شهادت حضرت امام محمدباقر(ع) به دستِ هشام بن عبدالملك اُمَوي(7ذیحجه114 ق)

امام پنجم، حضرت امام محمدباقر(ع) در هفتم ذي‏الحجه‏ ي سال صد و چهارده هجري قمري به دست هشام بن عبدالملك اموي در مدينه مسموم گرديد و در قبرستان بقيع در كنار امام حسن مجتبي(ع) و امام سجاد(ع) به خاك سپرده شد. آن حضرت به هنگام شهادت، پنجاه وهفت سال داشته و از امامت ايشان، در حدود بيست سال مي‏گذشت. در دوران امامت آن حضرت، فرصت‏هايى براي نهضت فكري به دست آمده بود كه امام باقر(ع) كمال استفاده را در جهت تربيت شاگرد و استحكام و گسترش تشيع و انقلاب فرهنگي نمود. امام باقر(ع) در فرصت كوتاه و مناسبي كه به دست آمده بود، يكسره به تعليم و نشر علوم اسلامي پرداخت و پايه‏هاي يك مركز بزرگ علمي را كه مملو از دانش‏ پژوهان برجسته بود، پي‏ريزي كرد. اين موقعيت حساس، سرفصل بزرگي در تاريخ تمدن اسلامي گشود و رشد اسلام در دوره‏هاي بعد، تاثير فراواني از آن پذيرفت.

شهادت حضرت امام محمدباقر(ع) به دستِ هشام بن عبدالملك اُمَوي(114 ق) امام پنجم، حضرت امام محمدباقر(ع) در هفتم ذي‏الحجه‏ ي سال صد و چهارده هجري قمري به دست هشام بن عبدالملك اموي در مدينه مسموم گرديد و در قبرستان بقيع در كنار امام حسن مجتبي(ع) و امام سجاد(ع) به خاك سپرده شد. آن حضرت به هنگام شهادت، پنجاه وهفت سال داشته و از امامت ايشان، در حدود بيست سال مي‏گذشت. در دوران امامت آن حضرت، فرصت‏هايى براي نهضت فكري به دست آمده بود كه امام باقر(ع) كمال استفاده را در جهت تربيت شاگرد و استحكام و گسترش تشيع و انقلاب فرهنگي نمود. امام باقر(ع) در فرصت كوتاه و مناسبي كه به دست آمده بود، يكسره به تعليم و نشر علوم اسلامي پرداخت و پايه‏هاي يك مركز بزرگ علمي را كه مملو از دانش‏ پژوهان برجسته بود، پي‏ريزي كرد. اين موقعيت حساس، سرفصل بزرگي در تاريخ تمدن اسلامي گشود و رشد اسلام در دوره‏هاي بعد، تاثير فراواني از آن پذيرفت.