مقام معظم رهبری: هر ایرانی سه درخت بکارد، کاشت یک میلیارد نهال در چهار سال محقق می‌شود

مقام معظم رهبری فرمودند: اگر براساس شعار انتخاب شده، هر ایرانی سه نهال بکارد، برنامه دولت برای کاشت یک میلیارد نهال از سال ۱۴۰۲ آغاز و در طول چهار سال محقق خواهد شد.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی همزمان با روز درختکاری صبح امروز سه اصله نهال میوه کاشتند.

رهبر انقلاب در سخنانی علت کاشت سه نهال را شعار امسال روز درختکاری با عنوان «هر ایرانی سه نهال» عنوان کردند و گفتند: اگر براساس شعار انتخاب شده، هر ایرانی سالانه سه نهال بکارد، برنامه دولت برای کاشت یک میلیارد نهال از سال ۱۴۰۲ آغاز و در طول چهار سال محقق خواهد شد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به اهمیت موضوع نهال‌کاری در حفظ محیط زیست اشاره کردند و با تاکید بر این که با کمک مردم امکان تحقق کاشت یک میلیارد نهال وجود دارد، افزودند: توصیه متخصصان و کارشناسان این است که علاوه بر کاشت درخت‌های میوه‌دار باید درختان جنگلی و درختانی که چوب‌ آنها دارای اهمیت است نیز کاشته شوند، زیرا تجارت چوب در اقتصاد کشور تاثیر بسزایی دارد.

ایشان حفظ محیط زیست را یکی از امتیازات برجسته قانون اساسی کشور برشمردند و تاکید کردند: هیچکس نباید این قانون را نقض کند.

کاشت درخت (به انگلیسی: Tree planting) فرایند پیوند نهال درختان است، به‌طور کلی برای هدف‌های جنگلداری، آبادسازی زمین، یا زیباسازی. این با پیوند درختان بزرگ‌تر در درختکاری و با توزیع کم‌هزینه اما کندتر و کمتر قابل اطمینان دانه درختان متفاوت است. درختان با تأمین اکسیژن، بهبود کیفیت هوا، بهبود آب و هوا، حفظ آب، حفظ خاک، و حمایت از حیات وحش به محیط زیست خود در دوره‌های طولانی کمک می‌کنند. در طول فرایند فتوسنتز، درختان دی‌اکسید کربن را جذب کرده و اکسیژنی را که تنفس می‌کنیم تولید می‌کنند.

در جنگل‌کاری، بسته به اینکه منطقه‌ای که در حال کاشت هستیم اخیراً جنگلی شده باشد یا خیر، این فعالیت به نام «بازجنگل‌کاری» یا «جنگل‌کاری» شناخته می‌شود. این شامل کاشت نهال در منطقه‌ای از زمین است که در آن جنگل برداشت شده یا در اثر آتش‌سوزی، بیماری یا فعالیت‌های انسانی آسیب دیده است. کاشت درخت در بسیاری از نقاط مختلف جهان انجام می‌شود، و راهبردها ممکن است به‌طور گسترده‌ای در میان کشورها و مناطق و در بین شرکت‌های بازسازی جنگل متفاوت باشد. کاشت درخت بر پایه علم جنگل است و اگر به درستی انجام شود، می‌تواند سبب بازسازی موفقیت‌آمیز یک منطقه جنگل‌زدایی شود. بازسازی جنگل پاسخ صنعت چوب‌بری تجاری به نابودی گسترده جنگل‌های کهن‌رشد است، اما جنگل‌های کلان‌کشت به ندرت تنوع زیستی و پیچیدگی یک جنگل طبیعی را تکرار می‌کند.[نیازمند منبع]

از آنجایی که درختان هنگام رشد، دی‌اکسید کربن را از هوا حذف می‌کنند، کاشت درخت می‌تواند به عنوان یک تکنیک مهندسی زمین برای حذف CO از جو استفاده شود. انگیزه پروژه‌های سبزسازی بیابان نیز بهبود تنوع زیستی و بازسازی سیستم‌های آب طبیعی و همچنین بهبود رفاه اقتصادی و اجتماعی به دلیل افزایش تعداد مشاغل در کشاورزی و جنگلداری است.

