روزپایانی ماه شعبان

روزپایانی ماه شعبان

۳۰ شعبان، سی‌مین روز از ماه شعبان در تقویم هجری قمری است. این روز در بعضی از سالهای قمری وجود دارد.

شهادت سعيد بن جبير

۹۵ق. شهادت سعید بن جبیر از تابعین و اصحاب امام سجاد(ع).[۱۰۹]

در اين ماه در سال 95 ق. جناب سعيد بن جبير كوفى به دست حجاج بن يوسف ثقفى به شهادت رسيد.

سعيد مردى فقيه، زاهد و عابد بود كه توفيق كسب علم از محضر مبارك حضرت زين العابدين (عليه السلام) را يافته بود. او به خاطر اعتقاد خالص ‍ و محبت كاملى كه به اهل بيت معصومين عليهم السلام داشت، نزد امام زين العابدين (عليه السلام) از احترام خاصى برخوردار بود.

هنگامى كه حجاج خواست آن بزرگوار را شهيد كند، دعا كرد كه حجاج بعد از شهادت او قادر به قتل هيچ كس نشود. خداوند دعاى او را مستجاب كرد و حجاج 15 تا 20 روز بعد از شهادت سعيد زنده بود و كسى را نكشت تا به مرض آكله به درك واصل شد.

آن بزرگوار در شهر الحى در واسط عراق مدفون شد و مرقد او يكى از زيارتگاه هاى محبين اهل بيت عليهم السلام است كه داراى گنبد و صحنى بزرگ مشتمل بر چهار در است.

مرگ مغيرۀ بن شعبه

۵۰ق. مرگ مغیرة بن شعبة از دشمنان امام علی(ع) و از جمله افرادی بود که در ماجرای هجوم به خانه حضرت زهرا نقش داشته است.[۱۰۸]

در ماه شعبان سال 50 ق. مغيرۀ بن شعبه در حالي كه از طرف معاويه حاكم كوفه بود، در سن 70 سالگى به درك واصل شد.

مغيره از اصحاب صحيفه ملعونه و ليله عقبه بود كه مى خواستند پيامبر (صلى الله عليه و آله) را به قتل برسانند و همچنين از اصحاب سقيفه است.

او از كسانى بود كه در آتش زدن درِ منزل اميرالمؤ منين (عليه السلام)، شكستن در، كتك زدن به مادر سادات حضرت صديقه شهيده فاطمۀ الزهرا (عليها السلام) و سقط جنين ایشان شريك بود.

حضرت امام حسن (علیه السلام) خطاب به او فرمودند: تو آن كسى هستى كه در شهادت مادرم و برادرم محسن (عليهمالسلام) شريك بودى ...

خطبه شعبانیه خطبه‌ای از پیامبر اکرم(ص) درباره فضیلت ماه رمضان. از آنجا که این خطبه در آخرین جمعه ماه شعبان ایراد شده به خطبه شعبانیه معروف شده است. در این خطبه به رعایت حال زیردستان و نیازمندان، کنترل چشم و گوش و زبان، تلاوت قرآن و صلوات و یاد قیامت دعوت کرده است.

تعبیر معروف «رمضان ماه میهمانی خدا» و «خواب روزه‌دار عبادت است.» با استفاده از مضامین این خطبه گفته شده است. پیامبر(ص) در انتهای خطبه، در پاسخ به سؤال امام علی(ع)، دوری از گناه را برترین عمل در ماه رمضان معرفی کرد و از شهادت وی در این ماه خبر داد.

این خطبه را امام رضا(ع) با سلسله سندی که از طریق امامان قبلی به امام علی(ع) می‌رسد، نقل کرده است. متن این سخنان علاوه بر نقل در کتب حدیثی به صورت مجزا نیز با ترجمه و شرح منتشر شده است.

شیخ عباس قمی نیز در مفاتیح الجنان بخش اعظم این خطبه را در آغاز فضیلت ماه مبارک رمضان از امالی شیخ صدوق نقل کرده و سند آن را معتبر دانسته است.

پیامبر(ص) خطبه را با ذکر اهمیت و عظمت ماه رمضان آغاز می‌کند و در ادامه به این نکات و رعایت ویژۀ آنها در این ماه اشاره می‌کند:

برشمردن ثواب روزه‌داری و پاره‌ای از عبادات در این ماه
تأکید بر محروم نماندن از آمرزش و رحمت الهی
بازشدن درهای رحمت خداوند
در زنجیر شدن شیاطین
رعایت اخلاق روزه‌داری
یاد گرسنگی و تشنگی قیامت
رعایت حال زیردستان، نیازمندان، سالمندان و خردسالان
صله رحم
افطاری دادن، هرچند به نیمی از خرما یا جرعه‌ای آب
کنترل چشم و گوش و زبان
توجه خاص به نماز و توبه و دعا و استغفار
تلاوت قرآن
صلوات بسیار
ترک مردم آزاری
خوش اخلاقی

در ادامه خطبه، امام علی(ع) از برترین عمل در این ماه سؤال کردند و پیامبر ورع و ترک گناه را باارزش‌ترین عمل معرفی کردند و در حالی که می‌گریستند به ایشان بشارت شهادت در این ماه را دادند و فضایلی از امام برای مردم بیان کرده و انکارِ امامت امیرالمؤمنین علی(ع) را انکار نبوت خود دانستند.[۶]