شب جمعه دعا کنیم برای دفع و رفع بلای کرونا

امام حسن علیه السلام چنین نقل می‌كنند: «رَأَيْتُ أُمِّی فَاطِمَةَ علیها السلام قَامَتْ فِی مِحْرَابِهَا لَيْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاكِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّيهِمْ وَ تُكْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَيْ‏ءٍ فَقُلْتُ لَهَا يَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعِينَ لِنَفْسِكِ كَمَا تَدْعِينَ لِغَيْرِكِ فَقَالَتْ يَا بُنَيَّ الْجَارَ ثُمَّ الدَّارَ»، امام حسن(ع) فرمود مادرم فاطمه را در شب جمعه ای دیدم كه در محرابش ایستاده بود و پیوسته در حال ركوع و سجده بود تا اینكه روشنایی صبح نمایان شد و از او شنیدم كه برای مردان و زنان مومن دعا می كرد و با اسم آنان را نام می برد و برایشان زیاد دعا می كرد ولی برای خویش چیزی نمی خواست پس به او گفتم: مادرم چرا آنگونه كه برای دیگران دعا می كنی برای خود دعا نمی كنی؟ و او گفت پسرم اول همسایه بعد خانه.(دیگران مقدم ترند.) [بحار الأنوار ؛ ج 86 , ص 313]

فِقْهُ اَلرِّضَا ، قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: اِعْلَمْ يَرْحَمُكَ [اَللَّهُ] أَنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَضَّلَ يَوْمَ اَلْجُمُعَةِ وَ لَيْلَتَهُ عَلَى سَائِرِ اَلْأَيَّامِ فَضَاعَفَ فِيهِمَا اَلْحَسَنَاتِ لِعَامِلِهَا وَ اَلسَّيِّئَاتِ عَلَى مُقْتَرِفِهَا إِعْظَاماً لَهُمَا [بحار الأنوار ج 86 , صفحه 308]

سید ابن طاووس در کتاب «مهج الدعوات» از سلمان روایتی نقل کرده که در آخر روایت مطلبی آمده به این مضمون: حضرت فاطمه کلامی به من آموخت که از حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فراگرفته بود، ایشان آن را در صبح و شام می‌خواند؛ به من فرمود: اگر می‌خواهی هرگز در دنیا دچار تب نشوی بر آن مداومت کن؛ و آن کلام این است: بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ، بِسْمِ اللّٰهِ النُّورِ ، بِسْمِ اللّٰهِ نُورِ النُّورِ ، بِسْمِ اللّٰهِ نُورٌ عَلىٰ نُورٍ ، بِسْمِ اللّٰهِ الَّذِى هُوَ مُدَبِّرُ الْأُمُورِ ، بِسْمِ اللّٰهِ الَّذِى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ . الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ ، وَأَنْزَلَ النُّورَ عَلَى الطُّورِ ، فِى كِتابٍ مَسْطُورٍ ، فِى رَقٍّ مَنْشُورٍ ، بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ ، عَلىٰ نَبِيٍّ مَحْبُورٍ . الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي هُوَ بِالْعِزِّ مَذْكُورٌ ، وَبِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ ، وَعَلَى السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ مَشْكُورٌ . وَصَلَّى اللّٰهُ عَلىٰ سَيِّدِنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرِينَ . به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است؛ به نام خدای نور، به نام خدای نور نور، به نام خدای نور بر نور، به نام خدایی که تدبیرگر امور است، به نام خدایی که نور را از نور آفرید و سپاس خدایی را که نور را از نور آفرید و نور را در کوه طور فرو فرستاد، در کتابی بر نوشته، در ورقه‌ای گشوده، با اندازه‌ای درخور، بر پیامبری آراسته، سپاس خدای را که به عزّت یاد شود و به عظمت مشهور است و بر شادی و بدحالی سپاسگزاری شود، درود خدا بر آقای ما محمّد و خاندان پاکش. سلمان فرموده: چون آن را از حضرت فاطمه آموختم قسم به خدا آن را به بیش از هزار نفر از مردم مکه و مدینه که دچار تب بودند تعلیم دادم، پس همه آنان به اذن خدای‌تعالی شفا یافتند.

عن مولاتنا فاطمه الزهراء (صلوات الله علیها): اللهم قنعنی بما رزقتنی، و استرنی و عافنی ابدا ما ابقیتنی، و اغفر لی و ارحمنی اذا توفیتنی. اللهم لا تعینی فی طلب ما لم تقدره لی، و ما قدرته علی فاجعله میسرا سهلا. اللهم کاف عن والدی و کل من له نعمه علی خیر مکافاه. اللهم فرغنی لما خلقتنی له، و لا تشغلنی بما تکفلت لی به، و لا تعذبنی و انا استغفرک، و لا تحرمنی و انا اسالک. اللهم ذلل نفسی فی نفسی، و عظم شانک فی نفسی، و الهمنی طاعتک، و العمل بما یرضیک و التجنب مما یسخطک، یا ارحم الراحمین. خداوندا! مرا بدانچه داده ای قانع گردان، و عیوبم را بپوشان، و مرا سلامت دار، و مرا بیامرز، و مشمول رحمتت قرار ده. خداوندا! مرا بر آنچه برایم مقدر ساخته ای به زحمت میفکن، و آنچه برایم مقدر نموده ای را سهل و آسان گردان. پروردگارا! پدر و مادر و هر که بر من حقی دارد را به بهترین وجه پاداش ده. خداوندا! مرا تنها در آن هدفی که خلق کرده ای مشغول نما، و در آنچه خود متکفل آن شده ای مشغول نساز. بار الها! نفسم را ذلیل، و پایداری را در نفسم افزون گردان، و طاعتت و عمل به آنچه مرود رضایت توست، و دوری از آنچه مورد غضب تو میباشد، را به من الهام کن، ای بهترین رحم کنندگان. [برگرفته از کتاب ترجمه مستند فاطمه زهرا (س) نوشته آقای عزیز الله عطاردی قوچانی]