از آنجایی که درختان هنگام رشد، دی‌اکسید کربن را از هوا حذف می‌کنند، کاشت درخت می‌تواند به عنوان یک تکنیک مهندسی زمین برای حذف CO از جو استفاده شود. انگیزه پروژه‌های سبزسازی بیابان نیز بهبود تنوع زیستی و بازسازی سیستم‌های آب طبیعی و همچنین بهبود رفاه اقتصادی و اجتماعی به دلیل افزایش تعداد مشاغل در کشاورزی و جنگلداری است.

درختزار (به انگلیسی: Woodland) به زمین پوشیده از درختان تنک می‌گویند که دارای زیستگاه‌های باز با آفتاب فراوان و سایهٔ کم باشد. لایه‌های پایین شاید دارای درختچه‌ها و گیاهان علفی باشد. درختزارها ممکن است از یک مرحله انتقالی به درختچه‌زار در شرایط خشک‌تر در مراحل توالی اولیه یا ثانویه تبدیل شوند. نواحی متراکم‌تر درختان با تاج‌پوش بسته که سایه گسترده و همیشگی را ایجاد می‌کنند اغلب به نام جنگل نامیده می‌شود.

تلاش‌های زیادی توسط حفاظت‌گرایان برای نگهداری درختزارها و جلوگیری از تبدیل آنها به شهرسازی و کشاورزی انجام شده‌است. برای نمونه، درختزارهای شمال غرب ایندیانا به عنوان بخشی از «پارک ملی تپه‌های ایندیانا» نگهداری شدند.[۱][۲][۳]

درختکاری (به انگلیسی: Arboriculture) کاشت، اداره و مطالعهٔ درختان، درختچه‌ها و ویره‌ها و دیگر گیاهان چوبی پایا است. این موضوع هم یک کار علمی و هم یک کار عملی است.

علم درختکاری چگونگی رشد گیاهان را مطالعه کرده و به شیوه‌های فرهنگی و محیط زیست آنها پاسخ می‌دهد. عمل درختکاری شامل تکنیکهای فرهنگی مثل انتخاب، کاشت، تربیت، کود دادن،کنترل آفات بیماری‌زا، هرس، شکل‌دادن و کندن است.

برای نامیدن فردی که در رشتهٔ درختکاری تمرین کرده یا مطالعه می‌کند، از واژهٔ درختکار یا متخصص درختکاری استفاده می‌شود.

جراح درخت معمولاً کسی است که برای برطرف کردن مشکلات و نگهداری درختان تربیت شده‌است و بنابراین بیشتر در بخشی از فرایند درختکاری مشارکت می‌کند و یک درختکار نیست.

مدیریت ریسک، مسائل قانونی، و ملاحظات زیبایی‌شناسی در رشته درختکاری نقش برجسته‌ای دارند. کسب و کارهای متفاوت نیازمند استخدام درختکاران هستند تا تحقیقات مربوط به خطرات درختان را تکمیل کرده و درختان را در محل مورد نظر برای تأمین تعهدات بهداشت حرفه‌ای مدیریت کند.

درختکاری در درجهٔ اول روی گیاهان منفرد چوبی و درختانی که برای اهداف دائمی مانند چشم‌انداز و مطبوع بودن معمولاً در باغ‌ها، پارکها، چشم‌اندازهای شهری یا محیط‌های پرجمعیت، توسط درختکاران برای لذت بردن، حفاظت و بهرمندی انسان نگهداری می‌شد تأکید کرد. الان این کار جزئی از باغبانی علمی محسوب می‌شود.

درختستان (به انگلیسی: Arboretum) یک باغ گیاه‌شناسی یا جایی است که در آن شمار زیادی درخت و درختچه برای نمایش و پژوهش کاشته شده باشد.[۱]

به درختستان‌هایی که ویژه کاشت و رویش ناژویان هستند کاجستان[۲] گفته می‌شود. از دیگر نام‌های درختستان می‌توان به چنارستان،[۳] نخلستان[۴] و سروستان[۵] نیز اشاره کرد.

