اين شام عاشورابود

اين شام عاشورابود***دركربلا غوغابود

شام وداع آخرِ***آن نوگل زهرابود

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

امشب چراغِ خيمۀ***سلطان دين باشد خموش

امشب صداي زمزمه***ازكربلا آيد بگوش

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

امشب بدورِ خيمۀ***سلطان دوران وزمان

باخواندن ذكرودعا***عباس باشدپاسبان

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

امشب نمايشگاه شد***دشت ودياركربلا

اصحاب وياران حسين***درامتحان وابتلا

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

قومي درآن دشت بلا***ياري زقرآن ميكنند

قومي بدنيا مبتلا***درراه عصيان ميروند

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

يك گوشۀ صحرابود***ذكروركوع وهم دعا

آن گوشۀ ديگربود***مشروب وآوازوغنا

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

يك گوشه ياران حسين***درخيمه ها اندرنماز

آن گوشه ياران يزيد***درمستي وآوازوساز

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

تاريك شدچون خيمه ها***گفت آن امام انس وجان

هركس كه ميخواهدرود***آزادهست ودرامان

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

هركس بماندميشود***فرداشهيدراه دين

فردانمي ماندكس از***مردان مادراين زمين

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

جمعي برفتند آن زمان***ازگوشه هاي خيمه ها

جمعي دگرثابت قدم***ازياوران باوفا

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

چون ديدهفتاد دوتن***ازياورانش مانده اند

درراه ياري حسين***ازاين جهان دل كنده اند

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

گفتا بآنان شاه دين***صدآفرين صدمرحبا

بينيدياران جاي خود***اندربهشت باصفا

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

آنان شدند آن نيمه شب***اندرمناجات ودعا

بشنو صداي خواندنِ***قرآن زدشت كربلا

اندرشب عاشورگفت***باخواهرش سلطان دين

اي جان خواهر صبركن***صبراست از ايمان ويقين

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

اي جان خواهرميشوم ***فردادراين دشت بلا

من كشته ازتيغ وسنان***توهم اسيراشقيا

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

گفتا حسين باخواهرش***برسروران سرورتويي

اين راه باشدناتمام***ازبعدمن رهبرتويي

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

آن شب دمي سلطان دين***وقت سحرخوابش ربود

خوابي بديدآنهم چه خواب***يك خواب وحشتناك بود

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

گرگان خون خواري بديد***برپيكرش افتاده اند

تيغ و سنين ونيزه ها***برپيكرش بنهاده اند

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

درعصرعاشوراچنين***شدباقري دركربلا

برپيكرش بنهاده شد***تيغ وسنان ونيزه ها

حسين حسين حسين  حسين***حسين حسين حسين  حسين

اي تشنه لب حسين حسين***اندرتعب حسين حسين

اي بي كفن حسين حسين***صدپاره تن حسين حسين

مولاي من حسين حسين***آقاي من حسين حسين

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

حسين حسين ثارالله آقا اباعبدالله***حسين حسين ثارالله آقا اباعبدالله

اي بي كفن حسين واي***صدپاره تن حسين واي

دورازوطن حسين واي***اي درمحن حسين واي

حسين حسين حسين واي***حسين حسين حسين واي

امروزعاشورابود

امروزعاشورابود***دركربلاغوغابود

امروزحسين بن علي***دركربلا تنهابود

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروزروزغربت و***تنهايي سبط نبي است

امروزروزياريِ***فرزندزهراوعلي است

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروزهل من ناصرِ***سبط نبي آيدبگوش

امروزدشت كربلا***داردبسي جوش وخروش

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروزروزِ تشنگي***باشدبدشت كربلا

امروزروز قحطيِ***آب است اندر نينوا

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروزفريادوفغان***ازخيمه ها آيد بگوش

امروزاصغربا لبِ***تشنه است درجوش وخروش

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروزروزِ بي كسي***ازبهرِ آلِ مصطفا ست

امروز روزِ غربت و***تنهايي آلِ عبا ست

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروز روزِ آخرِ***ديدارِ زينب باحسين

امروز اندرخيمه ها***باشد بسي افغان وشين

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروز روزِ جنگ حق***با باطل وشيطان بود

امروز روزِ ياريِ***قرآن والرّحمن بود

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروزدشت كربلا***باشد دولشكردرمصاف

امروزهفتاد دوتن***گِردِ حسين اندرطواف

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروزعباس جوان***اندركنارِ نهرِ آب

شدهردودست ازتن جدا***دلها براي اوكباب

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروز اكبرميشود***دركربلافرقش دوتا

بافرق منشق ميرود***نزدعلي شيرخدا

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروزحلق نازكِ***اصغربريده ازجفا

امروز نوراني سرِ***شه رابريدند ازقفا

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروزاصغرگشته است***تيرسه پيكان راهدف

ازقتل اومحزون شده***زهراوشاه لوكشف

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروز روزِ آخرِ***ديدارِزينب باحسين

ازآن وداع آخرين***عالم شده درشوروشين

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروزنوراني سرِ***شاه شهيدان جهان

