ارگ بم در استان کرمان ارگ بم یا قلعه مشهور بم د ر روی صخره بسیار بزرگی ساخته شده است که محدوده ای به وسعت ۶ کیلومتر مربع را می پوشاند. این بنا ۳۰۰ متر طول و ۲۰۰ متر عرض داشته و از ۲ قسمت تشکیل شده است. این د&#۶۴۳۹۵; ۵ شیوه ساختاری از خشت خام دارد که مربوط به ۵ یا ۶ قرن قبل از میلاد می باشد. این مکان تحت تعمیرات مکرر بوده و شامل استحکاماتی می باشد. این بنا مرکب از یک ورودی قدیمی – استحکامات دقیق – تعدادی ساختمان از زمان صفویه – یک مسجد و یک بنا می باشد که به چهارفصل یا کاخ ۴ فصله معروف است . در مورد چگونگی ساختمان این بنای مجلل و باشکوه ۲ کتیبه یا دست نوشته وجود دارد که حاصل مرمتهای اخیر ارگ بم می باشد. هردو لوح در تاریخ ۲۰ آذر ۱۳۳۷ شمسی یا ۱۹۵۸ میلادی پیدا شده اند که یکی از آنها دربخش حفاظت از میراث فرهنگی و دیگری در بخش باستان شناسی نگهداری می شود. کرمان قلب جهان است .این سخن را یکی از شاعران صوفی قرن ۸ میلادی می گوید. ارگ بم شامل قسمتهای زیر می باشد. دروازه جنوبی اصلی - بازار اصلی شهر- مسجد باشکوه و مجلل- پادگان مستحکم قلعه- عمارت مجلل چهار فصل در اینجا لارم به ذکر است که این میراث باشکوه جهانی به خاطر زلزله ای که در سال ۲۰۰۳ در بم رخ داد قریب به ۸۰ درصد آن تخریب شد .

نام الموت از دیربازبا «گرمارود»، پیوند ناگسستنی داشته و این پیوند از جنبه های مختلف قابل بررسی است. گاهی از آن به عنوان «پل ارتباطی» و گاهی نیز به عنوان منشأ اقتصادی یاد می شود. جدا از این پیوند ناگسستنی،رمز و راز گرمارود را باید در «شاهكار بزرگ خلقت» آن جست وجو كرد؛ شاهكاری كه سالیان سال، اذهان بسیاری را به خود جلب كرده است. از قلعه مهم آن به عنوان «آشیانه عقاب دیگر» یاد می شود و با این اوصاف، می توان به تاریخچه دیدنی ها و شنیدنی های گرمارود پرداخت.
● تاریخچه گرمارود
گرمارود یا «گرماب رود»، تقریباً نقطه پایان الموت(۱) است كه از شمال به قلعه «نویذر»، منطقه «زرسك» و «گچ لات»(۲) و از جنوب به گردنه های «اوانك»، از شرق به گردنه «نرم» و كوه های «اواتر» و ازغرب به قریه «كلان» محدود می شود. بزرگان محل، بر این باورند كه از ایام گذشته نام روستا برگرفته از رود گرمارود (شاهرود) بوده است. عده ای نیز وجود آب های معدنی گرم و سرد دامنه كوه ها و پیوستن آن به رود گرمارود را علل نام روستا می دانند.
بافت قدیمی روستا، همچنان در پای صخره های تند و تیز قرار گرفته و ساكنان آن تقریباً از نسلهای گذشته اند، اما در دهه اخیر همچنان شاهد ساخت و سازهایی در حاشیه رودخانه و فضای سبز منطقه هستیم. زلزله اخیر در منطقه الموت موجب شد بیش از ۵۰ درصد از بافت قدیمی گرمارود، بازسازی و مقاوم سازی شود.
در حال حاضر بیش از سیصد و پنجاه خانوار در این روستا زندگی می كنند كه شكل زندگی بیشتر آنان به صورت ییلاق - قشلاقی است. به طوری كه مهمترین مركز تجمع گرمارودیها، شهرستان كرج است و عده ای نیز به شهرستان های قزوین، هشتگرد، آبیك، تهران و تنكابن كوچ كرده اند و این سنت قدیمی را همچنان حفظ می كنند.
● ارتفاعات گرمارود
▪ كوه «زردگله» یا (زرد قله): در نخستین بارش های پائیزی، این كوه پوشیده از برف شده و تا اوایل تیر ماه این پوشش برفی باقی می ماند. قدیمی ها، دیدن كوزه های زردرنگ رادر این كوه كه به «گله» معروف است و همچنین زردی خاك آن را از دلایل شهرت این كوه می دانند. این كوه، گرمارود و روستای «اوانك» را در احاطه خوددارد.
▪ ارتفاعات «دربند»(۳) و «ویرانه»: این مناطق از دامنه های البرز و از نواحی مرتفع «رودر» به شمار می رود.
▪ كوه «پیله سره»: این كوه وسعت زیادی دارد و در قدیم پوشیده از درختان تنومند و كهنسال بود كه با از بین رفتن جنگل، اهالی در آن به كشت گندم نیز پرداختند. امروز این ناحیه مرتفع فقط برای چرای دام ها به كار می رود و به جز چند دره مرطوب، بقیه نقاط آن خشك و عاری از هرگونه بوته و درخت است.
▪ كوه «گچ لات»: در ادامه بخش شمالی روستای گرمارود، كوه معروف «گچ لات» مشاهده می شود كه نمونه دیگری از زیبایی های منطقه به شمار می رود. پوشش گچ در این منطقه از فرسنگ ها دور دیده می شود و از دیرباز، اهالی گرمارود و آبادی های مجاور، در اندود حمام ها از گچ این منطقه استفاده می كرده اند و این امر تا دو دهه اخیر نیز تداوم داشت.
▪ دوقلوهای كله قندی: «دوقلوهای كله قندی» كه در اصطلاح محلی به آنها «لوله كمر» نیز می گویند، دو ستون سنگی هر كدام با بیش از ۱۵ متر ارتفاع است كه در شرق و غرب بالای روستای گرمارود قرار داشته، ازقدمت زیادی نیز برخوردارند. امروزه این دوقلوها، همچنان نماد یا شاخص اصلی تاریخ گرمارود محسوب می شوند. از آنجا كه این دوقلوها، ظاهری به شكل «كله قند» دارند، از قدیم نزد اهالی به نام «كله قندی» شهرت داشتند.
▪ كوه سنگی (دیوار سنگی): این كوه، حدود دو كیلومتر مسافت دارد و در طول «لوله كمر» و ضلع شرقی گرمارود قرار گرفته است. ریزش سنگ های این كوه، تهدیدی جدی برای ساكنان بخش شرقی روستا است كه متأسفانه با توجه به زلزله اخیر منطقه و ریزش سنگ ها ساكنان این بخش دوباره به بازسازی خانه ها پرداختند.
