مشاوره حقوقي خانمي ۳۴ ساله هستم و از شوهرم به خاطر اعتياد جدا شدم

خراسان - مورخ دوشنبه 1393/07/14 شماره انتشار 18802

پرسش:

خانمي ۳۴ ساله هستم و از شوهرم به خاطر اعتياد جدا شدم. الان نزديک يک سال و نيم است که با مرد ديگري ازدواج کرده ام. شوهر دومم با وجود اين که از بيماري کليوي من آگاه و آن را قبول کرده بود، حالا مرا از خانه بيرون کرده است و قصد دارد مرا طلاق دهد. لطفا راهنمايي ام کنيد.

پاسخ:

شوهر شما مکلف به تامين نفقه شماست و نفقه شامل مايحتاج و هزينه زندگي از جمله مسکن مناسب است. بنابراين شوهرتان نبايد شما را از منزل اخراج کند. شما به همراه دو نفر از معتمدان به منزل خود مراجعه و تلاش کنيد ايشان را به ادامه زندگي متقاعد کنيد. در صورتي که از پذيرش شما در منزل خودداري کرد به دادگاه خانواده، دادخواست مطالبه نفقه تقديم کنيد و همزمان در دادسرا عليه ايشان، شکايت ترک انفاق مطرح کنيد.در نظام حقوق خانواده ما «مرد مي تواند هر وقت که بخواهد زن خود را طلاق دهد.» البته اعمال اين حق مشروط به شرايط و مقدماتي است از جمله، صدور گواهي  عدم امکان سازش از سوي دادگاه. صدور اين گواهي نيز به نوبه خود تابع تشريفاتي از جمله مراجعه به مراکز مشاوره و داوري است. به علاوه ثبت طلاق موکول به پرداخت حقوق مالي زوجه از سوي شوهر يا صدور حکم قطعي اعسار شوهر و تقسيط «محکوم به» مي باشد. (ماده ۲۹ قانون حمايت خانواده) حقوق مالي زوجه در زمان طلاق شامل اين موارد است: مهريه، شروط مالي ضمن عقد نکاح به عنوان مثال شرط تنصيف (نصف کردن) دارايي، نفقه، اجرت المثل يا نحله و هزينه هاي انجام شده در زندگي مشترک از سوي زن.

مشاوره حقوقي پسري ۲۳ ساله هستم، پدرم از وضع مالي بسيار خوبي برخوردار است ولي

خراسان - مورخ دوشنبه 1393/07/14 شماره انتشار 18802

پرسش:

پسري ۲۳ ساله هستم، پدرم از وضع مالي بسيار خوبي برخوردار است ولي من و خانواده ام را که در شرايط سخت مالي به سر مي بريم، ترک کرده است. آيا من مي توانم با توجه به زياد بودن اموالش ادعايي داشته باشم؟

پاسخ:

در صورتي که گرفتار فقر هستيد و نمي توانيد با کار کردن، هزينه زندگي خود را تامين کنيد، پدرتان تکليف قانوني دارد که در تامين مخارج زندگي به شما کمک کند.برخلاف نفقه زوجه که شوهر صرف نظر از وضعيت مالي اش ملزم به پرداخت آن مي باشد، تکليف پرداخت نفقه به خويشاوندان مشروط است به سه شرط: اول، فقير بودن نفقه گيرنده، دوم، عدم امکان يا عدم توانايي اشتغال نفقه گيرنده و سوم، توانايي مالي نفقه دهنده. (ماده ۱۱۹۷ قانون مدني)ماده ۱۲۰۴ قانون مدني بيان مي کند: «نفقه اقارب عبارت است از مسکن و البسه و غذا و اثاث البيت به قدر رفع حاجت با در نظر گرفتن درجه استطاعت منفق.» به عبارت ديگر، نفقه اي که قانونگذار براي خويشاوندان در نظر گرفته است به قصد نجات آن ها از فقر و تامين حداقل هزينه هاي زندگي است، در حالي که نفقه زن به قصد تامين يک زندگي آبرومند متناسب با نيازها و شئون زن مي باشد. بنابراين، نفقه زن گسترده تر مي باشد و «همه نيازهاي متعارف و متناسب با وضعيت زن از قبيل مسکن، البسه، غذا، اثاث منزل و هزينه هاي درماني و بهداشتي و خادم، در صورت عادت يا احتياج به واسطه نقصان يا مرض» را در بر مي گيرد. (ماده ۱۱۰۷ قانون مدني)تفاوت ديگر نفقه زوجه و نفقه اقارب (خويشاوندان) در امکان مطالبه نفقه گذشته است. نفقه زن مانند ساير ديون (بدهي ها) بر عهده شوهر است و زوجه مي تواند هر زمان آن را مطالبه کند، در حالي که نفقه خويشاوندان تنها براي تامين زندگي آن هاست و آن ها تنها مي توانند نفقه آينده را مطالبه کنند. ماده ۱۲۰۶ قانون مدني بيان مي کند: «زوجه در هر حال مي تواند براي نفقه زمان گذشته خود اقامه دعوي نمايد... ولي اقارب فقط نسبت به آتيه مي توانند مطالبه نفقه نمايند.»