ازتن جدابرنيزه شد***اي واي فريادوفغان

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

اي باقري امروزچون***روزِقيامت گشته است

وحش وطيورو انس وجن***بي تاب وطاقت گشته است

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

امروزعاشورابود***دركربلا غوغابود

امروزحسين بن علي***دركربلاتنهابود

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

اي تشنه لب حسين حسين***اندرتعب حسين حسين

اي بي كفن حسين حسين***صدپاره تن حسين حسين

مولاي من حسين حسين***آقاي من حسين حسين

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

حسين حسين ثارالله آقا اباعبدالله***حسين حسين ثارالله آقا اباعبدالله

اي بي كفن حسين واي***صدپاره تن حسين واي

دورازوطن حسين واي***اي درمحن حسين واي

حسين حسين حسين واي***حسين حسين حسين واي

سروده ای از باقری پور در رثای عاشورا

كل يوم عاشورا

كل يوم عاشورا***كل ارض كربلا

ازلحظه اي كه خورشيد***بركربلادرخشيد

بجاي نورآنجا***اندوه وغصه پاشيد

كل يوم عاشورا***كل ارض كربلا

ازلحظه اي كه خلقت***يافت اين زمين وعالم

شدخاك كربلا هم***باحزن وگريه توام

كل يوم عاشورا***كل ارض كربلا

ازلحظه اي كه باخون***مخلوط كربلاشد

سرِحسين مظلوم***آنجازتن جداشد

خورشيدوخاك باهم***اندوه گشت وماتم

هرروزشدعاشورا***هرماه شدمحرم

كل يوم عاشورا***كل ارض كربلا

پيغمبران چوهريك***نام حسين شنيدند

ازحزن وگريه وغم***هريك نشانه ديدند

كل يوم عاشورا***كل ارض كربلا

ازآدم وسليمان***ايوب ونوح وموسي

آن حضرت خليل و***هودوذبيح وعيسي

هريك ازآن عزيزان***دركربلاگذشتند

دردفترحسيني***يك جمله اي نوشتند

كل يوم عاشورا***كل ارض كربلا

نام حسين مظلوم***درهركجابيان شد

آثارحزن واندوه***برچهره ها عيان شد

كل يوم عاشورا***كل ارض كربلا

آغشته گشت باخون***چون خاك كربلايش

نالان شده است ومحزون***جن وملك برايش

كل يوم عاشورا***كل ارض كربلا

چون خاك كربلايش***مهرنمازماشد

افزون ثواب ماها***ازخاك كربلاشد

كل يوم عاشورا***كل ارض كربلا

چون تربتش گذارند***درقبروبركفنها

آرامشي برايِ***ميّت شودمهيّا

كل يوم عاشورا***كل ارض كربلا

اي باقري است هرروز***ازبهرماعاشورا

هرماه مامحرم***هرسرزمين كربلا

كل يوم عاشورا***كل ارض كربلا

این شام تاسوعابود

امروزتاسوعابود

امروزتاسوعابود**دركربلاغوغابود***بركودكان تشنه لب**نوحه كنان زهرابود

پرپرزبي آبي بود**گلهاي باغ مصطفي***ششماهه اصغرازعطش*شدناله اش اندرسما

اي باغبان تشنه لب**فكري براي آب كن***اين بلبلان تشنه را**باجرعه اي سيراب كن

اما نداردباغبان**راهي به آن آب روان***راه شريعه بسته شد**باحكم جلاد زمان

عمروبن حجاج لعين**مامورگشته برفرات***بهرحسين و ياوران**گشته حرام آب حيات

بستند برآل نبي**راه فرات وآب را***بشنوزخيمه نالۀ**آن اصغربي تاب را

گو يدسكينه باعمو**ازتشنگي وازعطش***آبي بياوربهرما**كه شيرخواره كرده غش

سقاكنارعلقمه**خودتشنه لب گشته شهيد***دستش جدافرقش دوتا**ازظلم ياران يزيد

اصغردرآغوش پدر**تيري به حلقومش رسيدلب***تشنه لب آن شيرين زبان**دردست باباشدشهيد

درعصرعاشوراحسين**اندرميان قتلگاه***گفتاكمي آبم بده**اي شمردون روسياه

امانداداوجرعه اي**آب روان برآن امام***اي باقري شدتشنه لب*شاه شهيدان والسلام

اي تشنه لب حسين حسين***اندرتعب حسين حسين

اي بي كفن حسين حسين***صدپاره تن حسين حسين

مولاي من حسين حسين***آقاي من حسين حسين

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

حسين حسين ثارالله آقا اباعبدالله***حسين حسين ثارالله آقا اباعبدالله

اي بي كفن حسين واي***صدپاره تن حسين واي

دورازوطن حسين واي***اي درمحن حسين واي

سروده شده توسط ذاکر ابا عبد الله الحسین علیه السلام «باقری پور»