▪ ارتفاعات «نرم»: این ارتفاعات ، بهار و تابستان سرسبزی دارد و پوشش جنگل و درختان تنومند «حورس» آن از قدیم، گواه این مطلب است. منطقه دارای خاك نرم و علف مرغوبی است كه از چیدن علف ها برای ذخیره دام ها در زمستان بهره برداری می شود.
● قلعه های گرمارود
▪ «قلعه نویذر» یا آشیانه عقاب دیگر: «قلعه نویذر» در یك ارتفاع بسیار بالا كه با صخره های سخت گره خورده است، مشاهده می شود. ارتفاع این قلعه از سطح رودخانه شاهرود حدود ۲ هزار متر است و از نظر موقعیت جغرافیایی، دژ نویذر را باید مهمترین دژ الموت دانست. این قلعه با این كه دره الموت(۴) را در چشم انداز خود دارد، بر ارتفاعات البرزچال، زیورچال، خشچال، زردگله و بلندی های اواتر و ازاتر و گردنه های نرم لات و اوانك نیز ناظر است. این قلعه، به لحاظ این كه تقریباً درآخرین خطه الموت بنا شده، حائز اهمیت بوده است؛ زیرا دیده بانان از این طریق بخشی از ارتفاعات شمال كشور و دره الموت را زیر كنترل خود داشتند.
در بعضی از كتاب ها و سفرنامه های تاریخی از قلعه نویذر به نام «میمون دژ» یاد می كنند، اما آنچه از بزرگان محله گرمارود می توان نقل كرداین است كه قلعه نویذر را «قلعه نوذرشاه یا نویذر شاه» نیز می نامند. روایت های محلی، حكایت از آن دارد كه آخرین حاكم این قلعه، یعنی نوذرشاه، ازحاكمانی بود كه احتمالاً در لشكركشی های مغول به قتل رسید.
این قلعه دارای برج ها، آب انبار و مكان هایی به نام «اسب طویله» است كه بخش اعظم آنها از بین رفته است.
امروزه فرسایش زمین، آمد و شد به قلعه را دشوار كرده است، به طوری كه بازدید از قلعه بدون امكانات صخره نوردی و بلدچی های محلی امكانپذیر نیست.
نكته قابل توجه درباره این دژ، گورستان آن است كه جدا از قلعه و در مكانی به نام «خاك كافران» یا به اصطلاح محلی، «كافرانی خاكی سر» واقع است.
اكنون این گورستان نیز به خرابه تبدیل شده است. از ویژگی های این قلعه، قرار گرفتن آن در بالای روستای گرمارود است و شاید قلعه نشینان نیازهای اقتصادی خود را از مردمان محله گرمارود تأمین می كردند. هم اكنون كارشناسان محلی در یك اقدام جدی، درصدد بازشناسی این دژ و تحقیق در آن هستند.
▪ قلعه «پس»: این قلعه نیز در شمال گرمارود و در پشت محل قرار دارد و حاشیه های آن نیز از سنگ است.
▪ تپه «گرد گول»: این تپه در گردنه گرمارود - اوانك، واقع شده و تعیین كننده مرزاین دو روستاست.
رودهای گرمارود
▪ «گرماب رود» یا «گرما رود»: منشأ این رود، كوه های بلند «اواتر»، «ازاتر» و «دینه رود» است كه همچنان از عوامل رونق كشاورزی و سرچشمه اقتصاد گرمارود به حساب می آید. غیر از شالیزارها و باغ های كشاورزی كه در حاشیه این رودخانه وجود دارد، در آن ماهی نیز پرورش می دهند. شهرك «مصطفی ده» در حال حاضر مركز پرورش ماهی قزل آلا به شمار می رود و بخشی از گوشت مصرفی مردم را تأمین می كند.
▪ خرد رود(خردلو): این رود از دامنه های «زنگلان» جاری شده و در نزدیكی محل، بین دو دهنه صخره سخت، تشكیل آبشار داده كه امروز به «آبشار گرمارود»، معروف است و پس از عبور از منطقه «گرمدره» به رود گرمارود می پیوندد.
▪ «زرسك رود»: این رود از بلندی ها و دامنه های «زرسك» سرچشمه گرفته و همچنان در امر كشاورزی نیز از آن استفاده می شود. از پیامدهای این رود، تعیین مرز روستای گرمارود با قریه «كلان» است. مجموع این رودها و پیوستن دیگر رودها در پایین الموت، تشكیل یك «شاهرود» می دهد كه در نهایت به سد «منجیل» می پیوندد.
▪ «شور آب دره» معروف به دره «شلودره»: این دره بین ضلع غربی گردنه «اوانك» و ضلع شرقی «پیله سره» واقع شده است و به عبارت شور بودن آب این دره و مشاهده سفیدی نمك در حاشیه ها، این دره به «شورآب دره» معروف شده است.
▪ ناحیه مرتفع «زرسك»: سالیان سال، محصولات كشاورزی این ناحیه، مورد توجه اهالی بوده و بیشتر آنان به شكل «شراكتی» در برداشت محصولات منطقه سهیم هستند. «گردو»، مهم ترین محصول این ناحیه به شمار می رود.
▪ شهرك «مصطفی ده»: این منطقه به بركت دو رود حاشیه آن، به عنوان «كمربند سبز منطقه» مطرح است. حبوبات، سیب و گردو مهم ترین محصولات این منطقه به شمار می رود. آنچه امروزه اهمیت این منطقه را دوچندان می كند، ساخت شیلات و پرورش ماهی در حاشیه دو رود این منطقه است.
▪ منطقه سرسبز «رودر»: این منطقه نیز از مناطق كشاورزی گرمارود محسوب می شود. مرغوب ترین محصولات كشاورزی آن، گردو، سیب و یونجه است. وجود درختان كهنسال و تنومند گردو، به عنوان «سایبان» باعث شده تا این منطقه به عنوان تفریح گاهی دایمی، از نسل های گذشته مورد توجه اهالی قرار گیرد.
▪ منطقه «زیور»: دشت سرسبز «زیور»، نقطه عطف كشاورزی گرمارود به شمار می رود كه اهالی از مدتها پیش در اندیشه آباد كردن آن بودند. محصولات این منطقه، یونجه و گردو است.
▪ منطقه «پشت آسیاب»: قدیمی های محل از سكونت داشتن اجداد خود در این منطقه خبر می دهند. همچنین گفته می شود اهالی گرمارود برای آسیاب كردن گندم به این منطقه رجوع می كردند، از همین رو از قدیم این منطقه به نام «پشت آسیاب» شهرت یافته و امروزه به عنوان منطقه ای كشاورزی با محصولات سیب و گردو مطرح است.
