اشعار اربعین سروده باقری پور

زبانحال عمه سادات زینب علیهاسلام

چو زینب باز گشت از شام ویران – بدشت کربلا با آه و افغان

بیامد بر سرِ قبر حسینش – بشد بر آسمان افغان و شینش

زسالار شهیدان جستجو کرد – کفی از خاکها برداشت بوکرد

شنید از خاکها بوی برادر – چه بوئی؟ شد از آن بی هوش خواهر

بناگه ناله زد هذا حسینی – کجائی تو؟ الا یا نور عینی

بگفت این تربت پاکت حسین است – هم اینجا تربت آن نورعین است

همینجا بود کاو را سربریدند – بظلم و کین سراز پیکربریدند

همینجا بود کاو از تیر و خنجر – فتاده بر زمین صد چاک پیکر

همینجا بود کاو فریاد میزد – چو پُتکی بر سرِ بی داد میزد

همینجا بود کاو چون شیرِ غرّان – همی تازید بر اولادِ سفیان

همینجا بود کاو مانند حیدر – بپا کرد از شجاعت شور محشر

همینجا بود کاو آزادگی را – حیاتی تازه داد و زندگی را

همینجا بود کان شمرِ ستمگر – بیامد برسرِ سبط پیمبر

خودم دیدم همینجا نور عینم – فتاده بر زمین آقا حسینم

خودم دیدم همینجا جسم صدچاک – فتاده بود او بر بسترِ خاک

خودم دیدم همینجا پاره پاره – فتاده زخمش افزون از ستاره

خودم دیدم همینجا بود بی تاب – طلب میکرد او یک جرعه یِ آب

خودم دیدم که اورا سر بریدند – لبِ تشنه سر از پیکربریدند

خودم دیدم که صحرا لاله گون شد – زمین کربلا دریای خون شد

خودم دیدم که عاشورا چه ها شد – چه ها درسرزمین کربلا شد

خودم دیدم که بهر جرعه ای آب – شده ششماهه درگهواره بی تاب

خودم دیدم که شد عباس و اکبر – بدشت کربلا درخون شناور

خودم دیدم که شد بی دست عباس – بشد پرپر تنش همچون گل یاس

خودم دیدم پرازخون اکبرم را – بخون غلطان گلانِ پرپرم را

خودم دیدم که قاسم غرق خون شد – زخونش غاضریه لاله گون شد

خودم دیدم حبیب و عون و جعفر – یکایک همچنان گلهای پرپر

خودم دیدم بدنهای شهیدان – یکایک غرقه خون در خاک غلطان

خودم دیدم بدنها غرق خون بود – مصیبتهای ما از حدفزون بود

خودم دیدم حریقِ خیمه هارا – پراکنده  بصحرا بچّه ها را

خودم دیدم که بهر گوشواره – بشد بس گوشها مجروح و پاره

خودم دیدم که اندر آن شبِ تار – تمام اهلبیتِ ما گرفتار

خودم دیدم سری بالای نی بود – عیال و اهلبیت او زپی بود

بعاشوراخودم دیدم بلا را – بلای سرزمین کربلا را

بود اینها زبانِ حالِ زینب – برو ای باقری دنبالِ زینب

حسین جانم حسین جانم حسین جان - حسین جانم حسین جانم حسین جان

سروده باقری پور اربعین 1394

***

زبانحال عزاداران حسینی سروده باقری پور شب اربعین 1394

چهل روز است دارم اشک و ماتم – زبهرِ اشرفِ اولاد آدم

چهل روز است گویم وا حسینا – چنان زهرایِ اطهردختِ خاتم

چهل روز است گریانِ حسینم – برای حضرتش درشورو شینم

چهل روز است مینالم شب و روز – غمین بر پادشاهِ عالمینم

چهل روز است من از بهرِ اکبر – عزادارم به هرمجلس مکرّر

چهل روز است نالم بهرِ عبّاس – وَ بهرِ قاسم وهم عون وجعفر

