ يَسْتَوُونَ عِندَ اللّهِ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللّهِ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ. [توبه آیه۱۹تا۲۱] . ۵- رضایت خدا را در صدق و راستی (گفتار و عمل) باید جست و جو کرد. قَالَ اللّهُ هَذَا يَوْمُ يَنفَعُ الصَّادِقِينَ صِدْقُهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَّضِيَ اللّهُ عَنْهُمْ وَرَضُواْ عَنْهُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ [مائده آیه۱۱۹]
مَرْضَاتِ : فرهنگ واژگان قرآن : خوشنودیها - رضایتمندیها (آنچه موجب خشنودی و رضایت می شود) . مرضات : لغت‌نامه دهخدا : مرضات .[ م َ ] (ع اِمص ) مرضاة. رضا. خشنودی . خشنود شدن . ورجوع به مرضاة شود : و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات اﷲ و اﷲ رؤوف بالعباد. (قرآن 207/2). رعایت رضای ایزد سبحانه و تعالی و تحری مرضات او در آن مضمون و مرعی بوده است . (سندبادنامه ص 217). مرضات : فرهنگ فارسی معین : (مَ) [ ع . مرضاة ] (مص ل .) از کسی خوشنود بودن . مرضات : فرهنگ فارسی عمید : (اسم مصدر) [عربی: مرضاة] [قدیمی] marzāt ۱. از کسی خشنود بودن.۲. خشنودی.
راه تسلط شیطان بر انسان : «وَلا تَجْعَلْ لِلشَّیْطانِ فیهِ عَلَیَّ سَبیلاً» . و راهی برای تسلط شیطان بر من باقی مگذار. امام سجاد در فقره ای از دعای هفدهم صحیفه خطاب به خدای متعال عرض می‌کند: «اللَّهُمَّ لاتَجْعَلْ لَهُ فى قُلُوبِنا مَدْخَلاً، وَلاتُوطِنَنَّ لَهُ فیما لَدَیْنا مَنْزِلاً.» الهى در قلب ما براى او راهى قرار مده، و براى وى در شئون زندگى ما منزلى فراهم نیاور. حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) در خطبه هفتم نهج البلاغه می‌فرماید: «اتَّخَذُوا الشَّیْطَانَ لِامْرِهِمْ مِلاکاً، وَاتَّخَذَهُمْ لَهُ أَشْرَاکاً. فَبَاضَ وَ فَرَّخَ فِى صُدُورِهِمْ. وَ دَبَّ وَ دَرَجَ فِى حُجُورِهِمْ. فَنَظَرَ بِأَعْیُنِهِمْ وَ نَطَقَ بأَلسِنَتِهِم.» یعنی عده ای شیطان را پشتوانه خود گرفتند و او از آنان دام‌ها بافت، در سینههاشان جاى گرفت و در کنارشان پرورش یافت. پس آنچه مى دیدند، شیطان به آنها مى نمود و آنچه مى گفتند سخن او بود. در این دعا برای رسیدن به رضایت الهی از واژه دلیل استفاده کرده اند اما برای دوری از تسلط شیطان واژه سبیل یعنی راه را به کار بردند. چون شیطان هیچ تسلطی بر انسان ندارد و در آیات و روایات آمده است که شیطان فقط انسان را وسوسه می کند. با این حال می بینیم که انسان گاهی راه نفوذ شیطان را در خود ایجاد می کند. البته پیامبر اکرم (ص) در خطبه شعبانیه فرمود که شیطان در ماه مبارک رمضان در زنجیر است ولی ممکن است انسان شیطان را دعوت کند و ردپایی از شیطان در وجود خود قرار دهد تا شیطان بر او مسلط شود. مثلا وقتی کسی دروغ می گوید راهی را برای تسلط شیطان در خود ایجاد کرده است. اگر کسی می خواهد از جایگاهی خوب و با آسایش برخوردار باشد، باید برای مرضات الهی دلیلی پیدا کند و راه های نفوذ شیطان را بر خود ببندد که نتیجه آن فراهم شدن موجبات آسایش انسان و راهیابی به بهشت خواهد بود. خداوند در آیه 21 از سوره سبأ می‌فرماید: وَمَا كَانَ لَهُ عَلَیْهِم مِّن سُلْطَانٍ إِلَّا لِنَعْلَمَ مَن یُؤْمِنُ بِالآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِی شَكٍّ؛ شیطان بر شما تسلطی ندارد؛ اما این‌که به او امکان داده‌ایم که گاهی بر شما غالب می‌شود و شما را به طرف خودش می‌کشاند به خاطر این است که زمینه امتحان فراهم شود. موضوع این امتحان نیز مشخص است؛ می‌خواهیم شما را بیازماییم که کدام‌یک به آخرت یقین دارید و کدام‌یک در آن شک دارید. برخی از مفسران در توضیح این آیه فرموده اند: لنعلم؛ یعنی لیقع معلوماً لنا، یا لیتحقّق معلوماً لنا. به هر حال می‌فرماید: اصل این‌که ما دست شیطان را باز گذاشتیم، برای این بود که بدانیم چه کسی ایمان به آخرت دارد. شیطان گفته است : فَبِمَا أَغْوَیْتَنِی لأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِیمَ ثُمَّ لآتِیَنَّهُم مِّن بَیْنِ أَیْدِیهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَیْمَانِهِمْ وَعَن شَمَآئِلِهِمْ وَلاَ تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِینَ؛[اعراف، 16-17] شاهراه هدایت را بر روی اینها می‌بندم و نمی‌گذارم وارد مسیر صحیح هدایت شوند؛ سپس از همه طرف به آنها حمله می‌کنم. خداوند به آدمها اخطار کرده : وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ.[بقره، 208] . ودر سوره اعراف آیه ۲۷ می‌فرماید: یا بَنی آدَمَ لا یَفْتِنَنَّکُمُ الشَّیْطانُ کَما أَخْرَجَ أَبَوَیْکُمْ مِنَ الْجَنَّه؛ یعنی‌ای فرزندان آدم! هوشیار باشید که شیطان شما را به فتنه نیندازد همان گونه که پدر و مادرتان را از بهشت بیرون کرد. . در آیه چهارم از سوره حج می‌فرماید: كُتِبَ عَلَیْهِ أَنَّهُ مَن تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ یُضِلُّهُ وَیَهْدِیهِ إِلَى عَذَابِ السَّعِیرِ؛ این مسئله قطعی است که کسی که شیطان را ولیّ خود قرار دهد، حتما او را گمراه خواهد کرد. مَن تَوَلَّاهُ؛ یعنی کسی که چنین دست رفاقتی را به شیطان بدهد، با او رفیق شود، با هم کار کنند و بده و بستان داشته باشند. خداوند می‌فرماید اگر رابطه کسی با شیطان این‌گونه شد، حتما شیطان او را گمراه خواهد کرد. مصداق سلطان در این جا تحقق پیدا خواهد کرد؛ إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِینَ یَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِینَ هُم بِهِ مُشْرِكُونَ.[نحل، 100] کسی را به زور مجبور نمی‌کنند که با شیطان این ارتباط را برقرار کند. ابتدا می‌فهمد که این راه، راه خدا نیست و راهی شیطانی است. می‌فهمد که این نگاه کردن، این گوش دادن، آن رقصیدن، آن آواز خواندن، آن مسخره کردن، آن تهمت زدن، آن دروغ گفتن و... راه خدا نیست، اما وقتی انسان این راه را رفت و نزدیک شد، شیطان کاری می‌کند که این کار به نظرش خیلی زیبا بیاید. در آیه 119 از سوره نساء می‌فرماید: وَمَن یَتَّخِذِ الشَّیْطَانَ وَلِیًّا مِّن دُونِ اللّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُّبِینًا؛ کسی که با شیطان رابطه دوستی برقرار کند، بسیار ضرر کرده است. لذا پناه بردن به خداوند متعال از شر شیطان با گفتن «أعوذ باللّه من الشّیطان الرجیم» و مانند آن در هرحال، مستحب است. قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ «1» مَلِكِ النَّاسِ «2» إِلهِ النَّاسِ «3» مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ «4» الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ «5» مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ «6» (اى پيامبر!) بگو: پناه مى‌برم به پروردگار آدميان. پادشاه آدميان. معبود آدميان. از شرّ وسوسه شيطان. آن كه انديشه بد در دل مردمان افكند. از جنس جنّ باشد يا انسان. عن الصّادق (علیه السلام): مَنْ قَرَأَهَا فِی مَنْزِلِهِ کُلَّ لَیْلَةٍ أَمِنَ مِنَ الْجِنِّ وَ الْوَسْوَاسِ وَ مَنْ کَتَبَهَا وَ عَلَّقَهَا عَلَی الْأَطْفَالِ الصِّغَارِ حُفِظُوا مِنَ الْجَانِّ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی. امام صادق (علیه السلام): هرکه این سوره را هر شب در منزلش بخواند، از جنّ و وسواس (وسوسه‌گر) در امان باشد و هرکه آن را بنویسد و بر خردسالان بیاویزد، آنان به اذن خداوند عزّوجلّ از جنّ، محفوظ و در امان باشند. [تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۵۱۰ البرهان] . إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ تَذَكَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ [اعراف، 201] هنگامى كه شيطان‌ها به سراغ افراد باتقوا مى‌روند تا از طريق تماس، آنان را وسوسه كنند، آنان متوجه شده و اجازه نفوذ نمى‌دهند.