▪ حاشیه های شرقی و غربی گرمارود: حاشیه شرقی رود گرمارود، معروف به «پسی لات» است كه در آن باغ های كشاورزی نیز وجود دارد. « آسیاب آبی» محل نیز در این منطقه قرار داشته كه امروزه خرابه های این اثر تاریخی همچنان آشكار است.
حاشیه غربی رود گرمارود، معروف به «سنگ لات» و «قلعه لات» (۵) است كه محصولات كشاورزی آن حبوبات، سیب، آلبالو، گیلاس، زردآلو و گلابی است.
▪ منطقه «سرخرمن» و سنگ لات:از دیرباز محدوده های این منطقه مركز كشت گندم و جو بود و اهالی برای خرمن كردن جای مناسبی را انتخاب كردند كه امروزه لفظ «سرخرمن» یا (خرمنی سر) به عنوان منطقه ای كشاورزی همچنان در اذهان گرمارودی ها باقی است. عمده ترین محصول این منطقه «حبوبات» است.
▪ مناطق «زیجارگ»،«لوسرگ»، «لزور»: این نواحی، از محدوده های شرقی گرمارود به شمار می رود كه عمده ترین محصولات كشاورزی آن یونجه، گردو و انواع علف های صحرایی و غیرصحرایی است. «سیب ترش» منطقه «لزور» در نزد گرمارودی ها، شهرت زیادی دارد و همچنین وجود امامزاده در منطقه «لوسرگ»، اهمیت این منطقه را دوچندان كرده است.
▪ منطقه «لیسانك»: محدوده های جنوب شرقی گرمارود كه در بدنه كوه نیز قرارگرفته، مشهور به «لیسانك» است. این منطقه همچنان به عنوان منطقه ای كشاورزی مطرح است و عمده ترین محصولات آن یونجه، قیصی، آلبالو و گردو است.
▪ مناطق «زیورو» و «زرسك رود»: این مناطق در غرب گرمارود قراردارد و مهم ترین محصولات كشاورزی آن سیب، گیلاس، آلبالو، گلابی و زردآلو است.
▪ منطقه «گرمدره»: این منطقه شمالی، همچنان پای قله های سخت گذر قرارگرفته و به بركت رود «خردلو» همچنان به عنوان منطقه ای كشاورزی مطرح است.
▪ منطقه «جیرسرا» (۶) : این منطقه در ضلع غربی روستای گرمارود واقع شده و امروزه منطقه ای مسكونی - كشاورزی، به شمار می رود.
▪ منطقه «گل چال»(۷) : از دیگر مناطق جنوبی گرمارود، می توان به «گل چال» نیز اشاره كرد. این منطقه از ایام گذشته به دلیل داشتن خاك مرغوب برای اندودخانه ها، موردتوجه اهالی بود و امروزه چاله های به جامانده، نشاندهنده عملكرد نسل های گذشته است.
▪ منطقه «فال دمجار»: محدوده های شمالی«زیورو» معروف به «فال دمجار» است كه عاری از هرگونه كشت و درخت است. در قدیم این محدوده ها محل كشت گندم و جو بود، اما اكنون تپه های آن به دلیل وجود «گون»(۸) و بعضی از بوته های ریز و درشت، منطقه مناسب برای چرای دام هاست.
«مرزباغ رود»، «تمی جارگ»، «جولك»، «خورتوسر»، «خشچال»، «زیورچال»، «چل نو»، «لات آسیاب» و «دوران» از دیگر مناطق گرمارود به شمار می رود.
● آب معدنی های گرمارود
«گرآب» (گرآو) (۹)، آب معدنی معروف الموت است كه در چند كیلومتری محله گرمارود قرارگرفته و از شهرت خاصی نیز برخوردار است.
● همسایگان گرمارود
گرمارود، از شمال شرقی با «پیج بن» از شرق با «اواتر»، «نرم لات» و «دینه رود» از جنوب با «اوانك» از جنوب غربی با «ورك»، «ویكان» و «حسن آباد» و از غرب با «كلان» همسایه است.
● آبشار گرمارود
از دیدنی های گرمارود، آبشار آن است. ارتفاع آبشار را از سطح زمین حدود ۱۵۰ متر تخمین می زنند كه پرش آب آن در فصل بهار دیدنی است. بخشی از آبشار، «پله گونه» است كه خود آبشارهای دیگری را تشكیل می دهد. این آبشار بین دو دهنه از صخره های سخت قرارگرفته و از نقاط متعدد دیده می شود. این آبشار، محله گرمارود را به دو بخش، «این دست محله» و «آن دست محله» تقسیم كرده است.
«گرمارود»، این خطه پایانی الموت اگر بخوبی به تصویر كشیده شود، عظمت و ثروت آن آشكارتر خواهدشد.
با این كه گرمارود پل ارتباطی الموت و شمال كشور به شمار می رود، اما متأسفانه ساخت جاده آن به شمال كشور مشمول زمان شده است.
بازسازی نكردن قلعه نویذر، بی توجهی به زیباسازی حاشیه های آبشارگرمارود، غفلت از بازسازی و مرمت زیارتگاه ها، بی اعتنایی به ثروت طبیعی «گچ» در منطقه گچ لات، نبودن تسهیلات بهداشتی و درمانی، مكان های ورزشی و كتابخانه ازجمله مواردی است كه یاری مسئولان استان و دولتمردان را می طلبد. محمدحسن معتمدراد زیرنویس ۱- الموت (alamout) در قدیم به «آله+اموت» نیز شهرت داشت. «آله» به زبان دیلمی به معنای عقاب و «اموت» نیز به معنای آشیان است. ۲- اصطلاح «لات» به حاشیه های پایانی كوه كه توأم با سنگ ریزه و نهرآب است، اطلاق می شود. ۳- دربند، دامنه ای را گویند كه هرساله برف های زمستانی آن روی هم انباشته شده و در دهه های اخیر اهالی از برف این منطقه در قالب یخ در مراسم سنتی و مذهبی خود استفاده می كنند. ۴- از محدوده های پایانی ارتفاعات اواتر و ازاتر در الموت بالا تا حاشیه های بخش رودبار شهرستان كه همه به رودخانه شاهرود منتهی می شود، دره الموت شكل می گیرد. ۵- قلع، نوعی از گیاه است كه برگ پهنش، شاخص اصلی آن است. ۶- جیر به اصطلاح محلی به معنای پایین است و سرا به معنای محل سكونت ۷- چال به معنای گودال یا به اصطلاح محلی چاله گویند كه براثر كندن گل ها به وجود می آید. ۸- گون، نوعی گیاه صحرایی (بوته ای شكل) است كه تیغ های تیزی دارد و از آن برای سوخت استفاده می كردند. ۹- واژه «گر» در تركیب «گرآب» نوعی ماده معدنی است.