يا ابوفاضل علمدار شه كرببلائي

يا ابوفاضل علمدار شه كرببلائي***پاسداري و اميري و سقا صاحب لوائي

ياور و يار حسيني حضرت عباس نامت***هم لقب باب الحوائج تو عزيز كبريائي

اي سقاي تشنه كامان تشنه آب فراتيم***كن نصيب ما تو زان آب فرات ايكه سقائي

حاجت ما را روا كن حاجت بسيار داريم***ما همه محتاج آن درگاه و تو حاجت روائي

مشكل بسيار داريم حل نما تو آن مشاكل***مشكل ما را تو بگشا ايكه تو مشكل گشائي

اي طبيب دردمندان درد ماها را دوا كن***ايكه خاك در گهت باشد به هر دردي دوائي

كاشف الكربي تو عن وجه الحسين يا كاشف الكرب***برطرف بنما گرفتاري بده بر ما صفائي

باقري بر درگه لطف تو از غم ايستاده***از كرم ياري كنش بنما نصيبش كربلائی

سروده ای از باقری پور در رثای باب الحوائج اباالفضل العباس علیه السلام

سقاي دشت كربلا اباالفضل

عباس يا عباس يا اباالفضل***عباس يا عباس يا اباالفضل

سقاي دشت كربلا اباالفضل***اي ياوردين خدا اباالفضل

يارعزيزفاطمه اباالفضل***ازتوعدودرواهمه اباالفضل

يابن علي شيرخدا اباالفضل***اي يارسبط مصطفي اباالفضل

عباس يا عباس يا اباالفضل***عباس يا عباس يا اباالفضل

عباسم وآب آورحسينم***دركربلامن ياورحسينم

اندرحرم طفلان درانتظارند***چشم انتظاري بهرآب دارند

باشدحسين ازتشنگي چوبي تاب***لب تشنه ام امانمي خورم آب

انّي انا العبّاس والاباالفضل***انّي انا العبّاس والاباالفضل

يانفس من بعدالحسين هوني***وبعده لاكنت ان تكوني

هذالحسين شارب المنون***وتشربين الباردالمعين

هيهات ماهذافعال ديني***ولافعال صادق اليقين

انّي انا العبّاس والاباالفضل***انّي انا العبّاس والاباالفضل

يك مشك آبي كرده ام مهيا***كانرارسانم من به آل طاها

اصغرميان خيمه هست بي تاب***طفلان درانتظارجرعه اي آب

من ياورآن شاه راستينم***حتي شورببريده اين يمينم

انّي انا العبّاس والاباالفضل***انّي انا العبّاس والاباالفضل

والله ان قطعتموايميني***انّي اُحامي ابدًا عن ديني

وعن امام الصادق اليقين***نجل النّبي الطاهرالامين

انّي انا العبّاس والاباالفضل***انّي انا العبّاس والاباالفضل

دست چپم گرازبدن جداشد***دستم فداي دين مصطفا شد

اين آب رامن ميبرم بدندان***درخيمه گه بهرلبان عطشان

يارب مراكن ياوري دراين راه***من يك تن واين مردمان گمراه

انّي انا العبّاس والاباالفضل***انّي انا العبّاس والاباالفضل

يانفس لاتخشي من الكفار***وابشري برحمة الجبّار

مع النّبي سيّدالمختار***قدقطعواببغيهم يساري

فاصلهم ياربّ حرّالنّار***انّي انا العبّاس والاباالفضل

چشمان من شدغرقه خون خدايا***شدپيكرمن لاله گون خدايا

ياسيّدي اينك برس بدادم***چونكه ززين من برزمين فتادم

جان برادريااخازاحسان***يك لحظه بالينم بيابه ميدان

انّي انا العبّاس والاباالفضل***انّي انا العبّاس والاباالفضل

آمدحسين آندم كنارعباس***بيندكه پرپرگشته آن گل ياس

دستي نهاده بركمرهمي گفت***جان اخا كي ازجفاتراكشت

پشتم شكسته بسته راه چاره***آيا شودبينم ترادوباره

انّي اخاك يا اخا اباالفضل***انّي اخاك يا اخا اباالفضل

برخيزوبين اندرميان صحرا***گشتم غريب وبي معين وتنها

يكسوزداغ قاسم وهم اكبر***يكسوغم طفلانم اي برادر

اندرحرم طفلان درانتظارند***چشم انتظاري بهرآب دارند

گويم چي با اهل حرم برادر***با اهلبيت محترم برادر

جويداگرازمن تراسكينه***گويم چي پاسخ بهرآن حزينه

انّي اخاك يا اخا اباالفضل***انّي اخاك يا اخا اباالفضل

ميخواست تاعبّاس رازميدان***حملش نمايدسوي خيمه گاهان

اما چنان پرپربُدآن گل ياس***ممكن نشدحمل جناب عباس

پشت حسين ازاين جفادوتاشد***چونكه زعباس آن زمان جداشد

اي باقري بنگركه شاه بطحا***بي ياوروآب آوراست وتنها

عباس ياعباس يا اباالفضل***عباس ياعباس يا اباالفضل

عباس ياعباس يا اباالفضل***عباس ياعباس يا اباالفضل

اباالفضل اباالفضل اباالفضل***اباالفضل اباالفضل اباالفضل

اباالفضل اباالفضل اباالفضل***اباالفضل اباالفضل اباالفضل

كودستهايت عباس

كودستهايت عباس**جانم فدايت عباس***كودستهايت عباس**جانم فدايت عباس

اندركنارعلقم**پشت حسين شده خم***بانازنين برادر**گويدچنين دمادم

كودستهايت عباس**جانم فدايت عباس***كودستهايت عباس**جانم فدايت عباس

كي اين ستم بماكرد**برماچنين جفاكرد***كي ازبدن بدينسان**دست توراجداكرد

كودستهايت عباس**جانم فدايت عباس***كودستهايت عباس**جانم فدايت عباس

كي پشت من شكسته**شدراه چاره بسته***دست توراجداكرد**دست مراهم بسته

كودستهايت عباس**جانم فدايت عباس***كودستهايت عباس**جانم فدايت عباس

شدروزماتم عباس**برمن دمادم عباس***برقلب من نشسته**غمهاي عالم عباس

كودستهايت عباس**جانم فدايت عباس***كودستهايت عباس**جانم فدايت عباس

بي ياروياورم من**هم بي برادرم من***اي باقري ببين كه**بي عون وجعفرم من

كودستهايت عباس**جانم فدايت عباس***كودستهايت عباس**جانم فدايت عباس

ياعباس وياعباس ياعباس وياعباس***ياعباس وياعباس ياعباس وياعباس

ياعباس وياعباس ياعباس وياعباس***ياعباس وياعباس ياعباس وياعباس

باب الحوائج عباس باب الحوائج عباس***باب الحوائج عباس باب الحوائج عباس

باب الحوائج عباس باب الحوائج عباس***باب الحوائج عباس باب الحوائج عباس

ياباب الحوائج ياعباس ياعباس***ياباب الحوائج ياعباس ياعباس

ياباب الحوائج ياعباس ياعباس***ياباب الحوائج ياعباس ياعباس

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

حسين حسين حسين حسين***حسين حسين حسين حسين

يا سيّدي يا عبّاس***يا سيّدي يا عبّاس

اي با وفا ابا الفضل***يا سيّدي يا عبّاس

مشكل گشا ابا الفضل***يا سيّدي يا عبّاس

سقا وميرِ لشكر***يا سيّدي يا عبّاس

برتشنگان آب آور***يا سيّدي يا عبّاس

سرداري و سپهدار***يا سيّدي يا عبّاس

صاحب لوا علمدار***يا سيّدي يا عبّاس

اي جانفدايِ حسين***يا سيّدي يا عبّاس

صاحب لوايِ حسين***يا سيّدي يا عبّاس

پشت و پناهِ حسين***يا سيّدي يا عبّاس

ميرِ سپاهِ حسين***يا سيّدي يا عبّاس

اي با وفا مشكل گشا***سقا وميرِ كربلا

باشد سكينه منتظر***اندرميانِ خيمه ها

