چارُمِ شعبان نِگَر بیتِ عَلی

چارُمِ شعبان نِگَر بیتِ عَلی - گشته سرشار از صفا و هَمدِلی

خانه یِ شیرِ حق و اُمّ البنین - گشته روشن، باصفا، زان مَه جَبین

چون که سَر زَد یک قَمَر از خانه اَش - گَشت سرشار از صَفا سامانه اَش

آن قَمَر ماهِ بنی هاشم لَقَب - آنکه بُد بَهرِ حسین در تاب و تَب

خانه یِ حیدر از او روشن شُده - شهرِ یَثرِب هَم چنان گُلشن شُده

نام آن قُرص قَمَر عَبّاس شُد - شهرِ یَثرِب پُر زِ عطرِ یاس شُد

چون به دنیا آمد عَبّاسِ عَلی - بود همراهش صفا و هَمدلی

حَضرتِ حیدر چو دیدش شاد شُد - خانه یِ حیدر زِ غَم آزاد شُد

چون عَلَمداری بِیامَد بَهرِ دین - بَرحُسین ابنِ امیر المؤمنین

چونکه سَقّا و سپهداری کَبیر - آمده از بَهرِ یارِیِّ اَمیر

چونکه پَرچَمدارِ اسلام آمده - بهرِ دشمن روز، چون شام آمده

در بَغَل بِگرِفت قُرصِ ماه را - گوئیا آمد وزیری شاه را

یک نَظَر بر آن قَد و بالایِ او – کَرد، مَولا، بابِ دین پالای او

دستها و پایها و چشم و گوش - او نِگَه میکرد، آرام و خَموش

ناگَهان دیدَند مولا گریه کَرد - او نِگَه بر بازوان و ناله کرد

گفته شد کِاین گریه آقا بهر چیست؟ - گوئیا بازویِ طفلک را غَمی است

عیب و نقصی دیده شُد بر بازوان - که شُما دیدی و مینالی از آن

گفت: نَه، بَل بازوانش سالِم است - بلکه سالمتر زِ کُلِّ عالَم است

لیک یادم آمد از عاشور او - از دلیری و سَرِ پُر شُورِ او

روز عاشورا چنین گشته رَقَم - گردد این بازو و این دَستان قَلَم

خون چَکَد زین بازو وَ دَستانِ یَل - این بُوَد از بهرِ او خیر العمل

آری آقا اینچنین آوایه کرد - روزِ میلادَش برایش گریه کرد

گریه کرد اُمُّ البنین هَم زین سُخَن - گریه بر عَبّاس دارد، ما وَ مَن

کاشف الکَرب است عَبّاسِ عَلِی - در گرفتاری است یارِ هَمدلی

یکصد و سی و سه بار ای نُورِ عَین - تو بگو یا کاشف الکرب حسین

باقری هرگاه گشتی دل غمین - گوی یا عَبّاس، یا اُمُّ البنین

سروده شده میلاد حضرت عباس علیه السلام زمستان 1401

مشاهده کتاب مجموعه اشعار باقری

http://dl.hodanet.tv/fileshtml/asharebageri.htm

وبلاگ اشعار باقری

http://asharebageri.blogfa.com

کانال یار خراسانی

https://splus.ir/yarekhorasanirahabar