روزنامه ایران

ارگ کریمخانی قصر سلطنتی و اندرونی کریم خان زند (م. ۱۱۹۳) حاکم شیراز بوده است که در سال ۱۱۸۰ ه.ق به دستور وی ساخته شد و در حال حاضر در شمال شرقی شیراز، در حوالی میدان شهدا واقع شده است.
کریم خان زند برای ساختن قصر خود ماهرترین سنگ تراشان، معماران و هنرمندان آن عصر را به شیراز دعوت کرد و بهترین نوع مصالح را از شهرها و کشورهای مختلف خریداری نمود و در اختیار کارگران قرار داد. در مدت زمان کوتاهی بنای ارگ ساخته شد.
میدان کریم خانی به عنوان تأسیسات و ارسن شهری شامل سه بخش می شد:
۱) بخش سیاسی که شامل عمارت کلاه فرنگی و دیوانخانه بود.
۲) بخش اقتصادی که شامل بازار وکیل می شد.
۳) بخش نظامی که شامل میدان مشق می شد.
در این میدان، ارگ به عنوان خانه پادشاه و هسته اصلی میدان عمل می کرد. درساختن ارگ، معماری نظامی و معماری مسکونی هر دو با هم به کار رفته است چرا که ارگ خانه پادشاه می بود و باید از ضریب امنیتی بالایی برخوردار باشد. بنابراین دیواره های بیرونی که همانند دیوارهای یک قلعه نظامی است، بسیار مرتفع است.دیواره بنا در پایین ۳ متر ضخامت دارد و به صورت مخروط ناقص بالا رفته و ضخامت آن در بالا به ۲.۸ متر می رسد. و در قسمت بالا دیوارکی جانپناه دارد که محل استقرار سربازان بوده، تیرکش هایی نیز در این دیوار تعبیه شده که برخی کوچک هستند و حالت مورب دارند که محل قرار دادن تفنگ و اسلحه بوده و دیگر سوراخ های بزرگتری که برای راندن دشمن بوده است. هشتی ورودی آن فضای بزرگی است که یک در به باره بند (اصطبل) داشته و در حال حاضر مکان فروش بلیط است و در مقابل دری دارد که به پشت بام می رفته. همچنین در داخل هشتی چند طاق نما برای نشستن وجود دارد. هشتی ارگ نسبت به هشتی دیگر خانه ها تزیینات کمتری دارد. در قسمت باره بند اتاق هایی مخصوص سر مهتر وجود داشته که هم اینک ویران شده است. این مکان در زمان پهلوی به عنوان زندان زنان مورد استفاده قرار گرفت، در وسط آن ساختمانی احداث شده بود که به هنگام مرمت ویران شد.
۴) حیاط خلوت در پای ۴ برج وجود دارد که حالت خدماتی دارند، بجز یکی از آنها که به هشتی راه می یابد و در واقع باره بند بوده. این اطاق که .........؟ اتاق و دستشویی داشته، مخصوص خدمه بوده. برج ها دارای سه طبقه اندکی راه آنها از درون همین حیاط خلوت هاست. از داخل حیاط پلکانی به طبقه دوم می رود و از آنجا به وسیله یک رشته پلکان به طبقه سوم می روند یعنی از طبقه اول به طبقه دوم راهی وجود ندارد. در حمام داخل ارگ از طریق یکی از همین حیاط خلوت ها بوده که بعداً در دیگری از داخل خود حیاط ارگ به حمام گشوده می شود. این حمام همانند سایر حمام ها دارای سر بینه و گره خانه است. سر بینه آن نیز شامل یک رختکن و یک حوض چندضلعی در وسط می باشد که به وسیله آهکبری تزیین شده است. از آنجا نیز وارد برزخ سوم شده که یک راه به واجبی خانه و یک راه به تخت گرم خانه حمام دارد. در درون گرمخانه سر در خزینه وجود دارد. در زیر خزینه آب گرم تون حمام قرار گرفته است.
ارگ کریمخانی قلعه ای مستطیل شکل است که در هر یک از اضلاع آن برجی از آجر به ارتفاع ۱۵ متر ساخته شده است. مابین اضلاع شمالی، جنوبی و غربی، ایوان بزرگی متشکل از یک تالار و ۲ اتاق سه دری بزرگ قرار دارد.
در جلو هر سه ایوان مزبور دو ستون سنگی محکم به ارتفاع ۸ الی ۹ متر به چشم می خورد. همچنین طبق معماری دوران زندیه حوضی ۴ گوش در جلو هر ایوان ساخته شده است که آب آنها از آب رکناباد تأمین می شده.
ضلع شرقی ارگ دیوار بلندی است که درب ورودی در وسط آن قرار دارد. بر بالای سردر ورودی صحنه ای از جنگ رستم و دیو سفید به وسیله کاشی های هفت رنگ لعابدار تصویر شده است.
حمام خصوصی پادشاه و راهرو و اتاق نگهبانان نیز در پشت همین دیوار ساخته شده اند. در جلو این ایوان نیز دو ستون چوبی قرار دارد و حوضی چهارگوش نیز در جلو ایوان خودنمایی می کند. مساحت حیاط قصر ۱۲.۸ × ۹۳.۶ متر است.
شالوده و دیوارهای ارگ از سنگ ساخته شده اند و برای ساختن بقیه بنا از خشت پخته استفاده شده است. تزیینات داخلی، شامل قاب ها، ازاره هایی از سنگ مرمر یزد و تبریز و آیینه های بزرگی از روسیه، ترکیه عثمانی و اروپاست. نقاشی قسمت های بالا و سقف اتاق ها با آب طلا و لاجورد و رنگ های گیاهی و معدنی رنگ آمیزی شده اند. نقش های اطاق ها اغلب گل و گیاه و به شکل ترنج و اسلیمی است. ارگ از نوع بناهای سه ایوانه است که ضلع ورودی آن به بخش خدماتی اختصاص دارد.
پس از منقرض شدن حکومت زندیه و روی کار آمدن سلسله قاجاریه ارگ به دارالحکومه تبدیل شد و مکانی برای استقرار یافتن والیان و حاکمان فارس گردید و تا اوایل سلطنت پهلوی نیز وضع به همین منوال بود. در زمان استانداری شاهزاده عبدالحسین میرزا فرمانفرما (متولد ۱۲۳۶ ، متوفی ۱۳۱۸ ه.ش) به دستور وی کاشی کاری های ارگ ترمیم شد.