چهل روز است بهرِ شیر خواره – که شد حلقوم او ازکینه پاره

به همراه ربابِ داغ دیده – عزادارم ، همی نالم هماره

چهل روز است نالم بهرِ زینب – وَ از بهر رقیّه در دلِ شب

وَ بهرِ سیّدِ سجّاد و کلثوم – که باشند از جفا درتاب و در تب

کنون یک اربعین بگذشت ازعاشور – بود ارض وسما درشیون وشور

بود در کربلا غوغای محشر – عزاداراست انس و جنّ و هم حور

کنون یک اربعین باشند عزادار – بروز روشن و اندر شبِ تار

سکینه، زینب و کلثوم و سجاد – توهم ای باقری باشی عزادار

چهل روزاست رفتم زين بيابان – بسوي شام با اين قوم عدوان

دل بشكسته وچشمان گريان – حسين جانم حسين جانم حسين جان

چهل روزاست گريانم حسينم – دل پرغم زهجرانم حسينم

زغم سردرگريبانم حسينم – حسين جانم حسين جانم حسين جان

چهل روزاست كزتودورگشتم – زهجرانت بسي مهجورگشتم

زظلم شاميان رنجورگشتم – حسين جانم حسين جانم حسين جان

چهل روزاست عزادارم حسينم – بدردوغم گرفتارم حسينم

باطفالت مددكارم حسينم – حسين جانم حسين جانم حسين جان

چهل روزاست اسيركوفيانم – اميروسرپرست كاروانم

چنين روزي نبوده درگمانم – حسين جانم حسين جانم حسين جان

چهل روزاست گشته گريه كارم – اسيرشاميان درشام تارم

خداداندازاين قلب فكارم – حسين جانم حسين جانم حسين جان

چهل منزل بدنبال سرتو – دويده دختران وخواهرتو

زغم ناليده جدومادرتو – حسين جانم حسين جانم حسين جان

بخواندم خطبه اي درشام ويران – كه شام و شاميان گشتندحيران

ازآن رسوايزيدوآل مروان – حسين جانم حسين جانم حسين جان

بشدرسوايزيددون سرانجام – پشيمان شاميان ازخاص وازعام

كنون آل نبي برگشته ازشام – حسين جانم حسين جانم حسين جان

پس ازچل روزاسارت برسرآمد – كنارقبرات اينك خواهرآمد

دگراي باقري هجران سرآمد – حسين جانم حسين جانم حسين جان

***

اربعين آمد دلم را غم گرفت – برشهيدكربلاماتم گرفت

اربعين آمدهمه محزون شدند – ازغم آل علي دلخون شدند

اربعين خودهست عاشوري دگر– چونكه برسرآمده شوري دگر

اربعين تصويرعاشورابود – چون دوباره كربلا غوغابود

اربعين درقتلگاه شاه دين – غلغله برپابود زاهل زمين

اربعين برسينه وسرميزنند – بهرقاسم،بهراكبرميزنند

اربعين پاي پياده درعزا – سينه زنها روبسوي كربلا

اربعين دركربلاغوغاشده – ماتمي ديگرزنوبرپاشد

اربعين تجديدحزن وغم شده – بارديگرموسم ماتم شده

اربعين دل درهواي كربلاست – گوش ودل با ني نواي كربلاست

اربعين شوري بسرآمدپديد – درهواي كربلادلهاطپيد

اربعين اين ديده ودل درعزاست – اين دلِ ماراهي كرببلاست

اربعين دلهاي ماپرميزند – برزمين كربلاسرميزند

كربلابس شوروغوغائي بپاست – هست گريان هركسي دركربلاست

صحن عباس وحسين ماتمسراست – خوش بحالش هركسي دركربلاست

هرخيابان،هرگذر،ازهرطرف – سينه زنها،نوحه خوانها،صف بصف

خيمه گاه وقتلگاه وصحنها – هست برپا شيوني بي انتها

جمله گويند السّلام اي شاه دين – السّلام اي زاده حبل المتين

السّلام اي سربريده ازقفا – السلام اي زاده شيرخدا