تا كه رساني جرعه اي***آبِ روان بر بچه ها

سقا تو بنما كوششي***آبي رسان بهرِ خدا

بشنو صدايِ العطش***باشد بلند از اندر سما

سقاي دشتِ كربلا***يا سيّدي يا عبّاس

يا سيّدي يا عبّاس***يا سيّدي يا عبّاس

سقايِ دشتِ كربلا***دستش شده ازتن جدا

آن هردو چشمِ نازنين***گشته است خونين از جفا

فرقش چنان فرقِ علي***شد با عمودِ كين دوتا

جسمِ شريفش غرقه خون***گشته است از سرتا بپا

آندم بجايِ سيّدي***گفتا كه ادرك يا اخا

اي هردو دست ازتن جدا***يا سيّدي يا عبّاس

يا سيّدي يا عبّاس***يا سيّدي يا عبّاس

آمد حسين امّا چسان***اشك ازدوچشمانش روان

بشنيد چون ادرك اخا***با صوتِ عبّاسِ جوان

آمد سرِ با لينِ او***با گريه و آه و فغان

امّا چه عبّاسي شده***بشكسته دست و استخوان

چشمِ شريفش غرقه خون***جسمِ شريفش نا توان

دستش نهاده بركمر***آندم شهِ عصرو زمان

گفتا كه پشتِ من شكست***ازداغ مرگت ناگهان

آندم غمين شد مصطفي***يا سيّدي يا عبّاس

يا سيّدي يا عبّاس***يا سيّدي يا عبّاس

برگشت حسين سويِ حرم***ميگفت و اي برادرم

گويم چه با لب تشنگان***با نازدانه دخترم

بيند سكينه منتظر***با اهلبيتِ محترم

گفتا دگر عبّاس نيست***رفته زكف آب آورم

گوئيد با لب تشنگان***رفته است سقا از برم

ازبعد عبّاسِ جوان***ديگر گذشت آب ازسرم

بعد علمدارم كنون***گيرد علم را خواهرم

اي باقري اينك بگو***يا سيّدي يا عبّاس

يا سيّدي يا عبّاس***يا سيّدي يا عبّاس

يا سيّدي يا عبّاس***يا سيّدي يا عبّاس

اي باوفا ابا الفضل***يا سيّدي يا عبّاس

مشكل گشا ابا الفضل***يا سيّدي يا عبّاس

يا عبّاس يا عبّاس***يا عبّاس يا عبّاس

يا عبّاس يا عبّاس***يا عبّاس يا عبّاس

يا عبّاس يا عبّاس***يا عبّاس يا عبّاس

يا كاشف الكرب الحسين***يا عبّاس يا عبّاس

يا كاشف الكرب الحسين***يا عبّاس يا عبّاس

حق برادرت حسين***يا عبّاس يا عبّاس

حق برادرت حسين***يا عبّاس يا عبّاس

اِكشّف لنا كُروبنا***يا عبّاس يا عبّاس

اِكشِف لنا كُروبنا***يا عبّاس يا عبّاس

حاجات ما بنما روا***يا عبّاس يا عبّاس

مرضاي ما بده شفا***يا عبّاس يا عبّاس

كن قسمتِ ما كربلا***يا عبّاس يا عبّاس

قرضاي ما را كن ادا***يا عبّاس يا عبّاس

درد مارا نما دوا***يا عبّاس يا عبّاس

يا عبّاس يا عبّاس***يا عبّاس يا عبّاس

يا عباس يا سيدي***يا عباس يا سيدي

يا عباس يا سيدي***يا عباس يا سيدي

حيدركرببلااي اكبرم

حيدر كر ببلا ئي ياعلي***توشبيه مصطفائي

حيدركرببلااي اكبرم***كن وداع اينك توبا اهل حرم

سوي جبهه ميروي تاج سرم***ميسپارم بخدايت پسرم

ميروي توسوي ميدان جهاد***باگروه روسياه بدنهاد

ميروي اما كمي آهسته تر***تاكه بابا بكندبرتونظر

برقدوبالاي اوكردي نگاه***روبدرگاه خداباسوزوآه

روبدرگاه خداكردحسين***گفت اينك اي خداي عالمين

باش شاهدكه علي اكبرم***درره دين توگشته ياورم

اين علي كه خودشبيه مصطفي است***همچواحمدنيكخوي وباصفاست

گشته عازم سوي ميدان جهاد***درنبرددشمنان بدنهاد

كردم اينك اكبرم را اي خدا***درره احياي دين توفدا

رفت اكبرسوي ميدان نبرد***جنگ بادشمن راچون آغازكرد

آن يكي گفتاكه اين خودمصطفي است***ديگري گفتاعلي مرتضي است

ديگري گفتاعلي اكبراست***اين شبيه جدخودپيغمبراست

برحسين دنياچسان گرديده تنگ***كه علي اكبرش آمدبه جنگ

حمله كرداكبرچوحيدرآن زمان***برگروه كوفيان وشاميان

حمله بنمودهمچنان شيرژيان***برشگالان وسگان وروبهان

كشت تعدادزيادي زان گروه***آمدند ازحمله هايش درستوه

ليك دشمن چنگ ودندان آخته***بهرقتلش تيغ كين افراخته

منقذبن مره تيغ كين نواخت***نازنين فرق علي اكبرشكافت

گفت اكبرآنگه اي باباي من***گشت جنت منزل وماواي من

اين بودجدم كه ميگويدسلام***سوي مابشتاب اي ابن الكرام

پس حسين آمدكناراكبرش***پاك كردآن چهرۀ ازخون ترش

ديدفرقش چون علي مرتضي***گشته منشق ازعموداشقيا

قطعه قطعه جسم پاك نازنين***ميكشدپاهاي خودروي زمين

صورتش برصورت اكبرنهاد***چهره اش برشبه پيغمبرنهاد

گفت آندم يابُنيّ ظلموك***قتل الله عدوًّا قتلوك

كردروآندم بسوي خيمه ها***كاي جوانان عزيزباصفا

جملگي ايندم مراياري كنيد***پاي اين كشته عزاداري كنيد

كشتي غم رازموج خون بريد***اكبرم ازمعركه بيرون بريد

من ندارم طاقت وتاب وتوان***تانمايم حمل جسم اين جوان

چونكه قطعه قطعه باشدپيكرش***غرقه درخون فرق وچشمان ترش

عمه اش زينب شدآگه آن زمان***باشتاب آمدبسوي آن جوان

اوهمي ناليدوميگفتي جلي***نورچشمم ميوۀ قلبم علي

باقري درماتم آه وفغان***باحسين وعمه هاي اين جوان

حيدر كر ببلا ئي ياعلي***توشبيه مصطفائي

حيدر كر ببلا ئي ياعلي***توشبيه مصطفائي

سروده شده توسط حجّة الاسلام سیدمحمدباقری پور

جوانان بني هاشم بيائيدازحرم بيرون

جوانان بني هاشم – بيائيدازحرم بيرون

فتاده اكبرم اينك – به ميدان باتني پرخون

 كنارنعش اواينك – بگويم بادلي محزون

علي جانم علي جانم – علي جانم علي جانم

بيائيدوهمه باهم – سوي خيمه بريداورا

گذاريدش به يك جائي – نبيند مادرش ليلا

زداغ مرگ اوشايد – سپاردجان همين حالا

علي جانم علي جانم – علي جانم علي جانم

بيااي خواهرم زينب – نگربرقامت اكبر

كه اينك دردل دشمن – شده اوچون گلي پرپر

شده صدچاك جسم او – زتيرونيزه وخنجر

علي جانم علي جانم – علي جانم علي جانم

عـلـيِّ اكـبـرلـيـلا – فتاده اندراين صحرا

شكسته فرق و پهلويش – چنان كه حيدروزهرا

كنارنعش اوگويد – دلِ بشكسته اين بابا

علي جانم علي جانم – علي جانم علي جانم

تنِ اوچاكچاك اكنون – فتاده رويِ خاك اكنون

فتاده پيكرش اينك – دراين صحرابخاك وخون

شده ورد زبانِ من – كنون با ديدهِ پرخون

علي جانم علي جانم – علي جانم علي جانم

خدايا شبه پيغمبر – شده همچون گلي پرپر

جوان من شده ملحق – به جدّ وبابِ من حيدر

بگواي باقري اينك – بيادِ حيدرِ صفدر

علي جانم علي جانم – علي جانم علي جانم

اشعارهفتم محرم سروده شده توسط حجّة الاسلام باقری پور

هفتِ محرم – شد شورو ماتم

درکربلا شد قحطِ آب – ای وای از این غم