در واقع در زمان حکومت قاجاریه به دلیل خصومت قاجاریان با زندیان، نقاشی ها و کاشی کاری های زندیه کلنگی شدند و نقاشی ها و تزئینات قاجاریه جای آن را گرفتند. امروزه یکی از ارکان مرمت بناهای زندیه آن است که نقاشی ها و تزیینات آنها را از زیر نقاشی های قاجاریه بیرون آورده و به نمایش بگذارند.
در زمان سلطنت رضاخان پهلوی بین سال های ۱۳۲۰-۱۳۰۴ و بعد از آن ارگ به عنوان زندان بزرگ شهر در اختیار شهربانی قرار گرفت. در طول این مدت تمام آثار نقاشی و مقرنس کاری اتاق ها را با گچ پوشاندند و اکثر اتاق ها و تالارها به وسیله چندین دیوار به صورت سلول های کوچکی در آمد.
در سال ۱۳۵۰ ساختمان ارگ در اختیار سازمان میراث فرهنگی قرار گرفت و کار مرمت و بازسازی آن مورد توجه قرار گرفت. بازسازی بنا در سال ۱۳۵۶ آغاز شد. در بازسازی ارگ برای حفظ اصالت بنا دقت فراوانی شده و نقاشی های زیبای آن از زیر گچ کاری ها بیرون آمده است.
ارگ کریمخانی در سال ...؟ ذیل شماره ۹۱۸ در فهرست آثار ملی ثبت شده است.

شهر کلور در قسمت جنوبی و بیست و پنج کیلومتری شهر خلخال در منطقه بسیاز زیبا و خــوش آب و هوا به نام منطقه شاهرود واقع گریده است.
زبان تاتی گویش مردم این دیـــار بوده و شغـــل اصلی اکثر ساکنین آن کشاورزی و دامداری می باشد این شهر به لحاظ قرارگرفتن در منطقه کوهستانی و بدلیل هم مرز بودن با استان گیلان دارای آب و هوای بسیار لطیفی در تمام فصول سال بخصوص در فصل تابستان بوده و باعث بوجود آمدن باغها و مزارع وسیع و میوه های مختلف از قبیل گردو-سیب-زردالو-گلابی-انگور-هلو-توت وشاتوت-ومیوه‌های جالیزی مانند خیار-گوجه-طالـــبی و غیــره شده است
از مناطق تفریحی و گردشی این شهر می توان به امامزاده عبدالله، چشمــــه ورازشت، آبشـــار سجن، امامزاده سیدحسین، و رودخانه شاهرود و باغهای اطراف آنرا نام برد
امامزاده سیدعبدالله (ع) که از نوادگان حضرت امام موسی الکاظم (ع) که آرامگــاه آن حضرت در یک کیلومتــری شهر کلور در کنار چشمه زلال بسیـــار خنک مشهـــــور به جیگیزات و رودخــــانه پرخروش شاهرود در دل کوههای بلند منطقه قرار گرفته است ساختمان این امامزاده نوساز بوده و بــا الگوگیری از معماری اسلامی بصورت چهار ضلعی با پنجره های مشبک ساخته شده است باغهـــای بسیار با مصفایی اطـــراف این امامزاده را فرا گرفته که از وسط آن رودخــانه بسیـــار زیبا و پرآبی عبور می کند همچنین جاده مابیـن شهـــر و امامزاده از میان باغهـــای کلور گذشته و درختـان گردو و توت مانند چتری دو طرف جاده را فرا گرفته که منظره بی بدیلی را بوجود آورده و چشم هر بیننده ای را نـــوازش می دهد در محوطه امامزاده نیز سکوهایی برای نشستن خــانواده ها و وسایـــل بازی برای کودکان مهیا گردیده است همه ساله در اولین روز ماه رجب جشن رغایب در محوطه این امامزاده با حضور اهالی و سایر میهمانان و بازدیدکنندگان با شور و حیجان فراوان برگزار می شود .

● پارك ملی گلستان
پارك ملی گلستان مهمترین گردشگاه طبیعی استان گلستان است كه حدوداً ۹۲ هزار هكتار مساحت دارد. پارك ملی گلستان به تنهایی یك هشتم گونه های گیاهی، یك سوم پرندگان و بیش از ۵۰ درصد گونه های پستانداران ایران را یكجا در خود جای داده است. این پارك به دلیل برخورداری از سه تیپ مختلف آب و هوایی دارای اكوسیستم های جنگلی، كوهستانی و بیابانی است. پارك ملی گلستان به تنهایی یك هشتم گونه های گیاهی و بیش از ۵۰ درصد گونه های پستانداران ایران را در خود جای داده است. خرس قهوه ای، گوزن مرال و شوكا، پلنگ، قوچ و میش، كل و بز از شاخص ترین گونه های پارك ملی گلستان است. یكی از مهم ترین پستاندارانی كه در پارك ملی گلستان زیست می كند، قوچ اوریال بزرگترین و زیباترین قوچ ایرانی است كه شكارچیان خارجی بسیار به آن علاقه مندند.
پوشش گیاهی پارك شامل جنگل های نیمه مرتفع در نواحی استپی خشك است. جوامع گیاهی خاصی منطقه را می پوشانند. علاوه بر گونه های متنوع گیاهی، گونه های جانوری نیز در پارك وجود دارند. علاوه بر گونه های جانوری گونه های آبزی نیز در رودخانه های پارك حیات دارند. این پارك دارای دره های متعدد است. منابع آبی پارك متعدد بوده و شامل رودخانه و چشمه ها و یك رشته قنات است. آبشار گلستان در بالادست تفرجگاه آبشار در پارك قرار دارد. ارتفاع آبشار ۵/۱۹ متر و دارای آب همیشگی است. محیط های پیرامون از جنگل های پهن برگ خزری پوشیده شده است. پارك ملی گلستان در فاصله ۴۵ كیلومتری شرق مینودشت و ۱۵۰ كیلومتری شرق گرگان واقع است. خوشبختانه در این پارك كمپ هایی وجود دارند كه بشود شب را در آنها گذراند. طبیعت گلستان بسیار گسترده است. از مهمترین نقاط طبیعی گلستان:
▪جهان نما: این كوه در ارتفاعات جنوبی شهر گرگان و جنوب شرقی كردكوی واقع شده و جزء سلسله جبال البرز شرقی محسوب می شود. جهان نما سه هزار و ۸۶ متر ارتفاع دارد و نام خود را از روستایی كه در دامنه آن واقع شده، گرفته است. كوه جهان نما یكی از مهم ترین زیستگاه های حیات وحش استان گلستان است.
