لبنان:

مسلمانان لبنان ازگذشته‌های دور با‌ وجود حاکمیت مسیحیان و کنترل عزاداری از طرف حاکمان وقت، با‌ تأثیرپذیری از ایران و عراق همواره به عزاداری می‌پردازختند؛ تداوم این عزاداری‌ها باعث ‌شد تا دولت مسیحی لبنان در سال 1973 میلادی روز عاشورا را برای اولین‌ بار در تمامی نقاط لبنان و نهاد های دولتی، مؤسسه ‌های ملی و بازار، تعطیل رسمی اعلام‌ نماید. در بخش شیعه نشین این كشور در جنوب، شیعیان به تشكیل دسته‌های عزاداری حسینی می‌پردازند و از كوچه‌ها و خیابان‌ها به سوی میادین اصلی مناطق به راه افتاده، سینه‌زنی و زنجیر زنی می‌كنند. همچنین مساجد مناطق آزاد شده‌ی این كشور، با پخش نوحه‌های حسینی، برای مسلمانان مبارز این منطقه، الهام بخش مقاومت و ایستادگی در برابر ظلم و ستم رژیم صهیونیستی هستند. در شب های محرم مردان و زنان لبنانی، با خواندن زیارت عاشورا آغاز به عزاداری كرده و همراه با پرچم‌های سبز و سیاه، با شكوه تمام به عزاداری می‌پردازند.

ترکیه:

همه ساله در ترکیه به مناسبت سالگرد شهادت امام حسین (ع) مراسمی از سوی شیعیان جعفری این کشور برگزار می گردد. در ساعات اولیه صبح هزاران نفر از شیعیان گردهم می‌آیند و به عزاداری و زنجیر زنی می‌پردازند و سپس نمایش تمثیلی حادثه كربلا را به صورت تئاتر اجرا می‌كنند و طی مراسمی كه در دیگر ادیان معمول نیست یاد و خاطره‌ی شهادت امام حسین( ع) را در اذهان زنده می‌كنند. در این کشور شیعیان از اول تا دهم محرم لباس سیاه بر تن نموده و در هیات های عزاداری با لباس‌های سیاه مقابل همدیگر می‌ایستند و شروع به سینه‌زنی و زنجیرزنی می‌كنند. همچنین در برخی مناطق این کشور بسیاری از شیعیان پیراهن سفیدی به روی لباس مشكی خود می‌پوشند كه به معنی كفن است و نیز نوارهای پارچه‌ای سبز و قرمز رنگی بر پیشانی می‌بندند.همچنین شیعیان ترکیه در این ایام غذایی به نام «افشون» درست، و بین مردم تقسیم می‌کنند. در عزاداری شهر استانبول، گروه‌هایی از اهل سنت، به ویژه رجال دولتی برای هم دردی با شیعیان شرکت می‌کنند.

بحرین:

مراسم عاشورا و شهادت مظلومانه‌ی حضرت ابی عبدالله الحسین( ع)  و یاران باوفایش در بحرین شور و حال خاصی دارد، از ابتدای ماه محرم نمای حسینیه‌های بحرین یكپارچه سیاه‌پوش می‌شود و شعارهای عاشورایی و پرچم‌های سیاه در خارج از محدوده‌ی حسینیه‌ها نیز نصب می‌گردد. در اغلب حسینیه‌ها به ویژه‌ حسینیه‌های شیعیان عرب بحرینی، صبح و شب وعاظ به روضه‌خوانی و مرثیه سرایی می‌پردازند. روزها و شب‌‌های هفتم، هشتم، نهم و دهم محرم مراسم سینه‌زنی و زنجیر‌زنی برگزار می‌شود و دسته‌های عزاداری در كوچه‌ها و خیابان‌ها به صورت منظم به راه می‌افتند. مراسم تعزیه‌خوانی نیز هنوز در مناطقی از بحرین رواج دارد. همچنین پیشاپیش دسته‌های سینه‌زنی پرچم‌های سیاه و شعارهای عاشورا و بعضاً اسب‌های سیاه‌پوش به صورت ذوالجناح امام به حركت در می‌آیند. بعضی از دسته‌های سینه‌زنی به نواختن سنج و دمام اقدام می‌كنند. اطعام عمومی و پخش شربت در این چند روز به صورت گسترده‌ای صورت می‌گیرد. حسینیه‌های بحرین در تمام مدت دو ماه محرم و صفر دایر هستند و مراسم عزاداری و روضه‌خوانی برپا می‌دارند. در بحرین برای حسینیه‌ اصطلاح «حاتم » به كار برده می‌شود و شیعیان تمام مراسم اجتماعی، اعیاد مذهبی و حتی مراسم عروسی فرزندانشان را  در حاتم‌ها برگزار می‌كنند.