السّلام اي تشنه لب اي بي كفن – السّلام اي سروباغ ياسمن

اي اباالفضل اي علمدارالسّلام – اي حسين را ياورويارالسّلام

اي توسقّا اي سپهدارالسّلام – اي حسين راتومددكارالسّلام

اي علي اكبراي قاسم سلام – اي علي اصغراي جاسم سلام

اي حبيب ابن مظاهرالسّلام – اي شهيد پاك و طاهرالسّلام

السّلام اي ياروانصارالحسين – اي شماياران شاه عالمين

اي شما هفتاد دوياران پاك – درجوارشاه دين خفته بخاك

صبح وظهروشام تاروزقيام – برشما بادادرود وصدسلام

***

گوش ماهابرسلام جابراست – گوئياجابردرآنجاحاضراست

گفت جابرياحبيبي ياحسين – توبه هردردي طبيبي ياحسين

گفت جابرباشهِ دين اين سرود – برتووياران توبادا درود

گفت جابر اي امام عالمين – السّلام اي زاده زهراحسين

برتوواصحاب فرزندان تو – هركسي كه بود درفرمان تو

هركسي كه قلب پاكش باتوبود – گرچه اودركربلا باتو نبود

صد درود وصدسلام ووالسّلام – برتووياران توباد اي امام

***

گوش ماهابرسلام زينب است – كوزهجرشاه درتاب وتب است

كوبيامدازرهِ شام بلا – اربعين اندرزمين كربلا

دركنارقبرشاه عالمين – گفت اي جان برادرياحسين

السلام اي نورچشم مادرم – خواهرم من،زينب غم پرورم

بازگشتم اينك ازشام بلا – بعديك چلّه غم ورنج وبلا

آمدم اندرمزارت ياحسين – هستم اينك سوگوارت ياحسين

ياحسين ازشام ويران آمدم – زينبم باچشم گريان آمدم

بعدتوبس رنج ومحنت ديده ام – ازعدويت بس مصيبت ديده ام

تازيانه ديده ام باكعب ني – راس پاك توزپيش ومن زپي

كوفه رفتم بعدازآن شام خراب – رفته ام ويرانه باقلب كباب

الغرض ديدم بسي رنج وعنا – تا كه اكنون آمدم دركربلا

بي رقيه آمدم ليكن زشام – دخترت درشام بگرفته مقام

زينب ازشام بلا برگشته است – اوهم اينك كربلائي گشته است

باقري خواه ازخداي كربلا – زائرش گردي توبا اهل ولا

***

شعري براي اربعين ارباب اباعبدالله عليه السلام

اي حسين جان اي حسين جان - اي حسين جان اي حسين جان

اريعين كربلاشد كربلاماتم سراشد

اهلبيت مصطفي دركربلا اندرعزا شد

اربعين آمد بسر رنج وعناها

بازگشت ازشام غم غم مبتلاها

اهلبيت ازشام ويران بازگشتند

گشت پايان محنت ورنج وبلاها

اي حسين جان اي حسين جان - اي حسين جان اي حسين جان

چون رسيدند كربلا ازشام ويران

جملگي درآن بيابان مات وحيران

ازشترها شدپياده كودك وزن

شدبلندآه وفغان بربام كيوان

اي حسين جان اي حسين جان - اي حسين جان اي حسين جان

زينب آمدبرسرِ قبرِشهيدان

گفت اينك آمدم من اي حسين جان

همره زين العبادوكودكانت

بازگشتم من كنون ازشام ويران

اي حسين جان اي حسين جان - اي حسين جان اي حسين جان

من گزارش ميدهم اينك شمارا

من بديدم كوفه وشام بلارا

درميان طشت زرديدم سرِتو

من بديدم راسهابرنيزه هارا

اي حسين جان اي حسين جان - اي حسين جان اي حسين جان

تازيانه،كعب ني،بس خورده ام من

زان ستمها من كنون آزرده ام من

من چگويم كه چه ديدم من چهارا

همره خوديك نشام آورده ام من

