هنگامه عزیمت به هیأت عزاداری امام حسین (ع) در میان ده ها هزار هیأتی که هر ساله در چنین ایامی برقرار می‌شود، انتخابی می‌کنید یا هر جا صدای عشاق حسین را می‌شنوید، به جمع محبین ثارالله می پیوندید و به مجلس دل می‌دهید و توسل می جویید؟
آیا سابقه برقراری هیأت مذکور برایتان حائز اهمیت است؟ آیا کیفیت سخنرانان و مباحث مطروحه بر منبر در هر سال و مداحی ها و طول زمان مداحی برایتان حائز اهمیت است؟ برگزاری هیأت در مساجد یا تکیه ها، معیار گزینش هیأت برایتان تلقی می‌شود؟ طیف سنی و فکری حاضر در یک مجلس عزا تا چه میزان در این انتخاب برایتان اهمیت دارد؟
هیأت های پرسابقه تهران نه علم و دسته کشی دارند، نه ریتم های تند اما هنوز گروهی از جوانان مشتری این هیأت ها هستند؛ هیأت هایی که معدودی از آنها در دهه ها از هم جدا نشده و هیأت های دیگری را تشکیل نداده و یکپارچه مانده و برخی از آنها عمری بیش از یک قرن دارد. در میان سیل هیأت هایی که در پنجاه سال اخیر شکل گرفت، کمتر نامی از این هیأت های پرسابقه به گوش می رسد، ولی این هیأت ها همچنان سینه زنان خود را دارد.
هیأت خرازها که در دهه اول محرم در مسجد ملک بازار قدیم تهران برقرار است، از جمله این هیأت هاست که از کودک پنج ساله تا پیرغلام هشتاد و چند ساله امام حسین (ع) زیر پرچمش برای حسین (ع) سینه می زند. عمر هیأت خرازها به 115 سال می رسد و چندمین نسل جوانان این هیأت، ریش سپیدانی هستند که سال هاست در پی جوان گرایی در سطوح مختلف این هیأت برآمده اند.
حفظ شکل سنتی برگزاری این هیأت باعث شد تا در ظهر تاسوعا، میهمان عزادارانشان باشیم و هرچند مدیران هیأت تأکید داشتند در وقت عزاداری و نماز ظهر، دوربین در صحنه نباشد و توجه سینه زنان را جلب نکند و از پوشش هیأت اکراه داشتند، در نهایت همراه شدند تا مردم با سنت ها بیشتر آشنا شوند. بنا بر سنت عزاداری های عاشورا، اینجا سخنرانی در متن عزاداری است و چندین سخنران بر منبر می نشینند و شاید کمتر از 40 دقیقه از کل مراسم ظهر تاسوعا به سینه زنی می پردازند.
سخنرانان در عوض طرحِ مطالب مکرر بیان شده، درباره امر به معروف و نهی از منکر به عنوان مأموریت حسین (ع) سخن می گویند و از مصادیق امروز صحبت می شود و اینکه برخی نهی از منکرها در این دوره، به جز جری شدن فرد تذکر گیرنده و حتی ایجاد منکری دیگر در زمان نهی از منکر، حاصل دیگری ندارد و دیگر سخنانشان نیز با مصادیق روز است. اینجا منش حسینی در ترازوی اعمالمان در سال 1437 هجری قمری گذاشته می‌شود و به ذکر مصیبت اکتفا نمی شود. مجلس نیز با نماز ظهر به پایان می‌رسد تا پرداختن به مستحبی، منجر به ترک واجبی نشود.
در صدر بودن سخنرانان حتی در زمان تقسیم غذا در سفره ها نیز مشخص است و غذا دادن با یک یا اباالفضل و چند صلوات و قرار دادن ظرف غذای مخصوص سخنران مجلس، آغاز می‌شود. مجمع ها یا همان سینی ها که در قدیم غذای مجالس امام حسین در آنها توزیع می‌شد، دست به دست به عزاداران می رسد تا با پر و خالی شدن نهصد و اندی مجمع که هر سه عزادار گرد یکی از آنها می نشستند، عزای حسین با نوع رفتار همراه با وحدت به نقطه سرانجام رسد.
فیلم کوتاه «تابناک» از این هیأت گیرا را ببینید؛ فیلمی که وقتی تهیه می شد بسیاری از خادمین حسین از حضور مقابل لنز دوربین، پرهیز می کردند.
اين مطلب درفهرست عناوين مطالب-رديف: محرّم ، امام حسين(ع)و واقعه عاشورا و کربلا