شمرآمده درکربلا – هفتِ محرم

شدکربلا غرق بلا – اندوه وماتم

هفتِ محرم – شد شورو ماتم

درکربلا شد قحطِ آب – ای وای از این غم

آب روان درخیمه ها - کمیاب گشته

غمگین برای اهلبیت – اصحاب گشته

هفتِ محرم – شد شورو ماتم

درکربلا شد قحطِ آب – ای وای از این غم

شمرلعین وارد به دشتِ کربلا شد

چون آمده شمرلعین - غوغا بپا شد

هفتِ محرم – شد شورو ماتم

درکربلا شد قحطِ آب – ای وای از این غم

چون آمده درکربلا – آن شمرِخونخوار

واردشده در خیمه ها – غمهایِ بسیار

هفتِ محرم – شد شورو ماتم

درکربلا شد قحطِ آب – ای وای از این غم

چون بسته شد آب روان – شد آب کمیاب

خون شد روان بهرِحرم – ازچشمِ اصحاب

هفتِ محرم – شد شورو ماتم

درکربلا شد قحطِ آب – ای وای از این غم

اصغرشده ازتشنگی – درشوروغوغا

ازخیمه هایِ شاه دین – شد ناله برپا

هفتِ محرم – شد شورو ماتم

درکربلا شد قحطِ آب – ای وای از این غم

اهل حرم ازتشنگی – دراضطراب است

درخیمه هایِ شاه دین – قحطی آب است

هفتِ محرم – شد شورو ماتم

درکربلا شد قحطِ آب – ای وای از این غم

ای باقری باشد حسین - مظلوم وتنها

ازتشنگی درکربلا – شد ناله برپا

هفتِ محرم – شد شورو ماتم

درکربلا شد قحطِ آب – ای وای از این غم

سروده شده تسط حجّة الاسلام باقری پورهفت محرم 1392

روز هـفـتـم نا مه اي آ مد بـد شت کربلا

ا ز عبيد ا لله بي د ين سوي بن سعدِ د غا

اندر آن نامه چنين بنوشته بود آن سنگدل

با يد ا ز ا مر و ز بند ي آ ب  بر آ لِ عبا

آب از ايندم بود بر گبر و نصراني حلال

ليک ندهي جرعه اي از آن به آلِ مصطفي

آ نچنان کا ر عطش در کربلا بالا گرفت

کاسمان چون دود شد بر چشمِ آلِ مصطفي

هر چه گفتند العطش اطفالِ شاهِ تشنه لب

با قـري آ بي ند ا د ند آ ن گر و ه  بي حيا

ادامه اشعار را ببینید

 اجتماع شیر خوارانِ حسین – یاوران رهبرو پیر خمین

شیرخواران حسینی آمدند – یادگاران خمینی آمدند

مادران با کودکانِ شیر خوار – جملگی در جمع میگریند زار

مادران اصغر دوران ما – جمله بهریاری یِ قرآن ما

در دفاع از آرمان های حسین – پیروانِ رهبرو پیر خمین

همچنان زینب(س) صبوراستاده اند – ازبرای دین حق دلداده اند

کودکان را روی دست آورده اند – بهر یاری هرچه هست آورده اند

کودکان را روزوشب پرورده اند - نذر سربازی مهدی کرده اند

جمله میگویند با هم یک صدا – ای خدا ای مظهر لطف و عطا

من پی تجدید بیعت آمدم – وز پی انجام خدمت آمدم

ازبرای یاری صاحب زمان – آن امام غایب ما شیعیان

کودکم را روی دست آورده ام – ازبرایش هرچه هست آورده ام

کودکی خوب و زرنگ آورده ام - با لباسِ سبزرنگ آورده ام

رشته ای با نام زهرا رشته ام - روی پیشانی او بنوشته ام

روی پیشانیش با خط جلی - یا حسین و یا ابا الفضل و علی

کن قبول از لطف خود این نذرِ من - کودکم را حفظ کن از بهرِ من

تا شود فردا شجاع و پهلوان – یاوری بر مهدی یِ صاحب زمان

آرزو دارم حسینی خو شود – شیرخوارم چون گلی خوش بو شود

یاوری بر مهدی زهرا شود – آن زمان که دولتش برپا شود

او شود از لشکر صاحب زمان این زمان و آن زمان و هر زمان

یا حسین (ع) ای کاش اندر کربلا – با رباب و زینب غم مبتلا

ما همی بودیم آن روز ای امام – بر کنیزیِ ربابت صبح و شام

همره این شیر خوارم کربلا – بودم و میکردمت دفع بلا

یا حسین ای یادگار فاطمه – کن قبول این نذر را ازما همه

یاحسین یک هدیه آوردم برت - کودکم نذرعلی اصغرت

چون مرا شورِ حسینی بر سراست - نام فرزندم علی و اصغر است

در سجلّش هست با خطِّ جلی - نام فرزندم ابا الفضل و علی

باقری با مادران شیرخوار – گریه دارد بهر اصغر زار زار

سروده شده در روز همایش شیرخوارگان حسینی سال 1394

لالا یی اصغر لالایی اصغر - لالا یی اصغر لالایی اصغر

گهواره خالی – قنداقه پرخون // گویدربابه - باقلب محزون

طفل صغیرم – ناخورده شیرم // لالایی اصغر – لالایی اصغر

لالا یی اصغر لالایی اصغر - لالا یی اصغر لالایی اصغر

طفل صغیرم - ناخورده ای آب // بردوش بابا – رفتی تودرخواب

طفل صغیرم – ناخورده شیرم // لالایی اصغر – لالایی اصغر

لالا یی اصغر لالایی اصغر - لالا یی اصغر لالایی اصغر

تیرسه شعبه – داده است آبت // بردوش بابا – برده است خوابت

طفل صغیرم – ناخورده شیرم // لالایی اصغر – لالایی اصغر

لالا یی اصغر لالایی اصغر - لالا یی اصغر لالایی اصغر

رحمی نکرده – این دشمن دون // قنداقه ات را – کرده است پرخون

طفل صغیرم – ناخورده شیرم // لالایی اصغر – لالایی اصغر

لالا یی اصغر لالایی اصغر - لالا یی اصغر لالایی اصغر

پرواز کردی – ازدوش بابا // رفتی تواصغر – برعرش اعلا

طفل صغیرم – ناخورده شیرم // لالایی اصغر – لالایی اصغر

لالا یی اصغر لالایی اصغر - لالا یی اصغر لالایی اصغر

درانتظارت - باشد سکینه // بهرت رقیه – باشد حزینه

طفل صغیرم – ناخورده شیرم // لالایی اصغر – لالایی اصغر

لالا یی اصغر لالایی اصغر - لالا یی اصغر لالایی اصغر

ای باقری پور – بنگرچه محزون // گویدربابه – باقلب پرخون

طفل صغیرم – ناخورده شیرم // لالایی اصغر – لالایی اصغر

لالا یی اصغر لالایی اصغر - لالا یی اصغر لالایی اصغر

سروده شده توسط حجّة الاسلام باقری پوردر روز همایش شیرخوارگان حسینی سال 93

حيّ علي العزاء - حيّ علي البكاء
في ماتم الحسين - مظلوم كربلا
ماه عزاشده - شورونواشده
هركوي وبرزني - بزم عزابپا
حيّ علي العزاء - حيّ علي البكاء
في ماتم الحسين - مظلوم كربلا
ماه محرم است - اندوه وماتم است
درقلب شيعيان - برشاه اوليا
حيّ علي العزاء - حيّ علي البكاء
في ماتم الحسين - مظلوم كربلا
اندرغم خسين - عالم بشوروشين
نام حسين بود - زينت براي ما
حيّ علي العزاء - حيّ علي البكاء
في ماتم الحسين - مظلوم كربلا
جنّ وملك شده - عرش وفلك شده
درماتم حسين - غرق غم وعزا

حيّ علي العزاء - حيّ علي البكاء
في ماتم الحسين - مظلوم كربلا
رخت سيه ببر - شال عزابسر
بنماتوباقري - دراين مَهِ عزا
حيّ علي العزاء - حيّ علي البكاء
في ماتم الحسين - مظلوم كربلا
ياحسين ياثارالله - ياحسين ياثارالله