آبشار زیارت: این آبشار در ۵ كیلومتری جنوب روستای زیارت و ۱۹ كیلومتری جنوب گرگان و در مسیر یكی از شاخه های فرعی رودخانه خاصه رود زیارت به نام شاخه آبشار قرار دارد. این شاخه رودخانه از طریق دو آبشار مجاور از ارتفاع ۱۵متر به داخل محوطه حوضچه كه در محل ریزش ایجاد شده می ریزد. به دلیل بالا بودن رطوبت نسبی محیط روی تخته سنگ ها نیز پوشیده از خزه و گلسنگ است.
▪تالاب آجی گل: این تالاب در جنوب روستای تنگلی واقع شده و مساحت آن بالغ بر ۳۵۰ هكتار است. در بالادست این تالاب دریاچه ای به مساحت ۱۰۰ هكتار به نام دریاچه نمك قرار دارد. این تالاب از دو بخش تشكیل شده است. قسمت غربی آن تا حدی عمیق است و عمق آن در بیشتر نقاط یك تا یك و نیم متر و حداكثر سه متر است ولی در قسمت شرقی كه به وسیله نیزاری از بخش غربی جدا می شود عمق آب كمتر از یك متر است. آب تالاب از رودخانه مرزی اترك تامین می شود. حاشیه غربی آن دارای نی متراكم است و اطراف تالاب را درختان بزرگ و كوچك گز پوشانده.
▪تالاب آلاگل: تالاب آلاگل در شرق جاده آق قلا به اینچه برون واقع شده كه مساحت آن در زمان پرآبی به ۲۵۰۰ هكتار می رسد. آب این تالاب همانند تالاب های آجی گل و آلماگل از رودخانه مرزی اترك و زهكش های طبیعی تامین می شود. محیط های پیرامونی تالاب با نی و جگن و درختچه های گز پوشیده شده است. هرساله در فصل مهاجرت هزاران پرنده به این تالاب و دیگر تالاب های استان می آیند كه انواع قو، فلامینگو، اردك، پرستو و غاز از این دسته اند.
▪تالاب آلماگل: این تالاب در شمال روستای تنگلی واقع شده و با فاصله كمی از مرز ایران و تركمنستان قرار گرفته است. مساحت این تالاب ۲۰۷ هكتار است. عمق آب آن در بیشتر نقاط بین یك تا یك و نیم متر متغیر است و حداكثر به ۳ متر می رسد.
حواشی این تالاب در اكثر نقاط پوشیده از نی است. اطراف تالاب در ضلع جنوبی و مسیر كانال ورودی آب به تالاب را جنگل های گز پوشانده است. در این تالاب به علت نزدیكی به مرز، شكار و هرگونه تیراندازی ممنوع است. آب این تالاب به علت نزدیكی رودخانه اترك شیرین است. آلماگل یكی از تالاب های بین المللی كشور است.
▪پارك جنگلی النگ دره: این پارك در ضلع جنوبی شهرستان گرگان واقع است. رودخانه از قسمت جنوب پارك به شمال امتداد دارد و به طور تقریبی از وسط آن می گذرد. تیپ گیاهی پارك از درختان جنگل های جلگه ای مانند جوامع انجیلی و ممرز و... و دیگر گونه های گیاهی تشكیل شده است.
▪پارك طبیعی ناهارخوران: ناهارخوران از قدیمی ترین تفرجگاه های استان گلستان و شهرستان گرگان است. ناهارخوران در ۴ كیلومتری جنوب شهر گرگان واقع شده و دارای پوشش گیاهی غنی است.
▪آشوراده: یكی از جلوه های تماشایی استان گلستان، همچون سایر نواحی شمالی ایران، وجود روستاهای زیبا به ویژه در دل جنگل های آن است. از جمله این روستاها می توان به ناحیه روستایی آشوراده اشاره كرد. آشوراده از جمله نقاط دیدنی و تماشایی استان گلستان و از توابع شهرستان بندرتركمن است كه در ۲۵ كیلومتری مركز استان یعنی شهر گرگان واقع شده است. آشوراده به شكل جزیره است و آب و هوای معتدل مرطوب دارد. زبان مردم این جزیره فارسی و تركی است.
همه مردم مسلمان و پیرو مذهب شیعه یا سنی هستند. این جزیره زیستگاه مناسبی برای انواع جانوران است و همواره یكی از جزیره های دیدنی و توریست پذیر استان گلستان محسوب می شود. تماشای صید ماهیان خاوری، اسكله، تاسیسات بندر تركمن و سواحل جزیره آشوراده از جاذبه های این ناحیه به شمار می آید. علاوه بر این جاذبه ها تالاب گمیشان، آبشار باران كوه، پارك جنگلی دلند، پارك جنگلی قرق و دیوار دفاعی گرگان و گنبد كاووس را هم می توان به عنوان مهمترین آثار باستانی استان گلستان نام برد. با برنامه ریزی سفری چهارروزه می توان قسمتی از جاذبه های مهم استان گلستان را دید و سری هم به دشت نازساری زیستگاه گونه منحصر به فرد گوزن زرد ایرانی زد. زمان سفر بهتر است در تیرماه باشد.

● پارك ملی گلستان
پارك ملی گلستان مهمترین گردشگاه طبیعی استان گلستان است كه حدوداً ۹۲ هزار هكتار مساحت دارد. پارك ملی گلستان به تنهایی یك هشتم گونه های گیاهی، یك سوم پرندگان و بیش از ۵۰ درصد گونه های پستانداران ایران را یكجا در خود جای داده است. این پارك به دلیل برخورداری از سه تیپ مختلف آب و هوایی دارای اكوسیستم های جنگلی، كوهستانی و بیابانی است. پارك ملی گلستان به تنهایی یك هشتم گونه های گیاهی و بیش از ۵۰ درصد گونه های پستانداران ایران را در خود جای داده است. خرس قهوه ای، گوزن مرال و شوكا، پلنگ، قوچ و میش، كل و بز از شاخص ترین گونه های پارك ملی گلستان است. یكی از مهم ترین پستاندارانی كه در پارك ملی گلستان زیست می كند، قوچ اوریال بزرگترین و زیباترین قوچ ایرانی است كه شكارچیان خارجی بسیار به آن علاقه مندند.
