خدمات رفاهي کارگران

خراسان - مورخ پنج‌شنبه 1393/06/27 شماره انتشار 18788

پرسش:

خدمات رفاهي کارگران چیست؟

پاسخ:

به طور کلي، قانون دو دسته امکانات رفاهي را براي کارگران در نظر گرفته است. دسته اول، امکاناتي است که براي بهتر انجام گرفتن کار، توسط کارفرما در اختيار کارگر قرار مي گيرد. دسته دوم، امکاناتي است که به منظور تجديد قوا و رفع نيازهاي غيرمرتبط با کار محوله، به کارگر ارائه مي شود تا وي بتواند با خيالي آسوده تر به کار بپردازد و بهره وري خود را افزايش دهد. افزون بر آن چه در قانون پيش بيني شده است، بسياري از کارفرمايان، به ويژه در کارخانه ها و کارگاه هاي بزرگ، براي افزايش توانايي و بهره وري کارکنان خود، خدماتي را در قالب امکانات رفاهي به آن ها ارائه مي کنند. امکانات رفاهي دسته اول، بيشتر مبتني بر افزايش ضريب بهداشت حرفه اي و لازمه فعاليت حرفه اي کارگران است که در «آيين نامه حفاظت و بهداشت حرفه اي کارگاه ها» مجموعه اي کامل از اين امکانات، همراه با شرايط استاندارد محيطِ کاري، گردآوري شده است. به عنوان نمونه، طبق ماده 61 آيين نامه يادشده، کارفرما موظف است سالانه دو دست لباس و کفش مخصوص کار را در اختيار هر کارگر بگذارد. لباس هاي کار بايد متناسب با فعاليت کارگر باشد. افزون بر لباس، کارفرما موظف به تهيه وسايل مورد نياز حفاظتي، مانند عينک، ماسک، پيش بند، دست کش و ... براي کارگران است.

از امکانات رفاهي دسته دوم، مي توان به موضوع مواد 147 و 148 قانون کار اشاره کرد که بر اساس آن، کارفرمايان موظف به بيمه کردن کارگران براي استفاده آن ها از مزاياي رفاهي، نظير خدمات درماني هستند. طبق ماده 149 اين قانون، کارفرمايان مکلف به همکاري با کارگران براي ايجاد تعاوني هاي مسکن هستند. همچنين کارفرمايان موظفند در کارگاه ها، محلي براي اقامه نماز ايجاد کنند و در ماه رمضان زمينه بهره بردن مناسب از فضاي معنوي اين ماه را، با تنظيم ساعات کاري کارگران، براي آن ها فراهم کنند. در کارگاه هاي دور از مناطق مسکوني، کارفرمايان بايد غذاي کارگران را تأمين کنند. دست کم يک وعده از غذاي تهيه شده بايد گرم باشد(ماده151 قانون کار) افزون بر اين، در کارگاه هايي که به دليل دوري از مناطق مسکوني، رفت و آمد به آنها، به سختي انجام مي شود و وسايل نقليه عمومي در دسترس نيست، کارفرما موظف به تهيه وسيله اياب و ذهاب (رفت و آمد)براي کارگران است(ماده 152). همچنين کارفرمايان مکلفند وسايل و فضاي لازم را براي ايجاد تعاوني مصرف کارگران، در حد توان، در اختيار کارگران بگذارند.

مشاعات در آپارتمان ها

خراسان - مورخ پنج‌شنبه 1393/06/27 شماره انتشار 18788

پرسش:

مشاعات در آپارتمان ها چیست؟

پاسخ:

طبق ماده يک قانون «تملک آپارتمان ها»، ساختمانِ آپارتمان به دو قسمت تفکيک شده است؛ قسمت هاي با مالکيت خصوصي و قسمت هاي با مالکيت مشترک. قسمت هايي که در آپارتمان ها، به طور مشترک، مورد استفاده همه ساکنان است و کسي نسبت به آن ها مالکيت خصوصي ندارد را، مشاعات آپارتمان ها مي نامند. به استناد ماده 2 قانون ياد شده، بخش هايي از ساختمان که «در اسناد مالکيت، ملکِ اختصاصي يک يا چند نفر از مالکين تلقي نشده از قسمت هاي مشترک محسوب مي شود، مگر آن که تعلق آن به قسمت معيني بر طبق عرف و عادت محل، مورد ترديد نباشد.» با توجه به اين تعريف، مي توان صحن حياط(به شرطي که به صورت پارکينگ يا فضاي اختصاصي ميان ساکنان تقسيم نشده باشد)، پشت بام، پلکان، آسانسور، راهروها و مانند آن را، جزو مشاعات آپارتمان در نظر گرفت. بر اساس ماده 4 «قانون تملک آپارتمان ها»، حقوق، تعهدات و سهم هر يک از مالکانِ قسمت هاي اختصاصي از مخارج قسمت هاي مشترک متناسب با مساحت قسمت اختصاصي هر واحد آپارتماني است. بنابراين، اگر واحدهاي يک آپارتمان مساحت مساوي داشته باشند، سهم آن ها از «شارژ ساختمان» با هم برابر است. با اين حال، مالکان مي توانند در اين مورد، بر اساس توافق ميان خود عمل کنند.

استفاده از مشاعات آپارتمان نيز تابع مساحت بخش اختصاصي مالکان است، مگر در مورد مشاعاتي مانند پلکان يا آسانسور، که نمي توان براي آن ها حد استفاده اي در نظر گرفت يا عرف، روال ديگري را براي استفاده از آن ها ارائه کرده است. در اين جا لازم است به موضوع تعميراتي که برخي از مالکان در آپارتمان هاي خود انجام مي دهند نيز اشاره کنيم. مطابق ماده 9 قانون تملک آپارتمان ها، «هر يک از مالکين مي توانند با رعايت مقررات اين قانون و ساير مقررات ساختماني، عملياتي را که براي استفاده بهتر از قسمت هاي اختصاصي خود مفيد مي دانند، انجام دهند.» با اين حال، هيچ مالکي حق ندارد بدون موافقت اکثريتِ مالکان، تغييراتي در محل يا شکل «در»، «سر در» يا نماي خارجي ساختمان، که در قسمت اختصاصي وي قرار دارد، ايجاد کند.

اين منع قانوني به اين دليل است که محل هاي ياد شده، يعني مکان هايي که مرتبط با نما و شکل بيروني ساختمان باشند، جزو مشاعات ساختمان محسوب مي شوند و تغيير در آن ها، نيازمند اجازه اکثريت مالکان واحدهاست.