ای آستانِ قدسِ رضا ای پناهِ ما
ای آستانِ قدسِ رضا ای پناهِ ما - هر صبح و شام سویِ تو باشد نگاهِ ما
بوسیم چون حریمِ تو را از سرِ نیاز - پیچد در آن فضایِ حرم، سوز و آهِ ما
خاکِ حریمِ پاکِ تو بر چشم توتیااست - هم چلچراغِ چشمِ تو خورشیدِ راهِ ما
میآید از حریمِ قدسیِ تو ای امامِ عشق - هر صبح و شام، حضرتِ تو در نگاهِ ما
چشمان فتد به گنبدِ تو چون به صبح و شام - روشن همی شود دو دیده پُر از گناهِ ما
گردد بلند اذان زِ حرم چون به صبح و شام - تجدید میکند حیاتِ غروب و پگاهِ ما
خور از فروغِ گنبد زردت گرفته وام - شمس الشّموس تو هستی و آن خور گواهِ ما
هر روز صبح ما بِشوق تو بیدار میشویم - تا که فتد به گنبد زردت نگاهِ ما
آقا، به زائر و مجاور خود لطف میکنی - از لطفِ تو شود سفید چو رویِ سیاهِ ما
هم باقری است نوکرِ زوّارِ مشهدت - وآن خاک پایِ زائر تو بوسه‌گاهِ ما
سروده شده میلادامام رضاعلیه السلام سال 1401
اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: اشعار و سروده های باقری
تاريخ : شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۱ | 11:51 | تهيه وتنظيم توسط : حُجَّةُ الاسلام سیدمحمدباقری پور |