پوشش گیاهی پارك شامل جنگل های نیمه مرتفع در نواحی استپی خشك است. جوامع گیاهی خاصی منطقه را می پوشانند. علاوه بر گونه های متنوع گیاهی، گونه های جانوری نیز در پارك وجود دارند. علاوه بر گونه های جانوری گونه های آبزی نیز در رودخانه های پارك حیات دارند. این پارك دارای دره های متعدد است. منابع آبی پارك متعدد بوده و شامل رودخانه و چشمه ها و یك رشته قنات است. آبشار گلستان در بالادست تفرجگاه آبشار در پارك قرار دارد. ارتفاع آبشار ۵/۱۹ متر و دارای آب همیشگی است. محیط های پیرامون از جنگل های پهن برگ خزری پوشیده شده است. پارك ملی گلستان در فاصله ۴۵ كیلومتری شرق مینودشت و ۱۵۰ كیلومتری شرق گرگان واقع است. خوشبختانه در این پارك كمپ هایی وجود دارند كه بشود شب را در آنها گذراند. طبیعت گلستان بسیار گسترده است. از مهمترین نقاط طبیعی گلستان:
▪جهان نما: این كوه در ارتفاعات جنوبی شهر گرگان و جنوب شرقی كردكوی واقع شده و جزء سلسله جبال البرز شرقی محسوب می شود. جهان نما سه هزار و ۸۶ متر ارتفاع دارد و نام خود را از روستایی كه در دامنه آن واقع شده، گرفته است. كوه جهان نما یكی از مهم ترین زیستگاه های حیات وحش استان گلستان است.
آبشار زیارت: این آبشار در ۵ كیلومتری جنوب روستای زیارت و ۱۹ كیلومتری جنوب گرگان و در مسیر یكی از شاخه های فرعی رودخانه خاصه رود زیارت به نام شاخه آبشار قرار دارد. این شاخه رودخانه از طریق دو آبشار مجاور از ارتفاع ۱۵متر به داخل محوطه حوضچه كه در محل ریزش ایجاد شده می ریزد. به دلیل بالا بودن رطوبت نسبی محیط روی تخته سنگ ها نیز پوشیده از خزه و گلسنگ است.
▪تالاب آجی گل: این تالاب در جنوب روستای تنگلی واقع شده و مساحت آن بالغ بر ۳۵۰ هكتار است. در بالادست این تالاب دریاچه ای به مساحت ۱۰۰ هكتار به نام دریاچه نمك قرار دارد. این تالاب از دو بخش تشكیل شده است. قسمت غربی آن تا حدی عمیق است و عمق آن در بیشتر نقاط یك تا یك و نیم متر و حداكثر سه متر است ولی در قسمت شرقی كه به وسیله نیزاری از بخش غربی جدا می شود عمق آب كمتر از یك متر است. آب تالاب از رودخانه مرزی اترك تامین می شود. حاشیه غربی آن دارای نی متراكم است و اطراف تالاب را درختان بزرگ و كوچك گز پوشانده.
▪تالاب آلاگل: تالاب آلاگل در شرق جاده آق قلا به اینچه برون واقع شده كه مساحت آن در زمان پرآبی به ۲۵۰۰ هكتار می رسد. آب این تالاب همانند تالاب های آجی گل و آلماگل از رودخانه مرزی اترك و زهكش های طبیعی تامین می شود. محیط های پیرامونی تالاب با نی و جگن و درختچه های گز پوشیده شده است. هرساله در فصل مهاجرت هزاران پرنده به این تالاب و دیگر تالاب های استان می آیند كه انواع قو، فلامینگو، اردك، پرستو و غاز از این دسته اند.
▪تالاب آلماگل: این تالاب در شمال روستای تنگلی واقع شده و با فاصله كمی از مرز ایران و تركمنستان قرار گرفته است. مساحت این تالاب ۲۰۷ هكتار است. عمق آب آن در بیشتر نقاط بین یك تا یك و نیم متر متغیر است و حداكثر به ۳ متر می رسد.
حواشی این تالاب در اكثر نقاط پوشیده از نی است. اطراف تالاب در ضلع جنوبی و مسیر كانال ورودی آب به تالاب را جنگل های گز پوشانده است. در این تالاب به علت نزدیكی به مرز، شكار و هرگونه تیراندازی ممنوع است. آب این تالاب به علت نزدیكی رودخانه اترك شیرین است. آلماگل یكی از تالاب های بین المللی كشور است.
▪پارك جنگلی النگ دره: این پارك در ضلع جنوبی شهرستان گرگان واقع است. رودخانه از قسمت جنوب پارك به شمال امتداد دارد و به طور تقریبی از وسط آن می گذرد. تیپ گیاهی پارك از درختان جنگل های جلگه ای مانند جوامع انجیلی و ممرز و... و دیگر گونه های گیاهی تشكیل شده است.
▪پارك طبیعی ناهارخوران: ناهارخوران از قدیمی ترین تفرجگاه های استان گلستان و شهرستان گرگان است. ناهارخوران در ۴ كیلومتری جنوب شهر گرگان واقع شده و دارای پوشش گیاهی غنی است.
▪آشوراده: یكی از جلوه های تماشایی استان گلستان، همچون سایر نواحی شمالی ایران، وجود روستاهای زیبا به ویژه در دل جنگل های آن است. از جمله این روستاها می توان به ناحیه روستایی آشوراده اشاره كرد. آشوراده از جمله نقاط دیدنی و تماشایی استان گلستان و از توابع شهرستان بندرتركمن است كه در ۲۵ كیلومتری مركز استان یعنی شهر گرگان واقع شده است. آشوراده به شكل جزیره است و آب و هوای معتدل مرطوب دارد. زبان مردم این جزیره فارسی و تركی است.
همه مردم مسلمان و پیرو مذهب شیعه یا سنی هستند. این جزیره زیستگاه مناسبی برای انواع جانوران است و همواره یكی از جزیره های دیدنی و توریست پذیر استان گلستان محسوب می شود. تماشای صید ماهیان خاوری، اسكله، تاسیسات بندر تركمن و سواحل جزیره آشوراده از جاذبه های این ناحیه به شمار می آید. علاوه بر این جاذبه ها تالاب گمیشان، آبشار باران كوه، پارك جنگلی دلند، پارك جنگلی قرق و دیوار دفاعی گرگان و گنبد كاووس را هم می توان به عنوان مهمترین آثار باستانی استان گلستان نام برد. با برنامه ریزی سفری چهارروزه می توان قسمتی از جاذبه های مهم استان گلستان را دید و سری هم به دشت نازساری زیستگاه گونه منحصر به فرد گوزن زرد ایرانی زد. زمان سفر بهتر است در تیرماه باشد.

۹ پیست اسکی در سهند تبریز، توچال، دیزین، شمشک و دربندسر یک ماه پیش و با حضور نماینده فنی فدراسیون جهانی اسکی به عنوان پیست های بین المللی معرفی شدند. با بین المللی شدن این ۹ پیست تعداد پیست های بین المللی ایران به ۱۳ عدد رسید. چهار پیست بین المللی در دیزین، سه پیست در شمشک و دو پیست در توچال، دربندسر و سهند تبریز قرار دارد. بررسی وضعیت این پیست ها می تواند راهی جهت آشنایی و معرفی آنها برای گردشگران داخلی و خارجی باشد.