شبه قاره هند:

مسلمانان شبه قاره هند نیز در این ماه به سوگ امام حسین(ع) و یارانش می‌نشینند: مردم پاکستان از دوازده قرن پیش مراسم سوگواری سردار شهیدان را برپا می‌کنند؛ با وجود این‌که در سال 1288 هجری شمسی مراسم عاشورا و اربعین از سوی استعمارگران انگلیس ممنوع اعلام‌شد و در سال1361 پلیس پاکستان استفاده از بلندگو را در حسینیه‌ها و تکایای شیعیان را غیرمجاز اعلام‌کرد ولی هرگز موفق‌نشد روند این عزاداری‌ها را متوقف‌کند؛ در این راستا وهابیون این کشور نیز هرساله با به خاک و خون کشیدن عزاداران سعی‌دارند جلو این مراسم را به‌گیرند ولی با گذشت‌ زمان این عزاداری‌ها باعث غنای فرهنگ تشیع شده و خطبا، نویسندگان و شاعران فراوانی به ‌برکت این عزاداری‌ها پا به عرصه گذاشته‌اند.

در کشور هند نیز هندوها و غیرمسلمانان با دیدن سوگواری‌ها و نوحه‌سرایی و محافل حزن متأثر‌شده و با مسلمین همراهی‌می‌کنند و حتی در بعضی شهرها و مناطق، هندوها ساختمان‌هایی ساخته و وقف امام حسین(ع) کرده‌ و به تقلید از مسلمین نام آن‌ها را حسینیه گذاشته‌اند و در آنجا به سوگواری می‌پردازند؛ یکی از نقاط مشترک عزاداری پاکستان و هند شرکت مسلمانان اهل سنت در عزاداری‌هاست.  نکته قابل‌توجه این‌‌که در پاکستان اهل سنت نیز به عزاداری می‌‌پردازند؛ همچنین در شهرهای کراچی، حیدرآباد، کوتری، تخته و میرپورخاص از ایالت سند، روز عاشورا و اربعین حسینی غذاهای مختلفی چون حلیم درست می‌کنند و بین عموم تقسیم می‌کنند؛ این در حالی است که در شهر کوتری با 95 درصد جمعیت اهل تسنن، در ایام عزاداری امام حسین مجالس باشکوهی برپا می‌شود و مردم در روز عاشورا به سوی امام بارگاه حرکت می‌کنند. در شبه قاره در مجالس شیعیان هنگامی که عزاداری شروع می‌شود تمام شیعیان از خوردن و نوشیدن و سخن گفتن تا پایان مراسم خودداری می‌کنند و کسی که از این قانون تخلف‌کند، توبیخ می‌شود.

همچنین متاسفانه در برخی مناطق پاکستان و هندوستان شیعیان تحت تأثیر بعضی از مراسم هندوها،  با روشن كردن عود و آویختن حلقه‌های گل به علم حضرت عباس (ع) و... دست به آتش‌سازی سنتی و همچنین قمه زنی می زنند. انها در روز عاشورا دسته‌های عزا به حركت در می‌آیند و پس از صدمه زدن بر بدن های خود به محل هایی كه كربلا نامگذاری شده است می‌روند و در آنجا شمایل حضرت عباس را به خاك می سپارند.