سروده شده توسط باقری پور مدیر سایت به مناسبت حلول ماه محرم

ماهِ خون ماهِ محرم آمده - ماهِ اشك و آه و ماتم آمده

باز از نو روزِ عاشورا شده - دل پريشان حضرتِ زهرا شده

باز شد تجديدِ حزن و اشك و آه - باز لعنت بر يزيدِ رو سياه

ماهِ حزنِ آلِ احمد آمده - ماهِ غم بهرِ محمد آمده

گفت صادق اينچنين يابن الشبيب - باش محزون ازبراي آن غريب

شيعيان را آمده ماهِ عزا - برحسين آن يادگار مصطفي

شيعيان را آمده ماهي دگر - درعزايِ زادهِ خير البشر

ماه ماهِ بي وفائيها بود - ماهِ ظلم و بي پناهيهابود

بي وفائي شد دراين مه آشكار - از گروهي بي وفايِ روزگار

بي وفائيها شده ازكوفيان - با حسين بعد از امير مؤمنان

كوفيان كردند دعوت از حسين - ازبرايِ خنجرو تيرو سُنين

كوفيان بس نامه ها بنوشته اند - ريسمانها از خيانت رشته اند

چونكه شد از كوفيانِ بي وفا - نامه ها سويِ عزيزِ مصطفي

شد حسين وياوران سويِ عراق - با زن وفرزند و با زين ويراق

آمد و آمد شهنشاهِ حجاز- طي نمود اين راهِ بس دورو دراز

چون بنزديكِ فرات آن شه رسيد - زين طرف ده صد سوار از ره رسيد

راهها بستند با صدها سوار - عاملانِ آن يزيدِ نابكار

راهِ پيش و پس نبود آنجا دگر - از برايِ زادهِ خير البشر

آخرين منزل زمينِ كربلا - گشت طبقِ وعدهِ قالوا بلي

حال بنگر قصّهِ اين ميهمان - كامده با نامه هايِ كوفيان

كوفيان با او چه كردند از عناد - دستِ بيعت داده با ابن زياد

مُتّحد با شاميانِ رو سياه - برعليهِ آن غريبِ بي پناه

راهها بستند و آنگه آب را - سربريده تشنه لب ميراب را

آب بُد مهريّهِ دختِ نبي - تشنه لب اينك زن و مردو صبي

العطش گويان صغير و هم كبير - جمله از مرد و زن و بُرنا و پير

چون صداي العطش درخيمه ها - شدبلندازشيرخوارو بچه ها

شدروان سقّا سويِ شطِّ فرات - تا رساند خيمه زان آبِ حيات

كف بزيرِ آب برد آن با وفا - تا خورد يك جرعه آبي با صفا

ليك يادي كرد از لب تشنگان- كه بلند است آهشان بر آسمان

آب كف را داد از كف بي درنگ - مشك را بردوش كردو شد به جنگ

بي مها با زد به قلبِ آن سپاه - برگروهِ بي حيايِ دين تباه

اسب را ميتاخت سويِ خيمه ها - تا رساند آب را بر بچه ها

ليك تيري از عدو بر مشك شد - چشمِ سقا پرزخون و اشك شد

با كمينهائي زاعدايِ پليد - تشنه لب شد حضرتِ سقّا شهيد

تشنه كامان همچنان در خيمه ها - تشنه لب ماندند با افغان و آه

درتلظّي اصغر است آن شيرخوار - واز عطش گريان چو ابرِ نو بهار

برد بابش سوي آن ميدانِ تير - تا دهند آبي برآن طفل صغير

حرمله تيرِ سه شعبه دركمان - برگلويِ اصغرآمد ناگهان

جايِ تير از آب سيرابش نمود - اندر آغوشِ پدر خوابش نمود

تشنه لب اكبر به ميدان ميرود - سويِ ميدان او خرامان ميرود

العطش گويان و با قلب كباب - باز گردد سويِ خيمه نزد بابِ

جرعهِ آبي نباشد در خيام - تاخورد آن زادهِ خير الانام

بازميگردد سويِ ميدانِ كين - همرهِ او حضرتِ روح الامين

با لبِ تشنه همي رزمد علي - درفرار از پيشِ او هر پردِلي

عاقبت شد با لبِ عطشان شهيد - نزد جدّش مصطفي شد رو سپيد

سرورِ لب تشنگان در قتلگاه - رو كند با شاميانِ رو سياه

مردمان يك جرعهِ آبم دهيد - محض جدو مادرو بابم دهيد

اين فرات و آب مهرِ مادرم - هست و من ذرّيهِ پيغمبرم

ليك شد پاسخ زشمرِ روسياه - تيغِ تيز و خنجرو حلقومِ شاه

سرورِ لب تشنگان لب تشنه رفت - آب خورد از تيغ تيزو دشنه رفت

عصرِ عاشورا سرِ آن نازنين - شدبريده ازبدن با ظلم وكين

تشنه لب راسش بريدند ازقفا - شدزمين درزلزله از آن جفا

قرصِ خورشيد اندر آن دم خون گرفت - وحش وطير از غم رهِ هامون گرفت

يك صدابينِ زمين و آسمان - شد بلندآمد بگوشِ مردمان

گفت با صوتي بلند و منجلي - قد قتل اينك حسين بن علي

زينب و اهل حرم ازخيمه ها - جمله سركردند آه وناله ها

با صدايِ يا حسين و يا حسين - رو بسويِ قتلگه با شورو شين

برسرو سينه زنان نوحه كنان - خواهران ودختران و كودكان

باقري گويد به صبح وظهرو شام - برلبان تشنه ات ازما سلام

اَلسّلام اي زادهِ زهرا حسين - اَلسّلام اي نور چشم عالمين

اَلسّلام اي شاهِ بي غسل و كفن - اَلسّلام اي كشتهِ دور از وطن

اَلسّلام اي وارث عيسي ونوح - اَلسّلام اي شاهِ با فرّ و شكوه

اَلسّلام اي زادهِ خون خدا - اَلسّلام اي شاهِ مصباح الهُدا

وارث موسي و آدم اَلسّلام - وارث زهرا وخاتم اَلسّلام

اي حسين اي زادهِ خيرُ الاَنام - برتو تا صبح قيامت اَلسّلام

سروده ای بیاد بود

شهادت حاجیان در مکه ومدینه

بر اثر بی کفایتی  آل یهود

در حج سال 1394

کبوتران سفیدی به آسمان منا – گشوده بال بسوی خدا مهاجر شد

مسافران رَهِ دور در دیارِ خدا – زمکّه تا بعرش خدا باز هم مسافر شد

***

کبوتران مهاجر چو از منا رفتند – گشوده بال تمامی سوی خدا رفتند

کبوتران سفیدی زبامِ خانه یِ حق – گرفته اوج و تمامی سوی سَما رفتند

***

به روزِ عید نرفتی مُعَیصِم ای حاجی – شدی به مسلخِ آل سعود قربانی(مُعَیصِم=قربانگاه)

به کوچه های تنگ خِیام منا تو جان دادی – نخورده جرعه ی آبی، عجیب رسم مهمانی

***

مدالِ خادم الحرمین است بهر آل سعود – به سینه ها زده اند از نشان و ننگِ منا

شهادتِ حُجّاجِ سالِ چارو نود – کنار کعبه و در کوچه های تنگ تنگ منا

***

آلِ سعود عادتشان قتل و کُشت و کشتار است – چه در یمن،چه منا،چه جای جایِ دگر

در سالِ چارو نود در یمن سپس به منا – درسالهایِ بعد کشورِ دیگر سپس منایِ دگر

***

آلِ سعود زاده یِ آلِ یزید و بوسفیان – کردند در کنارِ کعبه و اندر منا بسی طغیان

بستند راه به حُجّاجِ کوچه هایِ منا – آنجا که بود راهِ عبادت همه شدند شیطان

***

با صهیونست آلِ سعود هم قسم شده اند – نوکر به صهیونیست با خَدَم وَ با حَشَم شده اند

برضدّ مسلمین کشند نقشه های پنهانی – آلِ سعود و آلِ یهود یک قلم شده اند

***

خشم خداست خشم رهبر ایران بترس آلِ سعود – با ما مکن چنین وچنان تو اَیاعدویِ عنود

کرگه زند نهیب رهبر ما ترکنی تو جایگه ات – با این همه دلار زائر ایران وَ اِنّکم لکنود