بهشت منزل ومحل استراحت : «وَاجْعَلِ الْجَنَّةَ لی مَنْزِلاً وَمَقیلاً» (وقرار بده براى من بهشت را منزل و محل‌استراحت) این نتیجه دعاهاى قبلى است. منزل، مقیل، مسکن و مأوى، همگى یک معنا دارند،هر چند هر کدام از اینها داراى اعتبارات مختلفى است.منزل یعنى محل نزول، به اعتبار این که در جایى وارد مى‌شویم به آن منزل مى‌گوییم و به اعتبار این که درجایى سکنى مى‌گزینیم، آن جا مسکن ماست و به آن‌مسکن مى‌گوییم. به اعتبار این که این جا را پناه خود قرارمى‌دهیم، مى‌گوییم مأوى و به اعتبار این که در این جااستراحت مى‌کنیم، آن رامقیل مى‌گوییم. پس «مقیل»یعنى جاى استراحت. این است که مى‌گوییم: خدایابهشت را منزلگاه ما قرار بده، منزل ما ومحل استراحت‌ما قرار بده . مؤمنان، از مسکنهای عالی و پاکیزه در بهشت عدن بهره مند می شوند که در این مورد خداوند در قرآن می فرماید: وعد الله المؤمنین والمؤمنـت جنت تجری من تحتها الانهـرخــلدین فیها ومسـکن طیبة فی جنت عدن...[توبه آیه۷۲] خداوند به مردان و زنان با ایمان ، باغهایی از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و مسکنهای پاکیزه ای در بهشتهای جاودان (نصیب آنها ساخته)؛ و (خشنودی و) رضای خدا ، (از همه اینها) برتر است؛ و پیروزی بزرگ، همین است! .دیگر از مواهب الهی به آنها این است که خداوند مسکنهاى پاکیزه و منزلگاههاى مرفه در قلب بهشت عدن در اختیار آنها مى گذارد (و مساکن طیبة فى جنات عدن ). عدن در لغت به معنى اقامت و بقاء در یک مکان است ، و لذا به معدن که جایگاه بقاى مواد خاصى است این کلمه اطلاق مى شود، بنابراین مفهوم عدن با خلود شباهت دارد، ولى از آنجا که در جمله قبل به مساله خلود اشاره شده ، چنین استفاده مى شود که جنات عدن محل خاصى از بهشت پروردگار است که بر سایر باغهاى بهشت امتیاز دارد. [تفسیر نمونه، ج۸، ص۳۸] . غرفه‌های بهشت،پاداش مؤمنان صالح می باشد که خداوند به آنان عنایت فرموده همانطور که در قرآن می فرماید: الا من تاب وءامن وعمل عملا صــلحا... اولـئک یجزون الغرفة... خــلدین فیها حسنت مستقرا ومقاما. [فرقان آیه۷۰. فرقان آیه۷۵. فرقان آیه۷۶] مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل می‌کند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است! (آری،) آنها هستند که درجات عالی بهشت در برابر شکیباییشان به آنان پاداش داده می‌شود؛ و در آن، با تحیّت و سلام روبه‌رو می‌شوند. در حالی که جاودانه در آن خواهند ماند؛ چه قرارگاه و محلّ اقامت خوبی! . وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ...؛ [توبه آیه۷۲] خداوند به مردان و زنان با ایمان ، باغهایی از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و مسکنهای پاکیزه ای در بهشتهای جاودان (نصیب آنها ساخته) ... [تفسیر نمونه، ج۸، ص۳۸] . وَبَشِّرِ الَّذِين آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ ...؛ [بقره آیه۲۵] به کسانی که ایمان آورده، و کارهای شایسته انجام داده‌اند، بشارت ده که باغهایی از بهشت برای آنهاست که نهرها از زیر درختانش جاریست... وَالَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ...؛ [نساء آیه۵۷] و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، بزودی آنها را در باغهایی از بهشت وارد می‌کنیم که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ همیشه در آن خواهند ماند... إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ يَهْدِيهِمْ رَبُّهُمْ بِإِيمَانِهِمْ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمُ الأَنْهَارُ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ؛ [یونس آیه۹] (ولی) کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، پروردگارشان آنها را در پرتو ایمانشان هدایت می‌کند؛ از زیر (قصرهای) آنها در باغهای بهشت، نهرها جاری است. وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ لَهُم مَّا يَشَاؤُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ذَلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الكَبِيرُ؛ [شوری آیه۲۲] کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند در باغهای بهشتند و هر چه بخواهند نزد پروردگارشان برای آنها فراهم است؛ این است فضل (و بخشش) بزرگ! . الَّذِينَ آمَنُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا مُسْلِمِينَ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ؛ [زخرف آیه۶۹. زخرف آیه۷۰. زخرف آیه۷۲] همان کسانی که به آیات ما ایمان آوردند و تسلیم بودند. (به آنها خطاب می‌شود:) شما و همسرانتان در نهایت شادمانی وارد بهشت شوید! این بهشتی است که شما وارث آن می‌شوید بخاطر اعمالی که انجام می‌دادید! . الَّذِينَ آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ ... يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَّهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُّقِيمٌ؛ [توبه آیه۲۰. توبه آیه۲۱] آنها که ایمان آوردند، و هجرت کردند، و با اموال و جانهایشان در راه خدا جهاد نمودند ... پروردگارشان آنها را به رحمتی از ناحیه خود، و رضایت (خویش)، و باغهایی از بهشت بشارت می‌دهد که در آن، نعمتهای جاودانه دارند. ... وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ ...؛ [غافر آیه۴۰] ... ولی هر کس کار شایسته ای انجام دهد -خواه مرد یا زن- در حالی که مؤمن باشد آنها وارد بهشت می‌شوند... در روايتي از ابن عباس نيز آمده كه باغ هاى بهشتى هشت عدد به نام هاي «جنة المأوى»، «دار الجلال»، «دار القرار»، «دار السلام»، «جَنَّةُ عدن»، «جنة الخُلد»، «جنة الفردوس» و «جنة النعيم» است. بنابراين بهشت داراي باغها و مقامات متعدد است. از ابن عباس نقل شده كه مى گويد: «باغ هاى بهشتى هشت عددند، يكى از آنها «جنةُ المأوى» است و بقيه عبارتند از «دار الجلال»، «دار القرار»، «دار السّلام»، «جَنَّةُ عدن»، «جنة الخُلد»، «جنةُ الفردوس» و «جنةُ النعيم».
مقیلا : مقیل : لغت‌نامه دهخدا : مقیل . [ م َ ] (ع اِ) هر جایی که در آن آسایش می کنند و خوابگاه . ج ، مقائل . (ناظم الاطباء). جای قیلوله . (از اقرب الموارد). چاشت خوابگاه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : اصحاب الجنة یومئذ خیر مستقراً و احسن مقیلا. (قرآن 24/25).
یا قاضِیَ حَواَّئِجِ الطّالِبینَ. ای برآرنده حاجات جویندگان.
http://dl.hodanet.tv/ebookmobile/sirozsidoaa5.htm
http://dl.hodanet.tv/ebookmobile/sirozsidoaa5.pdf
http://dl.hodanet.tv/ebookmobile/sirozsidoa.apk
اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: دعاهای روزهای ماه مبارک رمضان ، سی روز سی دعا