سنگال:
نحوه‌ی برگزاری مراسم عاشورا بین فرقه‌های مذهبی با یكدیگر تفاوت چندانی ندارند و تا اندازه‌ای با خرافات آمیخته شده‌است. مراسم عاشورا در سنگال به شكل سنتی است. برای مثال در شب عاشورا مردم سنگال غذایی به نام "كوس كوس" كه غذایی است عربی به همراه گوشت گاو، صرف می‌كنند. بعضی‌ها عقیده‌دارند كه بعد از غذا باید بشقاب‌ها را روی سرگذاشت، سپس مراسمی مثل قاشق‌زنی كه در زمان قدیم در ایران مرسوم بوده‌ است برپا می‌كنند. زنان لباس مردان را می‌پوشند و كودكان روی صورت خود پودر می‌پاشند و در روز عاشورا كه در زبان محلی به "تنخریب" معروف است به رقص و آواز می‌پردازند و از مردم كوچه و بازار تقاضای عیدی می‌‌كنند چون این روز را روز اول سال و عید می‌نامند. مرثیه‌خوانی نیز در بین فرقه‌های تیجانیه و قادریه تا اندازه‌ای رواج دارد و واقعه عاشورا را از طریق نوارهای صوتی برای مردم تشریح می‌كنند و مرثیه‌خوانان معروفی كه واقعه كربلا را به صورت نوار صوتی درآوردند می‌توان از این افراد نام برد. روز عاشورا در سنگال تعطیل رسمی است. در سنگال حسینیه، هیئت و یا فاطمیه وجود ندارد و مجالس سخنرانی‌های روز عاشورا در مساجد انجام می‌شود.

کانادا:

مراسم مختلف مذهبی مربوط به محرم در كانادا و در شهرهای مختلف هر ساله در روزهای دهه‌ی آغازین ماه محرم و سوگواری حضرت سیدالشهداء (ع)  برگزار می‌گردد. هر گروه شیعه براساس آداب و سنن مرسوم مناسبت‌های مذهبی در كشور خویش به برگزاری مراسم مذهبی در كانادا نیز مبادرت می‌ورزد. البته شكل كلی و عمومی مراسمی كه به شیوه‌ی مشترك میان شیعیان با ملیت‌های مختلف انجام می‌گردد با توجه به مقتضیات محیط برخی ویژگی‌های خود را نیز دارند. برجسته‌ترین ویژگی مراسم عزاداری مشترك در میان جامعه‌ی شیعیان كانادا برگزاری مجالس سخنرانی است. محتوای این سخنرانی‌ها سعی بر این دارد كه در این محافل بیشتر به وجه تاریخی و علمی مسئله عاشورا و درس‌های تاریخی آن پرداخته‌شود. مراسم عاشورا در كانادا شیوه‌ی مرسوم عزاداری شیعیان یعنی سینه‌زنی و نوحه‌خوانی نیز انجام می‌گیرد. البته اغلب این مراسم سوگواری در مكان‌های سرپوشیده و مراكز تجمع شیعیان مانند حسینیه‌های مختلف برگزار می‌شود. در پایان مراسم نیز پرچمی را به یاد امام حسین (ع) در برابر شهرداری تورنتو به اهتزاز در می‌آورند. یكی دیگر از ابتكارات این كشور تهیه و نصب پوسترهایی در معرفی امام حسین (ع) و قیام عاشورا در وسایط نقلیه‌ی عمومی شهر تورنتو است.

اندونزی:

برای اولین بار، مردم مهاجر جنوب هند، ساختن "تابوک" را برای برگزاری مراسم محرم به مردم بومی منطقه «پیدی» در اندونزی آموزش دادند. تابوك یا همان تابوت، یك سازه چوبی است (شبیه حرم مبارك امام حسین(ع) كه با اوراق رنگارنگ تزئین می‌شود و مردم این مناطق در تمام روز دهم محرم بر دوش گذاشته و در كوچه و بازار می‌چرخانند و وقت غروب، در دریا می اندازند.
مراسم برگزاری محرم (تابوك) در پاریمان اندونزی، بعد از دیدار هلال محرم، از نیمه شب، با آوردن خاك پاك و تمیز رودخانه شروع می شود. افرادی كه برای آوردن خاك به رودخانه می‌روند، لباس سپید می‌پوشند. این خاك را در مكانی جمع می‌كنند و روی آن پارچه‌ی سپید می‌كشند و آن را "دارگاه" (یعنی درگاه یا امام بارگاه) می نامند. این دارگاه سمبل مرقد امام حسین (ع) و چادر سیاه روی آن، نشانی پاكیزگی، حیات، دلیری و شهادت حضرت امام حسین (ع) در راه خداست. روز پنجم محرم، ساقه درخت موز را از باغ با یك ضربه شمشیر تیز می‌برند كه سمبل بهادری و دلیری و مهارت شمشیر زنی حضرت قاسم (ع) است.