آتش دارد فرو می نشیند و غبار هم. افق دارد بهتر از قبل دیده می شود و ان شاءا... دیده مسئولان هم بیناتر از قبل ببیند واقعیت ها را، مشکلات را، حق های برزمین مانده را. ببیند و خیلی زود به تصمیم برسد و به عمل درآورد آن طرح های نو را. طرح هایی که فرخندگی فردا را به دنبال داشته باشد چه این حق مردم است که همه به خدمت شان برخیزیم. مردمی که برای هزارمین بار به میدان آمدند و باز هم مسئولان را شرمنده نگاه کلان و حضور پر کرامت و بارانی خویش کردند. این را به قاعده، متولیان باید دریافته باشند که هرچه داشته اند و دارند و خواهند داشت از برکت حضور مردم است و صاحب برکتانی چنین را خدمت بی منت و صادقانه سزاست. خدمت هم و بزرگداشت هم به حرف نیست که از زبان برخیزد و بر جریده بنشیند، این پایین ترین مرتبه قدردانی است. حق مطلب را باید با عمل به انجام رساند. باید کاری کرد که نه تنها دیگر بستری برای اختلاس فراهم نیاید بلکه کوشش افزون باید کرد تا اموال به تاراج رفته مردم در اختلاس ها دوباره برگردد. باید ترازوی عدالت را چنان میزان کرد که هرکه ذره ای بیشتر برداشته است، مجبور شود آن را برگرداند. باید معضل موسسات مالی را به فوریت و به نفع مردم حل کرد. آه این مردم، به بازار اسلامی و موسسات صاحب مجوز در این بازار اعتماد کرده اند و امروز نباید چوب فزون خواهی دیگران را بخورند. نباید آرامش آنان، قربانی فزون خواهی دیگران شود. باید یقه گرفت از کسانی که مردم را در خاکستر طمع خویش و حتی ندانم کاری نشانده اند و امروز با پول آنان، خیال های خویش را تحقق می بخشند. اینان مفسدانی هستند که زمین خدا را آلوده و خلق خدا را رنجور می کنند و وقت آن است به این اتهام محاکمه  و بدین جرم، مجازات شوند. من معتقدم اگر این مال مردم خوارها مجازات نشوند، ضربه اش را نظام و مردم و ایران خواهد خورد پس هزار چون اینان، فدای یک تار موی مردم. یقه شان را بگیرید و مال مردم را از دست شان و حلقوم شان به در آورید. این حق مردم است که به سمت زندگی بهتر در حرکت باشند نه این که اگر امروز، هشت شان گروی نه شان است فردا، این هشت به گروی چهار برود و محنت افزا شود. ببینید برای این چه می توان کرد و همان را به انجام رسانید. ببینید برای چرخش نخبگان چگونه باید گردونه را به حرکت درآورد تا هرکس سرجای خود قرار گیرد نه این که بسیاری از نخبگان، هزار اندیشه نو در ذهن شان رسوب شود و برخی کهنه طرح های هزارباره خود را در مناسب متعدد به آزمون بگذارند که اینان را اگر توانی بود، روزگار نه این بود که هست. باید فضا را برای طرح های تازه باز کرد و میدان را به مردان تازه داد و این چرخه بسته نخبگانی را به نفع مردم و جوانان گشود. مردمی که به نفس خود آتش  نمرودها را فرو می نشانند و برای نظام گلستان می کنند، شایسته قدر دیدن بیش از این هستند. این نیز می طلبد تا نهضتی به راه افتد از برخاستن نخبگان خسته و برجا نشستن اندیشه های جوان، تا جوانی را دوباره حس کند ایرانی که همواره به توانایی جوانان خویش از خطر رسته است. باور کنیم که نیروی جوانی فقط برای انقلاب و جنگ نیست که در سازندگی هم اینان موفق تر خواهند بود اگر دور به دست اینان افتد و استخوان خورد کرده های مدیریت، به مشاورت آنان بیایند. باری، آتش دارد فرو می نشیند و غبارها نیز هم. باز این نفس مردم و حضور شان است که افق گشایی می کند و باز نوبت مسئولان است که حق این حمایت را علمی و منطقی و مومنانه ادا کنند و نپندارند که همه چیز تمام شد و باز برمدار پیشین حرکت کنند که این ده روز، به اندازه صد سال باید ما را هوشیارتر و مجرب تر کند، همین!