سلامِ ما به مولودی که اِمروز - ولادت یافت، او، ما، شاد و فیروز

سَلامِ ما به مولودی که اِمروز - ولادت یافت، او، ما، شاد و فیروز

سَلامِ ما به نورِ چشمِ اَحمَد - سَلامی که بُوَد بی حصر و بی حد

سَلامِ ما به نورِ چشمِ حیدر - سَلامی که بُوَد بی حَد و بی مَر

سَلامِ ما به نورِ چشمِ زهرا - کَزو اسلام و قرآن هَست بَرپا

سَلامِ ما به طفلی کو حسین است - چراغِ راهِ ما، دَر عالَمَین است

سَلامِ ما به آن مولودِ شعبان - که باشد نوری از اَنوارِ یَزدان

به او که داده شُد قَبل از ولادت - زِ سویِ حق بِشارت بر شهادت

زِ آدم تا مُحَمَّد، کُلِّ عالَم - خبر دادند و گفتند: جُمله، زین غَم

ولادت با شهادت گشت همراه - زِ سویِ حقتعالی بهرِ آن ماه

اَنَا العَطشان، اَندَر بطنِ مادر - همیگفت آن شَهِ با شوکت و فَر

جَنینی در رَحِم بود و سُخَن گفت - اَنَا العُریان، که مادر نیز بشنفت

سَخنگو دَر رَحِم آن یاسمن شد - که مادَر، دَر عَجَب از آن سُخَن شد

بگفتا: با پِدَر، زهرا، چو این راز - شَنیدَم زین جنین، اینگونه آواز

که میگوید: اَنَا العطشان و عُریان - مَنَم تشنه، مَنَم عُریان و سَحقان

پیمبر گفت: او را کاین جَنین است - شهیدِ راهِ قرآن، یارِ دین است

به دنیا بهرِ او یک کربلایی است - برایَش در جهان شور و نوایی است

حُسَینَت کربلا در پیش دارد – مُحَرَّم، نی نوا، در پیش دارد

برایِ او بُوَد یک نی نوایی - به راهِ دینِ حق گردد فدایی

نه تنها او، که هفتاد و دو یارش - شهیدِ راهِ حق گردَد کنارش

زِ فُطرُس هَم شنیدیم این خبر را - که خواهند کُشت شاهِ بحر و بَر را

زِ هر جا که دَهَند بر او سَلامی - رسانم کربلا، هر صبح و شامی

بلی، ای باقری، روزِ ولادت - خَبَر دادند ما را زان شهادت

سروده شده ولادت حضرت امام حسین علیه السلام زمستان 1401

اَللَّـهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فی هذَا الْیَوْمِ اَلْمَوْعُودِ بِشَهادَتِهِ قَبْلَ اْستِهْلالِهِ وَ وِلادَتِهِ. خدایا از تو می خواهم به حق مولود در این روز، که به شهادتش وعده داده شد پیش از برخاستن صدایش و قبل از ولادتش .

وَعاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ، فَنَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَننْتَظِرُ اَوْبَتَهُ، آمینَ رَبَّ الْعالَمینَ. و فطرس به گهواره اش پناهنده شد و ما پناهنده به مزار اوییم پس از شهادتش بر تربتش حاضر می شویم و بازگشتش را انتظار می کشیم، آمین ای پروردگار جهانیان .

یَحیَى کانَ یَتَکَلَّمُ فی بَطنِ اُمِّهِ، وَ الحُسَین(ع) کَذالِکَ، قالَ، یَقُولُ فِی بَطنِ اُمِّهِ فاطمة(س): یا اُمَّاه اَنَا العَطشانُ، یا اُمَّاهُ اَنَا العُریانُ، یا اُمّاهُ اَنُا السَّحقانُ ، حضرت یحیی(ع) در شکم مادرش صحبت می‌کرد و امام حسین(ع) همچنین در شکم مادرش فاطمه(س) حرف می‌زد و می‌فرمود: من آن تشنه ‌ام! من آن بی‌لباسم! من آن‌کسی هستم که لگدکوب ‌شده‌ ام! «از کتاب موسوعة کربلاء، ج ‏1، ص 207»

«کتاب صحیفه محبت امام حسین علیه السلام نوشته باقری پور» http://dl.hodanet.tv/ketabbageri/sahifemahabbat.htm

http://hedayat.blogfa.com/post/9166

مشاهده کتاب مجموعه اشعار باقری

http://dl.hodanet.tv/fileshtml/asharebageri.htm

وبلاگ اشعار باقری

http://asharebageri.blogfa.com

کانال یار خراسانی

https://splus.ir/yarekhorasanirahabar