ولادت امام صادق علیه السلام

امام صادق (علیه‌السّلام) فرزند امام باقر (علیه‌السّلام)، ششمین امام شیعیان است. درباره سال و روز ولادت آن حضرت اختلاف است، ولی طبق قول مشهور در سال ۸۳ هجری قمری همزمان با سالروز ولادت پیامبر گرامی اسلام بوده است.

امام صادق علیه‌السلام در روز جمعه به هنگام طلوع فجر و به روایتى در روز دوشنبه، هفدهم ربیع الاول سال ۸۳ قمرى[۱] یا سال ۸۰ قمری[۲] در مدینه دیده به جهان گشود.

پدر ارجمندش امام محمدباقر علیه‌السلام وى را به نام عموى نیاکانش جعفر طیار، "جعفر" نام نهاد. مادر گرامى امام جعفرصادق علیه‌السلام، "فاطمه" مکنّی به "اُم‌فروه" دختر "قاسم بن محمد بن ابی بکر"، از زنان نیکوسرشت، نیکوکار و نیکورفتار عصر خویش بود. این بانوى باتقوا و متدین، از جهت فضیلت و منقبت، سرآمد زنان روزگار خود بشمار مى‌ آمد و امام صادق علیه‌السلام در شأن و مقام وى فرمود: مادرم از زنانى بود که ایمان داشت، تقوا پیشه کرده و نیکوکارى مى‌ نمود و خدا، نیکوکاران را دوست دارد.[۳] . حضرت جعفر بن محمد علیه‌السلام داراى یک کنیه معروف به نام "ابوعبدالله" و دو کنیه دیگر به نام‌ هاى "ابواسماعیل" و "ابوموسى" بود. همچنین داراى القابى چند بود که معروف‌ ترین آن‌ ها عبارت است از: صادق، صابر، طاهر و فاضل.[۴] . امام جعفرصادق علیه‌السلام به مدت دوازده سال، حیات بابرکت جد گرامى‌ اش امام زین العابدین علیه‌السلام را درک کرد و از مکتب تربیتى و علمى وى بهره وافر یافت. همچنین آن حضرت به مدت ۳۲ سال از وجود شریف پدرش امام محمدباقر علیه‌السلام برخوردار بود و در تمام رویدادهاى مهم در کنار پدر ارجمندش قرار داشت. مدت امامت امام جعفرصادق علیه‌السلام ۳۳ سال و ده ماه (از ذی الحجه سال ۱۱۴ تا ۲۵ شوال سال ۱۴۸ قمرى) بود و در ایام زندگى بابرکت خویش با خلافت غاصبانه چند تن از خلفاى اموى و دو تن از خلفاى عباسى معاصر بود. چون آن امام بزرگوار در انتهاى دوران خلافت ستمکارانه امویان و در آغاز خلافت فریب‌ کارانه عباسیان مى‌ زیست، فرصت مناسبى بدست آورد تا در زمان انتقال خلافت از یک طایفه غاصب به طایفه غاصب دیگر و سرگرم شدن آنان به یکدیگر، مکتب اهل بیت علیهم‌السلام را به مسلمانان بشناساند و زمینه ترویج و تبلیغ این مکتب را مهیا سازد. آن حضرت با تشکیل حوزه علمیه و تعلیم شاگردانى مبرز چون هشام، زراره و محمد بن مسلم، تحول شگرفى در جهان اسلام و مذهب شیعه پدید آورد. به همین جهت، ایشان را پایه‌گذار مذهب "امامیه" دانسته و شیعیان امامى اثناعشرى را "شیعه جعفری" مى‌ گویند.[۵] . از جمله مهم‌ترین القاب امام صادق (علیه‌السّلام) می‌توان به صابر، فاضل، طاهر و صادق اشاره کرد. «صادق» مشهورترین لقب آن حضرت است، که توسط رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به ایشان داده شد. امام سجاد (علیه‌السّلام) در روایتی از پدرش سپس از جدش و او از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) روایت کرده است که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «وقتی فرزندم جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) به دنیا آمد، او را «صادق» بنامید. چرا که در اولاد او فردی همنام اوست که ادعای امامت خواهد کرد، «اشاره به جعفر کذاب، فرزند امام هادی (علیه‌السّلام) که ادعای نیابت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) را داشت.» در حالی که حقی در این رابطه ندارد و کذاب نامیده می‌شود».[۸] . در زمان ولادت امام صادق (علیه‌السّلام) امویان بر قلمرو اسلامی حاکمیت داشتند. امویان تا سال ۱۳۲ هجری حکومت کردند. امام صادق (علیه‌السّلام) در سال ۱۱۴ هجری به امامت رسید و تا سال ۱۴۸ هجری که مصادف با حکومت منصور عباسی بود، امر پیشوایی شیعیان را بر عهده داشت. سپس در همین زمان به دستور خلیفه عباسی به شهادت رسید.

زندگی نامه امام جعفر صادق(ع) از ولادت تا شهادت - باشگاه خبرنگاران جوان

زندگینامه امام جعفر صادق(ع) از ولادت تا شهادت - برنا

ولادت امام صادق علیه السلام - دانشنامه اسلامی

ویژه نامه ولادت امام جعفر صادق علیه السلام

جعفر صادق - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ولادت حضرت امام جعفر صادق (ع)

میلاد امام صادق علیه السلام

ولادت امام صادق - ویکی فقه

ولادت امام جعفر صادق (ع)