نهالستان یا قلمستان نیز به قطعه‌زمینی گفته می‌شود که در آن نهال بکارند تا برای انتقال به جاهای دیگر آماده شوند. از نهال‌های پرورش‌یافته در جهت احداث باغات، جنگل کاری‌های متعارف و نیز ایجاد بادشکن، کمربند سبز، نوارهای حفاظتی، درختکاری در طرفین و حاشیهٔ جاده‌ها و مانند آن استفاده می‌شود. در قلمستان تنها مبادرت به کاشت بذر و تخم نمی‌شود، بلکه قلمه، انواع ریشه‌جوش و پاجوش درختان مختلف نیز، در قطعه‌های مخصوص کاشت می‌شود تا نهال‌ها ریشه‌دار شوند، پاجوش‌ها و ریشه‌ها تقویت گردند و آمادهٔ انتقال به محل کاشت در محل اصلی موردنظر باشند.[۶][۷]

جنگل‌کاری (به انگلیسی: Afforestation) عبارتست از ایجاد جنگل یا بیشه در مناطقی که پوشش درختی آنها یا از بین رفته است یا وجود نداشته‌است.[۱]

بسیاری از سازمان‌های دولتی و غیردولتی به‌طور مستقیم درگیر برنامه‌های جنگل‌کاری برای ایجاد جنگل‌ها جهت افزایش جذب کربن هستند.[۲]

گاهی از ابزارهای ویژه مانند میله کاشت درخت برای آسان‌تر و سریع‌تر کردن کاشت درختان استفاده می‌شود.[نیازمند منبع]

ایران منطقه‌ای با پوشش جنگلی کمی در جهان محسوب می‌شود که پوشش فعلی آن تقریباً هفت درصد از مساحت زمین است. با توجه به زیر بسترهای خاک، دستیابی به جنگل سازی در مقیاس وسیع در مقایسه با سایر مناطق معتدل که دارای شرایط حاصلخیزتر و خاک نرم‌تر هستند دشوار است. در نتیجه، بیشتر جنگل‌زدایی با گونه‌های غیربومی انجام می‌شود، که منجر به نابودی زیستگاه‌ها برای گیاهان و جانوران بومی می‌شود و منجر به تسریع کاهش تنوع زیستی می‌شود.[۳]

کلان‌کشت درختی (به انگلیسی: Tree plantation)، مزرعه جنگلی، جنگل مزرعه‌ای، کشت الوار یا مزرعه درختی، جنگلی است که برای تولید چوب با حجم بالا، معمولاً با کاشت یک نوع درخت به عنوان جنگل تک‌کشتی (monoculture forest) کاشته می‌شود. اصطلاح مزرعه درختی (tree farm) همچنین برای اشاره به نهالستان و کشت درخت کریسمس به کار می‌رود.

جنگل کاری کاشت می‌تواند حجم بالایی از چوب را در مدت زمان کوتاهی تولید کند. مزارع توسط مقامات جنگلبانی دولتی (به عنوان مثال، کمیسیون جنگلداری در بریتانیا) و/یا صنایع کاغذ و چوب و سایر مالکان خصوصی (مانند صنایع Weyerhaeuser، Rayonier و Sierra Pacific در ایالات متحده یا آسیا Pulp & Paper در اندونزی) رشد می‌کنند). درختان کریسمس اغلب در مزارع کشت می‌شوند و در جنوب و جنوب شرقی آسیا، مزارع گز اخیراً جایگزین جنگل‌های طبیعی شده‌اند.

کلان‌کشت صنوبر داگلاس در واشینگتن، ایالات متحده

USDA دارای یک ماشین حساب آنلاین برای میزان کربن در انواع مختلف جنگل‌ها است.[۱]

در پروتکل کیوتو، پیشنهادهایی وجود دارد که استفاده از مزارع را برای کاهش سطح دی‌اکسید کربن تشویق می‌کند (اگرچه این ایده توسط برخی گروه‌ها به این دلیل که CO 2 جداشده در نهایت پس از برداشت آزاد می‌شود به چالش کشیده می‌شود).

مزرعه چای در باندونگ، اندونزی

در سال ۲۰۱۹، برآورد می‌شد که ۴۹ درصد از جنگل‌ها در ایالات متحده وابسته به خانواده‌ها است.[۲]