***

سروده شده توسط حجّة الاسلام سیدمحمدباقری پوربه مناسبت فاجعه مکه ومنا سال 1394

سروده ای دیگربیاد بود شهادت حاجیان در مکه ومدینه

سروده ای بیاد بود

شهادت حاجیان در مکه ومدینه

بر اثر بی کفایتی  آل یهود

در حج سال 1394

بازگشت حاجی امسال همراه باعزاشد - مِنا برای حاجی امسال کربلا شد

ده ها هزار حاجی در راه رمی جمره - قربانی جهالت بی ریب و بی ریا شد

قربانیان مسجد از جرثقیل وحشی - اندر نماز بودند آن فاجعه بپا شد

صدها نفر در آنجا اندر نماز و قرآن - ناگاه جرثقیلی بر رویشان رها شد

صدها نفر در آنجا کشته شدند و مجروح - صدها شهید و زخمی در خانه ی خدا شد

اندر منا مکرّر شد بهر جمع حاجی - بار دگر در آنجا آن فاجعه بپا شد

اندر منا به راه جمرات چند هزاران - حاجی لِه و لوَرده در زیر دست و پا شد

آن یک نفس گرفته وان یک زهوش رفته - آن یک سرش شکسته وان یک شکسته پاشد

آن یک زتشنه کامی وان یک ز بی پنا هی - وان یک به زیر جمعی روح از تنش جدا شد

آبی نبود آنجا تا که رسد بکامی - لب تشنه حاجیِ ما خاموش و بی صدا شد

بوده است قحطی آب از بهر حاجیِ ما - گویا منا در آن روز چون دشت کربلا شد

آل یهود آنجا بودند در نظاره - دیدند آن جنایت در آن زمان بپا شد

دیدند حاجیان را پرپر زنان در آن دم - بر حاجیان مظلوم آنجا ببین چه ها شد؟

بنگر کبوتران را پرپر زنان زبیداد - لب تشنه پر کشیدند جانها زتن رها شد

بشنیدی اکرموا الضّیف از خاتم النّبیّین - امّا عجب کرامت برحاجیان ماشد

خوش خدمتی به حاجی اینسان شده است امسال - از خادمان مکّه اینسان ستم چرا شد؟

بنگر تو میزبان را با میهمان چه کرده - کز آن، زمین عزادار تا عرش کبریا شد

افراد بی لیاقت اندر لباس خادم - در مکّه ومدینه بر بیت هم جفا شد

افراد بی کفایت در حال حکمرانی - در مکه ومدینه ظلمی به مصطفا شد

امسال ما عزادار قبل از مَهِ محرّم - اندر غدیر گشتیم این عید هم عزا شد

قبل از مَهِ محرّم شد شهرما سیه پوش - هر کوچه و خیابان با پرچم سیا شد

ای باقری دعا کن صبری دهد خداوند - بر خاندان حاجی که حا جیَش فدا شد

سروده شده درایام بازگشت حُجّاج و جنازه های کبوتران سپیدبال شهیدان

توسط حجّة الاسلام سیدمحمدباقری پور

سروده ای دیگربیاد بود شهادت حُجّاج در مکه ومدینه

هفته جنگ ودفاع ازميهن است

هفته جنگ ودفاع ازميهن است - هفته كوبيدن اهريمن است

هفته جنگ و دفاع ازدين بود - چون دفاع ازجمله آئين بود

هفته جنگ و دفاع ازانقلاب - خاطراتش هست در صدها كتاب

هفته ياد آور جانبازي است - هفته سرداري و سربازي است

هفته ياد آوري از ياوران - جمله همرزمان و آن هم سنگران

خاطرات هشت سال پرغرور - ميكنيم ازبعد جنگ اينك مرور

خاطرات ياوران ، هم سنگران - حفظ آن بس قيمتي هست و گران

يادي از ياران و همرزمان كنيم - يادي از گُردانِ هم پيمان كنيم

ياد قرآن و دعاها ياد باد - ناله ها در نيمه شبها ياد باد

ياد باد آن دوره هشت سال جنگ - آن دلاورهاي چون شيرو پلنگ

عابدان در شام تار جبهه ها - دائمًا در انتظار حمله ها

شامگاه حمله ها هم سنگران - الوداعي داشتند آن دلبران

ياد باد آن شام تار جبهه ها - ياد باد آن صبحهاي حمله ها

يادي از فتح المبينها ميكنيم - از رصدها و كمينها ميكنيم

ازطريق القدس ها يادي كنيم - بهر استقلال خود شادي كنيم

مطلع الفجر و همي والفجر تو - در طريق القدس طالع فجرتو

از طلائيه ز فكه ياد كن - از دوكوهه و هويزه ياد كن

از شلمچه هم زبستان ياد كن - قصرشيرين قصه از فرهاد كن

تنگه چزابه و بازي دراز - واكن از هور العظيم اينك تو راز

خيز و خونين شهر را آباد كن - در حسينيه نگر فرياد كن

چار زبر دشمن فتاده در كمين - بعد والفجر اين بود فتحي مبين

گاه درغرب و گهي هم درجنوب - خاطرات بچه ها باشد چه خوب

گاه در بيجار‏ و گاهي دهلران‏ - درمريوان و روانسر، چالدران

كشوري بين و بروجردي ببين - پيچك و صياد و شيرودي ببين

ياد سربازو بسيج مستقر - درنگهباني اطراف مقر

ياد غّرشهاي توپ از هرطرف - قلب دشمن درگِرا و در هدف

ياد همّتهاي همت ياد باد - ياد دوران و شريعت ياد باد

بالگردي بال ميزد در هوا - پر بُد ازشورو شعف در جبهه ها

غُرّش بوئينگ و ميگ از آسمان - از شجاعت بود دراحساس مان

با مسلسلها و ژ3 و كلاش - بود سرباز و بسيجي درتلاش

چون كه آر پي جي به دوش پاسدار - ميشد او آماده از بهرشكار

يادي از چزّابه و بازي دراز - يادي از ياران در راز و نياز

در هويزه ياد مجنون ميشود - در شلمچه قلبها خون ميشود

در طلائيّه زبستان ياد كن - دارخوين و فكّه را فرياد كن

ياد خونين شهر خرمشهرما - آن سه راهي شهادت بهرما

يادي ازفتح المبين والفجرها - در طريق القدس خوان والعصررا

هم تو از بيت المقدّس ياد كن - برسر دشمن بزن فرياد كن

يادي از همسنگران نامدار - يادي از نام آوران روزگار

يادي از نام آوران جبهه ها - يادي از دلدادگان حمله ها

يادي از تسبيح گويان سحر - از شهيدان چون رجائي ، باهنر

از حماسه آفرينان وطن - از عزيزان به تن كرده كفن

ياد اشترهاي ميدان جهاد - ياد بوذرها و سلمانهاي راد

ازجهان آرا و احمد يادكن - يادي از آويني و صياد كن

ازبرونسي و رفيعي ، باكري - از جهان آرا و كاوه ، باقري

يادي از فهميده آن شيرژيان - تانك دشمن دود كرد آن نوجوان

يادي از سردار خيبر ميكنيم - ياد آن شيردلاور ميكنيم

ياد ابراهيم همّت ميكنيم - كام دل را پر حلاوت ميكنيم

يادي از عباس دوران ميكنيم - يادي از صيّاد و چمران ميكنيم

ياد خرّازي ، شريعت ياد باد - ياد شيرودي و همّت ياد باد

ياد جانبازي كه شد بي پا ودست - در ره حق داده است او هر چه هست

آنكه با يك پا و با يك دست خويش - جبهه ها را پر نمود از هست خويش

يادغوّاصان بي نام و نشان - دل به كارون ميزدند آن مه وشان

يادي از جمله شهيدان وطن - در ره حق جملگي گلگون كفن

جان خود دادند در راه خدا - بهر استقلال و دين جانها فدا

یاد آن آزادگان نامدار - سالها بودند دور از این دیار

یاد اردوگاه موصل ، نهروان - کمپ الانبار و کمپ نهروان

الرّمادی بود همچون الرّشید - بچه ها بعضی شدند آنجا شهید

کمپ 1 و2 و3 و4 و پنج - بچه ها میسوختند همچون سپنج

کمپ 6 و 7 و 8 و9 و ده - بود بهر بچه ها ظلمتکده

کمپ 11 تا که 20 و یک وبیست - بود یک جائی که انسانی نزیست

درغُرَیب و دولتو و الرّشید - نان و حلوا آب و دارو کس ندید

بچه ها با صبر و با حلمی عجیب - دائمًا ذکر و دعا ام من یجیب

روز پر شورو غرور بازگشت - شد پر از لاله همه صحرا ودشت

خاطرات هشت سال پرغُرور - بعد چندین سال شد اینک مرور

استقامت هشت ساله پُرتوان - این چنین جنگی نبوده در جهان 

آفرین بر غیرت مردان ما - شرق و غرب عالمی حیران ما

آفرین بر همّت شیرانِ نر - درس همّت داد بر نوع بشر

آفرین بر استقامت ، بَر تَوان - از بسیجیهای بی نام و نشان

از کمیته ، از جهاد ، از پاسدار - ارتشی و از صغار و از کبار

عزم آن فرمانده کلّ قُوا - عزم آن فرماند هان جبهه ها

عزم آن تازه جوان پر زشور - آرزوی دشمنان کرده بگور

آفرین بر غیرت و مردانگی - در ره حق بین چنین دلدادگی

در ره حق بین چنین عِزّ و شرف - ایستادن ، صبر کردن برهدف

آخر صبر و وفا بهروزی است - عاقبت للمُتّقین پیروزی است

مفلحون شد وعده بر حزب خدا - حزب حق از حزب شیطان شد جدا

باقری در شعر خود اینسان سرود - بر تمامی یاوران حق درود

هست برما از شهیدان این پیام - بر امام و رهبرم از ما سلام

سروده شده توسط حجّة الاسلام سيدمحمد باقري پور جهة ياد آوري رشادتهاي دليرمردان جانباز و آزاده و زنده و شهيد هشت سال دفاع مقدس درهفته دفاع مقدس سال 94

معلـّـم ميكنـد كارخـدائي 

معلم هست مرشد،پير،استاد***مقامي بس بزرگ است وخداداد

بو د تعلـيـم يك كار الهـي***دهدقرآن بدين مطلب گواهي

بخـوان تو علّم القرآن زقرآن***بود اوّل معـلّـم ذات رحمـان

معلّم ذات پاك حيّ سرمـد***دهـدفـرمان اقرء برمحمّد ص

بگويدوالقلم چون حيّ سبحان***قلم گير و قلم زن تادهي جان

معلـّـم ميكنـد كارخـدائي***دهـد برجـان مردم روشنائي

الفبا و رياضي ميـدهـد ياد***زخواندن وزنوشتن ميشودشاد

كلاس اوّلش با آب و بابا***يك و دو و سه و جمع و الفبـا

پي وبنيان كاخ علم ودانش***بريـزد درجهـان آفـرينش

نهال علم و دانش را بكارد***به اميدي كه روزي ميوه آرد

كلاس دوم و سوم ، چهارم***كندرشداين نهالش باتعلّـم

معلّم همچنان يك باغبان است***به باغ علم اوچون پاسبان است

مرتّّب سرزند زين باغ واشجار***دهـد آب و گشايد راه انهار

«بسان باغبـان كه گل بكارد***بسي زحمت كشدتاگل برآرد»