● پیست اسکی سهند
پیست اسکی سهند در ۳۹ کیلومتری جنوب شرقی شهر تبریز قرار دارد که فاصله زمانی آن از تبریز ۴۰ دقیقه است.تاکنون کارهای زیربنایی پیست مانند جاده دسترسی، برق، آب، تلفن و مجموعه مدیریتی احداث شده است. طرح توجیهی این مجموعه در دست اقدام است که شامل ۱۲دستگاه بالابر، هتل های پنج ستاره و سه ستاره، مجموعه های آپارتمانی، ویلایی و اماکن ورزشی طراحی شده که به مرور زمان انجام می شود. تاکنون دو دستگاه بالابر تله اسکی به طول هزار و دویست متر به صورت موازی و دو دستگاه مبتدی به طول یکصد متر نصب شده است. فصل اسکی شش ماه در سال و ارتفاع تقریبی برف چهار متر است. مسیر جاده به پیست بهمن گیر نیست. فضای این پیست برای انجام هر گونه ورزش زمستانی مناسب و نوع برف آن پودری است.
‌● پیست اسکی بین المللی دیزین
پیست اسکی دیزین اولین پیست اسکی در ایران است که از طرف فدراسیون جهانی اسکی پیش از این برای برگزاری مسابقات رسمی تایید شده و عنوان بین المللی به خود گرفته بود. نکات فنی مانند شیب مسیر، طول مسیر، محل برگزاری مسابقات و امکانات رفاهی این مجموعه موجب شد آن را به عنوان پیست بین المللی برای اسکی به رسمیت بشناسند.
دیزین در شمال کوه های تهران (منطقه گاجره) و به فاصله ۱۲۳ کیلومتر از مسیر جاده چالوس و ۷۱ کیلومتر از مسیر شمشک قرار دارد.اولین دستگاه های بالابر دیزین در سال ۱۳۴۸ نصب شده و شامل سه تله کابین، دو تله سیژ، ۷ تله اسکی بشقابی و یک تله اسکی چکشی است. فصل اسکی در دیزین از اوایل آذر تا اوایل خرداد و امکانات رفاهی آن شامل دو هتل، ۱۹ کلبه و ۵ رستوران است.فعالیت مجموعه دیزین به فصل زمستان محدود نمی شود. در سال ۱۳۷۲ با نظر فدراسیون جهانی اسکی و همکاری متخصصان این رشته کلنگ احداث پیست اسکی چمن در این منطقه زده شد و تلاش یک ساله باعث شد در سال ۱۳۷۳ این پیست مورد بهره برداری قرار گیرد. در سال ۱۳۷۵ اولین دوره مسابقات بین المللی در این مکان برگزار شد و فدراسیون جهانی این امکانات را برای مسابقات جام قاره یی آسیا مناسب دانست و نمایندگی مسابقات اسکی چمن غرب آسیا را به ایران سپرد.زمان بهره برداری از این پیست در زمستان هر روز ایام هفته و در تابستان روزهای پنجشنبه، جمعه و ایام تعطیل است.مدرسه اسکی (برف، چمن) از جمله امکانات آموزشی این پیست است.
● پیست اسکی بین المللی شمشک
پیست اسکی شمشک در ۵۷ کیلومتری شمال شرقی تهران در روستای شمشک است. این پیست برای اولین بار در سال ۱۳۳۷ بهره برداری شد. این پیست دو تله سیژ، سه تله اسکی بشقابی و دو تله اسکی چکشی دارد.پیست اسکی شمشک بعد از پیست اسکی دیزین در شهریور ۱۳۷۵ و با تغییرات در شیب و مسیر پیست آن از طرف فدراسیون جهانی بین المللی راه اندازی شد. امکانات رفاهی این پیست دو هتل و ۴ رستوران بوده که در فصل زمستان پذیرای ورزشکاران و طبیعت دوستان است.ارتفاع بالا ترین نقطه این پیست از سطح دریا ۳۰۵۰ و پایین ترین نقطه آن ۲۵۵۰ متر است. فصل اسکی در شمشک از اوایل آذر تا اواسط فروردین است. هوای مطلوب این منطقه در تابستان و نزدیکی آن به تهران باعث جلب توجه بسیاری از توریست های داخلی و خارجی می شود. هنگام زمستان نورافکن های زردرنگ، محیطی را برای اسکی بازان فراهم می آورند تا بتوانند شب ها هم در شمشک اسکی کنند.این پیست هر روز هفته زمستان ها باز و مدرسه اسکی هم در خدمت علاقه مندان است.
● پیست اسکی دربندسر
جدید ترین پیست اسکی تهران در سال ۱۳۶۱ با همکاری پیشکسوتان و علاقه مندان به ورزش اسکی در قالب یک شرکت خصوصی راه اندازی شد. این پیست در ۶۰ کیلومتری شمال شرقی تهران در روستای دربندسر قرار دارد.دستگاه های بالابر پیست دربندسر یک تله سیژ و دو تله اسکی چکشی است. ارتفاع پایین ترین نقطه این پیست از سطح دریا ۲۶۰۰ متر و بلند ترین نقطه آن ۳۰۵۰ است. فصل اسکی در دربندسر از اواسط آذر تا اواخر فروردین است.منطقه رودبار قصران (مناطق میگون، زاگون، فشم، اوشان، شمشک، دربندسر و“) آب و هوای متنوع و طبیعت زیبایی دارد. دره «تلتنگه» هم در شمال دربندسر است و در تیرماه هر سال می توان در آن اسکی کرد. این پیست هم هر روز هفته زمستان ها باز و مدرسه اسکی هم در خدمت علاقه مندان است.
● توچال، مرتفع ترین پیست اسکی کشور
ویژ گی ارتفاعات توچال آن است که کوهنوردی و اسکی در آنجا با هم تلفیق شده اند در صورتی که در پیست های دیگر فقط کار تخصصی اسکی صورت می گیرد. ارتفاع پیست توچال نزدیک به ۳۶۰۰ متر است.بیشتر ورزشکارانی که برای اسکی به توچال می روند از یک تا سه شب آنجا می مانند. این پیست از سال ۱۳۵۲ فعال است.آموزش های مدرسه اسکی توچال بیشتر در دو رشته آلپاین و اسنوبورد است. این مدرسه لوازم اسکی را به علاقه مندان اجاره می دهد.هتل توچال بیش از سه سال است که افتتاح شده. این هتل در ارتفاع ۳۵۴۵ متری قرار دارد و مرتفع ترین هتل در سطح خاورمیانه است. این هتل۳۰ اتاق دارد. در سالن هتل میز بیلیارد، دستگاه خودپرداز، رستوران، سلف سرویس، کافی شاپ، میز شطرنج، دارت و پینگ پنگ وجود دارد.