اي حسين جان اي حسين جان - اي حسين جان اي حسين جان

من بفرمان توآرام وخموشم

صبروحلم وبردباري شدسروشم

همچومادرتازيانه خورده ام من

يك نشان ازكعب ني باشدبدوشم

اي حسين جان اي حسين جان - اي حسين جان اي حسين جان

اي برادرديده ام شام بلارا

فتح كردم پايگاه اشقيارا

شام راويرانه كردم بازگشتم

اهل عالم هم شنيدنداين صلارا

اي حسين جان اي حسين جان - اي حسين جان اي حسين جان

چندروزي گرچه من درشام ماندم

من پيامت رابشام غم رساندم

شديزيدوآل بوسفيان پشيمان

زان پيامي كه به كاخ اوكشاندم

اي حسين جان اي حسين جان - اي حسين جان اي حسين جان

اي برادرميروم اكنون مدينه

دركنارقبرمام بي قرينه

باقري الحمدلله كه شدم من

راحت ازبيدادوظلم جوروكينه

اي حسين جان اي حسين جان

اي حسين جان اي حسين جان

***

شداربعين شاه شهيدان

برگشته زينب ازشام ويران

چون كاروان آل پيمبر

گرديد آزادازظلم بي مر

ازشام غم شدسوي مدينه

باقلب مجروح ازظلم وكينه

ليكن نباشدطفلي سه ساله

همراه آنان با اشك وناله

چون گشته مدفون كنج خرابه

دلهابرايش ازغم كبابه

چون شدروانه ازشام زينب

آندم بداد اين پيغام زينب

ماها كه رفتيم اي مردم شام

دارم تمنا ازروي اكرام

كنج خرابه گاهي بيائيد

ازدخترمايادي نمائيد

روي مزارش باسوگواري

آبي بپاشيدازراه ياري

شمع وچراغي روشن نمائيد

ويرانه راچون گلشن نمائيد

***

آن كاروان شدباعزواكرام

سوي مدينه ازوادي شام

اما چه شامي گشته دگرگون

مردم عزادار،غمديده،محزون

يك روزبودي جشن وچراغان

ديوارودربودآئينه بندان

اما دراين روزمردم عزادار

جمله پشيمان زان فعل ورفتار

كلثوم سجاد،زينب،سكينه

باكاروان شدسوي مدينه

برآل احمدآندم چهاشد

چون واردِ دشتِ كربلاشد

خودرافكندند ازروي محمل

با اشك ديده با غصه دل

هريك كنارقبرشهيدان

يك جمله ميگفت باچشم گريان

آن يك همي گفت اكبركجايي

آن ديگري گفت اصغركجايي

آن ديگري گفت اي نوجوانم

بي توچگونه من زنده مانم

***

زينب كنارقبرحسينش

برآسمان شدافغان وشينش

گفت اي برادرجانم حسين جان

اينك رسيده بهرتومهمان

برخيزازجا اي نورديده

بين زينب توازره رسيده

بنگرحسينم آخرسرانجام

كه اهلبيتت برگشته ازشام

داني حسين جان برما چهاشد

ظلم ستم برآلِ عباشد

توگرنبودي اما سرِتو

بوده است همره باخواهرِتو

دراين چهل روزدركوفه وشام

برما ستمها شدازدروبام

ازآل سفيان بس طعنه ديديم

بس حرفها كازدشمن شنيديم

اما حسين جان باپايداري

برماشدآسان هرناگواري

باياريِ حق گشتيم پيروز

برآل سفيان قوم سيه روز

اينك حسين جان برگشتم ازشام

اينهم گزارش اينهم سرانجام

اما زظلم وجورزمانه

جسمم كبوداست ازتازيانه

ديگرنگويم ديگرچهاشد

برآل طاها دائم جفاشد

اللهم العن اول ظالم

عجل ظهورمهدي قائم

اي باقري پوراين اربعين است

روزعزاي سلطان دين است

شداربعين شاه شهيدان

برگشته زينب ازشام ويران

حسين حسين جان حسين حسين جان

حسين حسين جان حسين حسين جان