شودارديبهشت اين باغ پرگل***برآرد سوسن و ريحان وسنبل

شودخرداد و تيرو هم اَمرداد***بگردداين نهالش شاخ شمشاد

شودبعدازگذشت چندسالش***درختي بارور اين نو نهالش

شودچون بوعلي،شيخ بهائي***شودرازي وسعدي و سنائي

نهالت اي معلّم بارورشد***درختي بس بزرگ و باثمرشد

بگويم من سپاست اي معلم***شوم من حق شناست اي معلم

بجو يم علـم را من تا لب گور***به همـراه معـلّـم ، باقري پور

بوی مهر و مهربانیِ مدرسه

**************

باز میآید زراه مدرسه - بوی مهرو بوی ماهِ مدرسه

بازمیتابد به روی ما همه - نور علم از مهر و ماهِ مدرسه

میوزد با باد پائیزی کنون - باد علم از صبحگاهِ مدرسه

بوی مهرو مهربانی میدهد -  ماه مهر از سال و ماهِ مدرسه

مینوازد باد پائیزی مرا - با نظرها و نگاهِ مدرسه

جست و خیز کودکانِ شاد را - بنگر اینک تو  به راهِ مدرسه

اول مهر است و اندر راه علم - جمله با شال و کلاهِ مدرسه

اول مهر است و با کیف و کتاب - کودکان شادان به راهِ مدسه

میشود آغاز درسِ سال نو - وَه چه خوش باشد پگاهِ مدرسه

میشود آغاز با نامِ خدا – درسها از صبحگاهِ مدرسه

کودک ما با نوازشهای ما - یادگیرد رسم و راهِ مدرسه

کودک فعال و با هوش و زرنگ - میشود چون مهر و ماهِ مدرسه

کودک خود درس خوان و پرتلاش - میشود پشت و پناهِ مدرسه

دانش آموزی که با جهدو جهاد - میدرخشد در سپاهِ مدرسه

دانش آموزی که میافزاید او - رتبه اش برجایگاهِ مدرسه

میفزاید دانش آموز زرنگ - دائمًا بر عزّ و جاهِ مدرسه

دکتر و استاد و شاعر عاقبت - میشود اندر پناهِ مدرسه

دانش آموزی که خود تن پروراست - افکند خودرا به چاهِ مدرسه

مایه ننگ است و بی حاصل بود - سالها باشد به راهِ مدرسه

عاقبت اخراج او باشد دوا - اوفتد او ازنگاهِ مدرسه

لیک ده ها کودک بی سرپناه - مانده اند از این سپاهِ مدرسه

بی قلم بی دفتر است و بی کتاب - کودکی چشمش به راهِ مدسه

آه و افسوس است کار کودکی - که نداند راه و چاهِ مدرسه

با مصیبت زندگی سر میکند - پشت دیواری پناهِ مدرسه

خیّری کو تا قلم دفتر دهد؟ - یا دهد کفش و کلاهِ مدرسه

تا که این کودک چنان آن کودکان - طی کند هرروز راهِ مدرسه

بس مدیرانی که لایق پرورند - در پی رشدو فلاحِ مدرسه

فکر و ذکر و همّت آنان بود - دائمًا خیر و صلاحِ مدرسه

خود معلّم همچنان شمعی بود – روشنائی بخش راهِ مدرسه

راه ما روشن زنور علم شد – از سحر تاشامگاهِ مدرسه

خیّران با شند دائم درتلاش - ازبرای افتتاحِ مدرسه

باقری هم شد دعا گوی شما - تافزاید عزّ و جاهِ مدرسه

سروده باقری پور آخر شهریور1394

بوی مهر و مهربانیِ مدرسه

**************

باز میآید زراه مدرسه - بوی مهرو بوی ماهِ مدرسه

بازمیتابد به روی ما همه - نور علم از مهر و ماهِ مدرسه

میوزد با باد پائیزی کنون - باد علم از صبحگاهِ مدرسه

بوی مهرو مهربانی میدهد -  ماه مهر از سال و ماهِ مدرسه

مینوازد باد پائیزی مرا - با نظرها و نگاهِ مدرسه

جست و خیز کودکانِ شاد را - بنگر اینک تو  به راهِ مدرسه

اول مهر است و اندر راه علم - جمله با شال و کلاهِ مدرسه

اول مهر است و با کیف و کتاب - کودکان شادان به راهِ مدسه

میشود آغاز درسِ سال نو - وَه چه خوش باشد پگاهِ مدرسه

میشود آغاز با نامِ خدا – درسها از صبحگاهِ مدرسه

کودک ما با نوازشهای ما - یادگیرد رسم و راهِ مدرسه

کودک فعال و با هوش و زرنگ - میشود چون مهر و ماهِ مدرسه

کودک خود درس خوان و پرتلاش - میشود پشت و پناهِ مدرسه

دانش آموزی که با جهدو جهاد - میدرخشد در سپاهِ مدرسه

دانش آموزی که میافزاید او - رتبه اش برجایگاهِ مدرسه

میفزاید دانش آموز زرنگ - دائمًا بر عزّ و جاهِ مدرسه

دکتر و استاد و شاعر عاقبت - میشود اندر پناهِ مدرسه

دانش آموزی که خود تن پروراست - افکند خودرا به چاهِ مدرسه

مایه ننگ است و بی حاصل بود - سالها باشد به راهِ مدرسه

عاقبت اخراج او باشد دوا - اوفتد او ازنگاهِ مدرسه

لیک ده ها کودک بی سرپناه - مانده اند از این سپاهِ مدرسه

بی قلم بی دفتر است و بی کتاب - کودکی چشمش به راهِ مدسه

آه و افسوس است کار کودکی - که نداند راه و چاهِ مدرسه

با مصیبت زندگی سر میکند - پشت دیواری پناهِ مدرسه

خیّری کو تا قلم دفتر دهد؟ - یا دهد کفش و کلاهِ مدرسه

تا که این کودک چنان آن کودکان - طی کند هرروز راهِ مدرسه

بس مدیرانی که لایق پرورند - در پی رشدو فلاحِ مدرسه

فکر و ذکر و همّت آنان بود - دائمًا خیر و صلاحِ مدرسه

خود معلّم همچنان شمعی بود – روشنائی بخش راهِ مدرسه

راه ما روشن زنور علم شد – از سحر تاشامگاهِ مدرسه

خیّران با شند دائم درتلاش - ازبرای افتتاحِ مدرسه

باقری هم شد دعا گوی شما - تافزاید عزّ و جاهِ مدرسه

سروده باقری پور آخر شهریور1394

معلم هست مرشد،پير،استاد***مقامي بس بزرگ است وخداداد

بو د تعلـيـم يك كار الهـي***دهدقرآن بدين مطلب گواهي

بخـوان تو علّم القرآن زقرآن***بود اوّل معـلّـم ذات رحمـان

معلّم ذات پاك حيّ سرمـد***دهـدفـرمان اقرء برمحمّد ص

بگويدوالقلم چون حيّ سبحان***قلم گير و قلم زن تادهي جان

معلـّـم ميكنـد كارخـدائي***دهـد برجـان مردم روشنائي

الفبا و رياضي ميـدهـد ياد***زخواندن وزنوشتن ميشودشاد

كلاس اوّلش با آب و بابا***يك و دو و سه و جمع و الفبـا

پي وبنيان كاخ علم ودانش***بريـزد درجهـان آفـرينش

نهال علم و دانش را بكارد***به اميدي كه روزي ميوه آرد

كلاس دوم و سوم ، چهارم***كندرشداين نهالش باتعلّـم

معلّم همچنان يك باغبان است***به باغ علم اوچون پاسبان است

مرتّّب سرزند زين باغ واشجار***دهـد آب و گشايد راه انهار

«بسان باغبـان كه گل بكارد***بسي زحمت كشدتاگل برآرد»

شودارديبهشت اين باغ پرگل***برآرد سوسن و ريحان وسنبل

شودخرداد و تيرو هم اَمرداد***بگردداين نهالش شاخ شمشاد

شودبعدازگذشت چندسالش***درختي بارور اين نو نهالش

شودچون بوعلي،شيخ بهائي***شودرازي وسعدي و سنائي

نهالت اي معلّم بارورشد***درختي بس بزرگ و باثمرشد

بگويم من سپاست اي معلم***شوم من حق شناست اي معلم

بجو يم علـم را من تا لب گور***به همـراه معـلّـم ، باقري پور