مدایح امام رضاعلیه السّلام قسمت اول اشعار رباعی

مدایح امام رضاعلیه السّلام قسمت اول اشعار رباعی

درطوس بسی فرشته ها میبینم - معصوم دهم نور خدا میبینم

استاده به خدمت اندر این باغ بهشت - موسی و خلیل و نوح را میبینم

اندر حرم رضا رضا را بینی - مرآت جمال کبریا را بینی

گر پرده از این چشم به یک سو فکنی - اندر حرمش نور خدا را بینی

اندرحرم رضا دلت مصفّا گردد - هر درد و غمی در آن مداوا گردد

گر روی کنی به درگاه رضا با اخلاص - هر عقد و گره ز کار بسته ات وا گردد

خواهم زخدا تا كه شود مشكلم آسان - در برزخ و در حشر، نباشیم هراسان

بگشوده به درگاه رضا دست گدایی - اندر در درگاه رضا شاه خراسان

این بارگاه و صحن وسرا عرش كبریاست - این بقعه یِ منوّر سلطان دین رضاست

پاداش یك زیارت او صد هزار حج - این گفته ازرسول خدا بس گرانبهاست

ای امامی که مطاف تو مطاف فقرا شد - ای غریبی که لقب برتو غریب الغربا شد

فقرا بهر طواف حرمت سوی تو آیند - بارگاه و حرم و قبر تو حج فقرا شد

ای آنکه بود جهان زبهر توغمین - هم جن و هم انس درعزای تو حزین

ما در غم و حزن تو حزینیم زیرا - مهر تو به آب و گل ما گشته عجین

برنور رضا شمس امامت صلوات‏ - معصوم دهم روح کرامت صلوات

در روز ولادتش همه دل شادند - خواهند همه از او شفاعت صلوات

اندر حرمش عشق و صفا می‏خواهیم‏ - در سینه‏ خود آه و نوا می‏خواهیم

‏امّید شفاعتِ رضا در سه مکان - در روز ولادت رضا می‏خواهیم

‏این بوی خوش از کجا می آید - وقت سحر است و با صفا می آید

درصحن و سرای معصوم دهم - با عطر خوش از رضا رضا میآید

ازطوس ندای ربّنا می آید - فریاد خوشِ خدا خدا می آید

برخیز تو ای گدای مسکین - زیرا که شهِ طوس رضا می آید

چشم من باشد به سویت یا علی موسی‌الرّضا - میگذارم سر به كویت یا علی موسی‌الرّضا

روز میلادت مبارك باشد ای نورخدائی - به به از نام نکویت یا علی‌ موسی‌الرّضا

جلوه ‌گر روی نكویت در جهان آمد رضا - حورو غلمان شاد و خندان ازجنان آمد رضا

باب و مامت شادو خوشحال امشب از میلاد تو - عطرافشان بارگاه تو از آن آمد رضا

چون درخشان گشت آن سیمای دلجوی رضا - طعنه زد برنور مهرو ماه آن روی رضا

از گلستان محمّد امشب آمد نو گلی - خوشتر از هر عطر و بویی هست آن بوی رضا

ای که بر درگهِ تو جمله ملائك زده بوس - همچنان باغ بهشتی بود این خطّه توس

همگان آمده در درگهت از روی نیاز - کس نیامد که زدرگاه تو گردد ماءیوس

دلم دیوانه ی این آستانست - که اندراو شه هردو جهانست

سرازاین آستان هرگز نگیرم - که او محرم به اسرار نهانست

دلم چون بچه آهو سربزیر است - که اندردام صیّادان اسیراست

زنم دستم بدامان رضایش - که او برجمله ی دلها امیراست

در مشهد ما چون گل خوشبوست رضا - سرو چمن و گلشن مینوست رضا

ما یک بچه آهو و بدام صیاد - اندر دوجهان ضامن آهوست رضا

لحظه‌های شادی ما شیعیان آغاز شد - باز ذکر یارضا با غنچه ‌ها دمساز شد

امشب از یمن قدوم زاده ی موسای ما - نو گلی از گلشن آل محمّد باز شد

ازکتاب مجموعه اشعار باقری فصل مدایح امام رضاعلیه السّلامسروده های حجت الاسلام باقری پورقسمت اول اشعار رباعی

http://dl.hodanet.tv/fileshtml/asharebageri.htm